Την τελευταία του πνοή άφησε ο Νικήτας Λιοναράκης
Πέθανε την Τετάρτη ο Νικήτας Λιοναράκης, δημοσιογράφος και πρώην διευθυντής των περιφερειακών σταθμών της ΕΡΑ, της ΕΡΑ 1 και της ΕΡΑ 2, σε ηλικία 57 ετών. Αιτία του θανάτου του ήταν οξύ καρδιακό επεισόδιο.
Ο Νικήτας Λιοναράκης ήταν για τους φίλους του και ιδιαίτερα τους νεότερους, ο ορισμός του ενεργού πολίτη της εποχής μας.
Γεννήθηκε το 1950 στην Αθήνα και σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Την δημοσιογραφική του καριέρα την ξεκίνησε στην εφημερίδα Αυγή. Από το 1996 εργάστηκε στην ΕΡΤ, όπου υπήρξε διευθυντής των περιφερειακών σταθμών της ΕΡΑ. Για περισσότερα από 15 χρόνια παρουσίαζε στην Ελληνική Ραδιοφωνία την εκπομπή «Στις γειτονιές της Ελλάδας». Έλαβε μέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα. Τον Νοέμβρη του 1972 συμμετείχε στην κατάληψη της Νομικής, ενώ την επόμενη χρονιά έλαβε μέρος στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Για τη δράση του αυτή βασανίστηκε από την δικτατορία.
Είχε προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, για το Νόμο περί αστικής ευθύνης των δημοσιογράφων, το οποίο με ομόφωνη απόφαση του αμφισβήτησε το Νόμο αυτό και καταδίκασε την Ελλάδα για την εφαρμογή του. Είχε συγγράψει ένα και μοναδικό βιβλίο για τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης με τίτλο «Ο Γατόσκυλος».
Ο Νικήτας Λιοναράκης διετέλεσε αντιπρόεδρος της Greenpeace, στέλεχος μεταδικτατορικά του Ρήγα Φεραίου και του ΚΚΕ (εσ.). Ο Νικήτας υπήρξε επίσης πρωτεργάτης της ανάδειξης του κινήματος των μη κυβερνητικών οργανώσεων και της κοινωνίας των πολιτών. Διετέλεσε πρόεδρος της επιτροπής για τις μη κυβερνητικές οργανώσεις στο υπουργείο Εξωτερικών επί υπουργίας του Γιώργου Παπανδρέου. Τα τελευταία χρόνια υπήρξε ο εμπνευστής του εγχειρήματος της συνταγματικής αναγνώρισης του έργου της κοινωνίας των πολιτών και ήταν ο συντονιστής της Καμπάνιας των 800 ΜΚΟ για το Σύνταγμα (αναγνώριση του ρόλου και του έργου της κοινωνίας των πολιτών και των οργανώσεών της).
Η κηδεία του θα γίνει την Παρασκευή 12 Οκτωβρίου στο νεκροταφείο Παπάγου. Η οικογένεια ζήτησε αντί στεφάνων να προσφερθούν δωρεές στην Greenpeace.
Είμαι συγκλονισμένος… Δεν μπορώ να πώ ή να γράψω τώρα περισσότερα… Του το οφείλω όμως και θα το κάνω. Ο Νικήτας άνοιξε δρόμους στη σκέψη και τη δράση μου που δεν είχα δει μέχρι τη συνάντησή μας. Τον θεωρώ δάσκαλο. Θα τον αγαπώ και θα τον σέβομαι πάντα…
ΥΓ: το άρθρο που του όφειλα, γραμμένο όμως κυρίως από τον ίδιο…
Φιλελεύθερη λαλιά... 