Ντροπή σας, κύριε Προβόπουλε!

 

Ντροπή σας, κύριε Προβόπουλε!

Οι νέοι δεν ευθύνονται για την κατάσταση της χώρας!

Λαϊκισμός, ανηθικότητα και επιπολαιότητα από την Τράπεζα της Ελλάδος

 

Ανακοίνωση του Εθνικού Συμβουλίου Νεολαίας, Αθήνα, 27 Οκτωβρίου 2010

 

Με έκπληξη πληροφορηθήκαμε από τα ΜΜΕ ότι ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος θεωρεί ότι η Ελλάδα πληρώνει πολλά για τους νέους της, ότι προτείνει την κατάργηση ουσιαστικά (αναστολή δραστηριοτήτων για πέντε έτη) της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς (ΓΓΝΓ) και ότι θεωρεί τους νέους προκλητικά προνομιούχους σε σχέση με τους συνταξιούχους! Ντροπή σας, κύριε Προβόπουλε!

 

Στην Ενδιάμεση Έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος για τη Νομισματική Πολιτική 2010 αναφέρεται επί λέξει το ακόλουθο χωρίο (στο κεφάλαιο κατάργηση και συγχώνευση φορέων): «Επίσης, πολλές δραστηριότητες, όπως π.χ. της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς, θα πρέπει να ανασταλούν για μία πενταετία έως ότου τα δημόσια οικονομικά επανέλθουν σε διατηρήσιμη τροχιά». Το ανωτέρω χωρίο παραπέμπει στην εξής προκλητική παρατήρηση (υπ’ αριθμόν 15): «Πώς είναι δυνατόν π.χ. να δικαιολογηθεί στους συνταξιούχους, που έχασαν σημαντικό μέρος των συντάξεών τους, η ενοικίαση δεκάδων ιστιοπλοϊκών σκαφών με δαπάνες της ως άνω Γενικής Γραμματείας τα οποία μετέφεραν εκατοντάδες άτομα νεαρής ηλικίας στον Αργοσαρωνικό το καλοκαίρι του 2009, όταν το έλλειμμα εκτινασσόταν σε πολύ υψηλά επίπεδα;».

 

Η ανωτέρω παρατήρηση της ΤτΕ είναι λαϊκιστική, καθώς επιχειρεί να επιχειρηματολογήσει για την κατάργηση ή την «αναστολή δραστηριοτήτων» της ΓΓΝΓ με αναφορά σε ένα μόνο από τα προγράμματα της ΓΓΝΓ. Σύμφωνα με την ΤτΕ, η ΓΓΝΓ υπάρχει μόνο για το πρόγραμμα «ιστιοπλοϊκά τριήμερα». Πως θα απαντούσε ο κ. Προβόπουλος αν κάποιος του αμφισβητούσε το δικαίωμα να ομιλεί για την Ελληνική Οικονομία «επειδή η δουλειά του είναι να «κόβει» κέρματα»;

 

Η ανωτέρω πρόταση είναι επίσης ανήθικη, καθώς επιχειρεί με απόκρυψη της αλήθειας και επιμέρους προβολή στοιχείων να στρέψει τη κοινωνική ομάδα των συνταξιούχων απέναντι στους νέους ανθρώπους που κάνουν χρήση των προγραμμάτων της ΓΓΝΓ. Η κοινωνική μηχανική δεν είναι επιστημονικό ή νομισματικό ή οικονομικό εργαλείο κύριε Προβόπουλε! Δεν μπορεί η ΤτΕ να καλεί εμμέσως τη μία κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης. Είστε ο Διοικητής της ΤτΕ, δεν είστε πολιτικός!

 

Επιπλέον, η ανωτέρω αναφορά της ΤτΕ είναι επιπόλαιη, καθώς παρότι θέλει να έχει (ως έκθεση) επιστημονικοφανή χαρακτήρα, δεν λαμβάνει υπόψιν της στη συγκεκριμένη αναφορά ούτε τις ευρωπαϊκές αποφάσεις, ούτε τις ευρωπαϊκές κατευθύνσεις για το μέλλον. Είναι απορίας άξιον πως, ενώ η ΤτΕ επικαλείται στην Έκθεση της τη νέα ευρωπαϊκή στρατηγική για την απασχόληση και την ανάπτυξη – Στρατηγική “Ευρώπη 2020” –, έχει παραλείψει να διαβάσει τα κομμάτια της που αφορούν τους νέους!

 

Νομίζουμε ότι ο λαϊκισμός, η ανηθικότητα και η επιπολαιότητα δεν ταιριάζουν ούτε στην ιστορία ούτε στον ρόλο της Τράπεζας της Ελλάδος. Είναι προφανές ότι δεν ταιριάζουν με το περιεχόμενο που οφείλει να έχει η έκθεση του αρμόδιου φορέα για τη νομισματική πολιτική της χώρας. Επομένως νομίζουμε ότι η ΤτΕ και ο Διοικητής της οφείλουν να διορθώσουν το λάθος τους.

 

Πληροφορούμε την ΤτΕ ότι ο συνολικός προϋπολογισμός της ΓΓΝΓ για το 2010 (σε επίπεδο προϋπολογισμού και όχι εκταμιεύσεων, που λόγω συνθηκών είναι μειωμένες) είναι μόλις 6 εκατομμύρια ευρώ, από τα οποία τα 4εκ ευρώ περίπου αφορούν δαπάνες μισθοδοσίας και μόλις 1.100.000 ευρώ αφορούν κοινωνικές μεταβιβάσεις προς τους νέους της χώρας. Το ξαναλέμε: 1εκ ευρώ μόνο πηγαίνουν προς τους νέους της χώρας! Αν η ΤτΕ θεωρεί αυτό το ποσό υπερβολικό, λόγω των δημοσιονομικών συνθηκών της χώρας, τότε είναι προφανές ότι οι συντάκτες της έκθεσης βρίσκονται αποκομμένοι από την πραγματικότητα των αναγκών… Επίσης θα ήταν καλό, για την ποιότητα των εκθέσεων που δημοσιεύει, η ΤτΕ να κάνει μία σύγκριση των αντίστοιχων ποσών που δαπανούν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες για αντίστοιχα προγράμματα και δράσεις για τη νεολαία. Ως πρόσφατο και κοντινό στην Ελλάδα παράδειγμα αναφέρουμε ότι η Ισπανική Κυβέρνηση διέθεσε, φέτος (εν μέσω κρίσης), μόνο για ετήσια επιχορήγηση δράσεων Εθνικού Συμβουλίου Νεολαίας της Ισπανίας, που είναι (ιδιωτικού δικαίου) ομοσπονδία οργανώσεων νέων της χώρας και όχι ο κρατικός φορέας (όπως η ΓΓΝΓ), ποσό περίπου 5εκ ευρώ. Για να μην επεκταθούμε στα παραδείγματα των βορειοευρωπαϊκών και σκανδιναβικών χωρών που έχουν μακρόχρονη παράδοση στην ενίσχυση της νεολαίας…

 

Τέλος θα θέλαμε να σημειώσουμε ότι αν ο Διοικητής, το Νομισματικό Συμβούλιο και γενικότερα η ΤτΕ αμφιβάλλουν για την αποτελεσματικότητα της ΓΓΝΓ και των μέτρων για τη Νεολαία, θα πρέπει να επαναδιατυπώσουν τις προτάσεις τους. Η κατάργηση ή η «αναστολή δραστηριοτήτων» της ΓΓΝΓ μπορεί να συζητηθεί μόνο αν η Ελληνική Πολιτεία διασφαλίσει με νομικά δεσμευτικό κείμενο (όπως ένας νόμος) την καθιέρωση ολοκληρωμένης εθνικής πολιτικής για τη νεολαία, το οποίο θα περιέχει συγκεντρωμένα και συγκεκριμένα όλα τα μέτρα που βοηθούν τη νέα γενιά της χώρας, με τον επιμερισμό των ευθυνών σε υπουργεία, δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς, καθώς και τη δημοσιονομική ή μη επίπτωσή τους. Διότι υπάρχουν δεκάδες πρωτοβουλίες που μπορεί (και σήμερα ακόμη…) να αναλάβει η Κυβέρνηση και η Πολιτεία υπέρ των νέων χωρίς καθόλου κόστος, και ακόμη περισσότερες με πραγματικά ελάχιστο κόστος… Αλλά όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις μέχρι σήμερα επέλεξαν να μη θεσμοθετήσουν νομικές δεσμεύσεις για την υποστήριξη των νέων.

 

Προτείνουμε λοιπόν στην ΤτΕ αλλά και στην καθ’ ύλην αρμόδια Ελληνική Πολιτεία να εξετάσουν τα πλεονεκτήματα (και δημοσιονομικά…) της θεσμοθέτησης μίας εθνικής πολιτικής για τη νεολαία στην Ελλάδα, πριν διατυπώσουν προτάσεις κατάργησης ή «αναστολής δραστηριοτήτων» της ΓΓΝΓ. Σε κάθε περίπτωση επιδιώκουμε τη διεύρυνση, το συντονισμό και την αποτελεσματικότητα των δράσεων για τη νεολαία, επιδιώκοντας να λειτουργήσει επιτέλους η προ 10ετίας θεσμοθετημένη Διυπουργική Επιτροπή για τη Νεολαία, η οποία ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχει συνεδριάσει και δεν έχει παράξει έργο. Είναι και αυτή η έλλειψη ενδεικτική του ενδιαφέροντος των Ελληνικών Κυβερνήσεων για τη Νεολαία… Το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας μπορεί και θέλει να συζητήσει τον καλύτερο δυνατό τρόπο καθιέρωσης μίας εθνικής πολιτικής για τη νεολαία στην Ελλάδα, βασισμένης στις ευρωπαϊκές πολιτικές (Ευρωπαϊκή Βίβλος για τη Νεολαία κλπ) αλλά και στις βέλτιστες διαθέσιμες πρακτικές (νομοθεσία άλλων χωρών, κείμενα Συμβουλίου της Ευρώπης κλπ).

 

–          Υπενθυμίζουμε στην Τράπεζα της Ελλάδος και στην Ελληνική Πολιτεία ότι οι νέοι και οι νέες της χώρας δεν έχουν ευθύνη (ή έχουν, κατά τεκμήριο, την μικρότερη δυνατή) για τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας.

–          Υπενθυμίζουμε στην ΤτΕ και στην Ελληνική Πολιτεία ότι η νέα γενιά της χώρας πριν δύο μόλις χρόνια βγήκε στους δρόμους απογοητευμένη πλήρως από τις προοπτικές, τις ευκαιρίες και τη μέριμνα που προσφέρει στους νέους το ελληνικό κράτος.

–          Υπενθυμίζουμε επίσης στην ΤτΕ και στην Ελληνική Πολιτεία ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν έχει επίσημα διατυπωμένη εθνική πολιτική για τη νεολαία.

–          Τέλος υπενθυμίζουμε στην ΤτΕ και στην Ελληνική Πολιτεία ότι η υπογραφή του Μνημονίου δεν προϋποθέτει την αναστολή της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας (και στα θέματα Νεολαίας) αλλά αντίθετα την ταχύτερη προσαρμογή της στα σύγχρονα πρότυπα λειτουργίας ενός ανταγωνιστικού, ποιοτικού και αποδοτικού κράτους, που περιλαμβάνουν και τα θέματα νεολαίας, όπως σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη!

 

 

Για το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας

Γιώργος Στασινός, Πρόεδρος

Μαρία Πάσχου, Αντιπρόεδρος Διεθνών

Θοδωρής Καραουλάνης, Αντιπρόεδρος Εσωτερικών

 

Υποκρισία βολεμένων δεινοσαύρων

Υποκρισία βολεμένων δεινοσαύρων

Είναι εξαιρετικά υποκριτικό να κατηγορούν επαγγελματίες της πολιτικής, της δημοσιογραφίας και άλλων – τυπικών ή άτυπων – εξουσιών νέους ανθρώπους ως άπειρους, όταν διεκδικούν δημόσια αξιώματα. Τελευταίο παράδειγμα αποτελεί η κριτική προς το πρόσωπο του Βασίλη Κικίλια, ενός νέου ανθρώπου 36 ετών που διεκδικεί το σοβαρό και υπεύθυνο αξίωμα του Περιφερειάρχη Αττικής. Πάμπολλα όμως είναι τα αντίστοιχα παραδείγματα σε ολόκληρη την Ελλάδα απέναντι σε νέους ανθρώπους που επιθυμούν να κατέλθουν υποψήφιοι ως δημοτικοί σύμβουλοι, για να πάρουν τις τύχες των πόλεων τους στα χέρια τους.

Κατ’ αρχήν, είναι υποκριτικό, διότι η εμπειρία που οι επικριτές επιθυμούν είναι αυτή που οδήγησε τη χώρα, την κοινωνία και την οικονομία σε κρίση και παρακμή. Από αυτήν λοιπόν την εμπειρία, οι νέοι άνθρωποι δεν επιθυμούμε περισσότερη!

Κατά δεύτερον είναι υποκριτικό να κατακρίνονται οι νέοι ως άπειροι, όταν το παρασιτικό σύστημα εξουσίας που διαφεντεύει την ελληνική πολιτική, κοινωνική και κομματική ζωή τα τελευταία 35 χρόνια χαρακτηρίζεται από την έλλειψη ευκαιριών προς τους νέους ανθρώπους. Πώς θα αποκτήσουν διοικητική και πολιτική εμπειρία οι νέοι άνθρωποι όταν οι κατεστημένες ομάδες συμφερόντων εμποδίζουν όχι μόνο την ανέλιξη αλλά ακόμη και την παροχή ίσων ευκαιριών;

Κατά τρίτον είναι υποκριτικό η πολιτεία να θεσμοθετεί το ηλικιακό όριο εκλογιμότητας στις αυτοδιοικητικές εκλογές στα 18 έτη, να συζητείται σε όλη την Ευρώπη (και να θεσμοθετείται σταδιακά) το δικαίωμα ψήφου στην ηλικία των 16 ετών και οι παρατρεχάμενοι των εξουσιών να επιχειρηματολογούν περί απειρίας των νέων ανθρώπων!

Κατά τέταρτον είναι υποκριτικό (ή – χειρότερα – εντελώς εκτός πραγματικότητας) να αγνοείται η θέληση της κοινωνίας και των νέων ανθρώπων για πλήρη, ει δυνατόν, ανανέωση του πολιτικού στελεχιακού δυναμικού της χώρας. Μα, αν οι νέοι δεν θητεύσουν στα όργανα της τοπικής αυτοδιοίκησης, πώς θα μπορέσουν να εκτελέσουν πολιτικό έργο και να πείσουν τους συμπολίτες τους; Μήπως οι υπηρέτες των συμφερόντων επιθυμούν την ανάδειξη στελεχών μόνο μέσα από το σύστημα της τηλεοπτικής δημοσιότητας;

Τέλος, είναι πλήρως υποκριτικό να κόπτονται όλοι ξαφνικά για την εμπειρία των νέων ανθρώπων ενόψει αυτοδιοικητικών εκλογών. Δεν έκαναν την ίδια κριτική όταν, καλώς αλλά ελάχιστοι, νέοι άνθρωποι εκλέγονται στα ανώτατα πολιτικά όργανα των κομμάτων, ούτε όταν κατεβαίνουν ως υποψήφιοι βουλευτές, ούτε όταν διορίζονται σε κρατικές ή άλλες θέσεις εξουσίας. Είναι πασιφανές ότι πρόκειται για ευκαιριακή, μικροπολιτική και συμφεροντολογική κριτική, η οποία όμως βλάπτει την προοπτική των νέων.

Νομίζω ότι κυρίως οι νέοι αλλά και το υπόλοιπο εκλογικό σώμα θα αντιληφθούν την ευκαιρία που τους δίνεται σε αυτές τις εκλογές. Ευκαιρία να ανανεώσουν με τον σταυρό τους το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Ιδίως διότι η πληθώρα επιλογών που τους προσφέρεται τώρα δεν θα υπάρχει για πολύ καιρό, καθώς ο εκλογικός νόμος που ετοιμάζει η κυβέρνηση περιορίζει τις επιλογές των πολιτών. Ευκαιρία, να επιλέξουν νέους και άφθαρτους, να δοκιμάσουν και να αναδείξουν οι ίδιοι τους επιτυχημένους του μέλλοντος. Διότι από τους επιτυχημένους του παρελθόντος χορτάσαμε…

Το άρθρο μου δημοσιεύτηκε στη στήλη ΝΕΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ της εφημερίδας «το ΠΑΡΟΝ της Κυριακής» την Κυριακή 19092010

Ώρα για ουσία όχι για συμβολισμούς

Ώρα για ουσία, όχι για συμβολισμούς

Είναι ενθαρρυντικό που οι συμμετοχικές διαδικασίες αναπτύσσονται στις πολιτικές νεολαίες. Το δρόμο που χάραξαν κάποιοι ρομαντικοί πριν 15 χρόνια, βαδίζουν πλέον δυναμικά οι δύο μεγαλύτερες κομματικές νεολαίες. Με την εκλογή του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ και οργάνων την Νεολαίας ΠΑΣΟΚ από τη βάση, με ανοιχτές διαδικασίες, και την αντίστοιχη εκλογή Προέδρου της ΝΔ και τη σημερινή της ΟΝΝΕΔ, αυξάνεται η συμμετοχή των νέων στην πολιτική διαδικασία. Όμως το βήμα αυτό σήμερα δεν είναι πλέον αρκετό.

Επίσης είναι ενθαρρυντικό για τη νεολαία που λαμβάνονται από τις ελληνικές κυβερνήσεις κάποια επιμέρους μέτρα που βοηθούν τη νεολαία. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για παράδειγμα καθιερώνει αφορολόγητο για νέους επιχειρηματίες κάτω των 35 ετών, ενώ ακούμε ότι προτείνει δικαίωμα εκλέγεσθαι από 18 ετών στο σχέδιο Καλλικράτης. Αντίστοιχα, για παράδειγμα, η κυβέρνηση της ΝΔ θεσμοθέτησε τα Τοπικά Συμβούλια Νέων. Όμως τα βήματα αυτά σήμερα δεν είναι πλέον αρκετά.

Οι νέοι σήμερα έχουν άμεσα και δυσεπίλυτα προβλήματα. Η ανεργία, η έλλειψη αυτονομίας, τα μικρά εισοδήματα, η εργασιακή ανασφάλεια, η έλλειψη προτύπων και η έλλειψη ποιότητας στην Παιδεία υποσκάπτουν το παρόν και το μέλλον μας. Οι νέοι παραμένουν ακόμη, 35 χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, χωρίς ουσιαστικό λόγο σε όσα τους αφορούν.

Επιπλέον οι πολιτικοί της χώρας δεν ασχολούνται με τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των πολιτικών τους. Αρνούνται πεισματικά να νομοθετήσουν για τα δικαιώματα των νέων και για μία εθνική, δεσμευτική, πολιτική για τη νέα γενιά. Αρνούνται να καθιερώσουν μελέτη επιπτώσεων των μέτρων και των νομοθετημάτων στους νέους και τις επερχόμενες γενιές. Αναγγέλλουν ότι προσπαθούν να λύσουν μεγάλα προβλήματα όπως το δημόσιο χρέος και το ασφαλιστικό, αλλά δεν λαμβάνουν ποτέ υπόψιν, σε όσα προτείνουν, αυτά που θα πληρώσουν οι σημερινοί 15άρηδες, 25άρηδες ή 35άρηδες σε 20, 30 ή 40 χρόνια.

Ήρθε η ώρα αυτή η εικόνα να αλλάξει. Ας δούμε την κρίση ως ευκαιρία, τουλάχιστον για αυτά που μπορούν να γίνουν άμεσα, χωρίς δημοσιονομικό κόστος αλλά με ευεργετικές επιπτώσεις. Ήρθε η ώρα των μεγάλων αλλαγών, διότι τώρα είναι η τελευταία ευκαιρία της χώρας αλλά και του πολιτικού συστήματος που ζήσαμε από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Τα κόμματα και η κυβέρνηση, στο πλαίσιο των αλλαγών που ευαγγελίζονται, οφείλουν να αναλάβουν όχι μόνο δεσμεύσεις αλλά και πρωτοβουλία νομοθέτησης ενός κοινωνικού συμβολαίου με τους νέους και τις επόμενες γενιές, μίας εθνικής πολιτικής για τη νεολαία, ενός εθνικού συμφώνου για τη νέα γενιά. Ειδάλλως φοβάμαι ότι, με κάποια τυχαία ή μη αναμενόμενη αφορμή, θα βρουν τους νέους μπροστά τους στην επόμενη στροφή. Και θα πέσουν πάλι από τα σύννεφα…

Το άρθρο μου δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα το ΠΑΡΟΝ της Κυριακής την Κυριακή 18042010

Λίγα λόγια για την ΟΝΝΕΔ

Παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον τις εξελίξεις στην ΟΝΝΕΔ. Πάντα, αλλά ιδιαιτέρως τώρα, με το άνοιγμα των διαδικασιών. Ίσως γιατί κανείς δεν ξεχνά το πρώτο του πολιτικό σχολείο. Ίσως γιατί θεωρώ πάντα ενδιαφέρουσες τις πολιτικές μάχες στη νεολαία. Ίσως γιατί η διαδικασία αφορά πολλούς και καλούς φίλους. Θέλω λοιπόν να γράψω ορισμένα λόγια, παρότι πλέον απέχω ηλικιακά από την ΟΝΝΕΔ και αποχωρώ σύντομα από το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας.

Το πρώτο βασικό θέμα για εμένα ήταν οι ανοιχτές διαδικασίες. Στοιχημάτισα με αρκετούς – και επιβεβαιώθηκα – ότι ο Αντώνης Σαμαράς θα προτείνει εκλογή προέδρου από τη βάση. Ελπίζω από τις 19 του Απρίλη και μετά οι φίλοι της ΟΝΝΕΔ να επιδείξουν την ωριμότητα εκείνη που θα οδηγήσει σε νέο καταστατικό συνέδριο που θα ανοίξει ακόμη περισσότερο την οργάνωση προς τους νέους πολίτες, την κοινωνία, τις συλλογικότητες, και τα ρεύματα σκέψης που υπάρχουν.

Το δεύτερο θέμα, με το οποίο λίγοι ασχολήθηκαν, ήταν η ποιότητα της αντιπαράθεσης στη διαδικασία εκλογής Προέδρου. Φοβόμουν εξαρχής ότι η διαδικασία θα εξελιχθεί από τη μία σε μάχη μηχανισμών και από την άλλη σε άσκηση (ή case study) προπαγάνδας και λασπολογίας. Όσοι ασχολούνται γνωρίζουν ότι αυτό, δυστυχώς, συνέβη κατά κόρον και έχει δυσφημίσει την ήδη απαξιωμένη, στα μάτια των πολλών, κομματική νεολαία της ΝΔ.

Το τρίτο θέμα που με απασχόλησε ήταν το θέμα των ιδεών και των προτάσεων των υποψηφίων προέδρων. Είναι νομίζω το σημαντικότερο θέμα για όσους επιμένουμε, σε πείσμα των καιρών, να δηλώνουμε «εραστές της πολιτικής». Σε αυτό το κομμάτι οφείλω να πω ότι οι τρεις υποψήφιοι με εξέπληξαν. Περίμενα ειλικρινά μία γενικόλογη, ανούσια, στρογγυλευμένη αντιπαράθεση, με τον γνωστό ξύλινο λόγο. Και η αλήθεια είναι ότι και οι τέσσερις, αρχικά, υποψήφιοι έτσι ξεκίνησαν. Όμως προφανώς κατάλαβαν γρήγορα το λάθος τους. Και οφείλω να αναγνωρίσω ότι προσέφεραν πολλά σε μία συζήτηση (το πολιτικό, ιδεολογικό και οργανωτικό μέλλον της ΟΝΝΕΔ) που φυσικά αφορά λίγους αλλά για εμένα είναι πάντα ευχάριστη και νομίζω ότι είναι σημαντική για το αύριο της ΟΝΝΕΔ και της ΝΔ.

Το τέταρτο θέμα που με απασχόλησε ήταν η διαδικτυακή παρουσία των υποψηφίων και η διαδικτυακή εξέλιξη της διαδικασίας. Στο πρώτο κομμάτι ειλικρινά εντυπωσιάστηκα, ίσως γιατί έχω μάθει πλέον να κρατώ μικρό καλάθι από πολιτικούς, κόμματα και νεολαίες της χώρας μας στη διαδικτυακή τους παρουσία. Αξίζει τον κόπο να δείτε τους ιστοχώρους τους και τις προσπάθειές τους στα socialmedia. Ως συνολική παρουσία είναι νομίζω μπροστά από οτιδήποτε έχουμε δει από το χώρο της ΝΔ μέχρι στιγμής. Από την άλλη πλευρά η επίσημη, θεσμική, διαδικτυακή προώθηση, προβολή, εξέλιξη και παρουσία της εκλογικής διαδικασίας ήταν το απόλυτο μηδέν! Τίποτε! Σαν να μη γίνεται κάτι το σημαντικό. Ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω…

Το πέμπτο θέμα, με το όποιο σχεδόν όλοι ασχολήθηκαν ήταν, φυσικά, το ποιος θα εκλεγεί. Στην τελική ευθεία έφθασαν τρεις υποψήφιοι: ο Βασίλης Αξιώτης, ο Ανδρέας Παπαμιμίκος και ο Κώστας Χατζής.

Τον Βασίλη Αξιώτη δεν τον γνωρίζω προσωπικά, έχω σχηματίσει όμως καλή γενική εντύπωση. Βοηθά και το ότι γνωρίζω από παλιά την αδελφή του και ότι του συμπαρίστανται στελέχη της ΟΝΝΕΔ που εκτιμώ. Κυρίως όμως βοηθά για την καλή εικόνα που σχημάτισα η διαδικτυακή του παρουσία, το ότι είναι ο νεότερος των υποψηφίων, το ότι είναι ο μόνος που δεν δίστασε επίσημα να τα βάλει με το κόμμα του και με «ονόματα» της ΝΔ όταν διαφωνούσε. Επίσης, από όσα έχω καταφέρει να μάθω και να παρακολουθήσω είναι ο μόνος που δεν έχει «παίξει» σοβαρά με μηχανισμούς.

Τον Ανδρέα Παπαμιμίκο τον γνώρισα σχετικά πρόσφατα μέσα από κοινούς φίλους και γνωστούς. Έχει ωστόσο την υποστήριξη αγαπητών φίλων και ανθρώπων που εκτιμώ πολύ την πολιτική τους άποψη και τη συμμερίζομαι. Νομίζω ότι οι οργανωτικές του προτάσεις για την ΟΝΝΕΔ και τη ΔΑΠ πραγματικά ξεχωρίζουν. Αλλά και οι πολιτικές του προτάσεις, αν και «στρογγυλές», εξυπηρετούν με συνέπεια την ανάγκη-στρατηγική να απευθύνεται η ΟΝΝΕΔ/ΔΑΠ σε ένα ευρύ ακροατήριο. Αν δεν είχε υποστεί τη βάσανο της αρνητικής δημοσιότητας για θέματα που για εμένα είναι έωλα, πιθανότατα θα ήταν ο νικητής από την εκκίνηση. Τέλος η εμπειρία μου στις οργανώσεις νέων (συμπλήρωσα 20 χρόνια…) μου υποδεικνύει ότι μάλλον είναι ο μεγαλύτερος «παίχτης» σε εσωκομματικό, κομματικό και πολιτικό επίπεδο εκ των τριών. Αυτό βέβαια έχει και το μειονέκτημα ότι έχει συνασπίσει ετερόκλητες δυνάμεις που δεν ξέρω αν αύριο, αν εκλεγεί, θα μπορέσουν να λειτουργήσουν μαζί.

Τον Κώστα τον Χατζή τον γνώρισα πριν λίγα χρόνια και έχω σχηματίσει άριστη προσωπική εντύπωση. Εκτίμησα ιδιαίτερα την πολύ μεγάλη προσπάθεια που κατέβαλε στον αγώνα που δώσαμε για την εκλογή του Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία της ΝΔ. Νομίζω ότι το τρίπτυχο που προβάλλει ως βασικό σύνθημα της υποψηφιότητας του (ήθος – ιδεολογία – μαχητικότητα) τον χαρακτηρίζει προσωπικά, ανεξάρτητα από τη διαδικασία και δεν είναι επικοινωνιακό τερτίπι. Είναι από αυτό που λέμε «καλά παιδιά» στην πολιτική, πράγμα σπάνιο. Είναι πράγματι μαχητής για όσα πιστεύει. Προέρχεται από την περιφερειακή οργάνωση και όχι από τη ΔΑΠ, που για εμένα είναι αρκετά θετικό. Και έδινε από παλιά ιδεολογικές μάχες, τις οποίες βέβαια δεν γνώριζα τότε αλλά φρόντισα να μάθω. Ωστόσο προσωπικά δεν συμφωνώ με την ιδεολογία που προβάλλει. Ήλπιζα ότι μπορούσε να αντιληφθεί ότι η ΟΝΝΕΔ (και η ΝΔ) δεν μπορεί να πορευτεί στο μέλλον με συνταγές του παρελθόντος. Ότι η εκλογή Σαμαρά δε σημαίνει επιστροφή στη παλαιά Δεξιά ή αναβίωση της ΝΔ και της ΟΝΝΕΔ του Αβέρωφ, αλλά μία νέα, καινοτόμα και υπερβατική σύνθεση παράδοσης και προόδου, μία ειλικρινή συμμαχία συντηρητικών και φιλελευθέρων στη βάση αρχών και αξιών, προτάσεων και δράσης. Δεν με καλύπτει μία δεξιά στροφή. Ήμουν και είμαι φιλελεύθερος και δυστυχώς ο Κώστας και οι συνεργάτες αποφάσισαν να παίξουν το χαρτί της «καθαρής» δεξιάς. Και το παράξενο είναι ότι πολλοί από τους φίλους μου και τους ανθρώπους που γνώρισα και εκτιμώ στην ΟΝΝΕΔ αποτελούν βασικούς πυλώνες της υποψηφιότητάς του.

Επειδή πολλοί φίλοι με ρωτούν τι στηρίζω τελικά και θα κατηγορηθώ από κάποιους ότι δεν τοποθετήθηκα πριν τις κάλπες, εξακολουθώ και απαντώ «στηρίζω τον Αντώνη». Με τις επιλογές που έχουν κάνει οι τρεις υποψήφιοι δεν με έχουν πείσει για να προτιμώ ξεκάθαρα κάποιον, δεν με έχουν πείσει ότι είναι η καλύτερη δυνατή επιλογή. Ούτε τον Αντώνη, από όσα ξέρω… Αν ψήφιζα ως μέλος, είναι σίγουρο ότι θα έφθανα σχεδόν μέχρι την κάλπη για να αποφασίσω. Με όρους συμπάθειας και εκτίμησης θα επέλεγα Κώστα Χατζή. Με πολιτικά κριτήρια θα επέλεγα Ανδρέα Παπαμιμίκο. Με κριτήρια προοπτικής και ευκαιριών, θα επέλεγα Βασίλη Αξιώτη. Αν είχα τη δυνατότητα, θα ήθελα έναν υποψήφιο που να συγκεντρώνει τα ισχυρά, και χρήσιμα χαρακτηριστικά του καθενός και που θα απέκλειε τα μειονεκτήματα. Πιστεύω ωστόσο ότι το ουσιαστικότερο θέμα για την ΟΝΝΕΔ είναι η συμμετοχή στις εκλογικές διαδικασίες αλλά και το συνέδριο (καταστατικό και θέσεων, εκτός από εκλογικό) που θα ακολουθήσει, λογικά πριν το συνέδριο της ΝΔ. Ευτυχώς για εκείνους, ούτε εγώ ψηφίζω ούτε ο Αντώνης εκδηλώνει προσωπική προτίμηση.

τί επιλέγω σε αυτές τις εκλογές;

Εκλογές 2009

Τα κόμματα

Όπως γνωρίζετε το κόμμα που υποστήριζα και συμμετείχα στις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις (2007 και 2009) και ήμουν μέλος μέχρι μερικούς μήνες πριν, η Φιλελεύθερη Συμμαχία, δεν κατεβαίνει σε αυτές τις εκλογές. Πολλοί φίλοι και γνωστοί έλεγαν ότι θα στηρίξουν τη Δράση σε αυτές (άποψη με την οποία διαφωνώ αλλά δεν είναι της ώρας) αλλά ούτε αυτή κατεβαίνει. Όπως οι φίλοι μου γνωρίζουν τα 2 κόμματα εξουσίας δεν με πείθουν ούτε ως συστήματα εξουσίας ούτε ως ιδεολογική και πολιτική πρόταση για το μέλλον του τόπου. Οι εναλλακτικές των μικρότερων κοινοβουλευτικών κομμάτων απορρίπτονται για αυτονόητους ιδεολογικούς και πολιτικούς λόγους. Οι εκτός κοινοβουλίου δυνάμεις που κατέρχονται στις εκλογές δεν με πείθουν ούτε ως «χαλαρή ψήφος». Πολλοί με ρωτούν τι θα επιλέξω τελικά. Ειλικρινά δεν ξέρω, δεν έχω αποφασίσει. Είμαι πολύ προβληματισμένος. Θέλω να ετοιμάσω ένα κείμενο με τα συν και πλην των εναλλακτικών που βλέπω για να αποφασίσω τι θα κάνω. Αν το πράξω τελικά, θα ανεβάσω και το σχετικό post.

***

Τα πρόσωπα

Όσον αφορά τις κεντρικές πολιτικές επιλογές, τα έγραψα παραπάνω. Δεν έχω αποφασίσει ακόμη, μία εβδομάδα πριν, ποιο κόμμα θα επιλέξω. Πέρα από αυτό όμως, και επειδή είμαι γνωστό πολιτικό ζώο, στηρίζω πρόσωπα, από πολλά κόμματα, με διάφορα κριτήρια: επειδή τους γνωρίζω, επειδή έχω δουλέψει μαζί τους, επειδή ξέρω τις ικανότητές τους και άλλους επειδή είναι φίλοι μου και τους εκτιμώ.

***

Κατά πρώτων υποστηρίζω ανθρώπους με τους οποίους έχω συνεργαστεί στο παρελθόν και είναι φίλοι, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό

ΝΔ

Αντώνης Σαμαράς (facebook fan page):

ένας καλός φίλος, σε καλές αλλά και δύσκολες στιγμές. Ένας αγωνιστής με αρχές και αξίες, με απόψεις που πολλές φορές πάνε κόντρα στο ρεύμα. Ένας άνθρωπος που μπορεί να σε παρακινήσει για να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό για έναν σκοπό, που δεν βάζει πάντα μπροστά το προσωπικό συμφέρον. Ένας άνθρωπος που δεν έχει ιδεολογικές παρωπίδες αλλά συναίσθηση των αναγκών. Με βαθιά πίστη στις δυνατότητας και ικανότητες του ατόμου, της χώρας και της Ευρώπης. Ο Αντώνης Σαμαράς, όπως υποθέτω ξέρετε, είναι πάντα υποψήφιος στην Μεσσηνία. Αν είχα πείσει τους φίλους στο γραφείο του να ασχοληθούν και με τα social media και το internet, θα ήταν καλά…

Βασίλης Κοντοζαμάνης (site, facebook page):

φίλος και συναγωνιστής για πολλά χρόνια. Μετριοπαθής και ικανός. Αναδείχθηκε σε τεχνοκράτη και ξαναπέρασε μετά στην πλευρά της πολιτικής. Κατεβαίνει για πρώτη φορά υποψήφιος στην Αρκαδία και του εύχομαι καλή επιτυχία.

Σταμάτης Μαύρος (site, facebook page):

ο παλιός μου πρόεδρος, στα χρόνια της ΟΝΝΕΔ. Για εμένα, υποκειμενικά πάντα, ίσως η καλύτερη προεδρία στην ιστορία της οργάνωσης. Που κατάφερε να δώσει έναν άλλον αέρα, που άφησε όλα τα ιδεολογικά και πολιτικά λουλούδια να ανθίσουν. Στην αρχή με στεναχώρησε που αποφάσισε να αφήσει τις επιχειρήσεις του και να ξαναμπεί στην πολιτική. Νομίζω ότι είναι μετριοπαθής και αντιλαμβάνεται άριστα τα μηνύματα των καιρών. Νομίζω ότι και η θητεία του σε θέσεις ευθύνης αποδείχθηκε πετυχημένη, όχι επειδή δεν έκανε τίποτε, αλλά αντιθέτως επειδή συγκρούσθηκε με κατεστημένες συμπεριφορές.

Λευτέρης Αυγενάκης (site, facebook page):

Ο Λευτέρης είναι αδελφός καλού φίλου και συναγωνιστή, με πορεία στην Παγκρήτιο Νεολαία. Νομίζω ότι είχε από τις καλύτερες παρουσίες νεοφώτιστου βουλευτή. Χωρίς να προέρχεται από τζάκι, ούτε από υψηλά κομματικά αξιώματα, έχει κάνει μια συνεπή πορεία στα κοινά που αξίζει συνέχειας. Είναι υποψήφιος στο Νομό Ηρακλείου.

Αγάπη Γερογιαννάκη (site):

με την Αγάπη δεν έχω συνεργασθεί αρκετά, αλλά ειλικρινά τη συμπαθώ και εκτιμώ όσα έχω δει ότι έκανε στην ΟΝΝΕΔ. Είναι υποψήφια στο Ρέθυμνο.

Άκης Γεροντόπουλος (site):

επίσης συναγωνιστής κάποτε, με τον οποίο έχω έρθει σε διαφωνία ουκ ολίγες φορές, αλλά τον εκτιμώ ειλικρινά. Είναι νομίζω από τους περισσότερο ευρωπαϊστές πολιτικούς, ασχέτως αν δεν το δείχνει συχνά. Ο ακριτικός Έβρος τον έχει τιμήσει αρκετές φορές μέχρι τώρα.

Νίκος Γιαννής (site):

Με τον Νίκο έχω δουλέψει τα τελευταία χρόνια στο χώρο των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και της κοινωνίας των πολιτών. Εκτιμώ πολύ τον ρόλο που έχει παίξει στην προσπάθεια της συνταγματικής αναθεώρησης, τόσο από την πλευρά των ΜΚο όσο και από την πλευρά της ΝΔ. Είναι ένας μετριοπαθής ευρωπαϊστής φιλελεύθερος πολιτικός, με βαθιά πίστη στις ικανότητες του ατόμου αλλά και θιασώτης του εθελοντισμού. Είναι υποψήφιος στο Υπόλοιπο Αττικής

ΠΑΣΟΚ

Άγγελος Τόλκας (site, facebook page):

τον Άγγελο τον γνώρισα αρχικά μέσω κοινών φίλων και κατόπιν συνεργάστηκα. Τον εκτίμησα ιδιαίτερα μέσα από την αντιπαράθεση. Ένας νέος με πίστη για τις ικανότητες των ανθρώπων της περιοχής του, με πρωτοποριακές ιδέες για το νομό Ημαθίας, όπου είναι υποψήφιος, με συνολική άποψη για την πολιτική, τη νεολαία, τον εθελοντισμό. Μετριοπαθής αλλά σίγουρος για τις απόψεις του, αντιπαρατίθεται σκληρά σε επίπεδο ιδεών αλλά κόσμια και με ήθος.

Κώστας Τριαντάφυλλος (site, facebook profile):

τον Κώστα τον γνώρισα περισσότερο στην προσπάθεια των 800 ΜΚΟ για το Σύνταγμα. Τις περισσότερες φορές, όπως και σε χώρους της νεολαίας όπου βρεθήκαμε, οι απόψεις μας δεν συνέπιπταν. Εκτίμησα όμως τη δυνατότητα σύνθεσης και αντίληψης των διαφορετικών απόψεων. Είναι υποψήφιος στη Χίο.

Εύα Καϊλή (site, facebook page):

στην Εύα έχω ιδιαίτερη αδυναμία. Έχουμε γνωριστεί αρχικά διαδικτυακά και κατόπιν έχει ανταποκριθεί όσες φορές ζητήσαμε τη συμμετοχή της ή τη βοήθειά της στο ΕΣΥΝ. Νομίζω ότι συνδυάζει πάρα πολύ καλά το ρόλο μίας νέας βουλευτή με τις ανησυχίες ενός ενεργού πολίτη, μακριά από τα κλισαρισμένα προαπαιτούμενα μιας γυναίκας στην πολιτική.

ΔΑ

Αλέξανδρος Αρβανιτάκης (blog, facebook page):

Ο Αλέξανδρος κατεβαίνει με τη Δημοκρατική Αναγέννηση στην Α΄ Αθήνας. Σημειώνω ότι σχεδόν πάντα είμασταν απέναντι σε όσα υποστηρίζαμε, τουλάχιστον στο ΕΣΥΝ όπου είχαμε πολλές φορές τη δυνατότητα να αντιπαρατεθούμε. Τον εκτιμώ για την μαχητικότητά του και το πάθος του ορισμένες φορές στην υπεράσπιση των απόψεών του. Νομίζω όμως ότι όσο μεγαλώνει γίνεται περισσότερο ουσιαστικός και λιγότερο ουσιαστικός, αλλά παραμένει πάντα έντονος στην κριτική του.

***

Κατά δεύτερον, από άποψη, στηρίζω τις υποψηφιότητες οργανωμένων νεολαίων που επίσημα στηρίζουν οι οργανώσεις νεολαίας των κομμάτων τους. Ξέρω ότι σε αυτό πολύ φίλοι αντιδρούν, όμως εγώ πιστεύω ειλικρινά στο ρόλο και το έργο των πολιτικών νεολαιών (όχι των φοιτητικών παρατάξεων) και επιπλέον θεωρώ πολύ σημαντικό το να αναδεικνύονται νέοι άνθρωποι στην πολιτική. Οι υποψηφιότητες των 2 μεγάλων πολιτικών νεολαιών που υποστηρίζονται από τις νεολαίες τους είναι:

ΟΝΝΕΔ

Α ΑΘΗΝΩΝ: Σπυλιωτοπούλου Χριστίνα (Νινέττα) και Λαζογεώργου Κλειώ, Β ΑΘΗΝΩΝ: Λαρίσση Ιωάννα (Τζοβάνα) και Λυγουρη Άννα, Α ΠΕΙΡΑΙΑ: Βουτσινάς Ιωάννης Κατσαφάδος Κώστας και Τσέγκα Μαρία, Υπόλοιπο Αττικής: Ράπτη Δήμητρα, ΗΛΕΙΑ: Λυγουρα Δήμτρα, ΚΙΛΚΙΣ: Μούσα Βάγια, ΜΑΓΝΗΣΙΑ: Κοπάνας Αργύρης, ΡΕΘΥΜΝΟ: Αγάπη Γερογιαννάκη

Νεολαία ΠΑΣΟΚ

Ως υποψήφιοι από τη Νεολαία ΠΑΣΟΚ, με στήριξη της οργάνωσης, διαβάζω ότι κατέρχονται ο Γιάννης Δραμουντάνης στο Ρέθυμνο, ο Φραγκίσκος Παρασύρης στο Ηράκλειο, ο Άγγελος Τόλκας στην Ημαθία, ο Κώστας Τριαντάφυλλος στη Χίο, ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος στην Αρκαδία, η Πετρούλα Ντελεδήμου στη Μαγνησία, ο νυν βουλευτής Μιχάλης Κατρίνης στην Ηλεία, η Αλεξάνδρα Λύγουρα στην Καστοριά, η Μαρίζα Τσακαλέρου-Κλαπάφτη στην Καβάλα, η Ράνια Κεδίκογλου στην Α’ Θεσσαλονίκης, ο Γιώργος Λάγαρης στην Ευρυτανία, ο Άκης Βαγιάκος στη Βοιωτία, η Νάντια Γιαννακοπούλου στη Μεσσηνία, η Αθηνά Mαλαγαρδή στην Α’ Αθήνας, η Μαρία Διακολιού, η Άγκαθα Καρρά και η Βίκυ Νικάκη στη Β’ Αθήνας.

ΚΝΕ

Ειλικρινά δεν ξέρω τους ΚΝίτες που υπάρχουν στα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ. Όμως θεωρώ τιμή για μια οργάνωση νεολαίας ο εν ενεργεία επικεφαλής της να είναι και βουλευτής. Από το 2007 αυτό συμβαίνει με τον Γιάννη Πρωτούλη της ΚΝΕ και θα χαρώ να δω το ίδιο να εξακολουθήσει να συμβαίνει.

Νεολαία ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ

Τα ίδια με τα παραπάνω ισχύουν και για τον Δημήτρη Τζανακόπουλο της Νεολαίας ΣΥΝ. Από εκεί και πέρα δεν γνωρίζω τους νέους του ΣΥΝ και των άλλων συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ. Γνωρίζω όμως τον Γιάννη Μπουρνούς που προέρχεται από τη Νεολαία ΣΥΝ (βρίσκεται στην ΚΠΕ του κόμματος) και κατεβαίνει στη Λέσβο. Παρά τις μεγάλες ιδεολογικοπολιτικές διαφορές, παρακολουθώ την πορεία του, κυρίως σε διεθνές επίπεδο, και μπορώ να πω ότι αξίζει την ψήφο όσων συμμερίζονται τις απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ.

ΝΕΟΣ – ΛΑΟΣ

Είναι λίγοι οι άνθρωποι της Νεολαίας του ΛΑΟΣ με τους οποίους έχω συνεργαστεί ή ξέρω ότι κατεβαίνουν υποψήφιοι. Ένας από αυτούς είναι ο πρώην πρόεδρος της Νεολαίας, ο Παναγιώτης Καράμπελας, στη Θεσσαλονίκη τον οποίο εκτιμώ ιδιαιτέρως, μέσα από τις συγκλίσεις και τις αντιπαραθέσεις μας, τόσο για την προσήλωσή του στις απόψεις του όσο και για το πραγματικά ήπιο και κόσμιο ύφος και ήθος που εκφέρει τον πολιτικό λόγο του.

***

Επιπλέον σας πληροφορώ για μερικούς υποψηφίους για τους οποίους είμαι απλά θετικά διακείμενος από την γενικότερη παρουσία τους, όπως εγώ την κρίνω.

ΝΔ

Κώστας Κιλτίδης: ξέρω ότι πολλοί θα διαφωνήσετε, ιδίως λόγω της εμπλοκής του σκάνδαλο του Βατοπεδίου. Ίσως και για άλλους λόγους. Όμως ομολογώ ότι έχω μια συμπάθεια που πηγάζει από τον λόγο που τον γνώρισα. Δούλεψε πολύ, πριν γίνει υπουργός, στη Διακομματική Επιτροπή της Βουλής για τα Ναρκωτικά. Τον γνώρισα εκεί, όχι σε ημερίδες και συζητήσεις, αλλά στο δρόμο. Είδα έναν πολιτικό που είναι ανθρώπινος εκεί που χρειάζεται: σε αυτούς που έχουν ανάγκη. Είχα αρνητικά στερεότυπα για το άτομό του τα οποία αναθεώρησα όταν είδα ότι βγήκε στο πεζοδρόμιο της Ομόνοιας, χωρίς παρατρεχάμενους, με τα παιδιά του ΟΚΑΝΑ, για να μιλήσει και να φροντίσει για τους χρήστες ναρκωτικών. Όταν άλλοι βουλευτές της Επιτροπής επέλεξαν να μην έρθουν ή να παρακολουθούν με ασφάλεια από μακριά…

Μιχάλης Αγγελόπουλος: ο Μιχάλης έχει μια μακρά πορεία στο Φεντεραλιστικό κίνημα στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Είναι ένας βαθιά ευρωπαϊστής πολιτικός που νομίζω ότι είχε πετυχημένη παρουσία, χωρίς επικοινωνιακές φανφάρες, στις κυβερνητικές θέσεις που ανέλαβε.

Άρης Σπηλιωτόπουλος: είναι από τους λίγους πολιτικούς που συνδυάζει εικόνα και ουσία. Ίσως είναι και από τους λίγους πολιτικούς που σε μια συζήτηση ακούει. Και δεν έχει δυσκολία να πεισθεί, αν τα επιχειρήματα οδηγούν στο να αλλάξει άποψη.

Κωστής Χατζηδάκης: τον Κωστή τον γνώρισα, επιδερμικά, μαθητής ακόμη, στην ΟΝΝΕΔ. Είναι γνωστές οι φιλελεύθερες θέσεις του και σημαντική η παρουσία του στο Ευρωκοινοβούλιο. Νομίζω ότι και ως Υπουργός αναδείχθηκε αποτελεσματικός, άσχετα αν άρχισε να βάζει πολύ «μεσαίο χώρο» στο λόγο του…

Χρήστος Σταϊκούρας: ο Χρήστος νομίζω ότι είναι από τους πολύ καλούς νέους βουλευτές, με ιδιαίτερη επιστημονική κατάρτιση. Δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για θέματα Νεολαίας. Ξέρετε, είναι και Κυψελιώτης, έχουμε τελειώσει το ίδιο σχολείο, οπότε έχω μια μικρή προτίμηση…

Ρόδη Κράτσα: την εκτιμώ γιατί έχει κάνει νομίζω μια αξιόλογη παρουσία στο Ευρωκοινοβούλιο, ενώ παράλληλα έχει πολιτική ενασχόληση με ορισμένα σοβαρά θέματα (νέοι, γυναίκες, ευρωμεσογειακή συνεργασία, κοινωνική πολιτική). Θεωρώ όμως ότι θα είναι χρησιμότερη ως Αντιπρόεδρος στο Ευρωκοινοβούλιο από ότι βουλευτής…

ΠΑΣΟΚ

Μιχάλης Κατρίνης: ο Μιχάλης προέρχεται από το χώρο της νεολαίας και δείχνει πάντα ιδιαίτερο ενδιάφερον. Είναι συγκροτημένος και ήρεμος, ενώ παράλληλα πείθει με επιχειρήματα για τις απόψεις του.

Άκης Βουγιούκος: Και ο Άκης προέρχεται από το χώρο της Νεολαίας και είναι πολύ δυναμικός.

Αργύρης Αργυριάδης: Ο Αργύρης επίσης προέρχεται από τη νεολαία αλλά από τον χώρο του ανένταχτου κομματικά φοιτητικού συνδικαλισμού. Είναι και φίλος φίλης, οπότε μάλλον τον υποστηρίζω…

Κώστας Σκανδαλίδης: το κυβερνητικό του παρελθόν δεν με ενθουσιάζει. Όμως εκτιμώ ιδιαιτέρως την ικανότητά του να αντιλαμβάνεται την ευρύτερη εικόνα, ενώ πιστεύω στην άποψή του για σύγκλιση ΠΑΣΟΚ με αριστερές δυνάμεις.

Άννα Διαμαντοπούλου: η Άννα Διαμαντοπούλου μου είναι συμπαθής γιατί εκτιμώ ότι έχει μια προοδευτική ευρωπαϊκή αντίληψη για την πρόοδο της χώρας

Απόστολος Κακλαμάνης: Ο Απόστολος Κακλαμάνης μου είναι πολύ συμπαθής κυρίως λόγω της θητείας του ως Πρόεδρος της Βουλής. Σημειώνω ότι στήριξε πάντα το ΕΣΥΝ, από τα πρώτα του βήματα μέχρι σήμερα, ανεξαρτήτως κομματικών απόψεων. Δεν έχω σταθμίσει την πρότερη υπουργική του θητεία τη 10ετία του 1980, δεν την θυμάμαι κιόλας…

Κουβέλης Σπύρος: Νέο πρόσωπο, πολλά υποσχόμενο. Φίλοι που εκτιμώ τις απόψεις τους και τη δουλειά τους τον στηρίζουν, οπότε εμπιστεύομαι την κρίση τους.

Άρης Μουσιώνης: Νομίζω ότι είναι ένας συνεπής αγωνιστής του ΠΑΣΟΚ. Ανήκει σε αυτούς που ονομάζω «αριστερό άλλοθι» του Κινήματος. Εκτιμώ την κινητοποίησή του στη Γάζα και στο θέμα Ηλιόπουλου και εμπιστεύομαι την κρίση άλλων καλών φίλων που εκτιμώ την ανάλυσή τους…

Μίμης Ανδρουλάκης: για τον Μίμη λίγα μπορώ να πω εγώ. Μιλά η δημόσια παρουσία του και τα βιβλία του. Από τους πολιτικούς που αξίζει να έχουμε πάντα στη Βουλή, που μπορούν να δουν την ευρύτερη εικόνα, που αντιλαμβάνονται τις ανάγκες των καιρών πριν ίσως προκύψουν ευδιάκριτα.

Πετρούλα Ντελεδήμου: Η Πετρούλα προέρχεται από τη Νεολαία και είναι εν ενεργεία Πρόεδρος των Νέων Ευρωπαίων Σοσιαλιστών. Κινείται με άνεση τόσο στα σαλόνια των Βρυξελλών όσο και στα χωριά της Μαγνησίας, προωθώντας τις απόψεις της.

ΣΥΝ ΣΥΡΙΖΑ

Αλέξης Τσίπρας: Τον Αλέξη τον στηρίζω ως «σύμβολο» της ηλιακής ανανέωσης στα κόμματα. Δεν κρύβω ότι τον ψήφισα στις δημοτικές εκλογές. Οι πολιτικές του θέσεις βέβαια με βρίσκουν αντίθετο, αλλά έχει παίξει ουσιαστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις της παράταξής του – και κατεβαίνει με σταυρό…

Φώτης Κουβέλης: Παρά τον παλαιό τύπου λόγο του νομίζω ότι είναι η πιο αξιόλογη μορφή της ανανεωτικής αριστεράς σήμερα. Πάντα θεωρούσα χρήσιμο τον λόγο της. Μετά την απώλεια του Μιχάλη Παπαγιαννάκη, είναι ο άνθρωπος που εγώ βλέπω ως κύριο εκφραστή της…

ΛΑΟΣ

Όσο και αν κάποιοι δεν επιθυμούν να βλέπουν ή να ακούν το ΛΑΟΣ, προσωπικά πιστεύω ότι είναι πολύ χρήσιμο κόμμα. Όχι τόσο για τις θέσεις που παίρνει, με τις οποίες διαφωνώ σε πολύ μεγάλο βαθμό, ούτε φυσικά για τον αρχηγό του, τον οποίο θεωρώ πραγματικά έναν πολύ επικοινωνιακό αλλά άκρως λαϊκιστή πολιτικό. Είναι χρήσιμοι διότι μπορούν να ενσωματώνουν στην αστική δημοκρατία ακραίες δυνάμεις που υπό άλλες συνθήκες θα δούλευαν ίσως κατά της δημοκρατίας. Αρκεί φυσικά αυτές οι δυνάμεις να μην καθορίζουν τις επιδιώξεις και την ατζέντα…

Όσον αφορά συγκεκριμένα στελέχη του ΛΑΟΣ, νομίζω ότι τόσο ο Άδωνις Γεωργιάδης όσο και ο Μάκης Βορίδης προσφέρουν αρκετά σε κοινοβουλευτικό επίπεδο και, μετά τη δίχρονη παρουσία στα έδρανα, μπορώ να πω ότι εκτιμώ τις δυνατότητές τους. Επίσης πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα πρέπει ίσως να δικαιωθεί ο μακροχρόνιος αγώνας πολλών Βορειοηπειρωτών στο πρόσωπο του Μπάμπη Καραθάνου, πρώην προέδρου της ΕΝΒΗ, ο οποίος αφού έφυγε από τη ΝΔ, τώρα κατεβαίνει με το ΛΑΟΣ στη Β Αθήνας.

***

Επειδή έχω πολύ καιρό να γράψω στο blog μου, ελπίζω τα σχόλια να μην είναι τόσα πολλά όσα θα ήταν (από διαφωνούντες φίλους) τον καιρό που έκανα blogging αντί για microblogging. Όμως, όπως ξέρετε, μου αρέσει να λέω την άποψη μου, ακόμη και όταν διαφωνώ με πολλούς ή και τους περισσότερους…

Η συμμετοχή των νέων και τα νέα μέσα του διαδικτύου

Το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας (Ε.ΣΥ.Ν) διοργανώνει εκδήλωση-συζήτηση, κατά τη διάρκεια του Money Show και στα πλαίσια του Forum Ευρωπαίος Πολίτης, το Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008 στο Ξενοδοχείο Athens Hilton, Αίθουσα Σαντορίνη, και ώρα 19.00.

Η εκδήλωση αποτελεί μέρος εκδηλώσεων που πραγματοποιούμε κάθε χρόνο για ζητήματα που αφορούν τους νέους και το θέμα της συγκεκριμένης συζήτησης θα είναι  «Η συμμετοχή των νέων και τα νέα μέσα του διαδικτύου».

Οι βασικοί ομιλητές θα μοιραστούν μαζί μας τις σκέψεις τους για το πόσο επηρεάζουν τα νέα μέσα τη συμμετοχή των νέων στα κοινά και πως αλλάζει για τους νέους η πολιτική διαδικασία μέσα από αυτά.

Οι προσκεκλημένοι ομιλητές της εκδήλωσης είναι:

Νίκος Δρανδάκης – nylon.gr & sync.gr, social media consultant

Αχιλλέας Ιωακειμίδης – Dorabak.gr web team

Κώστας Κουκόπουλος – e-rooster.gr & greekliberals.net

Νίκος Κόσσυφας – προγραμματιστής & μέλος g700.blogspot.com

Παναγιώτης Βρυώνης – vrypan.net & ΠΑΣΟΚ social media consultant

Ασημάκης Βαλαβάνης – Ινστιτούτο για την Έρευνα και Μελέτη των Επιστημών του Διαδικτύου

Νεκτάριος Συλλιγαρδάκης – προγραμματιστής & nsyll.net

Συντονίζει ο Θοδωρής Καραουλάνης (fileleytheros.wordpress.com), Αντιπρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Νεολαίας.

Η διάρκεια της εκδήλωσης θα είναι 1:30 ώρα (19:00-20:30). Η κάθε εισήγηση θα έχει διάρκεια από 5 λεπτά ως 10 λεπτά το ανώτερο, ώστε να υπάρξει περιθώριο για συζήτηση με το κοινό. Ο χώρος της εκδήλωσης μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι 100 άτομα, οπότε παρακαλούμε για την επιβεβαίωσή σας και για την έγκαιρη προσέλευση.

για το μέλλον της νεολαίας

To «ηρωικό» λαϊφ-σταϊλ καταστρέφει τους νέους και ακυρώνει το μέλλον τους

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία σε ανακοίνωσή της διαπιστώνει ότι τα τραγικά γεγονότα των τελευταίων ημερών αποτέλεσαν τη κορύφωση ενός δράματος που αποκάλυψε όλα τα συμπτώματα μιας άρρωστης κοινωνίας. Η τυφλή κρατική βία που οδήγησε στο θάνατο ένα νέο και οι  βανδαλισμοί και οι λεηλασίες που ακολούθησαν, αποδεικνύουν την ανικανότητα του κράτους να εγγυηθεί την ζωή και την ιδιοκτησία των πολιτών και την απόλυτη ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού της χώρας να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του σε στιγμές κρίσης.

Η κυβέρνηση, με πρωτοφανή ανικανότητα, άφησε τη κατάσταση να οδηγηθεί σε γενικευμένη ανασφάλεια και ανομία στα πλαίσια μια πολιτικής που αφήνει τα πάντα να καταρρέουν. Από την παιδεία ως την οικονομία και από την υγεία μέχρι το προστασία των δασών, η διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αφήνει πίσω της μόνο σκάνδαλα και καμένη γη. Καραμανλής και χάος πλέον ταυτίζονται.

Από την άλλη πλευρά το ΠΑΣΟΚ και η αριστερά συνεχίζουν να καλλιεργούν στη νεολαία, για δεκαετίες, ένα «ηρωικό-αγωνιστικό» λαϊφ-σταϊλ που όσο πιο καταστροφικό είναι για το μέλλον των νέων τόσο πιο ηρωικό θεωρείται. Ένα λαϊφ-σταϊλ που, ενώ αποδείχτηκε εξαιρετικά προσοδοφόρο για τη γενιά του Πολυτεχνείου, αποδεικνύεται καταστροφικό για τη σημερινή γενιά των 700 ευρώ. Το ΠΑΣΟΚ και η αριστερά, χρησιμοποιούν τη νεολαία σε ένα πόλεμο χαρακωμάτων για τη συντήρηση της σημερινής αθλιότητας στη παιδεία και την ακύρωση κάθε αναπτυξιακής προσπάθειας που θα δημιουργούσε θέσεις εργασίας. Μέσω των «ηρωικών-αγώνων» οδηγούν, οι βολεμένοι τη μεταπολίτευσης, τους νέους στο απόλυτο αδιέξοδο για να εκμεταλλεύονται, στη συνέχεια, πολιτικά την απελπισία τους. Όταν αυτή η απελπισία οδηγεί ακόμα και στο θάνατο ο κ. Αλαβάνος αναλαμβάνει να τοποθετήσει το πορτραίτο του νεκρού δίπλα στις υπόλοιπες αγιογραφίες, σαν παράδειγμα για μίμηση…

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία καλεί τους νέους να αντιληφθούν το πολιτικό παιχνίδι που παίζεται σε βάρος τους.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία καλεί τους νέους να απορρίψουν τη καταστροφική στάση ζωής που τους προτείνεται από αυτούς που τους θέλουν στο περιθώριο της κοινωνίας.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία καλεί τους νέους να διαλέξουν μεταξύ ενός αγώνα για μεταρρυθμίσεις που θα βελτιώνουν τη παιδεία και την οικονομία προς όφελός τους, ή ενός αγώνα που τους υπόσχεται μια «ηρωική» πορεία προς τη φτώχεια την εξαθλίωση ή ακόμα και τον θάνατο.

10/12/2008

Τα παλιόπαιδα, οι μαθητές, mας χάλασαν κοντράτα και μπίζνες…

Δεν έχουν να φοβούνται όσοι δεν συντάσσονται με τις εύκολες λύσεις που θα ήθελαν τα παιδιά. Ο φόβος αφορά εκείνους που -είτε τα χτυπάνε, είτε τα κανακεύουν- είναι υποκριτές και χρησιμοποιούν τους νέους για να λύσουν άλλες υποθέσεις τους…

via Think positive! :: blog: Τα παλιόπαιδα, οι μαθητές! Μας χάλασαν κάποια κοντράτα και μερικές μπίζνες….

να μετατρέψουμε την οργή μας σε δημιουργία

Η ανακοίνωση του ΕΣΥΝ για το φόνο του Αλέξη και τα πρόσφατα επεισόδια

Το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας, ως η επίσημη πλατφόρμα των οργανώσεων νέων της Ελλάδας, εκφράζει την οργή και το θυμό των νέων για όλα τα κρούσματα βίας που συγκλονίζουν τη χώρα από το Σάββατο 6 Δεκέμβρη μέχρι και σήμερα. Καταδικάζουμε απερίφραστα και χωρίς κανέναν ενδοιασμό κάθε μορφή βίας από όπου και αν προέρχεται. Ζητούμε ευθέως την κατά προτεραιότητα περάτωση της ανακριτικής διαδικασίας για το φόνο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και την απόδοση ευθυνών. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι η δικαιοσύνη θα ολοκληρώσει άμεσα τα καθήκοντά της, θα ανακαλύψει πραγματικά αίτια και δράστες – και θα τιμωρήσει παραδειγματικά.

Το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας, με πλήρη σεβασμό στη μνήμη του αδικοχαμένου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, επέλεξε να μιλήσει μετά τη κηδεία του, ως ένδειξη τιμής και πένθους. Γιατί είναι όχι απλά επώδυνο, αλλά οδυνηρό, να χάνουμε συνομιλήκους μας έτσι απλά, χωρίς σοβαρή αιτία! Δεν το ανεχόμαστε! Δεν ανεχόμαστε άλλα «μεμονωμένα περιστατικά». Διότι η αξία της ζωής κάθε νέου υπερβαίνει το όποιο κόστος των αναγκαίων αλλαγών. Αλλαγές που πρέπει ΤΩΡΑ να προωθηθούν.

Όμως με αίσθημα ευθύνης τοποθετούμαστε απέναντι σε όσους καταστρέφουν όλα όσα όλοι μαζί χτίζουμε, όλα όσα αγαπάμε, όλα όσα με συνέπεια υπηρετούμε: τη δημοκρατική νομιμότητα, τις καλύτερες πόλεις, την ασφαλή και ανοικτή κοινωνία, τη συμμετοχή, την παιδεία και την έρευνα. Δεν ανεχόμαστε οργανωμένες ομάδες χωρίς προτάσεις να διεκδικούν με τη βία τον πρώτο λόγο στις εξελίξεις! Δεν τους ανήκει! Ο πρώτος λόγος – και ας το καταλάβουν οι κάθε είδους ηγεσίες και ομάδες– ανήκει συνολικά στη νέα γενιά, οργανωμένη ή μη, ενήλικη ή ανήλικη! Είμαστε εδώ και θα προασπίσουμε τα δικαιώματα, τις επιδιώξεις και τα όνειρά μας με κάθε κόστος! Απέναντι σε όλους, όσο υψηλά και αν βρίσκονται, όσο οπλισμένοι και αν είναι, όσο και αν κρύβονται στα σκοτεινά, ότι και αν μας πετούν, ότι και αν μας λένε!

Με αίσθηση καθήκοντος βάζουμε στο περιθώριο τις επικίνδυνες πρακτικές της βίας, της καταστροφής, της διακινδύνευσης της ανθρώπινης ζωής, περιουσίας και αξιοπρέπειας! Η Ελληνική νεολαία δεν είναι ούτε άβουλη, ούτε αμέτοχη, ούτε αποκομμένη από την κοινωνία. Είναι το πιο δυναμικό της κομμάτι και διεκδικεί συνεχώς, με θάρρος και παρρησία, όχι μόνο όσα της αναλογούν αλλά όσα επιθυμεί για το μέλλον της! Και θα διασφαλίσει, με κάθε τρόπο, την αυτοτέλεια του αγώνα της απέναντι σε όσους είτε την επιβουλεύονται είτε την κολακεύουν. Μακριά από εξαρτήσεις και μικροσυμφέροντα. Μακριά από κατεστημένα και δήθεν επαναστάτες.

Αυτό που οι νέοι έχουμε ανάγκη σε πολιτικό επίπεδο είναι, ας το πούμε και εμείς, μια νέα μεταπολίτευση που θα διευρύνει την δημοκρατία μας, ιδιαίτερα προς όλους όσους νιώθουν αποκλεισμένοι. Που θα ωθήσει, ιδίως τους νέους, σε ουσιαστική συμμετοχή στα κοινά με καλύτερους και αποτελεσματικούς όρους. Που θα δώσει τρόπους άμεσης έκφρασης των πολιτών και ουσιώδους ελέγχου κάθε εξουσίας. Που θα κλείσει τις ορθάνοικτες πόρτες της διαφθοράς, της αναξιοκρατίας, της προσοδοθηρίας, του ωχαδελφισμού. Αν για κάτι αξίζει να αγωνιζόμαστε, είναι για μια καλύτερη πατρίδα, για ένα καλύτερο μέλλον. Εμείς είμαστε αυτοί που θα γευθούν αυτό το μέλλον και δεν θα εκχωρήσουμε αυτούς τους αγώνες και το περιεχόμενό τους σε καμία ομάδα ή σύνολο. Θα υπερασπιζόμαστε συνέχεια τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ανοικτή κοινωνία, την ευρύτερη συμμετοχή, την ουσία της δημοκρατίας. Δε θα παραδώσουμε σε κανέναν τη χώρα, η Ελλάδα είμαστε όλοι μας! Απαιτούμε περισσότερη και καλύτερη: δημοκρατία, δικαιοσύνη, συμμετοχή και ευθύνη!

Θέλουμε να αναδείξουμε την αξία της ψυχραιμίας στη λήψη αποφάσεων και καλούμε όλους να αναλογιστούν πόσο καλύτερα θα ήταν να σκεφτούμε πριν πράξουμε. Θέλουμε να αναδείξουμε την αξία της δημιουργικότητας – και όχι της καταστροφής – σε κάθε τομέα της ζωής, που οι νέοι συνεπώς υπηρετούν. Καταγγέλλουμε τις μαζικές καταστροφές της περιουσίας των συμπολιτών γιατί ούτε ως πρακτική ούτε ως μορφή πάλης παράγει αλλαγές και γιατί αποπροσανατολίζει από τα πραγματικά προβλήματα της γενιάς μας. Προβλήματα ουσιαστικά και έντονα, όπως η ανεργία, η οικονομική μας κατάσταση, οι προοπτικές μας… Για αυτά θέλουμε να ακούσουμε προτάσεις και να δούμε πράξεις…

Ναι, είμαστε οργισμένοι! Έχουμε δεκάδες λόγους για αυτό! Αλλά θα καταφέρουμε να μετατρέψουμε την οργή μας σε δημιουργία. Εμείς θέλουμε και μπορούμε. Οι άλλοι; Εσείς;

Σημ. του φιλελεύθερου: τα bold είναι δικά μου…

Τα Εξάρχεια απλώνονται σε όλη τη χώρα « βλέμμα

το δημοκρατικό κράτος και το πολιτικό προσωπικό που το διοικεί εθελοτυφλούν, αλληθωρίζουν, ολιγωρούν, αδρανούν, ψεύδονται. Η πολιτική ελίτ σχεδιάζει μόνο βραχυπρόθεσμα και ενεργεί χωρίς καμία ιστορική προοπτική, και διαρκώς με ασθενέστερη αίσθηση του πραγματικού, με ελλιπή ή ανύπαρκτη γνώση της κοινωνίας. Το υπόδειγμα βίου που προσφέρουν είναι αλυσίδα σκανδάλων, φαυλότητας, διαφθοράς, ατιμωρησίας, ανικανότητας.

via Τα Εξάρχεια απλώνονται σε όλη τη χώρα « βλέμμα.

Διαβάστε μια πολύ καλή ανάλυση των αδιεξόδων. Μπορεί να γίνει η ανάλυση πηγή έμπνευσης για προτάσεις;

is 2009 a crossroad for Youth in EU?

Youth in EU: is 2009 a crossroad?

Youth policy will be a significant policy issue at the next EP mandate, as well as the role of young people in the European societies and their empowerment to address the future challenges of economy, environment and globalization. In this aspect we strongly believe that EP elections will be a milestone in youth – related matters. At the same time, current and future European and national youth policies in Europe will face severe challenges and will need to address true needs of both young people and societies in general.

Next EP mandate will have to discuss and push for policies that address the ongoing challenges of youth in the fields of education, unemployment, social cohesion, sustainable development and environment. More and more young people, as well as youth organizations all over Europe, in all levels (local, regional, national and European) are struggling to put their needs and wishes to the main political agenda. We feel that the time has come. European societies in general see the urgent need to do more for their young people. More and pore people recognize that there is a clear and present danger for young people, never faced before in EU history: the next youth generation might live in much worse conditions, in every aspect, than its parents. And everybody wants this danger to be avoided, as soon as possible.

Of course, such a huge problem requires action on almost every field of policy. And many people are questioning the ability of the existing representation to address such huge workload of reforms needed. We believe that people all over Europe are considering, now more than ever, the necessity of electing young people to the decision making bodies, in order to push policies from youth, for youth and by the youth.

Policy – makers and other stakeholders agree that some serious steps have been made during the last decade on the field of youth policy. Changes, though, and needs are growing much faster that the respective policy measures. And this is a gap that the current framework of decision-making and representation cannot address. Because they lack the speed and the instruments to hear at real time the needs of young people. And because people far away (in age and in mentality) from the needs of the younger people decide on European policy measures.

The main requirement of future European and national youth policies, as well of the next EP mandate, will be the establishment (in action) of a cross-sectoral and universal youth policy. European societies don’t want just solutions to a specific problem, but a well structured strategy for empowering youth. Europe has learned the last 50 years to be at the forefront of development and growth, but, if this is to continue, youth needs a different approach than today. It needs the main objective of long-term policy to be the excellence of European youth in every filed of competition with the rest of the world. Otherwise, the declining percentage of youth population will lead to a declining percentage of Europe’s achievements in almost everything.

We think that European societies already understand that if they want youth issues to be addressed they should elect young people to fight for them. We hope that European and National political parties will see this need as well. Otherwise political establishment and bureaucracy will stay behind society intentions and youth needs. As many situations have shown in the last few years, they cannot understand and work successfully with youth. Maybe now is the time to put young people to work for youth!

Theodore Karaoulanis

Vice President, (Hellenic) National Youth Council – ESYN

This article was published in Youth Opinion, an official publication of European Youth Forum (http://www.youthforum.org/Downloads/Press_publications/yo/2008/YO_futureagenda.pdf)

Το άρθρο επαναδημοσιεύθηκε στο e-rooster

Όχι στην κοροϊδία των νέων για το ασφαλιστικό

Μπροστά στην επαπειλούμενη κατάρρευση τουλάχιστον 2 μεγάλων ασφαλιστικών ταμείων όπως ο Οργανισμός Ασφάλισης Ελευθέρων (!) Επαγγελματιών (ΟΑΕΕ) και του Ταμείου Πρόνοιας των Δημοσίων Υπαλλήλων, το κράτος και το πολιτικό σύστημα της χώρας ευθέως μας κοροϊδεύει και μας κρύβει την αλήθεια. Μας κοροϊδεύει γιατί προσπαθεί να μας πείσει ότι τα μέτρα που παίρνει για το ασφαλιστικό μπορούν να δώσουν λύση. Όλοι ξέρουμε ότι αυτό δεν είναι αλήθεια, διότι τα μέτρα απλώς μεταφέρουν το πρόβλημα κατά μερικά χρόνια αργότερα. Όλοι ξέρουμε ότι με βάση τα δημογραφικά δεδομένα στο μέλλον οι εργαζόμενοι θα είμαστε λιγότεροι από τους συνταξιούχους.

Μας κοροϊδεύει διότι φαίνεται ότι σε στιγμές κρίσης (όπως με τις τράπεζες σήμερα) μπορούν και αποφασίζουν να δανειστούν, εκτός δημοσιονομικών κανόνων. Τους πληροφορούμε λοιπόν ότι για εμάς τους νέους το ετοιμόρροπο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας αποτελεί ΣΗΜΕΡΑ μια τεράστια ΚΡΙΣΗ. Μία κρίση που απαιτεί τώρα ΑΛΛΑΓΗ, μια λέξη που τόσο ρηχά φρόντισαν κάποιοι να υιοθετήσουν εξ Αμερικής αλλά φρόντισαν να μην ασχοληθούν με το περιεχόμενό της – τουλάχιστον στο ασφαλιστικό. Έχοντας συναίσθηση των ευθυνών μας, δε μπορούμε να ζητούμε να δανειστεί το κράτος αλλά απαιτούμε μια άλλη πολιτική που να διασφαλίζει τις εισφορές μας στο μέλλον!

Κράτος και πολιτικό προσωπικό μας κρύβουν την αλήθεια ότι βασικός λόγος διατήρησης του υφιστάμενου συστήματος με τα κρατικά ελεγχόμενα ταμεία είναι το βόλεμα, σε έμμισθες ή αποζημιούμενες θέσεις, πολιτικών-κομματικών φίλων, συνδικαλιστών και κολλητών. Μας κρύβουν ότι βασικός λόγος της διατήρησης του υφιστάμενου συστήματος οικονομικής διαχείρισης των ταμείων για πολλά χρόνια είναι η συν-διαχείριση με άλλους οικονομικούς πόρους του κράτους προκειμένου να διασφαλίζεται μία, εκτός προϋπολογισμού, ευχέρεια χρηματοοικονομικών κινήσεων.

Τα κράτος και το σημερινό πολιτικό προσωπικό όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων θέλουν να ρίξουν το βάρος του ασφαλιστικού ζητήματος στις επόμενες δεκαετίες, για να γλιτώσουν τις δύσκολες, προς το κομματικό ακροατήριό τους, αποφάσεις σήμερα! Θέλουν να υποθηκεύσουν το μέλλον της σημερινής νέας γενιάς, διότι όταν θα έρθει η ώρα της δικής μας συνταξιοδότησης αυτοί δεν θα είναι πια μαζί μας!

Το κράτος και το πολιτικό προσωπικό μας κοροϊδεύουν όταν μας μιλάνε για οικονομίες κλίμακας και μείωση λειτουργικών δαπανών ως λύσεις στο υφιστάμενο σύστημα. Σημειώνω ότι τα έξοδα των ταμείων (συμπεριλαμβανομένων των αμοιβών και μισθών) δεν καλύπτονται από το κράτος αλλά από τις εισφορές μας! Με όσες ενοποιήσεις ταμείων έγιναν, και αυτής και της προηγούμενης κυβέρνησης, δεν παρατηρήθηκε πουθενά εξοικονόμηση πόρων αλλά αντίθετα η σπατάλη συνεχίστηκε. Στον τελευταίο μάλιστα ασφαλιστικό νόμο, ενώ κύριο επιχείρημα ήταν η μείωση των δαπανών, αποφασίστηκε το ευτράπελο: η ενοποίηση αφορά μόνο τον τίτλο των ταμείων, αλλά οι δομές του κάθε ταμείου παραμένουν ανεξάρτητες όπως πριν, ως οργανικές μονάδες του νέου ταμείου! Και μας κοροϊδεύουν διπλά, αφού αντί για εξοικονόμηση των πόρων, έστω στις αμοιβές των διοικήσεων, αποφασίζουν αύξηση των αποζημιώσεων και των αμοιβών του κομματικού στρατού που στελεχώνει τις διοικήσεις των ταμείων!

Το σημαντικότερο όμως που φοβούνται όλοι να παραδεχθούν είναι την νομική και πραγματική αλήθεια: με βάση την ασφαλιστική νομοθεσία οι εισφορές που αποδίδει ο καθένας μας στα ασφαλιστικά ταμεία (εργαζόμενοι, εργοδότες, αυταπασχολούμενοι κλπ) καθώς και οι περίφημοι «κοινωνικοί πόροι» (όπως το αγγελιόσημο) ανήκουν όχι στους ίδιους τους ασφαλισμένους αλλά στα ταμεία! Το σημερινό νομικό πλαίσιο στην πραγματικότητα αφαιρεί από τον καθένα μας τα χρήματα των εισφορών του. Κανένας δε μας διασφαλίζει ότι τα λεφτά που αποδίδουμε θα μπορέσουμε κάποτε να τα πάρουμε ως σύνταξη. Και το μόνο που τολμούν να πουν είναι ότι οι συντάξεις είναι εγγυημένες από το κράτος. Αλλά αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα, με βάση τις δημοσιονομικές κατευθύνσεις, σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα… Καταλάβατε; Τα χρήματά μας δε μας ανήκουν! Και κανείς δεν έχει την τόλμη να το παραδεχθεί ευθέως!

Οι νέοι της χώρας σήμερα θέλουμε απλά να μην είμαστε οι μόνοι που θα επωμιστούμε το κόστος (οικονομικό και κοινωνικό) των βέβαια επερχόμενων αλλαγών και των σημερινών καθυστερήσεων. Ειδικά όταν οι προηγούμενες γενιές χρησιμοποίησαν το υπάρχον σύστημα, δε γίνεται τις όποιες λάθος επιλογές να τις χρεωθούν οι γενιές που έρχονται, διότι ευθύνονται κατά τεκμήριο λιγότερο. Δεν είναι δυνατό στο μέλλον οι σημερινοί νέοι να αναλάβουν το σύνολο των συνταξιοδοτικών υποχρεώσεων των μεγαλύτερων ηλικιακά, καθώς η αναλογία εργαζομένων – συνταξιούχων θα είναι για εμάς δυσμενέστατη. Οι λύσεις που θα συζητηθούν και θα πρέπει ΤΩΡΑ να προκριθούν, οφείλουν να δίνουν οπωσδήποτε μακρόχρονη προοπτική στο ασφαλιστικό σύστημα, που θα περιλαμβάνει σενάρια και λύσεις για τα επόμενα τουλάχιστον 40-50 χρόνια και όχι απλές διαχειριστικές λύσεις για τα επόμενα 15-20 χρόνια, όπου θα ξανακληθούμε εμείς οι ίδιοι να αποφασίσουμε τότε επώδυνες λύσεις σε ένα ακόμη πιο δύσκολο πλαίσιο. Και είναι φυσικά απαραίτητο, οι όποιες αναλυτικές και τεκμηριωμένες προτάσεις γίνουν, να περιλαμβάνουν σενάρια και προβολές (με τα σημερινά δεδομένα βέβαια) για την εποχή που οι σημερινοί νέοι θα είναι ώριμοι και κοντά σε συντάξιμη ηλικία.

Είναι μάλλον αυτονόητο ότι αν το κράτος θέλει να εγγυηθεί τις συντάξεις σε ένα σάπιο και ετοιμόρροπο ασφαλιστικό σύστημα μπορεί να το κάνει. Αλλά όχι εις βάρος των νέων. Αντί να μεταθέτει τις υποχρεώσεις που θέλει να αναλάβει για αργότερα, ας το κάνει τώρα (έστω με έναν χρονικό ορίζοντα). Ας αναλάβει τις μαύρες τρύπες και ας αποφασίσουμε με έναν σοβαρό και τεκμηριωμένο διάλογο ένα βιώσιμο με βάση τα δημογραφικά δεδομένα σύστημα. Ένα σύστημα που θα διασφαλίζει ότι ο καθένας μας θα μπορεί να γευθεί το προϊόν του κόπου και του μόχθου του.

Ας αντικαταστήσουμε το σημερινό ασφαλιστικό σύστημα με ένα μεικτό σύστημα που θα διασφαλίζει μακροπρόθεσμα τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος. Ένα τέτοιο νέο μεικτό σύστημα ασφάλισης θα μπορούσε να βασίζεται σε δύο πυλώνες όπου ο καθένας μας θα συμμετείχε, έναν αναδιανεμητικό και έναν κεφαλαιοποιητικό. Ο αναδιανεμητικός πυλώνας θα αφορούσε ένα υποχρεωτικό δημόσιο πρόγραμμα συνταξιοδότησης με στόχο την ανακατανομή του εισοδήματος υπέρ των οικονομικά ασθενέστερων, διασφαλίζοντας μια ελάχιστη εγγυημένη σύνταξη για όλους τους Έλληνες πολίτες ανεξάρτητα προηγούμενου εργάσιμου βίου και εισφορών. Ο κεφαλαιοποιητικός πυλώνας θα αφορούσε ιδιωτικά (ή ημι-κρατικά για μια μεταβατική περίοδο) συνταξιοδοτικά προγράμματα, υποχρεωτικά για το σύνολο των εργαζομένων, τα οποία θα στηρίζονται στις αρχές της ανταποδοτικότητας, του ανταγωνισμού και της ατομικής ευθύνης.

Επιτέλους ας σταματήσει το ψέμα, η υποκρισία και η κοροϊδία! Ας κάνουμε μια σοβαρή και τεκμηριωμένη συζήτηση και ας πάρουμε αποφάσεις που θα δίνουν πραγματικές λύσεις. Φτάνει πια η εξυπηρέτηση συμφερόντων και το βόλεμα. Οι ανάγκες είναι επιτακτικές και χρειάζονται λύσεις. Είμαστε το παρόν και μέλλον – και το μέλλον δεν μπορεί να περιμένει…

Θοδωρής Καραουλάνης

Αντιπρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Νεολαίας και ιδρυτικό μέλος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε:

Στο e-rooster (http://e-rooster.gr/11/2008/1011)

Στο press-gr (http://press-gr.blogspot.com/2008/11/blog-post_08.html)

Στο troktiko (http://troktiko.blogspot.com/2008/11/blog-post_5072.html)

Στη Φιλελεύθερη Αθήνα (http://athina.greekliberals.net/0010000006)

Στη Φιλελεύθερη Αττική (http://attiki.greekliberals.net/0010000062)

Στη Φιλελεύθερη Ρούμελη (http://stereaellada.greekliberals.net/0010000026)

Οι Νέοι πολεμούν τη διαφθορά για να εξασφαλίσουν το μέλλον τους

Το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας και η ΜΚΟ Διεθνής Διαφάνεια – Ελλάς, διοργανώνουν από κοινού εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών την Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008 (18:00 – 21:00) με θέμα:

«Οι Νέοι πολεμούν τη διαφθορά για να εξασφαλίσουν το μέλλον τους»

Οι νέοι επηρεάζονται από το κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο ζουν. Υιοθετούν τις αρχές και τις αξίες του. Παράλληλα, όμως το κοινωνικό περιβάλλον αποκτά την ταυτότητα και τα χαρακτηριστικά που του δίνουν οι άνθρωποι που ζουν σ’ αυτό. Η Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Διεθνής Διαφάνεια Ελλάς» πιστεύει ότι αυτή η διαδραστική σχέση είναι που επιτάσσει την ανάδειξη των ΝΕΩΝ σε ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ του αγώνα για την καταπολέμηση της διαφθοράς. Κατά συνέπεια, οι «νέοι του σήμερα» μεγαλώνοντας στο σύγχρονο κοινωνικό περιβάλλον και βιώνοντας τη σύγχρονη καθημερινότητα, στην οποία είναι έκδηλα τα φαινόμενα διαφθοράς, είναι βέβαιο ότι θα αποτελέσουν τους «πολίτες του αύριο» που δεν θα επιτρέψουν τη διαιώνιση των εν λόγω φαινομένων. Άλλωστε το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας στο πρόσφατο συνέδριο του αποφάσισε να συμμετέχει ενεργά στην πρωτοβουλία της «Ανοικτής Κοινωνικής Συμμαχίας για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς», να αναλάβει δράση για την προώθηση της αλλαγής νοοτροπίας στο ζήτημα αυτό και να εστιάσει σε θέματα εκπαίδευσης, κυρίως μη – τυπικής, για την καταπολέμηση της διαφθοράς και την προώθηση της διαφάνειας. Σε αυτό το πλαίσιο η Διεθνής Διαφάνεια- Ελλάς & το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας, τοποθετούν τους ΝΕΟΥΣ στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τη καταπολέμηση της διαφθοράς και τους δίνει τη δυνατότητα να εγκαινιάσουν τον διάλογο που θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο της 13ης Παγκόσμιας Συνδιάσκεψης κατά της Διαφθοράς.

Στην εκδήλωση έχουν προσκληθεί ως ομιλητές εκπρόσωποι της κυβέρνησης, των κομμάτων του κοινοβουλίου και της κοινωνίας των πολιτών.

Η συμμετοχή των νέων, των οργανώσεων νέων και της κοινωνίας των πολιτών στη συζήτηση που θα ακολουθήσει κάθε τοποθέτησης των ομιλητών είναι σημαντική, δεδομένου ότι με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουμε να μεταδώσουμε τη θέλησή μας για καταπολέμηση της διαφθοράς και θα καταδείξουμε με ζωντανό λόγο και νεανικό παλμό το ενδιαφέρον μας και τη δέσμευσή μας.

«Οι Νέοι πολεμούν τη διαφθορά για να εξασφαλίσουν το μέλλον τους»

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Πρόγραμμα

18:00 – 18:30
Αντρέας Λυκουρέντζος, Υφυπουργός Παιδείας
Παντελής Σκλιάς, Γεν. Γραμματέας Νέας Γενιάς
Βασιλική Θεοδοσίου, Γεν. Γραμματέας της ΜΚΟ «Διεθνής Διαφάνεια- Ελλάς»
Γιώργος Στασινός, Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Νεολαίας
Geo Sung Kim, μέλος του ΔΣ της «Διεθνής Διαφάνεια»

18:30 – 19:30 Διαφθορά & Αγορά Εργασίας
Λευτέρης Αυγενάκης, βουλευτής Ν.Δ.
Εύα Καϊλή, βουλευτής ΠΑΣΟΚ
Θέμης Παπαδημόπουλος, Jade Hellas & opencoffee.gr

19:30 – 19:45 Διάλειμμα

19:45 – 21:00 Διαφθορά & Εκπαίδευση
Μιχάλης Κατρίνης, βουλευτής ΠΑΣΟΚ
Θάνος Πλεύρης, βουλευτής ΛΑΟΣ
Χρήστος Σταϊκούρας, βουλευτής ΝΔ
Άγγελος Συρίγος, Ειδικός Γραμματέας Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης

21:00 -21:15 Συμπεράσματα

τα νέα φορολογικά μέτρα και οι νέοι

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΝΕΑ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

Οι πρόσφατες ανακοινώσεις του κου Υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, πέρα από την όποια άλλη κριτική μπορεί να ασκηθεί επ’ αυτών, αφορούν σε ένα τους ειδικά σημείο κατά μείζονα λόγο τους νέους και μάλιστα τους νέους ελεύθερους επαγγελματίες και αυτοαπασχολουμένους.

Η κατάργηση του αφορολογήτου για το ποσό των 10.500 δεν πλήττει ουσιαστικά τους «μεγάλους» φοροδιαφεύγοντες, οι οποίοι ούτως ή άλλως έχουν υπερπολλαπλάσια έσοδα. Πλήττει αντίθετα καίρια τους νέους, οι οποίοι στην καλύτερη περίπτωση κινούνται σε ό,τι αφορά τα ετήσια έσοδά τους κοντά στο ποσό αυτό των 10.000 ευρώ.

Έχοντας ήδη ελάχιστα εισοδήματα, που δεν τους επιτρέπουν να σταθούν στα πόδια τους με ασφάλεια, οι νέοι ελεύθεροι επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενοι θα βιώσουν ένα πλήρες αδιέξοδο, καθώς περίπου τα μισά τους έσοδα θα κατευθύνονται σε πάγια έξοδα, φόρους και εισφορές.

Πώς μπορεί να επιβιώσει ένας νέος ελεύθερος επαγγελματίας και αυτοαπασχολούμενος, ένας νέος μικρομεσαίος επιχειρηματίας και μάλιστα αυτοδημιούργητος με καθαρά έσοδα ετησίως που δε θα υπερβαίνουν στην καλύτερη περίπτωση τα 5000- 6000 ευρώ;

Ουσιαστικά κατευθύνονται οι πιο εξειδικευμένοι και δημιουργικοί νέοι στην υπαλληλική σχέση κατά κύριο λόγο στο δημόσιο ή στο εξωτερικό.

Το συγκεκριμένο μέτρο και τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τους νέους πρέπει να καταργηθεί άμεσα. Τόσο οι μεσοπρόθεσμες οικονομικές του επιπτώσεις, όσο και οι κοινωνικές θα είναι καταστροφικές.

Δεν είμαστε φοροφυγάδες

Ο «σύντροφος» Θέμης Τζήμας (παθιασμένος σοσιαλιστής, στέλεχος της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ και του κόμματος – αλλά κυρίως συνοδοιπόρος στο Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας) έφτιαξε το γκρουπ «Δεν είμαστε φοροφυγάδες!! Πάρτε πίσω το μέτρο για τα 10.500 ευρώ» στο facebook.

Το κείμενο περιγραφής του group είναι:

Οι τελευταίες εξαγγελίες Αλογοσκούφη και ειδικά σε σχέση με τη φορολόγηση των 10.500 ευρώ για τους ελεύθερους επαγγελματίες και αυτοαπασχολουμένους αποτελούν σοκ για όλους και κύρια για τους νέους.
Αποδεχόμενη η κυβέρνηση την αδυναμία πάταξης της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, έχοντας αναδιανείμει τον πλούτο προκλητικά υπέρ συγκεκριμένων επιχειρηματιών έρχεται να επιβάλλει κεφαλικό φόρο.
Ο φόρος αυτός πλήττει ελάχιστα τους φοροδιαφεύγοντες, οι οποίοι θα δώσουν φιλοδώρημα 1000 ευρώ, ενώ τσακίζει τους νέους ελεύθερους επαγγελματίες και αυτοαπασχολουμένους, που ως επί το πλείστον έχουν έσοδα κυμαινόμενα στη ζώνη των 10.000 ευρώ το χρόνο, στην καλύτερη περίπτωση.
Με τα νέα μέτρα, όλοι εμείς που ούτως ή άλλως με το ζόρι τα βγάζαμε πέρα θα πρέπει να ζούμε με λιγότερα από 5000 ευρώ το χρόνο.
Ωθούν λοιπόν την πλειοψηφία της νέας γενιάς στο να γίνουν ή δημόσιοι υπάλληλοι ή να φύγουν στο εξωτερικό, καταστρέφοντας μεσοπρόθεσμα την ελληνική κοινωνία και οικονομία.
Γι’ αυτό απαιτούμε άμεση απόσυρση των νέων φορολογικών μέτρων και κοινωνικό διάλογο ουσίας για τη στήριξη της νέας γενιάς, όχι με επιδόματα και ρουσφέτια αλλά με δομικές αλλαγές στην οικονομία και την κοινωνία μας.

10 χρόνια ΕΣΥΝ, στις 10 Ιούλη, από τις 10 το βράδυ, μέχρι όσο αντέξουμε!

10 ΧΡΟΝΙΑ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΝΕΟΛΑΙΑΣ!

Γιορτάζουμε τα 10^α γενέθλιά μας!

Η Εκτελεστική Επιτροπή του Εθνικού Συμβουλίου Νεολαίας διοργανώνει ένα μοναδικό πάρτυ για τον εορτασμό των 10 χρόνων του Εθνικού Συμβουλίου Νεολαίας!

Πριν από 10 χρόνια, από 10 ως 12 Ιούλη του 1998, έλαβε χώρα το ιδρυτικό συνέδριο του ΕΣΥΝ. Φέτος, μετά από μια 10χρονη πορεία, γεμάτη συγκινήσεις, προσφορά, αντιπαραθέσεις και συνθέσεις, γιορτάζουμε όσα καταφέραμε και δίνουμε υπόσχεση για πολλά περισσότερα!

10 χρόνια, στις 10 Ιούλη, από τις 10 το βράδυ, μέχρι όσο αντέξουμε!

Tην Πέμπτη 10 Ιουλίου 2008, στις 22:00, στο VITRINE SUMMER (πρώην ΕΧΟ) club – restaurant (Μάρκου Μουσούρου 1 & Αρδηττού, Μετς, Αθήνα), στελέχη των οργανώσεων νέων, παλαιά και νέα, και άνθρωποι που μας βοήθησαν σε αυτήν την πορεία, θα μαζευτούμε στην ωραιότερη βεράντα της πόλης με τη μοναδική θέα σε Ακρόπολη και Λυκαβηττό, για να γιορτάσουμε, να συζητήσουμε, να χορέψουμε και να ευχαριστηθούμε τα 10^α μας γενέθλια!

μια άποψη για τη διαμάχη των γενεών στο ασφαλιστικό

Στο πλαίσιο της εβδομάδας για το ασφαλιστικό που διανύουμε, αντιγράφω από τα έδρανα:

Είσαι νέος; Τόσο το χειρότερο για σένα.

Όλο το χρονικό διάστημα που προηγήθηκε της σημερινής κατάθεσης στη Βουλή του ασφαλιστικού με βασάνιζε μια σκέψη. Πόσο ανάλγητοι είμαστε εμεις οι «στοργικοί» γονείς. Πόσο χυδαίοι όλοι εμείς οι μεγαλύτεροι σε ηλικία με τα ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Με πόση σκληρότητα ξεπουλήσαμε τα ίδια μας τα παιδιά, στο όνομα των οποίων ορκιζόμαστε;
Όλοι ψάχνουμε πότε πρωτομπήκαμε στην αγορά εργασίας και αν μας αγγίζουν τα νέα μέτρα του ασφαλιστικού ή τη σκαπουλάρουμε έστω και για ένα χρόνο.
Και οι νέοι; Αυτοί που έχουν να αντιμετωπίσουν ένα δυσοίωνο μέλλον, ελάχιστη ασφάλεια, αναποδογύρισμα των εργασιακών σχέσεων και αβέβαιη απασχόληση, πόσο μας απασχολούν;
Χωρίς να κοκκινίζουμε τους αφήνουμε να υποστούν τις συνέπειες των δικών μας άστοχων ή κοντόφθαλμων επιλογών και αυτό είναι τόσο ξεδιάντροπα σαφές ώστε οι κυβερνώντες που το γνωρίζουν καλά μας καθυσηχάζουν για να μην αντιδράσουμε λέγοντας ξανά και ξανά: «εσείς οι μεγάλοι δεν κινδυνεύετε. Δεν θίγονται τα κεκτημένα σας. Οι επόμενοι θα θιγούν λίγο και σταδιακά θα θιγούν και όσοι ακολουθούν ηλικιακά». Κανείς βέβαια δεν λέει ότι οι εικοσάρηδες και οι τριαντάρηδες είναι καταδικασμένοι. Γιατί αυτό αν ειπωθεί ξεκάθαρα θα μας αναγκάσει να παραδεχθούμε όλοι δημόσια ότι θυσιάζουμε τους νέους για να σώσουμε οι μεγαλύτεροι το τομάρι μας. Και οι κυβερνήσεις γνωρίζουν άριστα ότι αν καθυσηχάσουν τους σημερινούς εν αναμονή συνταξιούχους, αυτοί θα γράψουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις επερχόμενες γενιές. Αν κάποιος έθετε το ερώτημα: «τι προτιμάτε, τα πετσοκόψουμε εξ ίσου και εσας και τα παιδιά σας για να σωθεί το ασφαλιστικό σύστημα ή να διατηρήσουμε τα κεκτημένα σας και όλες οι αλλάγές να αρχίσουν να ισχύουν σε 20 χρόνια» θα εισέπραττε την απάντηση «Να αρχίσουν σε 20 χρόνια». Και οι κυβερνήσεις το γνωρίζουν αυτό και το χειρίζονται ανάλογα. Τα πολυαγαπημένα μας παιδιά το ξέρουν ή θα τα ξεγελάσουμε για μια ακόμα φορά εμείς που γινόμαστε πάντα θυσία γι’ αυτά;

Αναρτήθηκε από Laskarina

τα χαρακτηριστικά των φοιτητών σήμερα

Οι σκέψεις της νέας γενιάς για την εκπαίδευση… (video)

Πόσο πολύ απέχει η νέα γενιά από τις «παραδοσιακές» μεθόδους εκπαίδευσης….

Τι σκέφτεται…

(από το blog του Γιάννη Λάριου)

Αξίζει να το δείτε, λίγες ημέρες πριν τις φετινές φοιτητικές εκλογές (9 Απρίλη). Για να δούμε, να καταλάβουμε, που βρισκόμαστε ως νέοι και ως εκπαιδευτικό σύστημα. Για να μπορέσουμε να διερευνήσουμε πρακτικά και ουσιαστικά τις αναγκαίες αλλαγές.

ΥΓ: Ναι, η συζήτηση δεν μπορεί να είναι για τον νόμο πλαίσιο, για τις πρυτανικές εκλογές ή για το σύστημα εισαγωγής. η συζήτηση και οι αποφάσεις πρέπει να περιλαμβάνουν την ουσία της εκπαίδευσης, το περιεχόμενο της Παιδείας και τις κοινωνικές σχέσεις που δομήσουμε για το μέλλον μας…

About This Video

a short video summarizing some of the most important characteristics of students today – how they learn, what they need to learn, their goals, hopes, dreams, what their lives will be like, and what kinds of changes they will experience in their lifetime. Created by Michael Wesch in collaboration with 200 students at Kansas State University.
Music by Try^d: http://tryad.org/listen.html
Download higher quality wmv:
http://www.mediafire.com/?ajm0lzxh223
mov version:
http://www.mediafire.com/?3xbhmdmsfmd
More information:
http://mediatedcultures.net/ksudigg/?…
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-Noncommercial-Share Alike 3.0 License. So you are welcome to download it, share it, even change it, just as long as you give me some credit and you don’t sell it or use it to sell anything

Ασφαλιστικό, νεολαία και διαδίκτυο

 

Αναδημοσιεύω από τη G700:

Οι άφωνοι νέοι και το ασφαλιστικό

Από τον Πάσχο Μανδραβέλη / pmandravelis@kathimerini.gr

Πολλοί, μεταξύ αυτών και ο γράφων, γκρινιάζαμε για το γεγονός ότι η συζήτηση περί της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης γίνεται χωρίς στοιχεία και αριθμούς. Γράφαμε σχετικά: «Οφείλει το υπουργείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων να κάνει ένα δικτυακό χώρο, όπου θα περάσει όλη τη “μεταρρυθμιστέα ύλη”, νόμους, διατάξεις, καταλόγους βαρέων και ανθυγιεινών, ταμεία, προηγούμενες αναλογιστικές μελέτες κ.λπ. Πριν αποφασίσουμε τι θέλουμε να κάνουμε πρέπει να έχουμε κοινή αναφορά στους αριθμούς. Ή έστω να γνωρίζουμε πόσα είναι τα Ταμεία». («Καθημερινή» 24/10/2007)

Αυτό το απλό πράγμα που δεν αξιώθηκε να κάνει κοτζάμ υπουργείο με αμέτρητα κονδύλια και χιλιάδες υπαλλήλους ξεκίνησε να το κάνει ένας χρήστης του Διαδικτύου. Στη διεύθυνση http://www.%20reality-tape.com/asfalistiko ο blogger με το ψευδώνυμο Yorgos άρχισε να συγκεντρώνει όλες τις ψηφίδες του μεγάλου αυτού ζητήματος: τη βιβλιογραφία και την αρθρογραφία επί του θέματος, τις μελέτες που έχουν γίνει μέχρι τώρα (πόρισμα Αναλυτή, έκθεση Σπράου, αναλογιστική των Βρετανών κ.λπ.), τις θέσεις των κομμάτων, ακόμη και την ιστορία του ασφαλιστικού. Όλη η δουλειά γίνεται στην πλατφόρμα Wiki, κάτι που σημαίνει ότι πολλοί χρήστες μπορούν να συμβάλλουν στον εμπλουτισμό αυτής της ηλεκτρονικής «εγκυκλοπαίδειας του ασφαλιστικού».

Δεν θα σταθούμε στη χρησιμότητα της πρωτοβουλίας, και το πολύτιμον των blogs, αλλά πρέπει να επισημάνουμε δύο πράγματα. Πρώτον, στο ελληνικό Διαδίκτυο πέρα από την συνήθη γκρίνια φτιάχνεται σιγά σιγά και κουλτούρα πρωτοβουλίας. Εκτός από εκείνους που κραυγάζουν για το πόσο άσχημα είναι τα πράγματα, υπάρχουν και οι άλλοι που πράττουν. Η ελληνική έκδοση της ηλεκτρονικής εγκυκλοπαίδειας Wikipedia είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, η πρωτοβουλία του reality-tape για το ασφαλιστικό η πιο πρόσφατη.

Το δεύτερο που πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι τα (παρ’ ολίγον συκοφαντημένα) blogs είναι ο μόνος χώρος έκφρασης των ανθρώπων που κατά κύριο λόγο θα λουστούν τη «μεταρρύθμιση» του ασφαλιστικού. Οι νέοι, αυτή η γενιά που ήδη πληρώνει με ανεργία και χαμηλού επιπέδου εργασία όλες τις προηγούμενες κρατικιστικές επιλογές στην οικονομία, δεν έχει φωνή σ’ αυτό τον διάλογο (όσο μπορεί να χαρακτηριστεί «διάλογος» αυτό που γίνεται σήμερα).

Για παράδειγμα, στο δικτυακό τόπο της «Γενιάς των 700 ευρώ», βρίσκουμε ενδιαφέρουσες απόψεις: «όταν η προοπτική του διανεμητικού συνταξιοδοτικού συστήματος είναι τα ισχυρά και αυξανόμενα ελλείμματα λόγω γήρανσης του πληθυσμού, τότε τίθεται επιτακτικά και με πιεστικό τρόπο το ζήτημα της μετάβασης σε ένα άλλο σύστημα ασφάλισης, κεφαλαιοποιητικό ή μικτό», γράφουν.

Προτείνουν δε ένα σύστημα με τρεις πυλώνες. Ένα διανεμητικό με «ενιαίο συνταξιοδοτικό ταμείο για όλους του Ελληνες, χαμηλότερες εισφορές, ποσοστό αναπλήρωσης στο 60% με 65% (όσο και τις χώρες του ΟΟΣΑ)», ένα κεφαλαιοποιητικό «με ατομικούς λογαριασμούς ασφάλισης, υποχρεωτική συμμετοχή εργαζομένων και εργοδοτών, προκαθορισμένη σχέση εισφορών όχι όμως παροχών, ιδιωτική διαχείριση» και ένα ιδιωτικό «με προαιρετική συμμετοχή εργαζόμενων εργοδοτών, φορολογικά κίνητρα για συμμετοχή».

Επειδή το θέμα αφορά πρωτίστως αυτούς, μήπως πρέπει τουλάχιστον να τους ακούσουμε;

Ο Πάσχος Μανδραβέλης είναι δημοσιογράφος. Το άρθρο του δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Καθημερινή στις 14 – 3 – 2008.

Η ιστοσελίδα των Τοπικών Συμβουλίων Νέων (ΤΟΣΥΝ)

 

http://www.tosyn.gr/index.php
Τοπικά Συμβούλια Νέων: ένας πρωτοποριακός και δυναμικός θεσμός ξεκινάει τη λειτουργία του! Οι πρώτες εκλογές για την ανάδειξη των Τοπικών Συμβουλίων Νέων θα λάβουν χώρα στις 22,23,29 και 30 Μαρτίου σε όλους τους Δήμους και τις Κοινότητες της Χώρας. Ο κάθε Δήμος ή Κοινότητα μένει να επιλέξει ανάμεσα στις παραπάνω ημερομηνίες αυτήν στην οποία θα διενεργήσει τις εκλογές. Οι εγγραφές λήγουν στις 7 Μαρτίου. Μέλημα όλων μας πρέπει να είναι η μεγαλύτερη συμμετοχή σε αυτές. Καθώς έτσι αποκτούμε το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Έτσι διαμορφώνουμε τις εξελίξεις!

Το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας στηρίζει ενεργά την πρώτη εφαρμογή του θεσμού των Τοπικών Συμβουλίων Νέων και συμμετέχει άμεσα στη διαδικασία προώθησής του στους νέους της χώρας. Άλλωστε το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας πρωτοστάτησε στη θεσμοθέτηση των ΤΟΣΥΝ και έχει αναγνωρίσει τη συμβολή τους στην αύξηση της συμμετοχής των νέων. Επιπλέον με το νέο καταστατικό του ΕΣΥΝ προβλέπεται και διαδικασία συμμετοχής των ΤΟΣΥΝ στο Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας. Τέλος το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας μπορεί να προσφέρει πολλά από την εμπειρία του στις εθνικές και διεθνείς δομές νεολαίας για την επιτυχία του θεσμού των ΤΟΣΥΝ. Τα Τοπικά Συμβούλια Νέων (ΤΟΣΥΝ) αποτελούν βασική προτεραιότητα της Ευρωπαϊκής και της Εθνικής πολιτικής. Η πρωτοβουλία αυτή έχει χαρακτηριστεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ως μια πρωτοποριακή και σύγχρονη νομοθετική πρωτοβουλία που μέλει να υιοθετηθεί και να εφαρμοστεί και από άλλες χώρες – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Δείτε εδώ την καινούργια ιστοσελίδα των ΤΟΣΥΝ: http://www.tosyn.gr/index.php

Δείτε εδώ την Κοινή Υπουργική Απόφαση για την προκύρηξη των πρώτων εκλογών ΤΟΣΥΝ:

ΠΡΟΚΥΡΗΞΗ ΕΚΛΟΓΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΩΝ ΝΕΩΝ 2008.pdf (231.50 KB)

Δείτε επίσης:

την ΚΥΑ online

την κοινή επιστολή των Γενικών Γραμματέων των Υπουργείων προς τους αρμόδιους φορείς

όλη τη σχετική νομοθεσία.

 

Δείτε εδώ την καμπάνια για τα ΤΟΣΥΝ.

 

Τοπικά Συμβούλια Νέων (ΤΟΣΥΝ) για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Εκλογές ΤΟΣΥΝ το 2008 για πρώτη φορά!

Για πρώτη φορά στη χώρα μας προκηρύσσονται εκλογές για τη συμμετοχή των νέων στην πολιτική ζωή και την εξοικείωση τους με τις αρχές της Δημοκρατίας σε τοπικό επίπεδο.
Με κοινή υπουργική απόφαση, η οποία υπεγράφη από τους Υπουργούς Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και Εσωτερικών βάσει του νόμου 3443/06 προκηρύσσονται εκλογές για την ανάδειξη των πρώτων Τοπικών Συμβουλίων Νέων.

Οι εκλογές προκηρύσσονται για τις 22, 23 καθώς και 29, 30 Μαρτίου 2008.

Με απόφαση των κατά τόπων Δημοτικών και Κοινοτικών Συμβουλίων θα διεξαχθούν οι εκλογές σε μια από τις άνω προτεινόμενες ημερομηνίες. Η ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών θα δημοσιοποιηθεί στην τοπική κοινωνία, με στόχο να γίνει γνωστή στις τοπικές κοινωνίες και κυρίως στους νέους και νέες κάθε Δήμου ή Κοινότητας.

Πως θα γίνουν οι εκλογές.

Δικαίωμα ψήφου έχουν οι νέοι και οι νέες ηλικίας από 15 έως 28 ετών που είναι εγγεγραμμένοι στα Δημοτολόγια των οικείων Δήμων και Κοινοτήτων και οι οποίοι θα πρέπει να καταθέσουν αιτήσεις εγγραφής στα Μητρώα των Νέων (που αποτελούν τον εκλογικό κατάλογο) και έχουν ήδη ανοίξει ή θα ανοίξουν σε κάθε Δήμο και Κοινότητα και θα παραμείνουν ανοιχτοί μέχρι την Παρασκευή 7 Μαρτίου.

Τα Τοπικά Συμβούλια Νέων (ΤΟΣΥΝ) αποτελούν βασική προτεραιότητα της Ευρωπαϊκής και της Εθνικής πολιτικής. Η πρωτοβουλία αυτή έχει χαρακτηριστεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ως μια πρωτοποριακή και σύγχρονη νομοθετική πρωτοβουλία που μέλει να υιοθετηθεί και να εφαρμοστεί και από άλλες χώρες – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας στηρίζει ενεργά την πρώτη εφαρμογή του θεσμού και θα συμμετέχει άμεσα στη διαδικασία προώθησής του στους νέους της χώρας. Άλλωστε το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας πρωτοστάτησε στη θεσμοθέτηση των ΤΟΣΥΝ και έχει αναγνωρίσει τη συμβολή τους στην αύξηση της συμμετοχής των νέων. Επιπλέον με το νέο καταστατικό του ΕΣΥΝ προβλέπεται και διαδικασία συμμετοχής των ΤΟΣΥΝ στο Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας. Τέλος το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας μπορεί να προσφέρει πολλά από την εμπειρία του στις εθνικές και διεθνείς δομές νεολαίας για την επιτυχία του θεσμού των ΤΟΣΥΝ.

Για περισσότερες πρώτες πληροφορίες μπορείτε να απευθυνθείτε στην ιστοσελίδα της ΓΓΝΓ.

επιλέξτε εδώ για να κατεβάσετε στον υπολογιστή σας το αρχείο pdf με το Σύντομο Ιστορικό-Θεσμοθέτηση Τοπικών Συμβουλίων Νέων (41,9 Kb)

επιλέξτε εδώ για να κατεβάσετε στον υπολογιστή σας το αρχείο pdf με το Νόμο 3443 (1,56 MB)

επιλέξτε εδώ για να κατεβάσετε στον υπολογιστή σας το αρχείο pdf με το Νόμο 3577 (610 Kb)

Μύθοι και αλήθειες για τις Συντάξεις και το Ασφαλιστικό Σύστημα

Σε συνέχεια προηγούμενου post μου για τον διάλογο στο Ασφαλιστικό και τους νέους, επανέρχομαι με ένα άρθρο του κ. Μάνου Ματσαγγάνη, καθηγητή στο ΟΠΑ. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Τα Νέα στις 19 Μαΐου 2001, αλλά όντως παραμένει επίκαιρο, παρότι μεσολάβησε η «μεταρρύθμιση» του νόμου Ρέππα… Το αναδημοσιεύω από το g700 (γενιά των 700 ευρώ), όπου θα βρείτε και ενδιαφέροντα και άσχετα σχόλια (ειδικά όταν η συζήτηση παρεκτρέπεται από το ασφαλιστικό σε μαθηματική ορολογία, πολύ μου αρέσει…):

Διάφοροι μύθοι υπολανθάνουν στη συζήτηση για τις συντάξεις, ακόμη και όταν δεν αναφέρονται πάντα ρητά σε αυτή. Όπως όλοι οι μύθοι, έχουν και αυτοί μια δόση αλήθειας. Η ανασκευή τους ίσως συμβάλλει στην αναζήτηση λύσεων για τα υπαρκτά (όχι φανταστικά) προβλήματα, καθώς και στην ανάδειξη των όψεων παθογένειας του σημερινού συστήματος συντάξεων που συχνά λησμονούνται.

«Έχουμε ένα φτωχό και μίζερο σύστημα συντάξεων»

1. Η δημόσια δαπάνη για τις συντάξεις έχει ξεπεράσει το 12% του ΑΕΠ. Εάν το συγκρίνουμε με άλλες χώρες της Ε.Ε. θα δούμε ότι είναι μάλλον πολύ. Στη Σουηδία είναι χαμηλότερο παρ’ ότι εκεί το ποσοστό ηλικιωμένων στον πληθυσμό είναι υψηλότερο από το δικό μας. Θα αναρωτηθεί κάποιος: «Και δεν μπορεί να αυξηθεί κι άλλο;». Μέχρι ενός σημείου ναι, αρκεί βέβαια να είμαστε έτοιμοι ως κοινωνία να μειώσουμε κάτι άλλο: την ιδιωτική κατανάλωση (αν και το φορολογικό βάρος έχει αυξηθεί πολύ τα τελευταία χρόνια), αλλά και την υπόλοιπη δημόσια δαπάνη, για άμυνα αλλά και για εκπαίδευση, για υγεία, για πρόνοια, για προώθηση της απασχόλησης, για κοινωνική κατοικία, για παιδικούς σταθμούς κ.τ.λ. Υπάρχουν, πάντως, όρια: καμία οικονομία δεν αντέχει μια δημόσια δαπάνη για τις συντάξεις της τάξης του 25% (το 2025) ή του 40% (το 2045).

«Η κρατική χρηματοδότηση είναι χαμηλή»

2. Η αλήθεια είναι ότι το κράτος χρηματοδοτεί τα ελλείμματα των ταμείων με ένα ποσό της τάξης του 1,3 τρισ. (3,2% του ΑΕΠ), που εκτιμάται ότι θα φτάσει το 7,4% το 2025 και το 14,1% το 2050. Σε αυτό δεν περιλαμβάνεται η δαπάνη για τις συντάξεις των εργαζομένων στο Δημόσιο και τις ΔΕΚΟ που έχει αναλάβει (κατά κανόνα, με μεγάλη γενναιοδωρία) ο κρατικός προϋπολογισμός.

Είναι αλήθεια ότι στο παρελθόν το κράτος υποχρέωνε τα ταμεία να δεσμεύουν τα αποθεματικά τους σε καταθέσεις αρνητικού πραγματικού επιτοκίου, όπως και ότι πιο πρόσφατα αθέτησε τις δεσμεύσεις περί τριμερούς χρηματοδότησης που απορρέουν από τον νόμο Σιούφα (αν και έχει ήδη συμφωνηθεί διαδικασία εξόφλησης της οφειλής). Όμως, ενώ αυτά συμβάλλουν στη γενική σύγχυση, δεν μεταβάλλουν την εικόνα για την έκταση της κρατικής χρηματοδότησης.

«Το σύστημα έχει ελλείμματα λόγω κακής διαχείρισης»

3. Η διαχείριση δεν μπορεί να είναι κακή σε ένα σύστημα με εκατοντάδες ταμεία που απασχολούν το 1% του συνόλου των εργαζομένων. Όμως, τα ελλείμματα οφείλονται σε κάτι άλλο: το σύστημα δίνει σε μεγάλο αριθμό συνταξιούχων υπερβολικά υψηλές συντάξεις σε σχέση με τις εισφορές που καταβλήθηκαν από τον εργαζόμενο και τον εργοδότη του. Πολύ υψηλότερες από τη σύνταξη που θα χορηγούσε έναντι ισόποσων εισφορών μια ασφαλιστική εταιρεία.

«Τα ελλείμματα δεν είναι παρά έκφραση της κοινωνικής αλληλεγγύης»

4. Σίγουρα όχι όταν είναι εκτός ελέγχου, γιατί τότε εξευτελίζεται μια τουλάχιστον εκδοχή της αλληλεγγύης: η αλληλεγγύη των γενεών. Το να εμμένουμε στο σημερινό σύστημα που συσσωρεύει ελλείμματα είναι σαν να στέλνουμε απλώς τον λογαριασμό στις επόμενες γενιές.

Συνεπώς, τα ελλείμματα θα πρέπει να είναι εντός ελέγχου (4% του ΑΕΠ; 5%; Είναι θέμα επιλογής, ας μην ξεχνάμε όμως ότι υπάρχουν και άλλες κοινωνικές ανάγκες, ενδεχομένως πιεστικότερες).

Υπάρχει και μια δεύτερη προϋπόθεση για να είναι η κρατική χρηματοδότηση «έκφραση της κοινωνικής αλληλεγγύης»: ότι κατανέμεται δίκαια. Πρόκειται για ελάχιστη προϋπόθεση, η οποία όμως δεν πληρείται ούτε στο ελάχιστο: αυτός είναι ο μεγαλύτερος από όλους τους μύθους για τις συντάξεις.

«Η κοινωνική ασφάλιση συμβάλλει στην αναδιανομή του εισοδήματος»

5. Η (πικρή) αλήθεια είναι ότι το σύστημα συντάξεων δεν μετριάζει τις κοινωνικές ανισότητες, αλλά τις αναπαράγει (και συχνά τις εντείνει). Πράγματι, ο κρατικός προϋπολογισμός μπορεί να ενισχύει άμεσα τον ΟΓΑ (και τις συντάξεις απόρων), το ΙΚΑ (και τις κατώτατες συντάξεις), το ΝΑΤ. Όμως, ενισχύει επίσης (παρ’ ότι πιο έμμεσα) και το ταμείο των γιατρών ΤΣΑΥ (μέχρι πρότινος με ποσοστό επί της τιμής των φαρμάκων, τώρα με το ισόποσό του), το ταμείο των μηχανικών ΤΣΜΕΔΕ (με ποσοστό επί του κόστους των δημοσίων έργων), το Ταμείο Νομικών (με το «δικόσημο»), τα Ταμεία συντακτών (με το «αγγελιόσημο»). Ακόμη πιο έμμεσα, το κοινωνικό κόστος των συντάξεων στις ΔΕΚΟ καταλήγει να το πληρώνει εν μέρει ο καταναλωτής ­ ενώ κάτι παρόμοιο φαίνεται να ισχύει και στις τράπεζες, όπου ο συνδυασμός υψηλής κερδοφορίας και υψηλών αποδοχών (και συντάξεων) δεν μου φαίνεται άσχετος με το «άνοιγμα» μεταξύ επιτοκίου καταθέσεων και επιτοκίου χορηγήσεων.

Χάρη σε αυτόν τον επιλεκτικό και αδιαφανή τρόπο κατανομής των κοινωνικών πόρων, οι εισφορές σου «αυγαταίνουν» περισσότερο εάν είσαι δημοσιογράφος, ή γιατρός, ή μηχανικός, ή δικηγόρος, ή στρατιωτικός, ή σε κάποια ΔΕΚΟ, ή έστω στο Δημόσιο ­ πολύ περισσότερο από ό,τι εάν είσαι στο ΙΚΑ. Έτσι, μεταξύ δύο ασφαλισμένων ίδιας ηλικίας που πληρώνουν τις ίδιες εισφορές, ο ασφαλισμένος του ΙΚΑ θα βγει στη σύνταξη έως και 10 χρόνια αργότερα από τον ασφαλισμένο του ΤΑΠ-ΟΤΕ ή του ΤΣΜΕΔΕ ­ και όταν βγει θα παίρνει χαμηλότερη σύνταξη.

«Το σύστημα ­ τουλάχιστον ­ ευνοεί τις γυναίκες»

6. Όχι όλες! Σίγουρα όχι όσες δεν εργάζονται (κατά κανόνα λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων φροντίδας παιδιών ή ηλικιωμένων συγγενών). Ούτε όσες, συχνά για παρόμοιους λόγους, κατάφεραν να εργαστούν μόνο 8, ή 10, ή 12, ή ακόμη 14 χρόνια και έτσι δεν «στοιχειοθετούν» δικαίωμα για σύνταξη.

Βέβαια, το σύστημα ευνοεί τις εργαζόμενες του «προστατευμένου» τομέα. Όσο για τις ρυθμίσεις που αφορούν τις μητέρες ανηλίκων, τις βρίσκω υπερβολικά ευνοϊκές. Ακόμη και με το σημερινό «αυστηρότερο» καθεστώς (δηλ. μετά τη σταδιακή κατάργηση της 15ετίας), μια μητέρα ανηλίκων με 25 χρόνια δουλειάς στο Δημόσιο δικαιούται πλήρη σύνταξη στα 50: δηλ. με τελευταίες αποδοχές 300.000 δρχ. τον μήνα θα πάρει σύνταξη 240.000 δρχ. τον μήνα. Με τόσο λίγα χρόνια ασφάλισης και τόσο πολλά χρόνια σύνταξης (μια γυναίκα 50 χρόνων ζει στην Ελλάδα κατά μέσον όρο έως τα 80) μια ασφαλιστική εταιρεία είναι ζήτημα εάν θα της έδινε 40.000 δρχ. τον μήνα, και αυτό μόνο εάν πλήρωνε ασφάλιστρα ίσα με τις εισφορές του ΙΚΑ.

«Ναι, αλλά» θα πει κάποιος «έτσι προστατεύεται η μητρότητα». Μια μητέρα ανηλίκων 50 ετών αναγκάζεται σχεδόν να βγει στη σύνταξη προτού τα παιδιά της πάψουν να είναι ανήλικα. Εάν θέλουμε να προστατεύσουμε τη μητρότητα, με πολύ λιγότερους πόρους θα μπορούσαμε να γεμίσουμε την επικράτεια με βρεφονηπιακούς σταθμούς και να πληρώνουμε σε όλες τις εργαζόμενες διετείς άδειες τοκετού με πλήρεις αποδοχές (και χωρίς επιβάρυνση του εργοδότη).

«Τα όρια ηλικίας είναι ήδη υψηλά και δεν μπορούν να αυξηθούν»

7. Τα όρια ηλικίας είναι υψηλότερα σε πλουσιότερες χώρες (όπου οι άνθρωποι μάλιστα ζουν λιγότερο από εμάς). Γενικά, καθώς ζούμε περισσότερα χρόνια και με καλύτερη υγεία, είναι λογικό να προσαρμόζουμε την πραγματική μέση ηλικία συνταξιοδότησης προς τα πάνω. Εκτός και αν προτιμάμε να παίρνουμε χαμηλότερες συντάξεις (η τρίτη λύση, η περαιτέρω αύξηση των εισφορών ως ποσοστό του μισθού, δεν προτείνεται από κανέναν).

Χαμηλή ηλικία συνταξιοδότησης σημαίνει λιγότερα χρόνια εργασίας (και άρα ασφάλισης) και ταυτόχρονα περισσότερα χρόνια στη σύνταξη ­ και αυτό με τη σειρά του σημαίνει μικρότερο διά βίου εισόδημα. Εκτός και εάν θέλουμε να βγαίνουμε στη σύνταξη νωρίτερα μόνο και μόνο για να μπορούμε απερίσπαστοι να συνεχίσουμε να δουλεύουμε «στη μαύρη» (όπως οι συνταξιούχοι της Εθνικής που πιάνουν δουλειά ως σύμβουλοι της Πίστεως, οι μητέρες ανηλίκων του Δημοσίου που ανοίγουν μπουτίκ κ.ο.κ.). Επιπλέον, η εξίσωση όλων των ορίων ηλικίας στα 65 ουσιαστικά «πλήττει» κυρίως τους «παλαιούς» ασφαλισμένους των «ευγενών» ταμείων. Οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους είναι ήδη στα 65.

Σε κάθε περίπτωση, για την αύξηση της πραγματικής ηλικίας συνταξιοδότησης δεν αρκεί η αύξηση των ορίων: χρειάζεται επίσης αναθεώρηση των αναπηρικών συντάξεων (πρωταθλητής στην Ελλάδα η Κρήτη, η υγιέστερη περιφέρεια στην Ευρώπη) και των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων (στα οποία, ελλείψει ανθρακωρύχων, συγκαταλέγονται οι παρουσιαστές ραδιοφώνου, το προσωπικό εδάφους των αεροπορικών εταιρειών, οι κομμωτές, οι ελεγκτές των τρόλεϊ, οι σερβιτόροι ­ όχι, όμως, οι βοηθοί τους…).

«Εάν αντιμετωπιζόταν η εισφοροδιαφυγή το πρόβλημα θα λυνόταν»

8. Η εισφοροδιαφυγή πολύ συχνά γίνεται με συναίνεση του εργαζομένου. Πρέπει να παραδεχθούμε ότι στο σημερινό σύστημα η εισφοροδιαφυγή συμφέρει: μειώνει τις κρατήσεις άρα αυξάνει τις καθαρές αποδοχές του εργαζομένου, ενώ αφήνει ανεπηρέαστο το ύψος της μελλοντικής σύνταξης. Πράγματι, είτε με 15 έτη ασφάλισης είτε με 25, οι περισσότεροι ασφαλισμένοι του ΙΚΑ δικαιούνται την ίδια σύνταξη. Γι’ αυτό, άλλωστε, το 50% των νέων συνταξιούχων του ΙΚΑ εμφανίζει λιγότερα από 6.900 ένσημα (23 χρόνια ασφάλισης) ­ εν έτει 2001!

Τι σημαίνει αυτό; ότι η εισφοροδιαφυγή δεν είναι μια εξωγενής μεταβλητή αλλά προϊόν της λογικής του συστήματος. Γι’ αυτό, η εισφοροδιαφυγή δεν πρόκειται να καταπολεμηθεί αποτελεσματικά ούτε με μηχανογράφηση ούτε με ηθικές παραινέσεις ούτε με αστυνομικά μέτρα ­ αλλά εθελοντικά, με την ενίσχυση της ανταποδοτικότητας του συστήματος.

Να ανακεφαλαιώσω. Το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης είναι άδικο, αφού δεν αίρει τις ανισότητες που παράγει η οικονομία και η αγορά εργασίας αλλά τις αναπαράγει. Είναι πελατειακό και κατακερματισμένο. Πάσχει από έντονες ανισορροπίες μεταξύ γενεών ασφαλισμένων και μεταξύ ταμείων. Απειλεί να υπονομεύσει τη μελλοντική ευημερία, αλλά και το «κοινωνικό συμβόλαιο», δηλ. την αλληλεγγύη των γενεών. Με λίγα λόγια: βρίσκεται σε βαθύ αδιέξοδο.

Πώς μπορούμε να βγούμε από το αδιέξοδο; Εδώ κρίνεται η ωριμότητα της κοινωνίας μας και η σοφία των πολιτικών ελίτ (δηλ. της κυβέρνησης, των πολιτικών κομμάτων, των εργατικών συνδικάτων, των εργοδοτικών οργανώσεων και όλων των άλλων διαμορφωτών της κοινής γνώμης).

Ποιες είναι οι διαθέσιμες επιλογές;

Θεωρώ ως δεδομένο ότι μεταρρύθμιση θα υπάρξει, παρ’ ότι δεν γνωρίζω εάν θα γίνει σε αυτή την τετραετία ή από κάποια άλλη κυβέρνηση στο μέλλον, εάν θα στοχεύει στη δίκαιη κατανομή του κόστους της αναγκαίας προσαρμογής ή απλώς στη με κάθε τίμημα επίτευξη της βιωσιμότητας. Δεν τολμώ καν να διανοηθώ το τρίτο ενδεχόμενο, του «παιγνιδιού της χειροβομβίδας»: της συνεχούς αναβολής της μεταρρύθμισης μέχρι την τελική κατάρρευση ­ εν μέρει γιατί είμαι εκ φύσεως αισιόδοξος, εν μέρει γιατί έχω παιδιά και δεν θέλω η «χειροβομβίδα» να εκραγεί στα χέρια τους.

Δεν αποτελεί λύση η αναβολή της μεταρρύθμισης (ή αποδυνάμωσή της) στο όνομα της «συνοχής» του κυβερνώντος κόμματος ή του συνδικαλιστικού κινήματος. Η συνοχή είναι καλό πράγμα γενικώς, αλλά όχι όταν τον λογαριασμό τον πληρώνουν οι «εκτός των τειχών»: οι εκτός αγοράς εργασίας, οι άνεργοι, οι ανασφάλιστοι, οι νέοι. Ας αποφασίσουμε, εάν θέλουμε, ότι τα ελλείμματα των συντάξεών μας θα τα πληρώσει η γενιά των παιδιών μας ­ ας μην υποκρινόμαστε, όμως, ότι το κάνουμε στο όνομα της αλληλεγγύης των γενεών. Κάθε αναβολή υποθηκεύει τη μελλοντική ευημερία της χώρας και καθιστά μια βιαιότερη προσαρμογή του συστήματος σε λίγα χρόνια αναπόφευκτη.

Επομένως, μένουν δύο λύσεις. Η πρώτη (ας την ονομάσουμε «φιλελεύθερη») συνίσταται στην επικράτηση λύσεων που επιδιώκουν την «εξυγίανση» μέσω της απλής μείωσης του κόστους του συστήματος συντάξεων: ιδιωτικοποίηση μέρους του συστήματος και μετεξέλιξή του σε κεφαλαιοποιητικό, σταδιακή μετατροπή του κρατικού συστήματος σε προνοιακού τύπου πυλώνα για τους απόρους. Δεν φαίνεται να συγκεντρώνει μεγάλη συναίνεση προς το παρόν, αλλά δεν βλέπω σε τι άλλο θα στραφεί η κοινή γνώμη και το εκλογικό σώμα εάν όσοι επικαλούνται τον δημόσιο χαρακτήρα του συστήματος συνεχίσουν να το υποσκάπτουν και να πλήττουν την αξιοπιστία του.

Η δεύτερη λύση συνίσταται ακριβώς στην ανανέωση της εμπιστοσύνης όλων στη δυνατότητα του συστήματος να επιτυγχάνει τον στόχο για τον οποίο επινοήθηκε: κοινωνική αλληλεγγύη και αλληλεγγύη των γενεών. Ελάχιστη προϋπόθεση για το πρώτο είναι η αποκατάσταση της αρχής της ισονομίας των ασφαλισμένων. Ελάχιστη προϋπόθεση για το δεύτερο είναι η συγκράτηση των ελλειμμάτων.

Σε κάθε περίπτωση, το πρόβλημα δεν είναι τεχνικό μα πολιτικό: συνίσταται στη συγκρότηση μιας κοινωνικής συμμαχίας που να ενώνει όσους αδικούνται από το σημερινό σύστημα με εκείνους που παρ’ ότι προσωπικά ευνοούνται από αυτό έχουν πειστεί για την ανάγκη μεταρρύθμισης. Τέτοιοι πολίτες υπάρχουν ακόμη ­ και απαιτούν η φωνή τους να μη χαθεί στην οχλαγωγία των ημερών.

Οι νέοι για το ασφαλιστικό και το διάλογο

Διαβάζω σε ανακοίνωση του Εθνικού Συμβουλίου Νεολαίας ότι οι οργανώσεις νέων της χώρας θέλουν να συμμετέχουν στο διάλογο για το ασφαλιστικό, ακολουθώντας το παράδειγμα αντίστοιχων διαβουλεύσεων  σε ευρωπαϊκές χώρες. Είναι σημαντικό ότι δεν διεκδικούν ρόλο ειδικού και παραδέχονται ότι για τις λύσεις δεν συμφωνούν όλες οι πλευρές. Ζητάνε όμως συγκεκριμένα πράγματα από το διάλογο αυτό. Αντιγράφω:

«Χωρίς να βαυκαλιζόμαστε ότι είμαστε ειδικοί, θέλουμε να διατυπώσουμε υπεύθυνα τα αιτήματα της γενιάς μας. Οι νέοι (20άρηδες και 30άρηδες) της χώρας σήμερα ζητούν να μην είναι οι μόνοι που θα επωμιστούν το κόστος (οικονομικό και κοινωνικό) των όποιων αλλαγών. Ειδικά όταν οι προηγούμενες γενιές χρησιμοποίησαν το υπάρχον σύστημα, δε γίνεται τις όποιες λάθος επιλογές να τις χρεωθούν οι γενιές που έρχονται, διότι ευθύνονται κατά τεκμήριο λιγότερο. Επίσης κατά την άποψή μας δεν είναι δυνατό στο μέλλον οι σημερινοί νέοι να αναλάβουν το σύνολο των συνταξιοδοτικών υποχρεώσεων των μεγαλύτερων ηλικιακά, καθώς η αναλογία εργαζομένων – συνταξιούχων θα είναι για εμάς δυσμενέστατη. Επιπλέον ζητούμε οι λύσεις που θα συζητηθούν και θα προκριθούν να δίνουν οπωσδήποτε μακρόχρονη προοπτική στο ασφαλιστικό σύστημα, που θα περιλαμβάνει σενάρια και λύσεις για τα επόμενα 40-50 χρόνια και όχι απλές διαχειριστικές λύσεις για τα επόμενα 15-20 χρόνια, όπου θα ξανακληθούμε εμείς οι ίδιοι να αποφασίσουμε τότε επώδυνες λύσεις σε ένα ακόμη πιο δύσκολο πλαίσιο. Τέλος ζητούμε οι όποιες προτάσεις γίνουν να περιλαμβάνουν σενάρια και προβολές (με τα σημερινά δεδομένα βέβαια) για την εποχή που οι σημερινοί νέοι θα είναι ώριμοι και κοντά σε συντάξιμη ηλικία.»

 

Ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις, ιδίως διότι κανείς από τους συμμετέχοντες ως σήμερα δεν τολμά να τις γράψει και να τις πει. Το ζητούμενο βέβαια είναι ποιες πολιτικές μπορούν να διασφαλίσουν αυτά που ζητούν οι νέου του Εθνικού Συμβουλίου Νεολαίας (εντάξει, είμαι και εγώ σε αυτούς). Για μένα, μόνο η πλήρης αλλαγή σε ένα κεφαλαιοποιητικό σύστημα με μεταβατικές ρυθμίσεις για όσους «ώριμους» εργαζομένους επιθυμούν, μπορεί να προσφέρει σωτηρία και προοπτική, ώστε να μη χρεοκοπήσει το σύστημα.