Πέρασαν 8 χρόνια από τον καταστροφικό σεισμό της Αθήνας. Μία φυσική καταστροφή έπληξε την πόλη που ζώ, αφήνοντας πίσω σωρούς ερειπίων, τραυματισμένες ή φοβισμένες ψυχές αλλά κυρίως θύματα. Περίπου εκατόν πενήντα συνάνθρωποί μου έχασαν τη ζωή τους. Δε μπορώ να ξεχάσω εκείνες τις στιγμές. Έχουν χαραχτεί μέσα μου…
Κυρίως όμως δε θα ξεχάσω το πώς η συντεταγμένη πολιτεία, μέσα από τους θεσμούς της, αντιμετώπισε το θέμα. Σήμερα, 8 χρόνια μετά, οι περισσότεροι σεισμόπληκτοι μας λένε ότι έχουν αποκατασταθεί, όμως οι καταυλισμοί των αστέγων παραμένουν, κυρίως σε επιταγμένα οικόπεδα, με αγνώστους κατοίκους, όπως, επιμένω, μας πληροφορούνε.
Το σημαντικότερο όμως θέμα που δε θα ξεχάσω είναι ότι η Ελληνική Δικαιοσύνη, η μία από τις τρεις εξουσίες, δεν κατάφερε να υπηρετήσει το Νόμο, αποστολή την οποία της έχουμε αποκλειστικά αναθέσει εμείς οι πολίτες. Η Δικαιοσύνη λοιπόν, μόλις φέτος αποφάσισε τελεσίδικα ότι δεν υπάρχει ποινικά κανείς υπαίτιος για τους θανάτους από τα κτίρια που κατέρρευσαν. Είτε με απαλλακτικά βουλεύματα, είτε με πρωτόδικες είτε με εφετειακές αποφάσεις, όλοι όσοι είχαν παραπεμφθεί για να δικαστούν (κυρίως ιδιοκτήτες ακινήτων και μηχανικοί), αθωώθηκαν. Δε συζητώ βέβαια το γεγονός ότι κανείς από το κράτος δεν ανέλαβε την ευθύνη της πλημελλούς εφαρμογής των νόμων και της ανυπαρξίας ελέγχου. Άλλωστε όλοι μας πλέον ξέρουμε ότι ακόμη και οι αρμόδιες πολεοδομίες απλώς παρασιτούν σε βάρος των πολιτών και δεν παράγουν έργο.
Φυσικά η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη και οι αποφάσεις της σεβαστές, αλλά και αυτή η εξουσία κρίνεται από τον εντολέα της, δηλαδή εμάς, τους πολίτες, που όμως δεν έχουμε τρόπο παρέμβασης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως συνέβη η ίδια η δικαιοσύνη να έχει δύο απόψεις, κρίνοντας τους κατηγορούμενους και ένοχους και αθώους. Η ίδια δικαιοσύνη, με το ίδιο νομικό σύστημα, έκρινε ένοχους πολλούς στα πολιτικά (αστικά) δικαστήρια, επιδικάζοντας αποζημιώσεις. Η ίδια δικαιοσύνη, με το ίδιο νομικό σύστημα, έκρινε ότι δεν υπάρχει καμία ποινική ευθύνη για τις ίδιες υποθέσεις. Ποια πλευρά της δικαιοσύνης πρέπει να εμπιστευτεί και να πιστέψει ο πολίτης;
Δυστυχώς και σε αυτή την περίπτωση αποδεικνύεται ότι το κράτος δε δουλεύει – τουλάχιστον προς όφελος των πολιτών. Ίσως δουλεύει προς όφελος των ομάδων που το στηρίζουν και ζουν από αυτό. Εμείς στη Φιλελεύθερη Συμμαχία προτείνουμε ένα άλλο σύστημα οργάνωσης και απονομής της δικαιοσύνης, που θα ωφελήσει πολλαπλά τον τόπο. Σας παραπέμπω στο πρόγραμμά μας. Αξίζει τον κόπο να διαβάσετε τις προτάσεις μας…
Φιλελεύθερη λαλιά... 