Γιατί είναι χρήσιμη η μείωση του αριθμού των βουλευτών
Γράφει η φιλελεύθερη λαλιά
Η συζήτηση για μείωση του αριθμού των βουλευτών από 300 σε 200 ήρθε πρόσφατα στην επικαιρότητα και μάλιστα τη διατύπωσε συγκεκριμένα ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Αντώνης Σαμαράς. Η συζήτηση αυτή δεν είναι ούτε άτοπη, ούτε λαϊκίστικη, ούτε καινούργια, όπως πολλοί, κυρίως βουλευτές αλλά και βολεμένοι, έσπευσαν να δηλώσουν.
Η μείωση των βουλευτών σε 200 δεν είναι άτοπη κυρίως διότι το ίδιο το Σύνταγμα της Ελλάδος προβλέπει ότι ο ελάχιστος αριθμός βουλευτών είναι 200 και ο ακριβής αριθμός τους προκύπτει απλώς «όπως νόμος ορίζει». Και αυτό επιμελώς αποφεύγουν να το αναφέρουν όσοι διαφωνούν, παρότι η κυβέρνηση έχει ανοίξει το θέμα της αλλαγής του εκλογικού νόμου, μέρος του οποίου θα μπορούσε να είναι και ο συνολικός αριθμός βουλευτών.
Η συζήτηση δεν είναι άτοπη διότι ως κοινωνία πρέπει να βρούμε τώρα τους τρόπους εκείνους που θα μειώσουν το κόστος που όλοι πληρώνουμε για όσα μας προσφέρει το κράτος. Όταν λοιπόν παραδεχόμαστε ότι πρέπει να μειωθεί το κράτος και η κυβέρνηση νομοθετεί τη συγχώνευση δήμων και κοινοτήτων, μειώνοντας το κόστος του δημοσίου τομέα αλλά ταυτόχρονα αλλάζοντας, στο επίπεδο της αυτοδιοίκησης (το άμεσο επίπεδο δηλαδή επαφής ψηφοφόρου και αιρετού) την αντιπροσωπευτικότητα της ψήφου, με ποιο επιχείρημα επιμένουν κάποιοι να στηρίζουν την ύπαρξη 300 αντί 200 βουλευτών;
Η συζήτηση δεν είναι λαϊκίστικη διότι όντως υφίσταται πρόβλημα κρατικών δαπανών στη χώρα. Η μείωση του αριθμού των βουλευτών στη χώρα θα μειώσει τον προϋπολογισμό της Βουλής των Ελλήνων, που μπορεί να είναι ανεξάρτητος από τον κρατικό προϋπολογισμό, χρηματοδοτείται όμως από αυτόν και τους πόρους του (φορολογία). Η άμεση μείωση του κόστους ανέρχεται, μόνο από μισθούς βουλευτών σε 600.000 ευρώ μηνιαίως, ενώ αν υπολογίσουμε και το μισθολογικό κόστος των (μετακλητών) απασχολούμενων στα γραφεία τους ανέρχεται σε περισσότερο από 1.000.000 ευρώ ανά μήνα. Αν συνυπολογίσουμε τις ατέλειες, τις παροχές και άλλα έξοδα που θα εξοικονομηθούν, ο προϋπολογισμός της Βουλής, άρα και η χώρα, θα εξοικονομήσουν περισσότερα από 15 εκατομμύρια ευρώ ετησίως από τη μείωση των βουλευτών κατά το 1/3. Αν μάλιστα φανούμε γενναίοι στις αποφάσεις μας και μειώσουμε συνολικά, μαζί με τους βουλευτές, το σύνολο του προϋπολογισμού της Βουλής κατά το 1/3 (περιλαμβανομένης της μείωσης χώρων, υπαλλήλων, δαπανών κλπ) θα εξοικονομήσουμε ποσό που ανέρχεται στο ύψος των 72 εκατομμυρίων ευρώ, επί συνόλου 218 εκατομμυρίων ευρώ που είναι σήμερα ο προϋπολογισμός της Βουλής. Αυτό δεν είναι μία λαϊκιστική προσέγγιση, είναι μία απλή, οικονομική, δύσκολη αλλά αναγκαία πρωτοβουλία μείωσης των δημοσίων δαπανών, που αντιστοιχεί περίπου στο 1/5 της ετήσιας μείωσης των δημοσίων επενδύσεων, που αποφάσισε η κυβέρνηση μαζί με την τρόικα των δανειστών μας.
Τέλος αξίζει να σημειώσουμε ότι η συζήτηση δεν είναι καινούργια. Την ίδια πρόταση, προς τιμήν του λόγω της συνέπειας που επιδεικνύει, είχε κάνει την περίοδο 1994-1995 ο Αντώνης Σαμαράς, μαζί με τους βουλευτές της κοινοβουλευτικής του ομάδας και η οποία, για όσους θυμούνται και μετά την παρέλευση δεκαετίας, είχε τύχει, τότε όπως και τώρα, θερμής υποδοχής από τον κόσμο…
* το άρθρο μου δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ στις 06062010
Φιλελεύθερη λαλιά... 