Έχουμε σήμερα ελευθερία στην εκπαίδευση και στην έκφραση;
Διάβασα πριν μερικές μέρες για το 132ο Δημοτικό στην Γκράβα (δείτε εδώ, εδώ και το Έθνος που το ανέδειξε) και την «απομάκρυνση» της… αιρετικής διευθύντριας Στέλλα Πρωτονοτάριου.
Πριν λίγο διάβασα για το συμβάν στο δημοτικό σχολείο στο Μεγάλο Δέρειο στη Θράκη (δείτε εδώ, εδώ, το Η ιστορία μιας δασκάλας και τη Μακεδονία που το ανέδειξε) με τον ξυλοδαρμό της δασκάλας Χαράς Νικοπούλου.
Εν τω μεταξύ έχει μεσολαβήσει και η ατελείωτη συζήτηση για την υπόθεση Βασιλάκη (σε συνέχεια της υπόθεσης Λιοναράκη, που ευτυχώς δεν αμφισβητεί κανείς).
Όλοι ζητούν να πάρουμε θέση υπέρ του ενός ή του άλλου, όπου ο ένας είναι μια κρατικιστικό συντηρητικό μέτωπο και ο άλλος μια αριστερίστικη ψευτοπροοδευτική συμμαχία. Όχι κύριοι. Εγώ θα διαχωρίσω τη θέση μου. Θα έρθω απέναντι σε όποιους αμφισβητούν τη λογική μου. Θα υπερασπιστώ τις προοδευτικές εκπαιδευτικές πρακτικές, γενικά όχι στις λεπτομέρειές τους. Θα υπερασπιστώ το δικαίωμα της Πολιτείας, όχι του Κράτους, να ορίζει το σύστημα εκπαίδευσης, παράλληλα με την υποχρέωσή της να χρηματοδοτεί την εκπαίδευση. Θα παλέψω για το δικαίωμα του γονιού να έχει τις εκπαιδευτικές δυνατότητες που πιστεύει για τα παιδιά του. Θα καταδικάσω τη βία, από όπου και αν προέρχεται. Θα είμαι απέναντι στους ακραίους της κάθε πλευράς. Θα υπερασπιστώ την πατρίδα μου με κάθε μέσο, χωρίς να απεμπολώ τα δικαιώματα του καθενός μας. Θα παλέψω για την ελευθερία μας, για να μιλάμε και να έχουμε δικαιώματα όλοι, όχι μόνο όσοι θέλουν οι κάθε είδους εξουσίες, συντεχνίες, ομάδες ή παρέες, όχι μόνο όσοι είναι αρεστοί!
Φτάνει πια!
Φιλελεύθερη λαλιά... 