Υποκρισία βολεμένων δεινοσαύρων

Υποκρισία βολεμένων δεινοσαύρων

Είναι εξαιρετικά υποκριτικό να κατηγορούν επαγγελματίες της πολιτικής, της δημοσιογραφίας και άλλων – τυπικών ή άτυπων – εξουσιών νέους ανθρώπους ως άπειρους, όταν διεκδικούν δημόσια αξιώματα. Τελευταίο παράδειγμα αποτελεί η κριτική προς το πρόσωπο του Βασίλη Κικίλια, ενός νέου ανθρώπου 36 ετών που διεκδικεί το σοβαρό και υπεύθυνο αξίωμα του Περιφερειάρχη Αττικής. Πάμπολλα όμως είναι τα αντίστοιχα παραδείγματα σε ολόκληρη την Ελλάδα απέναντι σε νέους ανθρώπους που επιθυμούν να κατέλθουν υποψήφιοι ως δημοτικοί σύμβουλοι, για να πάρουν τις τύχες των πόλεων τους στα χέρια τους.

Κατ’ αρχήν, είναι υποκριτικό, διότι η εμπειρία που οι επικριτές επιθυμούν είναι αυτή που οδήγησε τη χώρα, την κοινωνία και την οικονομία σε κρίση και παρακμή. Από αυτήν λοιπόν την εμπειρία, οι νέοι άνθρωποι δεν επιθυμούμε περισσότερη!

Κατά δεύτερον είναι υποκριτικό να κατακρίνονται οι νέοι ως άπειροι, όταν το παρασιτικό σύστημα εξουσίας που διαφεντεύει την ελληνική πολιτική, κοινωνική και κομματική ζωή τα τελευταία 35 χρόνια χαρακτηρίζεται από την έλλειψη ευκαιριών προς τους νέους ανθρώπους. Πώς θα αποκτήσουν διοικητική και πολιτική εμπειρία οι νέοι άνθρωποι όταν οι κατεστημένες ομάδες συμφερόντων εμποδίζουν όχι μόνο την ανέλιξη αλλά ακόμη και την παροχή ίσων ευκαιριών;

Κατά τρίτον είναι υποκριτικό η πολιτεία να θεσμοθετεί το ηλικιακό όριο εκλογιμότητας στις αυτοδιοικητικές εκλογές στα 18 έτη, να συζητείται σε όλη την Ευρώπη (και να θεσμοθετείται σταδιακά) το δικαίωμα ψήφου στην ηλικία των 16 ετών και οι παρατρεχάμενοι των εξουσιών να επιχειρηματολογούν περί απειρίας των νέων ανθρώπων!

Κατά τέταρτον είναι υποκριτικό (ή – χειρότερα – εντελώς εκτός πραγματικότητας) να αγνοείται η θέληση της κοινωνίας και των νέων ανθρώπων για πλήρη, ει δυνατόν, ανανέωση του πολιτικού στελεχιακού δυναμικού της χώρας. Μα, αν οι νέοι δεν θητεύσουν στα όργανα της τοπικής αυτοδιοίκησης, πώς θα μπορέσουν να εκτελέσουν πολιτικό έργο και να πείσουν τους συμπολίτες τους; Μήπως οι υπηρέτες των συμφερόντων επιθυμούν την ανάδειξη στελεχών μόνο μέσα από το σύστημα της τηλεοπτικής δημοσιότητας;

Τέλος, είναι πλήρως υποκριτικό να κόπτονται όλοι ξαφνικά για την εμπειρία των νέων ανθρώπων ενόψει αυτοδιοικητικών εκλογών. Δεν έκαναν την ίδια κριτική όταν, καλώς αλλά ελάχιστοι, νέοι άνθρωποι εκλέγονται στα ανώτατα πολιτικά όργανα των κομμάτων, ούτε όταν κατεβαίνουν ως υποψήφιοι βουλευτές, ούτε όταν διορίζονται σε κρατικές ή άλλες θέσεις εξουσίας. Είναι πασιφανές ότι πρόκειται για ευκαιριακή, μικροπολιτική και συμφεροντολογική κριτική, η οποία όμως βλάπτει την προοπτική των νέων.

Νομίζω ότι κυρίως οι νέοι αλλά και το υπόλοιπο εκλογικό σώμα θα αντιληφθούν την ευκαιρία που τους δίνεται σε αυτές τις εκλογές. Ευκαιρία να ανανεώσουν με τον σταυρό τους το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Ιδίως διότι η πληθώρα επιλογών που τους προσφέρεται τώρα δεν θα υπάρχει για πολύ καιρό, καθώς ο εκλογικός νόμος που ετοιμάζει η κυβέρνηση περιορίζει τις επιλογές των πολιτών. Ευκαιρία, να επιλέξουν νέους και άφθαρτους, να δοκιμάσουν και να αναδείξουν οι ίδιοι τους επιτυχημένους του μέλλοντος. Διότι από τους επιτυχημένους του παρελθόντος χορτάσαμε…

Το άρθρο μου δημοσιεύτηκε στη στήλη ΝΕΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ της εφημερίδας «το ΠΑΡΟΝ της Κυριακής» την Κυριακή 19092010

Ώρα για ουσία όχι για συμβολισμούς

Ώρα για ουσία, όχι για συμβολισμούς

Είναι ενθαρρυντικό που οι συμμετοχικές διαδικασίες αναπτύσσονται στις πολιτικές νεολαίες. Το δρόμο που χάραξαν κάποιοι ρομαντικοί πριν 15 χρόνια, βαδίζουν πλέον δυναμικά οι δύο μεγαλύτερες κομματικές νεολαίες. Με την εκλογή του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ και οργάνων την Νεολαίας ΠΑΣΟΚ από τη βάση, με ανοιχτές διαδικασίες, και την αντίστοιχη εκλογή Προέδρου της ΝΔ και τη σημερινή της ΟΝΝΕΔ, αυξάνεται η συμμετοχή των νέων στην πολιτική διαδικασία. Όμως το βήμα αυτό σήμερα δεν είναι πλέον αρκετό.

Επίσης είναι ενθαρρυντικό για τη νεολαία που λαμβάνονται από τις ελληνικές κυβερνήσεις κάποια επιμέρους μέτρα που βοηθούν τη νεολαία. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για παράδειγμα καθιερώνει αφορολόγητο για νέους επιχειρηματίες κάτω των 35 ετών, ενώ ακούμε ότι προτείνει δικαίωμα εκλέγεσθαι από 18 ετών στο σχέδιο Καλλικράτης. Αντίστοιχα, για παράδειγμα, η κυβέρνηση της ΝΔ θεσμοθέτησε τα Τοπικά Συμβούλια Νέων. Όμως τα βήματα αυτά σήμερα δεν είναι πλέον αρκετά.

Οι νέοι σήμερα έχουν άμεσα και δυσεπίλυτα προβλήματα. Η ανεργία, η έλλειψη αυτονομίας, τα μικρά εισοδήματα, η εργασιακή ανασφάλεια, η έλλειψη προτύπων και η έλλειψη ποιότητας στην Παιδεία υποσκάπτουν το παρόν και το μέλλον μας. Οι νέοι παραμένουν ακόμη, 35 χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, χωρίς ουσιαστικό λόγο σε όσα τους αφορούν.

Επιπλέον οι πολιτικοί της χώρας δεν ασχολούνται με τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των πολιτικών τους. Αρνούνται πεισματικά να νομοθετήσουν για τα δικαιώματα των νέων και για μία εθνική, δεσμευτική, πολιτική για τη νέα γενιά. Αρνούνται να καθιερώσουν μελέτη επιπτώσεων των μέτρων και των νομοθετημάτων στους νέους και τις επερχόμενες γενιές. Αναγγέλλουν ότι προσπαθούν να λύσουν μεγάλα προβλήματα όπως το δημόσιο χρέος και το ασφαλιστικό, αλλά δεν λαμβάνουν ποτέ υπόψιν, σε όσα προτείνουν, αυτά που θα πληρώσουν οι σημερινοί 15άρηδες, 25άρηδες ή 35άρηδες σε 20, 30 ή 40 χρόνια.

Ήρθε η ώρα αυτή η εικόνα να αλλάξει. Ας δούμε την κρίση ως ευκαιρία, τουλάχιστον για αυτά που μπορούν να γίνουν άμεσα, χωρίς δημοσιονομικό κόστος αλλά με ευεργετικές επιπτώσεις. Ήρθε η ώρα των μεγάλων αλλαγών, διότι τώρα είναι η τελευταία ευκαιρία της χώρας αλλά και του πολιτικού συστήματος που ζήσαμε από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Τα κόμματα και η κυβέρνηση, στο πλαίσιο των αλλαγών που ευαγγελίζονται, οφείλουν να αναλάβουν όχι μόνο δεσμεύσεις αλλά και πρωτοβουλία νομοθέτησης ενός κοινωνικού συμβολαίου με τους νέους και τις επόμενες γενιές, μίας εθνικής πολιτικής για τη νεολαία, ενός εθνικού συμφώνου για τη νέα γενιά. Ειδάλλως φοβάμαι ότι, με κάποια τυχαία ή μη αναμενόμενη αφορμή, θα βρουν τους νέους μπροστά τους στην επόμενη στροφή. Και θα πέσουν πάλι από τα σύννεφα…

Το άρθρο μου δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα το ΠΑΡΟΝ της Κυριακής την Κυριακή 18042010

is 2009 a crossroad for Youth in EU?

Youth in EU: is 2009 a crossroad?

Youth policy will be a significant policy issue at the next EP mandate, as well as the role of young people in the European societies and their empowerment to address the future challenges of economy, environment and globalization. In this aspect we strongly believe that EP elections will be a milestone in youth – related matters. At the same time, current and future European and national youth policies in Europe will face severe challenges and will need to address true needs of both young people and societies in general.

Next EP mandate will have to discuss and push for policies that address the ongoing challenges of youth in the fields of education, unemployment, social cohesion, sustainable development and environment. More and more young people, as well as youth organizations all over Europe, in all levels (local, regional, national and European) are struggling to put their needs and wishes to the main political agenda. We feel that the time has come. European societies in general see the urgent need to do more for their young people. More and pore people recognize that there is a clear and present danger for young people, never faced before in EU history: the next youth generation might live in much worse conditions, in every aspect, than its parents. And everybody wants this danger to be avoided, as soon as possible.

Of course, such a huge problem requires action on almost every field of policy. And many people are questioning the ability of the existing representation to address such huge workload of reforms needed. We believe that people all over Europe are considering, now more than ever, the necessity of electing young people to the decision making bodies, in order to push policies from youth, for youth and by the youth.

Policy – makers and other stakeholders agree that some serious steps have been made during the last decade on the field of youth policy. Changes, though, and needs are growing much faster that the respective policy measures. And this is a gap that the current framework of decision-making and representation cannot address. Because they lack the speed and the instruments to hear at real time the needs of young people. And because people far away (in age and in mentality) from the needs of the younger people decide on European policy measures.

The main requirement of future European and national youth policies, as well of the next EP mandate, will be the establishment (in action) of a cross-sectoral and universal youth policy. European societies don’t want just solutions to a specific problem, but a well structured strategy for empowering youth. Europe has learned the last 50 years to be at the forefront of development and growth, but, if this is to continue, youth needs a different approach than today. It needs the main objective of long-term policy to be the excellence of European youth in every filed of competition with the rest of the world. Otherwise, the declining percentage of youth population will lead to a declining percentage of Europe’s achievements in almost everything.

We think that European societies already understand that if they want youth issues to be addressed they should elect young people to fight for them. We hope that European and National political parties will see this need as well. Otherwise political establishment and bureaucracy will stay behind society intentions and youth needs. As many situations have shown in the last few years, they cannot understand and work successfully with youth. Maybe now is the time to put young people to work for youth!

Theodore Karaoulanis

Vice President, (Hellenic) National Youth Council – ESYN

This article was published in Youth Opinion, an official publication of European Youth Forum (http://www.youthforum.org/Downloads/Press_publications/yo/2008/YO_futureagenda.pdf)

Το άρθρο επαναδημοσιεύθηκε στο e-rooster