Διακήρυξη της Φιλελεύθερης Συμμαχίας για τις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου 2009
Για μια νέα Ελλάδα σε μια νέα Ευρώπη,
της ελευθερίας, της οικονομικής ανάπτυξης και της δημοκρατίας.
Τέσσερα επείγοντα ερωτήματα που ζητούν σαφείς απαντήσεις.
Μετά από 50 χρόνια ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης οι πολίτες της Ευρώπης είναι αντιμέτωποι με μια τριπλή κρίση, κρίση ταυτότητας, κρίση σκοπού και κρίση μέσων. Οι πολίτες της Ευρώπης θέτουν επιτακτικά τα ακόλουθα ερωτήματα:
- ποιοι είμαστε;
- ποιοι είναι οι στόχοι μας;
- πώς θα ξεπεραστεί η κρίση;
- τι μέσα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε για να βγούμε από το τέλμα;
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θεωρεί ότι όλα τα πολιτικά κόμματα οφείλουν απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, ιδιαίτερα μάλιστα ενόψει των ευρωεκλογών, και καταθέτει στην κρίση του εκλογικού σώματος την παρούσα, δική της, συνεισφορά.
Ποιοι είμαστε;
- Κοινή Ευρωπαϊκή μας ταυτότητα οι αξίες του Διαφωτισμού.
Το ζήτημα της ταυτότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν περίπου λυμένο στα χρόνια του ψυχρού πολέμου, την περίοδο δηλαδή που τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν δημοκρατίες σε αντίθεση με τον ολοκληρωτισμό των καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης. Όμως, η κατάρρευση του κομμουνισμού, οι διαδοχικές διευρύνσεις οι οποίες συμπεριέλαβαν χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και η έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, έθεσαν σε κρίση την Ευρωπαϊκή ταυτότητα και το υπάρχον θεσμικό της οικοδόμημα. Έθεσαν επίσης το ερώτημα μέχρι ποιο σημείο μπορούν να διευρυνθούν τα όρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θεωρεί ότι αυτή η κρίση ταυτότητας αποτελεί μια ευκαιρία να στραφούμε και πάλι στις αξίες πάνω στις οποίες θεμελιώθηκαν οι φιλελεύθερες δυτικές κοινωνίες, δηλαδή στις ιδέες του Διαφωτισμού, της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου, της προάσπισης των ατομικών δικαιωμάτων και της ελεύθερης οικονομίας. Αυτή η Ευρωπαϊκή ταυτότητα δίνει προτεραιότητα στην αυτονομία του ατόμου να απολαμβάνει αναφαίρετα δικαιώματα (στη ζωή, στην επιδίωξη της ευτυχίας, στην ιδιοκτησία) και ελευθερίες (της συνείδησης, της γνώμης, της έκφρασης, του αυτοπροσδιορισμού), που οριοθετούνται από την ατομική ευθύνη. Η Ευρωπαϊκή ταυτότητα δεν μπορεί παρά να στηρίζεται στη βασική αξία του Διαφωτισμού, τον ανθρωπισμό, που επιβάλλει το σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, την ανεκτικότητα της διαφορετικότητας και την αποδοχή της πολυμορφίας (γλωσσών, πολιτισμών, θρησκειών και εθνικών αυτοπροσδιορισμών) μέσα σε ένα ευρύτερο σύνολο.
Για τη Φιλελεύθερη Συμμαχία αυτές είναι οι αξίες που προσδιορίζουν την κοινή Ευρωπαϊκή μας ταυτότητα και στις οποίες οι φιλελεύθερες δυτικές κοινωνίες οφείλουν την εντυπωσιακή πρόοδο τους.
Ποιοι είναι οι στόχοι μας; Πώς θα ξεπεραστεί η κρίση;
- Κοινός Ευρωπαϊκός μας στόχος η οικονομική ανάπτυξη, η εμπέδωση της ελευθερίας, του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας, στην Ευρώπη και τον κόσμο.
- Διαρθρωτικές αλλαγές τώρα!
Οι στόχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης γίνονται όλο και λιγότερο εμφανείς και κατανοητές με αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι πολίτες να απογοητεύονται και να δυσπιστούν ακόμα και για την ύπαρξή τους. Βασική ευθύνη για αυτή την απογοήτευση των πολιτών φέρουν οι ηγέτες των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αντί να εξηγούν δημόσια και να υπερασπίζονται τις αποφάσεις που, οι ίδιοι, παίρνουν από κοινού στις Βρυξέλλες, υποκρίνονται ότι τις ανακαλύπτουν εκ των υστέρων και συντάσσονται με τους λαϊκιστές επικριτές τους.
Σκοπός για μας, τους λαούς της Ευρώπης, είναι να ζούμε αρμονικά στον κόσμο διατηρώντας την ταυτότητά μας, τις κοινές μας αξίες και την ευημερία μας. Όμως αυτή η διατήρηση της ταυτότητάς μας, των αξιών μας και της ευημερίας μας δεν θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένες, και για πάντα διατηρητέες, καθώς νέες προκλήσεις τις θέτουν διαρκώς σε κίνδυνο.
Πιο συγκεκριμένα, ο σημερινός κόσμος χαρακτηρίζεται από δυο νέα φαινόμενα: από τη μία πλευρά της εξόδου από τη φτώχεια κρατών ορισμένα από τα οποία αποκτούν ένα σημαντικό παγκόσμιο ρόλο, και από την άλλη πλευρά της ενίσχυσης ιδεολογιών που ενθαρρύνουν νέες μορφές ολοκληρωτισμού, εθνικού προστατευτισμού και ξενοφοβίας. Στα φαινόμενα αυτά, η Ευρωπαϊκή Ένωση δρα κατακερματισμένη από αντιμαχόμενες εθνικές πολιτικές και αδύναμη.
Σε μια περίοδο οξύτατης διεθνούς οικονομικής κρίσης, οι Ευρωπαίοι ηγέτες εμφανίζονται να ενδιαφέρονται μόνο για τα στενά εθνικά τους συμφέροντα ή, ακόμα χειρότερα, μόνο για την επανεκλογή τους ενώ πριν εννιά χρόνια οι ίδιοι διατύπωναν τη στρατηγική της Λισσαβόνας η υλοποίηση της οποίας μέχρι το 2010 θα επέτρεπε στην Ευρωπαϊκή Ένωση: «να γίνει η πιο δυναμική και ανταγωνιστική, βασισμένη στη γνώση οικονομία στον κόσμο, ικανή για βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη με περισσότερες και καλύτερες δουλειές και τη μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή». Είναι προφανές ότι αν είχε έστω προσεγγιστεί αυτός ο στόχος, η Ευρώπη θα ήταν καλύτερα προετοιμασμένη για να αντιμετωπίσει τη σημερινή οικονομική κρίση. Δυστυχώς όμως, ήδη από το 2005, είχε διαπιστωθεί από τους ίδιους τους Ευρωπαίους ηγέτες η ανικανότητά τους να αντιμετωπίσουν τα διαρθρωτικά προβλήματα της Ευρώπης και να υλοποιήσουν τους στόχους που οι ίδιοι είχαν θέσει. Σήμερα, εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, εμφανίζονται οι Ευρωπαίοι ηγέτες χωρίς κοινή πολιτική και κινούμενοι προς λάθος κατευθύνσεις, καθώς για πρώτη φόρα μετά από πολλές δεκαετίες τα σύννεφα του οικονομικού προστατευτισμού πλανώνται πάνω από την Ευρώπη και απειλούν να εκτροχιάσουν όλη την πρόοδο που έχει σημειωθεί στο διασυνοριακό εμπόριο τα τελευταία 50 χρόνια.
Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι η σημερινή κρίση μεγεθύνει και επαναφέρει στο προσκήνιο χρόνια διαρθρωτικά προβλήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ενός εκάστου των μελών της. Είναι πλέον καιρός οι Ευρωπαϊκές ηγεσίες να αντιμετωπίσουν τις σύγχρονες πολιτικοοικονομικές προκλήσεις μέσω αναπροσανατολισμού των Ευρωπαϊκών πολιτικών, από τις ανεπιτυχείς επιδοματικές (πχ Κοινή Αγροτική Πολιτική), σε πολιτικές επέκτασης και απελευθέρωσης της εσωτερικής αγοράς, δίωξης των μονοπωλίων, εποπτείας του χρηματοπιστωτικού συστήματος, προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων, καταπολέμησης της διαφθοράς και του εγκλήματος και τη διασφάλιση αποτελεσματικής εξωτερικής πολιτικής και αμυντικών δομών. Είναι πλέον καιρός οι Ευρωπαϊκές ηγεσίες να αντιληφθούν ότι, εν μέσω της παγκόσμιας κρίσης, η νομισματική ενοποίηση μπορεί και να ακυρωθεί εάν δε συμπληρωθεί από την αντίστοιχη πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης. Χωρίς την αποκατάσταση αυτής της ανισορροπίας, η νομισματική ένωση και η πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης θα αλληλοϋπονομεύονται, μέχρι τη κατάρρευση και των δύο.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία προτείνει την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία, δηλαδή την πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης μέσω ενός νέου Ευρωπαϊκού Συντάγματος που θα ιδρύει, στη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης και θα προσαρμόζει τα σημερινά κοινοτικά όργανα στο νέο ομοσπονδιακό σύστημα.
Τι μέσα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε για να βγούμε από το τέλμα;
- Χρειαζόμαστε τις Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης και αναπροσανατολισμό των Ευρωπαϊκών πολιτικών.
Σήμερα, οι θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκονται σε οριακό σημείο αποτελεσματικότητας και δημοκρατικής νομιμοποίησης. Οι πολίτες τους θεωρούν απόμακρους, γραφειοκρατικούς και ελάχιστα δημοκρατικούς ενώ πολλές κυβερνήσεις από την πλευρά τους αναπολούν με νοσταλγία τις χαμένες εθνικές εξουσίες που παραχωρήθηκαν στα Ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα.
Η Συνθήκη της Λισσαβόνας, συνέχεια των όχι και τόσο καινοτόμων συνθηκών του Μάαστριχτ, του Άμστερνταμ και της Νίκαιας, προτείνει τον εκσυγχρονισμό των Ευρωπαϊκών θεσμών μέσω της μεγαλύτερης σαφήνειας των εξουσιών τους, την αύξηση της αποτελεσματικότητάς τους και την αναβάθμιση της δημοκρατικής τους νομιμοποίησης. Ωστόσο η Συνθήκη της Λισσαβόνας δεν αμφισβητεί το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο και διατηρεί το υπάρχον πλέγμα αλληλοσυγκρουόμενων ομοσπονδιακών και διακρατικών εξουσιών. Η συνθήκη της Λισσαβόνας αν και αποτελεί θετική εξέλιξη για την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, απαντά μόνο εν μέρει στις μεγάλες σημερινές προκλήσεις και δεν επαρκεί για την αντιμετώπισή τους.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θεωρεί ότι η κοινή ευρωπαϊκή ταυτότητα και οι κοινοί ευρωπαϊκοί στόχοι, όπως διατυπώνονται στην παρούσα διακήρυξη, μπορούν να εξυπηρετηθούν μόνο στα πλαίσια μιας πολιτικά ενοποιημένης Ευρώπης, δηλαδή μιας Ομοσπονδίας των Πολιτειών της που θα συνιστούν τις Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Η νέα αυτή δομή θα λειτουργήσει με την ψήφιση ενός Ευρωπαϊκού Συντάγματος που θα ιδρύει, στη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης και θα προσαρμόζει τα σημερινά κοινοτικά όργανα στο νέο ομοσπονδιακό σύστημα. Για το σκοπό αυτό η Φιλελεύθερη Συμμαχία θέτει σε δημόσια διαβούλευση προτάσεις όπως οι παρακάτω:
- να αντικατασταθούν οι ισχύουσες Συνθήκες από ένα απλό Σύνταγμα, προστατευτικό των θεμελιωδών δικαιωμάτων των Ευρωπαίων πολιτών και ιδρυτικό σαφώς καθορισμένων θεσμών και εξουσιών σε ομοσπονδιακό, «πολιτειακό» και περιφερειακό επίπεδο. Η προτεινόμενη ομοσπονδιακή συγκρότηση της Ευρώπης συνιστά «λιγότερο κράτος» καθώς θα ενισχύει τους δημοκρατικούς θεσμούς σε «πολιτειακό» και περιφερειακό επίπεδο ενώ οι ομοσπονδιακοί θεσμοί θα δρουν μόνο όπου αυτή τους η δράση θα προσθέτει σημαντικά οφέλη.
- να αντικατασταθεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από δύο κοινοβουλευτικά σώματα: την Ομοσπονδιακή Βουλή των Αντιπροσώπων και τη Γερουσία, στα οποία θα τους αποδοθούν διευρυμένες αρμοδιότητες.
- να καταργηθεί το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και να μετατραπεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε ομοσπονδιακή δημόσια διοίκηση μετατρέποντας κάθε Γενική της Διεύθυνση σε Ομοσπονδιακό Υπουργείο.
- να δημιουργηθεί θέση Ομοσπονδιακού Προέδρου, απευθείας εκλεγμένου από την Ομοσπονδιακή Βουλή των Αντιπροσώπων, o οποίος και θα ορίζει την Ομοσπονδιακή κυβέρνηση.
- Τη μετατροπή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου και της Κεντρικής Τράπεζας σε ομοσπονδιακούς θεσμούς.
- τη μετατροπή της Europol σε ομοσπονδιακή αστυνομία για την καταπολέμηση του διακρατικού εγκλήματος και τη δημιουργία ενός και μοναδικού Ευρωπαϊκού στρατού αρμόδιου για τη διαφύλαξη των εξωτερικών συνόρων της Ομοσπονδίας.
- τον προσανατολισμό των ομοσπονδιακών Ευρωπαϊκών πολιτικών, από τις ανεπιτυχείς επιδοματικές (πχ Κοινή Αγροτική Πολιτική), σε πολιτικές επέκτασης και απελευθέρωσης της εσωτερικής αγοράς, δίωξης των μονοπωλίων, εποπτείας του χρηματοπιστωτικού συστήματος, προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων, καταπολέμησης της διαφθοράς και του εγκλήματος και τη διασφάλιση αποτελεσματικής εξωτερικής πολιτικής και αμυντικών δομών.
Μεταρρυθμιστική συμπαράταξη, για μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα, τώρα!
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θεωρεί ότι οι Έλληνες πολίτες θα βγουν πολλαπλά ωφελημένοι από την ομοσπονδιακή διάρθρωση της Ευρώπης και τον επαναπροσανατολισμό των πολιτικών της, καθώς οι εξουσίες των νέων ομοσπονδιακών αρχών θα θέσουν ασφυκτικούς περιορισμούς στην ασυδοσία του ελληνικού κράτους. Ενός κράτους, που όπως όλοι γνωρίζουν, καταπνίγει την επιχειρηματικότητα, παραβιάζει τα ατομικά δικαιώματα, περιορίζει τις ελευθερίες των πολιτών του και αναστέλλει τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα.
Όμως η προτεινόμενη ομοσπονδιακή διάρθρωση της Ευρώπης θα αργήσει να υλοποιηθεί ενώ οι αλλαγές που απαιτούν οι Έλληνες πολίτες δεν μπορούν να περιμένουν. Σε κάθε περίπτωση καμία αναμονή ομοσπονδιακών, ή άλλων εξωτερικών παρεμβάσεων, δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ατομική ευθύνη κάθε Έλληνα πολίτη για να ενεργοποιηθεί άμεσα και να αλλάξει προς το καλύτερο τη καθημερινότητά του στη χώρα που ζει, την Ελλάδα.
Για τον λόγο αυτό η Φιλελεύθερη Συμμαχία κινείται δραστήρια για τη δημιουργία ευρύτατης μεταρρυθμιστικής συμπαράταξης στην Ελλάδα που θα διεκδικήσει, άμεσα και χωρίς καθυστερήσεις, την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων που ακολουθούν:
ΠΡΩΤΗ ΔΕΣΜΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ: ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ – ΕΜΠΕΔΩΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ – ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ
Ζητούμε, αποκατάσταση της δημοκρατίας με πλήρη διάκριση των εξουσιών, ενδυνάμωση της κοινωνίας των πολιτών, ανανέωση του πολιτικού προσωπικού της χώρας, αποκατάσταση του αισθήματος δικαίου, λογοδοσία των υπευθύνων, πολιτική σταθερότητα και αποκατάσταση της ανεξαρτησίας και της θεσμικής λειτουργίας των ΜΜΕ (ιδιωτικών και κρατικών).
Βασικές μεταρρυθμίσεις στον τομέα αυτό είναι:
(1) Πλήρης διαχωρισμός της εκτελεστικής από την νομοθετική εξουσία: ξεχωριστή εκλογή για πρόεδρο κυβέρνησης και κοινοβούλιο – οι εκλεγμένοι βουλευτές να αποκλείονται από το υπουργικό αξίωμα.
(2) Μείωση του αριθμού των βουλευτών σε 200, που θα εκλέγονται κυρίως από μονοεδρικές περιφέρειες (γερμανικό σύστημα) και μείωση του αριθμού των αιρετών κάθε επιπέδου τοπικής αυτοδιοίκησης.
(3) Σταθερή ημερομηνία εκλογών: αν για οποιοδήποτε λόγο προκύψει η ανάγκη εκλογών κατά τη διάρκεια της τετραετίας αυτές να αφορούν μόνο το υπόλοιπο της τετραετίας (σουηδικό σύστημα).
(4) Πλήρης ανεξαρτησία και αυτοδιοίκηση της Δικαιοσύνης, αποποινικοποίηση πταισμάτων και χρήσης ουσιών για άμεση απονομή δικαιοσύνης και δραστική αποσυμφόρηση των φυλακών. Δικαστική αστυνομία, ανώτατο όριο εκδίκασης ένα εξάμηνο.
(5) Αυστηρή εφαρμογή των νόμων και διασφάλιση των βασικών δικαιωμάτων των πολιτών στη μετακίνηση, στην εργασία, στην πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες και στα πανεπιστήμια. Κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Προστασία της δημόσιας και της ιδιωτικής περιουσίας και της επιχειρηματικότητας.
(6) Ισότητα του Δημοσίου με τους πολίτες απέναντι στο νόμο, ισότητα των πολιτικών με τους πολίτες, κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών καθώς είναι πλέον ανενεργός λόγω της θέσεως σε ισχύ των Διεθνών Συνθηκών κατά της Διαφθοράς.
(7) Αυστηρή υποχρέωση δημοσίευσης προϋπολογισμών και απολογισμών για κάθε υπηρεσιακή μονάδα που διαχειρίζεται δημόσιο χρήμα. Ελεύθερη πρόσβαση σε όλα τα δημόσια δεδομένα. Αξιολόγηση αποτελεσμάτων και εξατομίκευση ευθυνών.
ΔΕΥΤΕΡΗ ΔΕΣΜΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ: ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ, ΑΤΟΜΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Η προστασία του περιβάλλοντος και η ποιότητα ζωής κινδυνεύουν κυρίως από την κρατική παρέμβαση και την υπανάπτυξη. Κλασσικά παραδείγματα οι πρώην κομμουνιστικές χώρες και οι χώρες του τρίτου κόσμου, όπου το περιβάλλον υποβαθμίστηκε τραγικά.
Μεταρρυθμίσεις άμεσης προτεραιότητας στον τομέα αυτό είναι:
(1) Δημιουργία πάρκων σε όλες τις γειτονιές της Αθήνας, μέσω απαλλοτρίωσης οικοπέδων σε πληθυσμιακά κορεσμένες περιοχές της πόλης και ταυτόχρονης αντιπαροχής του χώρου του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό.
(2) Εφαρμογή της αρχής «ο ρυπαίνων πληρώνει» σε κάθε οικονομική δραστηριότητα που ενέχει περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Υιοθέτηση όλων των οδηγιών για το περιβάλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
(3) Ουσιαστική ενδυνάμωση και ανάπτυξη της κοινωνίας των πολιτών. Ανάθεση σε εθελοντικές, μη κρατικές οργανώσεις, θεσμικών ρόλων στον έλεγχο, στο σχεδιασμό, στην πιστοποίηση, στην αδειοδότηση, στην υλοποίηση έργων που αφορούν τους πολίτες, το περιβάλλον και τις τοπικές κοινωνίες.
(4) Αναγνώριση και ενεργή προστασία των δικαιωμάτων των μειοψηφιών.
(5) Αντιμετώπιση των μεταναστών στο πλαίσιο του κράτους δικαίου, υποστήριξη και ενσωμάτωσή τους με πλήρη δικαιώματα και υποχρεώσεις.
ΤΡΙΤΗ ΔΕΣΜΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ: ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Όσοι αντιδιαστέλλουν την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική αλληλεγγύη, τελικά τα υπονομεύουν και τα δύο.
Απαραίτητες μεταρρυθμίσεις στον τομέα αυτό είναι:
(1) Κατάργηση όλων των φόρων υπέρ τρίτων. (π.χ. χαρτόσημα, αγγελιόσημα, κλπ).
(2) Απελευθέρωση της άσκησης των λεγόμενων «κλειστών» επαγγελμάτων.
(3) Κατάργηση της εφορίας και της πολεοδομίας και μεταβίβαση των αναγκαίων διαδικασιών στους υπεύθυνους λογιστές και μηχανικούς με απλό και αυστηρό νομικό πλαίσιο.
(4) Κατάργηση των ενδιάμεσων γραφειοκρατιών πρόνοιας και διεκπεραίωσης. Κατευθείαν συναλλαγή των πολιτών με τους παρόχους υπηρεσιών. Κύριο σημείο επαφής με το κράτος η καταβολή θετικού ή αρνητικού φόρου.
(5) Καθιέρωση αρνητικού φόρου (ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα) για όλους τους πολίτες (νέους, άνεργους, εργαζόμενους, συνταξιούχους), που έχουν ανάγκη.
(6) Κεφαλαιοποιητικό (αποταμιευτικό) σύστημα ασφάλισης με ελεύθερη επιλογή ασφαλιστικού φορέα και πλήρη έλεγχο των εισφορών από τον δικαιούχο.
(7) Ελεύθερη επιλογή εκπαιδευτικού ιδρύματος: δικαίωμα, για κάθε νέο/νέα και γονέα, να επιλέγει ελεύθερα το δημόσιο εκπαιδευτικό ίδρυμα της αρεσκείας του σε κάθε βαθμίδα της εκπαίδευσης. Η ελεύθερη επιλογή αντικαθιστά την αναγκαστική φοίτηση στο σχολείο της γειτονιάς και την «επιλογή» πανεπιστημίου μέσω των πανελλήνιων εξετάσεων. Η ελεύθερη επιλογή συνιστά την αυστηρότερη δυνατή αξιολόγηση και πιστοποιεί υψηλότερη ποιότητα εκπαιδευτικών υπηρεσιών που πρέπει να επιβραβεύεται. Αυτή η επιβράβευση μπορεί να γίνει μέσω της καταβολής, από το κράτος, κατά κεφαλήν επιδότησης σε κάθε εκπαιδευτικό ίδρυμα ανάλογα με τον αριθμό των μαθητών/φοιτητών που επιλέγουν να φοιτήσουν σε αυτό. Η επιδότηση αυτή συνιστά μισθολογική επιβράβευση του προσωπικού του ιδρύματος που παρέχει ποιοτικές υπηρεσίες και ενισχύει τον συναγωνισμό τους προς όφελος του πολίτη. Κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Ελευθερία ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων.
Σήμερα, 9 Μαΐου του 2009, Ημέρα της Ευρώπης, η Φιλελεύθερη Συμμαχία καταθέτει στους Έλληνες πολίτες την παρούσα εκλογική της διακήρυξη και καλεί κάθε πολίτη ξεχωριστά στην ψήφιση του συνδυασμού της Φιλελεύθερης Συμμαχίας στις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου 2009.
ΥΓ του φυλελεύθερου: η διακήρυξη της ΦΣ για τις ευρωεκλογές είναι ένα πολύ προχωρημένο πολιτικά κείμενο. Είναι από τα πιο μεστά ιδεολογικά κείμενα, μ συνολική οπτική, που έχουν βγει από πολιτικά κόμματα τελευταία στην Ελλάδα. Σαφώς συνδυάζει την ευρωπαϊκή συζήτηση με τα Ελληνικά προβλήματα – και κυρίως προτείνει λύσεις. Είναι γνωστό στους φίλους μου ότι προσωπικά δεν είμαι ίσως τόσο πολιτικά προχωρημένος. Αναγνωρίζω όμως μια ουσιαστική προσπάθεια, και μάλιστα πετυχημένη, να παρουσιαστεί μια σοβαρή και μελετημένη συνολική πολιτική πρόταση. Μόλις προλάβω θα καταθέσω και τις αντιρρήσεις μου και τους προβληματισμούς μου πάνω στο κείμενο. Αν μέχρι τότε θέλετε να προσθέσετε ή να σχολιάσετε κάτι, ο χώρος των σχολίων είναι ανοιχτός για όλους…
Φιλελεύθερη λαλιά... 