Πάμε σαν άλλοτε – οι Κέλτες επιστρέφουν!

Αυτή η χρονιά θα μείνει στην ιστορία. Περισσότερο από 20 χρόνια μετά, το ντέρμπυ των αιωνίων, το κλασσικότερο ζευγάρι αντιπάλων του NBA θα αναδείξει τον πρωταθλητή 2008. Celtics VS Lakers, Βοστώνη εναντίον Λος Άντζελες.

Το λέω και ανατριχιάζω… Θυμάμαι τις θρυλικές μάχες Lary Bird και Magic Johnson, σε μια εποχή που με αγωνία περιμέναμε να δούμε λίγο αμερικάνικο μπάσκετ, στα μέσα της 10ετίας του 80…

Αυτή τη φορά, μετά από τόσα στεγνά χρόνια, νιώθω ότι ήρθε και πάλι η ώρα μας. Νομίζω ότι η παρέα Pierce-Garnett-Allen, υπό τις οδηγίες του Doc Rivers, θα προσφέρει σε όλους τους fans της πιο θρυλικής ομάδας του NBA το νέο της τρόπαιο!

Go Boston!

Το πρώτο βήμα έγινε σήμερα! Οι Celtics είναι μπροστά από τους Lakers 1-0. Για πρώτη φορά στη φέτος (περίοδος και playoffs) η ομάδα του Los Angeles είναι πίσω στις νίκες. Έρχονται και πάλι οι Κέλτες!

Δείτε εδώ για να θυμηθείτε ή να μάθετε για το κλασσικότερο ντέρμπυ του NBA:

Top 20 Celtics-Lakers Finals Moments

Upadate 10/5: Λίγο πριν το 3^ο παιχνίδι, στο Λος Άντζελες αυτή τη φορά (και τις επόμενες 2), οι Κέλτες της Βοστόνης, η αγαπημένη μου αλλά και η πιο ένδοξη ομάδα του NBA, κουβαλούν μαζί τους το προβάδισμα 2-0 στη σειρά των τελικών. Ελπίζω ότι οι Boston Celtics θα σπάσουν την πραγματικά πολύ δύσκολη έδρα των Lakers (14 παιχνίδια στη σειρά είναι ανίκητοι στην έδρα τους μέχρι σήμερα). Τουλάχιστον στο 1 από τα 3, κατά προτίμηση είτε στο σημερινό είτε στο 5^ο.

Πάντως είμαι αισιόδοξος, διότι στην ιστορία των τελικών του ΝΒΑ μόνο 3 φορές κατάφερε ομάδα να υπερνικήσει ένα προβάδισμα 2-0 και να κερδίσει τους τελικούς. Ήταν η Βοστόνη απέναντι στο Λος Άντζελες το 1969, το Πόρτλαντ απέναντι στη Φιλαδέλφεια το 1977 και το Μαϊάμι απέναντι στο Ντάλλας το 2006.

Ίσως γιατί, παρότι το σύστημα των τελικών, όπως γίνεται σήμερα, δεν αρέσει ιδιαίτερα στον προπονητή μας Doc Rivers, η ίδια η ιδέα για μια σειρά τελικών 2-3-2 (2 στην έδρα του έχοντος πλεονέκτημα στην κανονική περίοδο, 3 στην έδρα του έχοντος μειονέκτημα και 2 πάλι στην έδρα του πρώτου) ανήκει στον θρυλικό προπονητή και μεγάλο ηγέτη των Celtics Red Auerbach, ο οποίος το είχε πρωτο-συζητήσει με τον «φρέσκο» τότε επικεφαλής του NBA David Stern, για να κουράζονται οι παίκτες λιγότερο.

Μήπως είμαι και εγώ ένοχος για το ντόπινγκ;

Το σκάνδαλο το ξέρουμε. Μένει να αποδειχθεί τελεσίδικα, αλλά το ζήτημα παραμένει. Θέλω να ακούσω τι θα μας πουν οι εμπλεκόμενοι, είμαι πολύ περίεργος… Τις γενικότερες απόψεις επί του θέματος (υπέρ και κατά) νομίζω ότι όλοι τις γνωρίζουμε…

Ωστόσο έχω βγάλει κάποια πρώτα συμπεράσματα, ανεξαρτήτως των λεπτομερειών:

1) Φταίνε όσοι παίρνουν αναβολικά; Ναι, είναι επιλογή τους

2) Φταίνε όσοι τους παρέχουν αναβολικά; Ναι, είναι σκοπός τους

3) Φταίνε όσοι δεν τους ελέγχουν; Φυσικά ναι, αυτή είναι η δουλειά τους

4) Φταίω εγώ (και ο καθένας μας); Ναι, στο μέτρο που μας αναλογεί

Νομίζω για τα 3 πρώτα δε χρειάζεται επεξήγηση… Στο 4^ο όμως, στο θέμα της προσωπικής μας ευθύνης, θα πρέπει νομίζω να εξηγήσω τι εννοώ.

Βλέπω αρχικά δύο άξονες ευθύνης, κατά πρώτος δικής μου και κατά 2^ον του καθενός μας, όσο του αναλογεί:

Α) Το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο είναι προϊόν συγκεκριμένων κοινοβουλευτικών πλειοψηφιών. Το ίδιο και οι όποιες νέες αποφάσεις παρθούν. Άρα μερίδιο ευθύνης έχουν όσοι πολίτες συμμετέχουμε στις εκλογές, με μεγαλύτερο το ποσοστό εκείνων που ψηφίζουν τα κόμματα που στηρίζουν τις κυβερνήσεις που νομοθετούν

Β) Πολλοί από εμάς παρακολουθούμε κάποιο άθλημα, είτε ενεργά (στο γήπεδο) είτε παθητικά (στην τηλεόραση). Με τη συμμετοχή μας ως θεατών, αποδεχόμαστε τους όρους του παιχνιδιού και απολαμβάνουμε το θέαμα που επιλέγουμε. Αν οι όροι του παιχνιδιού αλλάξουν ή παραβιαστούν και εμείς συνεχίζουμε να παρακολουθούμε χωρίς να αντιδράσουμε, σημαίνει ότι αποδεχόμαστε τους νέους όρους (ή την παραβίαση). Άρα και όταν παρακολουθούμε ή πανηγυρίζουμε για ντοπαρισμένους αθλητές, μοιραζόμαστε το μερίδιο ευθύνης που αναλογεί στους θεατές.

Πέρα από αυτά όμως, εγώ θα επιμείνω ότι η επίδειξη και το κυνήγι της πρωτιάς σε τομείς όπως ο αθλητισμός, ακόμη και σε καθημερινό απλό επίπεδο, έχει νομίζω παραγίνει. Κλασσικό νομίζω παράδειγμα τα γυμναστήρια, όπου το κυνήγι της ομορφιάς οδηγεί πολλούς σε λανθασμένες επιλογές λήψης διαφόρων ουσιών. Και το κρίσιμο ερώτημα επανέρχεται, όπως στα ναρκωτικά: υπάρχει ανάγκη ελέγχου; Αν ναι, υπάρχει ανάγκη ρύθμισης; Αν ναι, υπάρχει ανάγκη απαγόρευσης;

Κλασσική άσκηση φιλελεύθερης σκέψης…

Υπάρχει όμως και μια διαφορά από το θέμα των ναρκωτικών: ενώ οι ουσίες ντόμπινγκ είναι απαγορευμένες στον αθλητισμό (απαγορευτική πολιτική), στο εμπόριο μπορούν να κυκλοφορούν σε διαφορετική μορφή και άλλη δοσολογία (αντι-απαγορευτική πολιτική)…

Για εμένα το κρίσιμο ειλικρινά δεν είναι τι κάνουν όσοι έχουν αναγάγει τον αθλητισμό σε επάγγελμα και βιοπορισμό, αλλά τί συμβαίνει στις γειτονιές, τα γήπεδα και τα γυμναστήρια ανά τον κόσμο, από τους χιλιάδες – εκατομμύρια ανθρώπους που αθλούνται…

Σκέψεις προς προβληματισμό. Νομίζω ότι επανέλθω σύντομα στο θέμα…

ΥΓ: Αξίζει να διαβάσετε τις απόψεις ορισμένων φίλων:

Ζούμε στην Ανατολική Γερμανία;

Ποιος πληρώνει τα αναβολικά;
Αισθήματα ντροπής για την υπόθεση ντόπινγκ

Διαφωνώ μαζί τους, διότι το κρίσιμο για εμένα δεν είναι το χρώμα της φανέλας (π.χ. εθνική ομάδα) όσων ντοπάρονται. Το ίδιο θέμα και πρόβλημα θα υπήρχε για εμένα αν ντοπάρισμα γινόταν σε έναν ποδοσφαιρικό ή μπασκετικό σύλλογο που υποστήριζα, ελληνικό ή άλλης χώρας… Ούτε βέβαια συμμερίζομαι ότι είναι άμοιροι ευθύνης όσοι δεν είναι στο γήπεδο ή εμπλέκονται με αυτό…

Μα πώς έγινε;

Από την κόλαση στον παράδεισο… Αυτά τα πράγματα γίνονται μόνο στα όνειρα όσων παίζουμε ή βλέπουμε basket… Αλλά αυτή η Εθνική Ελλάδος το έχει κάνει ήδη 7 φορές… Είναι απίστευτο… Πρέπει να σε θέλει και η τύχη, αλλά χωρίς το πείσμα, την ικανότητα, το πάθος και την ψυχραιμία αυτών των παιδιών, θα ήταν αδύνατο να γυρίσεις διαφορά 16 πόντων απέναντι σε μια ομάδα που ήταν καλύτερη από εσένα… Τέτοιες αλλαγ΄ς και μεταπτώσεις, τόσες συγκινήσεις, μόνο το basket μπορεί να προσφέρει. Σας ευχαριστούμε για άλλη μια φορά παιδιά, για ένα υπέροχο παιχνίδι, ένα καταπληκτικό θέαμα… Άντε και στα καλύτερα…

Δείτε εδώ τα τελευταία 2,5 λεπτά, με μουσικούλα…

Δείτε εδώ τα τελευταία 67 δευτερόλεπτα, με την περιγραφή της ΝΕΤ…