Κλείνουν σήμερα 33 χρόνια από την ημέρα που η στρατιωτική δικτατορία αποφάσισε ότι δεν μπορεί πλέον να κυβερνήσει, υπό το βάρος της Κυπριακής προδοσίας, και άρχισε να παραδίδει την εξουσία στην πολιτική ηγεσία, καλώντας κατ’ αρχήν ως «μόνη αξιόπιστη λύση» τον Κωνσταντίνο Καραμανλή…
Αν και είμαι κάτι λιγότερο από 32 ετών, μην έχοντας ζήσει δηλαδή την ίδια την χούντα, έζησα όλα αυτά που μας κληρονόμησε για πολλά χρόνια μετά. Δεν έζησα τους αγώνες, των λίγων δυστυχώς, αγωνιστών για ελευθερία και δικαιοσύνη στα χρόνια της 7ετίς, αλλά έμαθα για αυτούς, τους απέδωσα και συνεχίζω να τους αποδίδω τιμή, διότι νιώθω υποχρεωμένος.
Στα 33 χρόνια που μεσολάβησαν από την πτώση της χούντας αποκτήσαμε όντως αδιάλειπτο, ομαλό δημοκρατικό βίο. Πετύχαμε πολλά και σημαντικά, όπως ότι δημιουργήσαμε και εδραιώσαμε ένα νέο ελληνικό πολίτευμα, σφυρηλατήσαμε την εθνική συμφιλίωση και ενότητα (που τότε δεν ήταν δεδομένη), πετύχαμε την ένταξή μας στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια, που σε μεγάλο βαθμό συνδιαμορφώσαμε. Η Ελλάδα είναι σήμερα σε πολύ καλύτερη κατάσταση, οικονομικά – πολιτικά – κοινωνικά, από ότι τότε. Αλλά αυτό δεν είναι αυτονόητα επίτευγμα, είναι εξέλιξη. Σήμερα εμείς οι νεότεροι θεωρούμε ότι πολλά ή ακόμη περισσότερα έπρεπε να γίνουν ταχύτερα και καλύτερα.
Ο αγώνας όμως για ατομική προκοπή και καλύτερη δημοκρατία, που στην περίπτωσή μας σημαίνει καλύτερη Πολιτεία, δεν είναι ούτε στιγμιαίος ούτε περιοδικός. Είναι συνεχής και απαιτητικός. Σήμερα το διακύβευμα της δημοκρατίας στην Ελλάδα είναι η ουσιαστική προάσπιση των ατομικών δικαιωμάτων, η ανάπτυξη μιας πραγματικά ελεύθερης οικονομίας και η οικοδόμηση μιας κυριολεκτικά ανοικτής κοινωνίας. Αυτές είναι οι προϋποθέσεις που θα οδηγήσουν τον καθένα από εμάς εκεί που ο ίδιος επιθυμεί και ονειρεύεται, σύμφωνα με τις δυνατότητες του. Μόνο με αυτές τις συνθήκες θα έχουν όλοι ίσες ευκαιρίες για προκοπή, άρα και ευτυχία. Με αυτόν τον τρόπο μόνο θα υπηρετηθεί η ανάγκη για πραγματική εθνική ανεξαρτησία, στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής οικογένειας και της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Αυτός οφείλει να είναι ο στόχος κάθε δημοκρατικής πολιτικής δύναμης που επιθυμεί να υπηρετήσει τη χώρα και τους πολίτες της, να θέσει τις βάσεις για μπορέσουν οι πολίτες να χτίσουν μια πραγματικά δίκαιη κοινωνία. Ευτυχώς πλέον υπάρχει αυτή η πολιτική δύναμη: η Φιλελεύθερη Συμμαχία.
Μια τέτοια πολιτική δύναμη και οι υπεύθυνοι πολίτες οφείλουν να αναγνωρίσουν τις παθογένειες του σημερινού ελληνικού κράτους και της κοινωνίας μας: τη διαφθορά, τα στεγανά, τον κομματισμό, την ευνοιοκρατία, τον παρασιτισμό, τη μισαλλοδοξία, τον ωχαδελφισμό… Οφείλουν όμως ακόμη περισσότερο να εντοπίσουν τους υπεύθυνους, να τους καταδικάσουν στην πολιτική ποινή που τους αξίζει και να επιλέξουν εκείνες τις λύσεις που θα διασφαλίσουν το μέλλον μας…
Με αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία, που στηρίζονται κυρίως στη δίψα των νέων για αλλαγές και προκοπή, πιστεύω ότι, με τις επιλογές που θα κάνουμε, μπορούμε να συνεχίσουμε πραγματικά καλύτερα και ταχύτερα στο δρόμο της προσωπικής ανάπτυξης, της ευημερίας και προκοπής. Ήρθε η ώρα να αφήσουμε πίσω το μαραζωμένο πολιτικό σκηνικό των 2 κομμάτων εξουσίας των 33 τελευταίων χρόνων. Ήρθε η ώρα να αφήσουμε στην ιστορία την διαίρεση του λαού σε δύο παρατάξεις. Ήρθε η ώρα να συνταχθούμε με τα κόμματα που πράγματι μας εκφράζουν και δεν συναλλάσσονται μαζί μας. Ήρθε η ώρα να διαλέξουμε τους ανθρώπους εκείνους που δε θέλουν να βολέψουν και να βολευτούν, αλλά να παλέψουν για να αναπτυχθούμε όλοι μαζί!
Φιλελεύθερη λαλιά... 