σχόλια και προτάσεις για την κρίση των χρηματαγορών

Οικονομική κρίση: επενδύουν στον φόβο και το ψέμα για να συγκαλύψουν τις ευθύνες.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία σε ανακοίνωσή της καταγγέλλει την επιχείρηση παραπλάνησης των Ελλήνων πολιτών από πολιτικούς, δημοσιογράφους και κάθε είδους δημοσιολόγους που με αφορμή την οικονομική κρίση πανηγυρίζουν γιατί τάχα ο κρατισμός πήρε τη ρεβάνς έναντι των ανοικτών και ελεύθερων αγορών.

Τα στελέχη της αριστεράς, της «λαϊκής δεξιάς» και της ακροδεξιάς, ενώ πανηγυρίζουν, δεν παραλείπουν να καλλιεργούν τον φόβο στους πολίτες με τρομοκρατικές προβλέψεις για επικείμενες οικονομικές καταστροφές και κοινωνικές αναστατώσεις. Κοινός πολιτικός στόχος των κρατιστών όλων των κομμάτων της χώρας είναι η συγκάλυψη της χρεοκοπίας της μοναδικής πολιτικής που όλοι μαζί εφάρμοσαν πιστά τα τελευταία τριάντα χρόνια στην Ελλάδα. Μιας πολιτικής που οδήγησε στην εκτρωματική διόγκωση ενός  διεφθαρμένου, σπάταλου και αυταρχικού κράτους.

Την παρέμβαση αυτού του άθλιου κράτους ζητούν πολιτικοί από όλο το ελληνικό πολιτικό φάσμα για να «ρυθμιστεί» η αγορά, να ασκηθεί «κοινωνική πολιτική» και να αντιμετωπιστεί η κρίση. Εκπρόσωποι της «λαϊκής δεξιάς» όπως οι κ. Παναγιωτόπουλος, Τσιτουρίδης και Μανώλης, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Παπανδρέου, οι κ. Τσίπρας και Αλαβάνος, ο κ. Καρατζαφέρης  και η κ. Παπαρήγα προτείνουν «κοινωνικό έλεγχο» του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Τι εννοούν άραγε; Προτείνουν κάτι αντίστοιχο με τον «κοινωνικό έλεγχο» των ασφαλιστικών ταμείων; Διασφάλισε ο «κοινωνικός έλεγχος» των –πάντα κρατικών- ασφαλιστικών ταμείων τα αποθεματικά τους και με τι αποτελεσματικότητα κινήθηκαν οι διορισμένοι από τα κόμματα ως εντεταλμένοι για τη προάσπιση των συμφερόντων των ασφαλισμένων;

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία φέρνει ως παράδειγμα «κοινωνικού ελέγχου» το ασφαλιστικό ταμείο Τ.Ε.Α.Δ.Υ. στο οποίο ο «κοινωνικός έλεγχος» ασκείται, όπως σε όλα τα ασφαλιστικά ταμεία, από συνδικαλιστές που αποτελούν σχεδόν το 50% του Δ.Σ. (ΠΑΣΚΕ 2 μέλη, ΔΑΚΕ 2 μέλη, ΠΑΜΕ 1 μέλος και Αυτόνομη Παρέμβαση του Συνασπισμού 1 μέλος). Όλοι αυτοί, μαζί με τους υπόλοιπους κομματικούς εγκάθετους που διόρισε η κυβέρνηση στο Δ.Σ. του ασφαλιστικού ταμείου ψήφιζαν πάντα ομόφωνα τις αποφάσεις για αγορές ομολόγων υψηλού κινδύνου και αποδέχονταν αδιαμαρτύρητα τις παρανομίες. Η άσκηση «κοινωνικού ελέγχου» από όλους αυτούς κόστισε στους ασφαλισμένους 240 εκατομμύρια ευρώ που χάθηκαν λόγω επενδύσεων σε «τοξικά» ομόλογα. Για αυτόν τον «κοινωνικό έλεγχο»  όχι μόνο δεν μπήκε κανείς στη φυλακή, αλλά αντίθετα, οι «κοινωνικοί ελεγκτές» χρεώνουν στον «νεοφιλελευθερισμό» τη λεηλασία που οι ίδιοι οργάνωσαν και εκτέλεσαν σε βάρος των ασφαλισμένων. Ενθαρρυμένοι από την ατιμωρησία και εκμεταλλευόμενοι τη διεθνή κρίση, κάνουν ένα βήμα παραπέρα προτείνοντας την επέκταση του «κοινωνικού ελέγχου» στο σύνολο του χρηματοπιστωτικού συστήματος, δηλαδή τη πλήρη σοβιετοποίηση της οικονομίας …

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία, με αίσθημα ευθύνης έναντι των πολιτών, θεωρεί ότι η αντιμετώπιση της κρίσης δεν μπορεί να γίνει από αυτούς που υπερασπίζονται τη συνέχιση της λεηλασίας των χρημάτων των φορολογουμένων.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία δεν έχει καμιά εμπιστοσύνη στους μηχανισμούς του Ελληνικού κράτους καθώς αποδεικνύονται διαβρωμένοι από διακομματικές ομάδες που λειτουργούν προς ίδιον όφελος και σε βάρος των συμφερόντων των πολιτών. Για τους λόγους αυτούς, μόνο η μεταφορά ρυθμιστικών και εποπτικών αρμοδιοτήτων από το Ελληνικό κράτος στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς αποτελεί αποτελεσματική πολιτική προάσπισης των συμφερόντων των Ελλήνων πολιτών.  Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θεωρεί ότι οποιεσδήποτε προτάσεις για έξοδο από τη κρίση θα ναυαγήσουν αν δεν βασίζονται στις παρακάτω αρχές:

• Η ελεύθερη αγορά στο τομέα των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών επιτυγχάνεται όταν διασφαλίζεται η διαφάνεια των χρηματοπιστωτικών προϊόντων ώστε οι αγοραστές τους να γνωρίζουν εκ των προτέρων τους κινδύνους που αναλαμβάνουν.
• Η έκθεση ενός πιστωτικού ιδρύματος σε υπερβολικούς κινδύνους δεν θα πρέπει να ζημιώνει παρά μόνο τους μετόχους του και τα ανώτατα στελέχη του. Κάθε πολίτης ή πιστωτικό ίδρυμα δικαιούνται να επιδιώκουν μέγιστα κέρδη εκτιθέμενοι σε μέγιστους κινδύνους εφόσον δεν μετακυλούν τις επιπτώσεις των επιλογών τους σε άλλους. Σε κάθε περίπτωση οι ζημιές ενός πιστωτικού ιδρύματος λόγω της έκθεσής του σε κινδύνους δεν θα πρέπει να έχουν επιπτώσεις στους καταθέτες του ή στους φορολογούμενους πολίτες.
• Η πτώχευση ενός χρηματοπιστωτικού ιδρύματος θα πρέπει να συνεπάγεται την εξαγορά του από άλλο και όχι τη κρατικοποίησή του. Οι κρατικοποιήσεις ζημιογόνων τραπεζών συνιστούν απαράδεκτη κρατική παρέμβαση που ιδιωτικοποιεί τα κέρδη και κοινωνικοποιεί τις ζημιές.
• Η ελεύθερη αγορά στο τομέα των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών θα τονώσει την ανάπτυξη εφόσον υπάρχει υγιής ανταγωνισμός μεταξύ των τραπεζών και η σχετική αγορά δεν κυριαρχείται από κρατικά ή ιδιωτικά μονοπώλια.
• Η υλοποίηση των ανωτέρω απαιτούν ρυθμίσεις που θα πρέπει να θεσπιστούν από Ανεξάρτητη Αρχή που θα λειτουργεί σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και η οποία θα είναι υπεύθυνη για την εποπτεία της συμμόρφωσης των ευρωπαϊκών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων με τους ισχύοντες κανόνες.

Καταθέτοντας τις προτάσεις της αυτές η Φιλελεύθερη Συμμαχία συμμετέχει υπεύθυνα στον δημόσιο διάλογο για την εξεύρεση βιώσιμων λύσεων χωρίς ιδεοληψίες και δογματισμούς. Στο πλαίσιο αυτό η Φιλελεύθερη Συμμαχία χαιρετίζει τη πρόταση του προέδρου του Φιλελεύθερου κόμματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κ. Watson για σύσταση Ευρωπαϊκής Ανεξάρτητης Αρχής που θα εποπτεύει τη συμμόρφωση των ευρωπαϊκών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων με τους ισχύοντες κανόνες, θα εγγυάται τον υγιή ανταγωνισμό τους και θα περιφρουρεί τα συμφέροντα των καταναλωτών χρηματοπιστωτικών προϊόντων σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Διεθνής οικονομική κρίση και εγχώρια πολιτική ανεπάρκεια

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία σε ανακοίνωσή της επισημαίνει την  παραπληροφόρηση των Ελλήνων πολιτών σχετικά με τη πραγματική φύση και τα αίτια της οικονομικής κρίσης στις ΗΠΑ. Η καταγγελία των αγορών και η θεοποίηση της κρατικής παρέμβασης αποτέλεσαν τον κοινό παρανομαστή της επιχειρηματολογίας του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Επιπλέον, πολιτικοί όλου του πολιτικού φάσματος προβλέπουν, για άλλη μια φορά, την κατάρρευση του καπιταλισμού χωρίς να εξηγούν γιατί δεν επαληθεύτηκαν παρόμοιες προηγούμενες προβλέψεις τους. Για άλλη μια φορά ο άκρατος κρατισμός χρησιμοποιήθηκε από τους πολιτικούς όλων των παρατάξεων με στόχο τη συγκάλυψη της άγνοιάς τους για τη  πολύπλοκη διεθνή πραγματικότητα.

Όπως είναι γνωστό η κατάρρευση της αγοράς κατοικίας στις ΗΠΑ  προκλήθηκε από την κατάρρευση των δύο κολοσσών της αγοράς ενυπόθηκων δανείων, της Fannie Mae και της Freddie Mac που κατέχουν ή έχουν εγγυηθεί σχεδόν το ήμισυ από τα 12 τρισεκατομμύρια δολάρια των εκκρεμών ενυπόθηκων δανείων στις ΗΠΑ. Τα ομόλογα της Fannie Mae και της Freddie Mac έχαιραν ιδίου κύρους με εκείνα του αμερικανικού δημοσίου γιατί οι δύο αυτοί οργανισμοί  είναι ημικρατικοί και τα ομόλογα που εξέδιδαν εξασφάλιζαν μεγαλύτερες αποδόσεις από αυτά των ιδιωτών ανταγωνιστών τους. Ο κρατικός παρεμβατισμός στην αγορά κατοικίας στις ΗΠΑ, μέσω των δύο αυτών οργανισμών, οδήγησε σε σκάνδαλα που είδαν το φώς της δημοσιότητας το 2003 και στη κατάρρευση του συνόλου της αγοράς κατοικίας.

Για τους λόγους αυτούς η αιτούμενη ελευθερία διοχέτευσης δισεκατομμυρίων δολαρίων στα ταμεία των Fannie Mae και Freddie Mac δεν μπορεί να θεωρηθεί λύση καθώς ο μεγαλύτερος κρατικός παρεμβατισμός που εισάγει το σχέδιο Πόλσον θα επιδείνωνε μια ήδη στρεβλή κατάσταση της αγοράς. Η άρνηση, από μεγάλο αριθμό ρεπουμπλικάνων και δημοκρατικών βουλευτών, να ακολουθήσουν τις υποδείξεις των ηγεσιών τους και η καταψήφιση του σχεδίου Πόλσον μόνο θλιβερούς συνειρμούς δημιουργούν σε όσους θα κάνουν συγκρίσεις με τη λειτουργία του Ελληνικού Κοινοβουλίου και τον ρόλο των Ελλήνων βουλευτών.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θεωρεί ότι οι αντιδράσεις στο σχέδιο αυτό είναι δικαιολογημένες καθώς η διάσωση των Fannie Mae και Freddie Mac με χρήματα των αμερικάνων φορολογουμένων συνιστούν μια απαράδεκτη κρατική παρέμβαση που ιδιωτικοποιεί τα κέρδη και κοινωνικοποιεί τις ζημιές. Παραδόξως, κατά της πολιτικής που ιδιωτικοποιεί τα κέρδη και κοινωνικοποιεί τις ζημιές συντάχθηκε, σε ένα παραλήρημα αριστερισμού, ο κ. Παπανδρέου στην εφημερίδα Επενδυτής, για να ακολουθήσει και ο Συνασπισμός, διαρρηγνύοντας τα ιμάτια τους για τις ζημιές που καλούνται να πληρώσουν οι αμερικάνοι φορολογούμενοι.

Ούτε ο κ. Παπανδρέου όμως, αλλά ούτε ο Συνασπισμός, θεώρησαν σκόπιμο να εξηγήσουν στους Έλληνες πολίτες γιατί δεν δείχνουν ανάλογη ευαισθησία και για τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων οι οποίοι πληρώνουν τις ζημιές των Ελληνικών ΔΕΚΟ επί δεκαετίες.

Φιλελευθερισμός εναντίον καπιταλισμού

Σε γενικές γραμμές, οι επιχειρήσεις δεν υπερασπίζονται την ελεύθερη οικονομία. Milton Friedman, Which Way for Capitalism?

Δημήτρης Σκάλκος* (από το e–rooster)

Η παραπλανητική ταύτιση του φιλελευθερισμού με τον καπιταλισμό αποτελεί εξαιρετικά σύνηθες φαινόμενο. Για τη παρανόηση αυτή, ευθύνες δεν φέρουν μόνο η αντι-καπιταλιστική Αριστερά και η αντι-φιλελεύθερη Δεξιά, αλλά και οι φιλελεύθεροι που έχουν αναπτύξει ενστικτωδώς (σχεδόν μηχανιστικά, για τον Frank Van Dun) φιλο-επιχειρηματικά καπιταλιστικά αντανακλαστικά.Ωστόσο, η αγορά (και συνακόλουθα ο φιλελευθερισμός) δεν πρέπει να συγχέονται με τον καπιταλισμό. Ο καπιταλισμός είναι το οικονομικό σύστημα οργάνωσης της παραγωγικής διαδικασίας που χρησιμοποιεί την επιδίωξη του οικονομικού κέρδους ως τη κινητήρια δύναμη του. Ο οικονομικός φιλελευθερισμός είναι η πολιτική ιδεολογία των ελεύθερων αγορών. Καθώς δεν υπάρχει ένα καπιταλιστικό σύστημα αλλά διαφορετικά μοντέλα καπιταλισμού που αντιστοιχούν σε διαφορετικές μορφές οργάνωσης των αγορών, αντίστοιχα υπάρχουν και διαφορετικοί φιλελευθερισμοί.

Έτσι, είναι γνωστή η παλαιότερη, και μάλλον απλουστευτική, διάκριση ανάμεσα σε ρηνανικό και αγγλοσαξωνικό μοντέλο καπιταλισμού (Michel Albert, Καπιταλισμός Εναντίον Καπιταλισμού, 1993). Ακόμη ακριβέστερη είναι η διάκριση ανάμεσα σε τέσσερα βασικά μοντέλα καπιταλισμού, τον προστατευτικό (mercantilist- ασιατικές χώρες), τον ολιγαρχικό (oligarchic- Ρωσία) τον εταιρικό (big firm- Ιαπωνία, Ευρώπη) και τον επιχειρηματικό καπιταλισμό (entrepreneurial- στοιχεία του διακρίνονται στις ΗΠΑ) και βέβαια ένα πλήθος ενδιάμεσων παραλλαγών (William Baumol-Robert Litan- Carl Schramm, Good Capitalism, Bad Capitalism, 2007). Φυσικά, υπάρχουν και φιλελευθερισμοί που δεν αντιστοιχούν σε κανένα υπαρκτό καπιταλιστικό μοντέλο, όπως ο αναρχο-καπιταλισμός (David Friedman, Hans-Hermann Hoppe).

Ο κλασσικός φιλελευθερισμός και οι εκπρόσωποι του, όπως οι Adam Smith, David Ricardo και John Stuart Mill, όχι μόνο κατανοούσαν τις εννοιολογικές διαφορές ανάμεσα στις αγορές και τον καπιταλισμό, αλλά ήταν και ιδιαίτερα επιφυλακτικοί απέναντι στoν ασφυκτικό εναγκαλισμό των αγορών από την επιχειρηματική τάξη. Οι λιγότερο απρόσεκτοι αναγνώστες του Πλούτου των Εθνών ασφαλώς γνωρίζουν τις παρακάτω γραμμές από το έργο του θεωρητικού της ελεύθερης αγοράς και του «αόρατου χεριού»: «Οι άνθρωποι του ιδίου επαγγελματικού κλάδου σπανίως συναντώνται, ακόμη και για ψυχαγωγία, και οι συζητήσεις τους καταλήγουν σε συνωμοσία κατά του καταναλωτών, ή σε κάποια επινόηση για να αυξηθούν οι τιμές».¹

Ο Adam Smith κατανοούσε ίσως καλύτερα από κάθε άλλον ότι, οι επιχειρηματίες δεν είναι εξ ορισμού υπέρμαχοι των ανοικτών αγορών, αλλά τουναντίον συχνά τα συμφέροντά τους υπαγορεύουν να επιδιώκουν τον έλεγχο και τον περιορισμό του ελεύθερου ανταγωνισμού. Μεταφέροντας τη σκέψη του σκωτσέζου συγγραφέα στη σημερινή εποχή, οι Raghuram Rajan και Luigi Zingales, αμφότεροι καθηγητές στη Graduate School of Business του πανεπιστημίου του Σικάγο, στο βιβλίο τους με τον εύγλωττο τίτλο Σώζοντας τον καπιταλισμό από τους καπιταλιστές- απελευθερώνοντας τη δύναμη των χρηματοοικονομικών αγορών για τη δημιουργία πλούτου και τη διάχυση των ευκαιριών² επισημαίνουν τα προσκόμματα που θέτουν τα οργανωμένα επιχειρηματικά συμφέροντα στο άνοιγμα των αγορών.

Η προνομιακή τους θέση σε αγορές περιορισμένης-ελεγχόμενης πρόσβασης τους επιτρέπει τη βέβαιη απόκτηση προσόδων με το μικρότερο δυνατό κόστος και, αναμενόμενα, εξαντλούν κάθε δυνατότητα παρέμβασης στη διαμόρφωση-διατήρηση ευνοϊκών κανόνων που ρυθμίζουν τη λειτουργία των αγορών, κατά τρόπο αντίστοιχο με αυτόν των συντεχνιών των «κλειστών» επαγγελμάτων.

Η απάντηση των συγγραφέων σε αυτό το πρόβλημα είναι η επέκταση και όχι ο περιορισμός των αγορών, οι ενεργείς πολιτικές κρατικής παρέμβασης (μέσω φορολογικής, δημοσιονομικής, επενδυτικής, κλπ, πολιτικής) με στόχο τη προώθηση του ανταγωνισμού, την ανάληψη επιχειρηματικού ρίσκου, τη διαρκή καινοτομία και τον εκσυγχρονισμό των επιχειρήσεων. Για τους Razan και Zingales το ζητούμενο είναι η αναζήτηση ενός ενδιάμεσου δρόμου για τις αγορές, ανάμεσα στην ανύπαρκτη και την υπερβολική κρατική παρέμβαση. Και γράφουν σχετικά: «ενώ η απουσία κανόνων καθιστά το παίγνιο άνισο, οι υπερβολικοί κανόνες λανθασμένης κατεύθυνσης καθιστούν και πάλι το παίγνιο άνισο- μια πραγματικά ελεύθερη και ανταγωνιστική αγορά καταλαμβάνει έναν ιδιαίτερο ενδιάμεσο χώρο ανάμεσα στην απουσία κανόνων και στη παρουσία ασφυκτικών κανόνων. Ακριβώς επειδή ο ενδιάμεσος χώρος είναι τόσο περιορισμένος, ο καπιταλισμός είναι πολύ ασταθής. Εύκολα εκφυλίζεται σε ένα σύστημα κατεχόντων, για τους κατέχοντες, από τους κατέχοντες»

Το ορατό και το αόρατο χέρι της αγοράς

Η κριτική στις μεγάλες επιχειρήσεις δεν είναι άγνωστη στις θεωρητικές συζητήσεις του φιλελεύθερου χώρου, ακόμη και- αν όχι κυρίως- στα πλέον νεοφιλελεύθερα ρεύματα του (όπως, π.χ., το Libertarian Party των ΗΠΑ) και περιστρέφεται κύρια γύρω από τις απρόσωπες μορφές οργάνωσης των σύγχρονων επιχειρήσεων που οδηγούν συχνά το μάνατζμεντ τους σε ανεύθυνες επιλογές λόγω του ελλιπούς ελέγχου και της αδυναμίας απόδοσης ευθυνών (η πρόσφατη κρίση των subprime mortgages των αμερικανικών τραπεζών είναι από πολλές πλευρές διδακτική)- κάτι που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τη θεμελιώδη αρχή του φιλελευθερισμού, αυτή της ατομικής υπευθυνότητας.

Ακριβώς αυτή η αναποτελεσματική λογοδοσία (accountability) και ζητήματα όπως η συγκέντρωση μεγάλων μεριδίων της αγοράς, ο γιγαντισμός των επιχειρήσεων μέσω εξαγορών (take-overs) και συγχωνεύσεων (mergers), ο συγκεντρωτικός έλεγχος των επιχειρήσεων, κύρια γνωρίσματα του σύγχρονου εταιρικού καπιταλισμού (corporate capitalism), συχνά έρχονται σε αντίθεση με τις βασικές αρχές του κλασσικού οικονομικού φιλελευθερισμού για τις αποκεντρωμένες και απρόσωπες αποφάσεις αναρίθμητων παραγωγών και καταναλωτών σε μία ελεύθερη αγορά.

Σήμερα, στη λήψη των οικονομικών αποφάσεων σε παγκόσμιο επίπεδο φαίνεται πως το ορατό χέρι των μεγάλων επιχειρήσεων (big firms) έχει αυξημένη διαπραγματευτική ισχύ με προφανείς στρεβλώσεις στις αγορές, όπως στις αγορές εργασίας. Φαίνεται λοιπόν πως επιβεβαιώνονται οι προβληματισμοί νεοφιλελεύθερων, κύρια ευρωπαίων, διανοητών, όπως o Friedrich Hayek³ , o Walter Eucken και ο θεμελιωτής της σχολής τους γερμανικού νεοφιλελευθερισμού, της λεγόμενης «κοινωνικής οικονομίας της αγοράς» Wilhelm Ropke⁴⁵

Ανοιχτές και αρρύθμιστες αγορές

Το πολιτικό συμπέρασμα των παραπάνω είναι πως, οι φιλελεύθεροι θιασώτες των ελεύθερων αγορών, στο βαθμό που επιθυμούν να προωθήσουν τις αρχές της ανοιχτής οικονομίας, θα πρέπει να είναι σε θέση να υπερασπιστούν τις ιδέες τους όχι μόνο απέναντι στους κρατιστές, αλλά και απέναντι στους καπιταλιστές που «βγάζουν κακό όνομα στον ίδιο τον καπιταλισμό»⁶ . Τούτο προϋποθέτει τη διάκριση ανάμεσα σε ανοιχτές αγορές και σε αρρύθμιστες αγορές.

O Bruce Bartlett, σε άρθρο του στο Capitalism Magazine, κάνει λόγο για τις αρνητικές συνέπειες του «παρεοκρατικού καπιταλισμού» (crony capitalism) και καταλήγει υποστηρίζοντας πως, «οι πραγματικοί υπέρμαχοι της ελεύθερης αγοράς πρέπει να μάχονται διαρκώς [τον παρεοκρατικό καπιταλισμό] όπως το σοσιαλισμό και τις λανθασμένες κρατικές παρεμβάσεις. Στη πραγματικότητα, πρέπει να τους αντιμάχονται περισσότερο επίπονα, διότι ο καπιταλισμός συχνά καταλήγει να χρεώνεται τις αναπόφευκτες συνέπειες τους- τις υψηλές τιμές, τους υψηλούς φόρους, την υψηλή ανεργία και τη καθυστερημένη ανάπτυξη».

Ανοιχτές αγορές λοιπόν εκεί που δεν υπάρχουν και κρατικές παρεμβάσεις υπέρ του ανταγωνισμού εκεί όπου απουσιάζουν οι ρυθμιστικοί κανόνες. Κατ’ αυτό τον τρόπο οι αγορές θα μπορέσουν να αποδώσουν και να οδηγήσουν σε οικονομική ανάπτυξη και κοινωνική ευημερία με τους τρόπους που ιστορικά μόνο αυτές μπορούν να επιτύχουν. Κάθε άλλο παρά εύκολο είναι βέβαια αυτό το εγχείρημα, ειδικά στον τόπο μας όπου κυριαρχούν ο απαίδευτος λαϊκισμός, η αφόρητη κενολογία και οι μανιχαϊστικές προσεγγίσεις.

Σημειώσεις:

1. Ο Πλούτος των Εθνών, βιβλίο Ι, κεφάλαιο 10
2. Saving Capitalism from Capitalists- Unleashing the power of financial markets to create wealth and spread opportunity, 2003
3. «The Corporation in a Democratic Society», Studies in Philosophy, Politics, and Economics, 1969
4. Economics of a Free Society, 1963
5. Για μια αναλυτική παρουσίαση των σχετικών αναζητήσεων δες, Piet-Hein Van Eeghen, «The Corporation At Issue- the class with classical liberal values and the negative consequences for capitalist practice», Journal of Libertarian Studies, vol. 19, no. 3, summer 2005
6. Theodore J. Forstmann, The Paradox of the Statist Businessman

Ο Δημήτρης Σκάλκος είναι πολιτικός επιστήμονας – διεθνολόγος και ΓΓ της Φιλελεύθερης Συμμαχίας. Από τις εκδόσεις «Κριτική» κυκλοφορεί τις επόμενες ημέρες το νέο του βιβλίο «Αλήθειες για το Φιλελευθερισμό- όψεις της ανοιχτής κοινωνίας στην Ελλάδα και στον Κόσμο».

Πέντε κόμματα, μια πολιτική

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία σε ανακοίνωση της χαιρετίζει την απάντηση-καταπέλτη που έδωσε ο Επίτροπος κ. ΜακΚρίβι στον ευρωβουλευτή του Συνασπισμού κ. Παπαδημούλη. Η ερώτηση του κ. Παπαδημούλη αφορούσε τα μέτρα που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι κυβερνήσεις των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να εμποδίζουν εξαγορές εταιρειών, όπως ο ΟΤΕ, από ιδιώτες επενδυτές.

Ο Επίτροπος κ. ΜακΚρίβι στην απάντηση του σχετικά με τα μέτρα προστασίας των κρατικών μονοπωλίων τονίζει στον κύριο Παπαδημούλη ότι «η Επιτροπή δεν μπορεί να συναινέσει στη θέσπιση και την εφαρμογή τους. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η Επιτροπή έχει καθήκον να λάβει μέτρα προκειμένου τα κράτη μέλη να προσαρμόσουν τους κανόνες τους ώστε να συμμορφώνονται με τις απαιτήσεις της ευρωπαϊκής νομοθεσίας.»

Είναι ελάχιστα γνωστό ότι ίδιες απαντήσεις, για το ίδιο ζήτημα, έλαβe ο κ. Αλογοσκούφης από τον Επίτροπο κ. ΜακΚρίβι και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας κ. Καραμανλής από τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Μπαρόζο πρόσφατα. Αυτό συνέβη όταν η ελληνική κυβέρνηση προσπάθησε στη διάρκεια της πρόσφατης συνόδου κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης να ευθυγραμμίσει με το κοινοτικό δίκαιο τον ελληνικό νόμο που απαγορεύει σε ιδιώτες να αποκτούν πάνω από το 20% των ελληνικών ΔΕΚΟ. Αντί όμως να αλλάξουν τον ελληνικό νόμο που παραβιάζει το κοινοτικό δίκαιο επιχείρησαν να αλλάξουν… το κοινοτικό δίκαιο με πονηρή τροπολογία που προσπάθησαν να εισάγουν στις αποφάσεις της συνόδου χωρίς, φυσικά, επιτυχία.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με τη στήριξη του Συνασπισμού και των υπόλοιπων κομμάτων της Βουλής δίνουν, μαζί, μάχη στις Βρυξέλλες για να περισώσουν τον κρατικό έλεγχο των ΔΕΚΟ, επιβεβαιώνοντας ότι τα πέντε κόμματα της ελληνικής Βουλής δεν προωθούν παρά παραλλαγές μιας και μοναδικής πολιτικής, αυτής της αύξησης του κρατικού ελέγχου στην οικονομία και τη κοινωνία.

Στον αντίποδα όλων αυτών, η Φιλελεύθερη Συμμαχία αναδεικνύει το αυτονόητο, δηλαδή ότι ο κρατική προστασία των μονοπωλίων και η έλλειψη ανταγωνισμού στην οικονομία θα υποβαθμίζει περαιτέρω την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και θα αυξάνει το κόστος τους. Η διατήρηση του κρατικού ελέγχου των ΔΕΚΟ θα έχει αρνητικές συνέπειες για την τσέπη του καταναλωτή και τον κρατικό προϋπολογισμό, θα αναστέλλει τις επενδύσεις στην Ελλάδα και θα μεταθέτει για το μέλλον τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας για τους νέους που πλήττονται από την ανεργία.

Απάντηση της Κομισίον στην προσφυγή για ΟΤΕ – MIG

Ο Επίτροπος ΜακΚρίβι συμμερίζεται τις ανησυχίες της Φιλελεύθερης ΣυμμαχίαςΗ Φιλελεύθερη Συμμαχία κοινοποίησε την απάντηση που έλαβε ο πρόεδρός της κ. Περλικός από τον αρμόδιο για θέματα εσωτερικής αγοράς Επίτροπο κ. ΜακΚρίβι. Ο Επίτροπος κ. ΜακΚρίβι στην επιστολή του αυτή (D/270 με ημερομηνία 6/2/2008) αναφέρεται στη προσφυγή της Φιλελεύθερης Συμμαχίας προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή με την οποία αυτή ζητούσε την ακύρωση του νόμου που ψήφισε η ελληνική Βουλή και ο οποίος απαγορεύει σε ιδιώτες να αποκτούν πάνω από το 20% των ΔΕΚΟ.

Στη προσφυγή της αυτή η Φιλελεύθερη Συμμαχία υποστήριζε ότι η συγκεκριμένη απαγόρευση είναι νομικά διάτρητη καθώς παραβιάζει ευθέως την θεμελιώδη αρχή της Συνθήκης των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων περί ελεύθερης κυκλοφορίας κεφαλαίων.

Ο Επίτροπος κ. ΜακΚρίβι στην επιστολή του προς τον κ. Περλικό προβαίνει στη  βαρυσήμαντη δήλωση λέγοντας ότι:  “κατανοώ πλήρως και συμμερίζομαι τις ανησυχίες σας για τις πιθανές επιπτώσεις του νόμου στον περιορισμό της ελεύθερης κίνησης κεφαλαίων στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης.” για να καταλήξει υπογραμμίζοντας ότι: “σας διαβεβαιώνω ότι εάν επιβεβαιωθεί ότι τα μέτρα που έλαβαν οι Ελληνικές αρχές δεν είναι συμβατά με το κοινοτικό δίκαιο θα προτείνω στην Επιτροπή να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να ακυρώσει οποιαδήποτε παραβίαση αυτής της ελευθερίας που είναι θεμελιώδης για τις Συνθήκες της Ε.Ε.”  

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία, μετά την απάντηση αυτή του Επιτρόπου, απέστειλε στην Επιτροπή και νέα νομικά επιχειρήματα κατά της κυβερνητικής απαγόρευσης. Ποιο συγκεκριμένα, η Φιλελεύθερη Συμμαχία, εκτός από νέα αναλυτική έκθεση που υπέβαλε στη Γενική Διεύθυνση Εσωτερικής Αγοράς κατέθεσε υπόμνημα και στη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού.

Στην αναλυτική έκθεση που υπέβαλλε στη Γενική Διεύθυνση Εσωτερικής Αγοράς η Φιλελεύθερη Συμμαχία υποστηρίζει ότι τα κυβερνητικά μέτρα παραβιάζουν όχι μόνο την θεμελιώδη αρχή περί ελεύθερης κυκλοφορίας κεφαλαίων (άρθρο 56 παρ. 1 της Συνθήκης ΕΚ) αλλά και την ελευθερία εγκατάστασης (άρθρο 43 της Συνθήκης ΕΚ) καθώς αποθαρρύνουν εταιρείες που εδρεύουν σε άλλα κράτη μέλη, και οι οποίες θα επιθυμούσαν, ενδεχομένως, να εγκατασταθούν στην ελληνική επικράτεια για να επενδύσουν σε ΔΕΚΟ.

Στο υπόμνημα που υπέβαλλε στη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού η Φιλελεύθερη Συμμαχία υποστηρίζει ότι τα κυβερνητικά μέτρα παραβιάζουν όχι μόνο τους κανόνες της εσωτερικής αγοράς αλλά και τους κανόνες περί ελεύθερου ανταγωνισμού στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ιδίως το άρθρο 86 παρ. 1 της Συνθήκης  ζητώντας, και από την Επίτροπο κ. Κρόες, την ενεργοποίηση της διαδικασίας επί παραβάσει δυνάμει του άρθρου 226 της Συνθήκης.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θα συνεχίσει, με νομικά και πολιτικά μέσα, να προωθεί την άμεση ιδιωτικοποίηση όλων των ΔΕΚΟ, το άνοιγμα των αγορών -τις οποίες μονοπωλούν- στους Έλληνες και ξένους επενδυτές και την εξασφάλιση υγιούς ανταγωνισμού στα πλαίσια μιας ελεύθερης οικονομίας.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία, θα συνεχίσει τον αγώνα για την κατάργηση του κρατικοδίαιτου οικονομικού και πολιτικού συστήματος που δημιουργεί ανεργία και διαφθορά, που εμποδίζει τις επενδύσεις και οδηγεί σε αδιέξοδο τη νέα γενιά.

Μόνο η ελεύθερη οικονομία σε μια ανοικτή κοινωνία, μπορεί να φέρει ανάπτυξη και ευημερία.     

Update: Δείτε εδώ και σχετικό δημοσίευμα των Νέων

Ολυμπιακή καταδίκη από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο της κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία, σε σχετική ανακοίνωσή της για την σημερινή καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για το θέμα της Ολυμπιακής εκφράζει τη λύπη της για το νέο αυτό διασυρμό της χώρας, ιδίως γιατί τίποτα δεν δείχνει ότι θα είναι ο τελευταίος.

Οι παράνομες πρακτικές των Ελληνικών κυβερνήσεων είχαν σαν αποτέλεσμα έρευνες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από τις αρχές της δεκαετίας του ΄90 που συνεχίζονται και καταδικαστικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου όπως την παλαιότερη C-415/03 και τη σημερινή C-419/06 που επιβεβαίωσαν παράνομες κρατικές ενισχύσεις προς την Ολυμπιακή από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Το ιστορικό της διασπάθισης του δημόσιου χρήματος εξιστορείται λεπτομερώς στο σημερινό δελτίο τύπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Ενώ η Νέα Δημοκρατία εποίησε την νήσσα για το θέμα, δεν συνέβη το ίδιο και με το ΠΑΣΟΚ που δια στόματος κ.κ. Ξενογιαννακοπούλου και Τσιόκα καταφέρονται κατά της κυβέρνησης γιατί… δεν διαπραγματεύθηκε αποτελεσματικά το θέμα της Ολυμπιακής στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο δε νέος πρόεδρος του Συνασπισμού κ. Τσίπρας, ως γνήσια αριστερός, κάνει και ένα βήμα παραπέρα επισημαίνοντας ότι οι ο φορολογούμενοι πρέπει να δώσουν και άλλα χρήματα στην Ολυμπιακή γιατί αυτά που έχουν ήδη δώσει αποτελούν ένα πολύ μικρό τμήμα του συνολικού χρέους του Δημοσίου προς αυτήν!

Δεν μας λένε όμως, ούτε η κ. Ξενογιαννακοπούλου ούτε ο κ. Τσίπρας, ούτε μια λέξη για τις διακομματικές παρασιτικές ομάδες που συμμετείχαν στη λεηλασία του δημόσιου αερομεταφορέα όλα αυτά τα χρόνια. Αντίθετα προσπαθούν να πείσουν τους πολίτες, πάντα στο όνομα της… προόδου, ότι το κρατικό μονοπώλιο στις αερομεταφορές πρέπει να διατηρηθεί, οι παρανομίες να συνεχιστούν και ο φορολογούμενος να συνεχίσει να πληρώνει τα σπασμένα.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία, μόνη και χωρίς εξαρτήσεις αναδεικνύει το αυτονόητο, δηλαδή ότι οι παράνομες κρατικές ενισχύσεις συνιστούν κατάργηση του ανταγωνισμού στις αερομεταφορές. Εάν αυτό γίνει ανεκτό θα υποβαθμίζεται περαιτέρω η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και θα αυξάνει το κόστος τους.

Η διατήρηση του κρατικού μονοπωλίου στις αερομεταφορές θα έχει αρνητικές συνέπειες για την τσέπη του καταναλωτή, τον κρατικό προϋπολογισμό και τον τουρισμό της χώρας, θα αναστέλλει τις επενδύσεις ξένων αεροπορικών εταιρειών στην Ελλάδα και θα μεταθέτει για το μέλλον τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας για τους νέους που πλήττονται από την ανεργία.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θεωρεί την Ολυμπιακή κορυφαίο δείγμα μιας πολιτικής που ευνόησε λίγους προνομιούχους σε βάρος των συμφερόντων της πλειοψηφίας των πολιτών της χώρας. Για τους λόγους αυτούς η Φιλελεύθερη Συμμαχία προτείνει την άμεση ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής στα πλαίσια μιας συνολικότερης απεμπλοκής του κράτους από κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα και την εξασφάλιση υγιούς ανταγωνισμού σε όλους τους τομείς της οικονομίας.

Ύποπτα κίνητρα για ΟΤΕ, Ολυμπιακή, λιμάνια, ΔΕΚΟ

Η προάσπιση του κρατικού ελέγχου των ΔΕΚΟ αποδεικνύεται, τουλάχιστον, ύποπτη.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία σε ανακοίνωση της υπενθυμίζει (και από την ίδρυση της καταγγέλλει) ότι ο κρατικός έλεγχος των ΔΕΚΟ δεν αποσκοπεί παρά μόνο στην συνέχιση της διακομματικής ασυδοσίας και την ατιμώρητη λεηλασία των περιουσιακών τους στοιχείων από τις γνωστές παρασιτικές ομάδες που δρουν στο εσωτερικό τους.

Οι πληροφορίες του διεθνούς τύπου που αποκαλύπτουν δωροδοκίες της SIEMENS σε ελληνικά πολιτικά κόμματα και στελέχη του ΟΤΕ επιβεβαιώνουν τη θέση αυτή και καθιστά πλέον ύποπτους όλους όσους μάχονται για τη διατήρηση του κρατικού ελέγχου των ΔΕΚΟ.

Είναι ύποπτα τα κίνητρα της κυβέρνησης που απαγορεύει στους ιδιώτες επενδυτές να αποκτήσουν ποσοστό άνω του 20% εταιρειών «εθνικής στρατηγικής σημασίας» ώστε να μην κινδυνεύσει ο κρατικός τους έλεγχος.

Είναι ύποπτα τα κίνητρα του ΠΑΣΟΚ, του Συνασπισμού, του ΚΚΕ και των συνδικαλιστών τους που μάχονται, πολλές φορές και με τη χρήση βίας, για να μην αλλάξει τίποτα (Ολυμπιακή, λιμάνια).

Με ποιο τρόπο, από εδώ και στο εξής, θα συνεχίσουν να πείθουν του πολίτες όλοι αυτοί οι πολιτικοί και οι συνδικαλιστές, ότι πίσω από τον κρατικό έλεγχο που υπερασπίζονται, δεν κρύβεται η συνέχιση των παράνομων απολαβών τους;

Στον αντίποδα όλων αυτών, η Φιλελεύθερη Συμμαχία είναι το μόνο πολιτικό κόμμα που προσέφυγε αμέσως στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά του μέτρου που επιβάλλει νομοθετικά τον κρατικό έλεγχο των ΔΕΚΟ και το μόνο κόμμα που κατέθεσε στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου όλες τις πληροφορίες που κατείχε για το σκάνδαλο SIEMENS.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θα συνεχίσει τον αγώνα της αυτόν, αποκαλύπτοντας τα πραγματικά αίτια της σήψης και τη διαφθοράς, ώστε την ενδεχόμενη κατάρρευση του δικομματισμού να μην την διαδεχτεί η πολιτική επιβράβευση του ανεύθυνου λαϊκισμού του Συνασπισμού και της επικίνδυνης δημαγωγίας της άκρας δεξιάς και αριστεράς.

σοσιαλιστική διακυβέρνηση ΝΔ

Είναι απίστευτο, μόνο στην Ελλάδα από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θα μπορούσαν να ακουστούν αυτά! Δεν το πιστεύω ότι αυτός ο άνθρωπος είναι υφυπουργός ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, υπεύθυνος για τις επιχειρήσεις της χώρας!!! Να στέλνουν οι επιχειρήσεις τα κοστολογικά τους στοιχεία στον καλό πατερούλη!!! Και όσες δεν συμμορφώνονται θα ζητάμε την επέμβαση εισαγγελέα! Είναι τραγικοί!!! Πρέπει να απαντήσουμε ΑΜΕΣΑ, όλοι μας!!! Επεμβαίνουν με σοβιετικό τρόπο στις επιχειρήσεις, μετά από πίεση του ΣΥΡΙΖΑ! Επεμβαίνουν στο δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι των πολιτών ορίζοντας τον αριθμό και το μέγεθος των καταναλωτικών σωματείων!!!

Μήπως θα μας πουν και ποιο προϊόν θέλουν να αγοράζουμε; Μήπως θα μας το επιβάλλουν κιόλας; Μήπως θα το παράγουν κιόλας;

Έτσι οι μαθητευόμενοι μάγοι – στην ουσία κρατιστές και στα λόγια «φιλελεύθεροι» – αντί να ελέγξουν τις τιμές, απλά θα τις ανεβάσουν ή θα οδηγήσουν σε πιο μελετημένα καρτέλ. Σε βάρος ΟΛΩΝ μας…

Δείτε το δημοσίευμα:

«Τίποτα δεν θα μείνει ανεξέλεγκτο στην αγορά» δήλωσε ο υφυπουργός Γ.Βλάχος

Και εισαγελλείς θα «επιστρατευτούν»

Στο ενδεχόμενο συνδρομής των δικαστικών αρχών προκειμένου οι επιχειρήσεις να προσκομίζουν τα κοστολογικά τους στοιχεία, αναφέρθηκε ο υφυπουργός Ανάπτυξης Γιώργος Βλάχος. Απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Φώτη Κουβέλη σχετικά με τον έλεγχο της ακρίβειας και την αντιμετώπιση της κερδοσκοπίας στην αγορά, ο κ. Βλάχος είπε ότι «τίποτα δεν θα μείνει ανεξέλεγκτο στην αγορά». Ο κ. Βλάχος επισήμανε ότι κάποιες εταιρείες φέρνουν (κοστολογικά) στοιχεία τα οποία η κυβέρνηση κρατά και ότι παρακολουθεί τις τιμές σε όλα τα προϊόντα. Αναφερόμενος σε εκείνες τις εταιρείες «που μέχρις στιγμής τουλάχιστον δεν έχουν ανταποκριθεί», είπε ότι «εγώ θα ζητήσω κάποια στιγμή να αναλάβουν τις ευθύνες τους και θα ζητήσω πιθανόν και τη βοήθεια των δικαστικών αρχών, της εισαγγελικής αρχής. Θα καταλάβουν ότι δεν θα μείνει τίποτα ανεξέλεγκτο, ότι όλα πρέπει να είναι πάνω στο τραπέζι». Παράλληλα, ο κ. Βλάχος ζήτησε τη συνεργασία των φορέων της αγοράς και της κοινωνίας, τονίζοντας ότι θέλει τις καταναλωτικές οργανώσεις «στενό συνεργάτη μας στην πορεία για τους ελέγχους στην αγορά». Πρόσθεσε, δε, ότι θα «προχωρήσουμε στην πιστοποίηση των καταναλωτικών οργανώσεων με βάση το νόμο, προκειμένου αυτές να είναι λιγότερες σε αριθμό, να είναι πιο μαζικές, πιο ισχυρές».
Από την πλευρά του, ο κ. Φώτης Κουβέλης είπε ότι αντί για «κομμένα χέρια» κερδοσκόπων, βλέπουμε συνεχώς αυξανόμενη ακρίβεια. Ζήτησε μάλιστα από την κυβέρνηση να πει «καθαρά» εάν πήρε από τις εταιρείες τις κοστολογικές αιτιολογήσεις που ζήτησε για τις αυξήσεις των προϊόντων τους.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η Κομισιόν για τον ΟΤΕ, μετά από παρέμβαση της Φιλελεύθερης Συμμαχίας

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δίνει συνέχεια σε προσφυγή της Φιλελεύθερης Συμμαχίας

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία σε ανακοίνωσή της, σχετική με την προσφυγή της στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της κυβερνητικής απαγόρευσης ιδιωτών να αποκτούν πάνω από το 20% εταιρειών “εθνικής στρατηγικής σημασίας”, εξέφρασε την ικανοποίηση της για την ταχύτατη ανταπόκριση της Κομισιόν στην προσφυγή της αυτή.

Ποιο συγκεκριμένα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με επιστολή της θέτει 17 ερωτήματα στην Ελληνική κυβέρνηση σχετικά με τη νομιμότητα του μέτρου αυτού και δικαιώνει την επιχειρηματολογία που ανέπτυξε η Φιλελεύθερη Συμμαχία στην επιστολή της προς τον αρμόδιο για θέματα ανταγωνισμού Επίτροπο κ. McCreevy.

Η δικαίωση αυτή ήταν αναμενόμενη καθώς η επιχειρηματολογία της Φιλελεύθερης Συμμαχίας κατά της κυβερνητικής απαγόρευσης ήταν βασισμένη στη σχετική νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και κυρίως στις καταδικαστικές του αποφάσεις κατά της Γερμανίας , της Ολλανδίας, της Ιταλίας, της Μεγάλης Βρετανίας και της Ισπανίας.

Όμως, παρά αυτή τη σωρεία καταδικών η κυβέρνηση παραπλανά τους Έλληνες πολίτες, προσποιούμενη ότι η επιστολή-καταπέλτης της Κομισιόν αποτελεί «συνήθη διαδικασία ανταλλαγής απόψεων μεταξύ των ελληνικών και των κοινοτικών αρχών» και όχι αποτέλεσμα της προσφυγής της Φιλελεύθερης Συμμαχίας και διαδίδοντας ότι αφού ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, όπως η γερμανική, προχωρούν σε ανάλογες ρυθμίσεις, τότε και το δικό της «πλαφόν» του 20% δεν θα έχει πρόβλημα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο! Ένας νέος εξευτελισμός της χώρας, όπως στην υπόθεση του «βασικού μετόχου», φαίνεται να αποτελεί συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης…

Απ ότι φαίνεται, ο έλεγχος του ΟΤΕ και των άλλων ΔΕΚΟ από τη Νέα Δημοκρατία και τις παρασιτικές ομάδες που δρουν στο εσωτερικό τους, είναι πραγματικά στρατηγικής σημασίας για αυτούς. Για ποιό λόγο όμως; Οι δημοσιογραφικές πληροφορίες σχετικά με τις ανακρίσεις που διενεργούν οι γερμανικές αρχές, που αποκαλύπτουν δωροδοκίες από τη SIEMENS της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και στελεχών του ΟΤΕ, δημιουργούν σοβαρές υποψίες για το τι πραγματικά διακυβεύεται…

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία ενημέρωσε ήδη τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για τις πληροφορίες που διαθέτει και προτίθεται να αποστείλει και νέα στοιχεία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θα συνεχίσει με νομικές προσφυγές και πολιτικά μέσα να μάχεται για την άμεση ιδιωτικοποίηση όλων των ΔΕΚΟ, το άνοιγμα των αγορών τις οποίες μονοπωλούν, στους Έλληνες και ξένους επενδυτές και την εξασφάλιση υγιούς ανταγωνισμού στα πλαίσια μιας ελεύθερης οικονομίας.

Η Κομισιόν για το πλαφόν στις μετοχές του ΟΤΕ

Έρχεται συνέχεια στην επιστολή της Φιλελεύθερης Συμμαχίας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τον κρατικό έλεγχο του ΟΤΕ, το περίφημο πλαφόν του 20% σε επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας.

Αντιγράφω από in.gr : «Επιφυλακτική εμφανίζεται η Κομισιόν σχετικά με την ρύθμιση με την οποία μπαίνει «πλαφόν» 20% στη συμμετοχή ιδιωτών στις δημόσιες επιχειρήσεις «στρατηγικής σημασίας», σύμφωνα με όσα δημοσιεύονται στην εφημερίδα «Ο Κόσμος του Επενδυτή», το φύλλο της οποίας θα κυκλοφορήσει το Σάββατο. Ειδικότερα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρεται να διατυπώνει 17 ερωτήματα προς την ελληνική κυβέρνηση σχετικά με την διαδικασία που ακολούθησε για τη συγκεκριμένη ρύθμιση και αν υπάρχει νόμος που καθορίζει ποιες υπό δημόσιο έλεγχο επιχειρήσεις είναι «στρατηγικής σημασίας».»

Για να δούμε αύριο ποια είναι τα ερωτήματα που καταγράφει ο Επενδυτής, τι ακριβώς λέει η Επιτροπή και τι θα κάνει η κυβέρνηση… Να χαρώ εγώ φιλελεύθερους που νομοθετούν μετοχικό έλεγχο επιχείρησης…

O κρατικός παρεμβατισμός βλάπτει σοβαρά την υγεία

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία σε ανακοίνωση της για το κλείσιμο των γυμναστηρίων τις Κυριακές διατυπώνει την αντίθεση της στο μέτρο αυτό.

Το κλείσιμο των γυμναστηρίων τις Κυριακές επιβλήθηκε με το Προεδρικό Διάταγμα των υπουργών ΠΕΧΩΔΕ, Υγείας και Πολιτισμού (ΦΕΚ 221, 13/10/06). Σύμφωνα με τα νέα μέτρα, που τέθηκαν σε ισχύ, «τα γυμναστήρια λειτουργούν καθημερινά από 6.00 έως 24.00 και το Σάββατο από 6.00 έως 20.00, ενώ την Κυριακή παραμένουν κλειστά». Το μέτρο αυτό πλήττει κυρίως τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα που, πολλοί από αυτούς, εύρισκαν μόνο τη Κυριακή ευκαιρία για να γυμναστούν και οι οποίοι, επιπλέον, είναι υποχρεωμένοι να αντιμετωπίζουν το σαββατιάτικο συνωστισμό στις αίθουσες των γυμναστηρίων. Επίσης πλήττει όσα γυμναστήρια κρατούσαν ανοικτές τις εγκαταστάσεις τους επί 24ώρου βάσεως όλη την εβδομάδα και δημιουργεί συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού λόγω της παράνομης λειτουργίας κάποιων γυμναστηρίων τις Κυριακές. 

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θεωρεί -και αυτή- τη κρατική παρέμβαση παράλογη ιδίως για μια χώρα σαν την Ελλάδα που καταρρίπτει όλα τα ρεκόρ παχυσαρκίας και ανθυγιεινού τρόπου ζωής.  

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία είναι, γενικότερα, αντίθετη σε κάθε περιοριστική παρέμβαση του κράτους στα ωράρια λειτουργίας των ιδιωτικών επιχειρήσεων καθώς η απελευθέρωση τους θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, θα μεγενθύνει τον κύκλο εργασιών τους, θα ενθαρρύνει νέες επενδύσεις και, κυρίως, θα εξυπηρετήσει τους καταναλωτές πελάτες τους.

Τι σημαίνει κρατικός έλεγχος του ΟΤΕ

Αντιγράφω από σημερινό post του Roark στο E-rooster:

Τι σημαίνει κρατικός έλεγχος του ΟΤΕ

Το πρόσφατο κρούσμα παραβίασης της οικονομικής μας ελευθερίας μας, ως πολιτών και επενδυτών, από τον κ.Αλογοσκούφη (και την περίφημη τροπολογία του να απαγορεύει σε ιδιώτες να αγοράζουν, χωρίς την άδειά του, άνω του 20% των μετοχών μιας ανώνυμης εταιρίας που ο ίδιος αποφασίζει ότι είναι «εθνικής σημασίας») δείχνει ξεκάθαρα και χωρίς ούτε τα προσχήματα το πραγματικό πρόσωπο του ελληνικού παρεοκρατικού συστήματος νομής της εξουσίας.

Ενός συστήματος που παρασιτικά επιβιώνει στις πλάτες όσων ζουν εκτός του κρατικού θερμοκηπίου, αναιρώντας κατοχυρωμένα δικαιώματα και ελευθερίες κατά βούληση. Η ελληνική πολιτική και οικονομική κατάσταση μάλλον κολακευτικά κατατάσσεται στην 94η θέση παγκοσμίως από άποψη οικονομικής ελευθερίας και χαρακτηρίζεται «κυρίως ανελεύθερη». Η συμπεριφορά του ελληνικού πολιτικού συστήματος είναι για ακόμα χαμηλότερες θέσεις.

Συνοψίζεται με λίγες λέξεις: διατηρούμε έναν τεράστιο δημόσιο τομέα για να τροφοδοτούμε τους κομματικούς μας στρατούς (ρουσφέτια, συνδικαλιστές, στελέχη κτλ) και να αγοράζουμε έτσι την ψήφο ενός μεγάλου μέρους του εκλογικού σώματος και ταυτόχρονα εξασφαλίζουμε με φωτογραφικές ρυθμίσεις ότι στην ελληνική αγορά θα επιβιώνουν και θα κερδοφορούν μόνο όσοι ιδιώτες επιχειρηματίες φροντίζουν να διαπλέκονται μαζί μας και πληρώνουν τα λύτρα που απαιτούμε. Και αν τυχόν εμφανιστεί κανένας ανεξέλεγκτος που να προσπαθεί να δημιουργήσει συνθήκες ελεύθερου (=μη ελεγχόμενου από τους πολιτικούς) ανταγωνισμού στην αγορά, του κόβουμε νομοθετικά τα πόδια με καμιά έκτακτη τροπολογία.

Μπορεί σε ένα τέτοιο περιβάλλον κανείς να μην είναι τόσο αφελής ώστε να επενδύσει στην Ελλάδα (άλλωστε η Ελλάδα είναι μια επενδυτική έρημος) και να δημιουργήσει ανάπτυξη αν δεν δηλώσει υποταγή πρώτα στους πολιτικούς διαχειριστές της εξουσίας, αλλά το σύστημα πετυχαίνει να διαιωνίζεται και να προσφέρει προκλητικά προνόμια και απολαβές σε όσους κατέχουν θέσεις εξουσίας στις διάφορες βαθμίδες του (φυσικά σε βάρος όσων βρίσκονται εκτός του και σε βάρος όσων θα κληρονομήσουν μελλοντικά τα χρέη και τα συντρίμμια της σημερινής διαχείρισης).

H περίπτωση του ΟΤΕ είναι χαρακτηριστική. Η πολιτική εξουσία εδώ και δεκαετίες κρατά σφικτά τα κλειδιά της διαχείρισής του, και ζητά ανταλλάγματα από οποιονδήποτε θέλει κάνει συναλλαγές μαζί του. Κρατώντας ταυτόχρονα και κλειστή την αγορά όσο περισσότερο μπορούσαν. Για εταιρίες όπως η Siemens, η συναλλαγή με τα στελέχη του ΟΤΕ και ο χρηματισμός και των δύο κομμάτων εξουσίας, ήταν (και είναι) μονόδρομος. Όπως χαρακτηριστικά γράφεται «συντηρούσε μυστικά» τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και τη Νέα Δημοκρατία «για να είναι σίγουρη ότι θα απολαμβάνει συνεχώς την εύνοια της εκάστοτε κυβέρνησης».

Η διαχείριση των ΔΕΚΟ από το δημόσιο σημαίνει: α) ευκαιρίες για ρουσφέτια, εξαγορά ψήφων και συντήρηση κομματικών στρατών, β) ευκαιρίες για λύτρα, ως μίζες και των στελεχών τους και των κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία, γ) προκλητικά προνόμια των κομματικά ευνοημένων υπαλλήλων τους (και εργασιακά και μισθολογικά και συνταξιοδοτικά), σε σχέση με τους υπόλοιπους ιδιωτικούς υπάλληλους που τους πληρώνουν (πχ το ΤΑΠ – ΟΤΕ λαμβάνει επιχορηγήσεις ετησίως οι οποίες σε μέσα επίπεδα κυμαίνονται σε 400 – 450 εκατ. Ευρώ, προκειμένου να καλύπτει τα ελλείμματα που δημιουργούν οι προκλητικά μεγαλύτερες συντάξεις που δίνει). Αυτή είναι η ουσία πίσω από τους «εθνικούς λόγους» που επικαλούνται κυβερνήσεις και συνδικαλιστές κάθε φορά που τα παραπάνω τίθενται σε κίνδυνο.

Η ελληνική εκτελεστική εξουσία (και ο μηχανισμός της) είναι αρπακτική, ασύδοτη, αλαζονική και ανεξέλεγκτη, χωρίς κανέναν ουσιαστικό θεσμικό φραγμό της για προστασία των οικονομικών μας συμφερόντων και των ατομικών μας δικαιωμάτων, χάρη σε ένα διάτρητο αντιφιλελεύθερο Σύνταγμα και μια προβληματική Δικαιοσύνη. Αλλά κυρίως χάρη στο πέπλο της ιδεολογικής ανοχής που έχουν προσφέρει δεκαετίες κολεκτιβιστικής και αντιφιλελεύθερης ιδεολογικής προπαγάνδας, που έχουν αδρανοποιήσει τις αντιστάσεις των πολιτών απέναντι στην καταπάτηση των ατομικών τους δικαιωμάτων και των οικονομικών τους ελευθεριών.

Ευτυχώς όμως που α) η ΕΕ επέβαλε το άνοιγμα της τηλεπικοινωνιακής αγοράς (πράγμα που δεν θα έκανε ποτέ το ελληνικό σύστημα από μόνο του, αν και αυτό το άνοιγμα με τον προβληματικό τρόπο που έγινε, δεν αποκλείεται να υπήρξαν και εκεί ευκαιρίες για να ζητηθούν λύτρα) και β) που η γερμανική δικαιοσύνη δεν λειτουργεί στα πρότυπα της ελληνικής και αρχίζει να ξετυλίγεται το κουβάρι μιας τουλάχιστον από τις άπειρες καθημερινές αμαρτωλές ιστορίες της διαχείρισης του ελληνικού δημόσιου τομέα. Ας ελπίσουμε ότι η ελληνική δικαιοσύνη θα πιάσει το νήμα των συγκλονιστικών στοιχείων που ήδη μαζεύονται από την γερμανική πλευρά και θα τα ξετυλίξει.

Διαβάστε στα παραρτήματα της επιστολής μας τα στοιχεία που ως τώρα έχουν δει το φως της δημοσιότητας και φυσικά δεν έχουν τύχει καμίας προβολής ή εξέτασης.

Ανοιχτή επιστολή στον Γιώργο Αλογοσκούφη

Κύριε Υπουργέ,

Με αφορμή την τελευταία, «α λα Πούτιν», νομοθετική πρωτοβουλία σας (http://www.greekliberals.net/civilaction/documents/annex.pdf ) για τον περιορισμό των δικαιωμάτων των μετόχων εισηγμένων επιχειρήσεων «δημόσιου» συμφέροντος, θέλω να σας καταλογίσω τα εξής :
1. ΕΙΣΤΕ ΑΝΤΙΕΥΡΩΠΑΙΣΤΗΣ γιατί , εν γνώση σας, παραβιάζετε το ευρωπαϊκό δίκαιο ,άρθρο 56 (1) EC (http://ec.europa.eu/internal_market/capital/framework/treaty_en.htm ) άρθρο της σύμβασης που με επικεφαλίδα την φράση «fewer barriers,more opportunities» έχει σαν στόχο την ανάπτυξη των οικονομιών της Ευρώπης και την ευημερία των πολιτών της.
2. ΕΙΣΤΕ ΑΝΤΙ-ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ γιατί λειτουργείτε σαν τριτοκοσμικός λαϊκιστής (ένας Τσάβες της ΝΑ Ευρώπης) και προσπαθείτε να ισχυροποιήσετε ακόμη περισσότερο έναν γιγαντωμένο κρατικό παρεμβατισμό που έχει σαν αποτέλεσμα τον περιορισμό της οικονομικής ελευθερίας και της ανάπτυξης της χώρας μας.
3. ΕΙΣΤΕ ΦΑΥΛΟΣ ΚΑΙ ΨΕΥΔΕΠΙΓΡΑΦΟΣ μια που διαψεύδετε τον εαυτό σας και τα γραφόμενα σας ως οικονομολόγος γιατί μάλλον αντιγράφοντας γραφόμενα άλλων οικονομολόγων και όχι σαν συμπέρασμα δικό σας αναφέρετε στην εργασία σας : The Two Faces of Janus: Institutions, Policy Regimes and Macroeconomic Performance in Greece George Alogoskoufis, Francesco Giavazzi, Guy Laroque Economic Policy, Vol. 10, No. 20 (Apr., 1995), pp. 147-192, πως οι κρατικιστικές στρατηγικές στην οικονομία της Ελλάδας από το 1974 και μετά είχαν σαν αποτέλεσμα την κατάρρευση της ανάπτυξης και των επενδύσεων , και σαν τελικό αποτέλεσμα την εγκαθίδρυση υψηλού και μόνιμου πληθωρισμού. Αυτό τελικά σημαίνει σύνθλιψη των εισοδημάτων των πολιτών της χώρας μας.
4. ΕΙΣΤΕ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ όχι μόνο γιατί χρησιμοποιήσατε προεκλογικά ένα φιλοευρωπαϊκό και φιλελεύθερο προφίλ – που τώρα αποδεικνύεται μάσκα που κρύβει το πραγματικό σας πρόσωπο – αλλά και γιατί χρησιμοποιείτε τους φορολογικούς ελέγχους για να εκβιάσετε πολίτες της χώρας και για να τους αναγκάσετε να υποκύψουν στις ορέξεις σας.
5. ΕΙΣΤΕ ΑΝΕΠΑΡΚΗΣ ως Υπουργός των Οικονομικών γιατί δεν επιδείξατε τον ανάλογο ζήλο για να ελέγξετε καταχρεωμένες επιχειρήσεις του «δημόσιου» τομέα, όπως η Ολυμπιακή για την παραβίαση των νόμων με την μη έκδοση ισολογισμών στα χρόνια της θητείας σας.

Όπως είπε και ο Milton Friedman όταν τα μέσα παραγωγής είναι κάτω από τον έλεγχο της κυβέρνησης τότε είναι αδύνατη και η πολιτική ελευθερία που προϋποθέτει την ελεύθερη ανταλλαγή ιδεών, προϊόντων και υπηρεσιών καθώς και την υπεράσπιση της ατομικής ιδιοκτησίας.

 

Σημ.: Το κείμενο της ανοικτής επιστολής ήρθε στο email μου από τον Κώστα Κουκόπουλο, καλό φίλο και μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της Φιλελεύθερης Συμμαχίας. Το έχω ήδη αποστείλει σε emails του Γιώργου Αλογοσκούφη, όπως τα (secministerATmnecDOTgr, athinaΑΤalogoskoufisDOTgr). Αν συμφωνείτε μπορείτε να το συνυπογράψτε και να το στείλετε το σε αυτές τις διευθύνσεις του Υπ. Οικονομίας, αλλά και σε όσες επαφές σας πιστεύετε μπορεί να ενδιαφέρονται.