Ντροπή σας, κύριε Προβόπουλε!

 

Ντροπή σας, κύριε Προβόπουλε!

Οι νέοι δεν ευθύνονται για την κατάσταση της χώρας!

Λαϊκισμός, ανηθικότητα και επιπολαιότητα από την Τράπεζα της Ελλάδος

 

Ανακοίνωση του Εθνικού Συμβουλίου Νεολαίας, Αθήνα, 27 Οκτωβρίου 2010

 

Με έκπληξη πληροφορηθήκαμε από τα ΜΜΕ ότι ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος θεωρεί ότι η Ελλάδα πληρώνει πολλά για τους νέους της, ότι προτείνει την κατάργηση ουσιαστικά (αναστολή δραστηριοτήτων για πέντε έτη) της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς (ΓΓΝΓ) και ότι θεωρεί τους νέους προκλητικά προνομιούχους σε σχέση με τους συνταξιούχους! Ντροπή σας, κύριε Προβόπουλε!

 

Στην Ενδιάμεση Έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος για τη Νομισματική Πολιτική 2010 αναφέρεται επί λέξει το ακόλουθο χωρίο (στο κεφάλαιο κατάργηση και συγχώνευση φορέων): «Επίσης, πολλές δραστηριότητες, όπως π.χ. της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς, θα πρέπει να ανασταλούν για μία πενταετία έως ότου τα δημόσια οικονομικά επανέλθουν σε διατηρήσιμη τροχιά». Το ανωτέρω χωρίο παραπέμπει στην εξής προκλητική παρατήρηση (υπ’ αριθμόν 15): «Πώς είναι δυνατόν π.χ. να δικαιολογηθεί στους συνταξιούχους, που έχασαν σημαντικό μέρος των συντάξεών τους, η ενοικίαση δεκάδων ιστιοπλοϊκών σκαφών με δαπάνες της ως άνω Γενικής Γραμματείας τα οποία μετέφεραν εκατοντάδες άτομα νεαρής ηλικίας στον Αργοσαρωνικό το καλοκαίρι του 2009, όταν το έλλειμμα εκτινασσόταν σε πολύ υψηλά επίπεδα;».

 

Η ανωτέρω παρατήρηση της ΤτΕ είναι λαϊκιστική, καθώς επιχειρεί να επιχειρηματολογήσει για την κατάργηση ή την «αναστολή δραστηριοτήτων» της ΓΓΝΓ με αναφορά σε ένα μόνο από τα προγράμματα της ΓΓΝΓ. Σύμφωνα με την ΤτΕ, η ΓΓΝΓ υπάρχει μόνο για το πρόγραμμα «ιστιοπλοϊκά τριήμερα». Πως θα απαντούσε ο κ. Προβόπουλος αν κάποιος του αμφισβητούσε το δικαίωμα να ομιλεί για την Ελληνική Οικονομία «επειδή η δουλειά του είναι να «κόβει» κέρματα»;

 

Η ανωτέρω πρόταση είναι επίσης ανήθικη, καθώς επιχειρεί με απόκρυψη της αλήθειας και επιμέρους προβολή στοιχείων να στρέψει τη κοινωνική ομάδα των συνταξιούχων απέναντι στους νέους ανθρώπους που κάνουν χρήση των προγραμμάτων της ΓΓΝΓ. Η κοινωνική μηχανική δεν είναι επιστημονικό ή νομισματικό ή οικονομικό εργαλείο κύριε Προβόπουλε! Δεν μπορεί η ΤτΕ να καλεί εμμέσως τη μία κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης. Είστε ο Διοικητής της ΤτΕ, δεν είστε πολιτικός!

 

Επιπλέον, η ανωτέρω αναφορά της ΤτΕ είναι επιπόλαιη, καθώς παρότι θέλει να έχει (ως έκθεση) επιστημονικοφανή χαρακτήρα, δεν λαμβάνει υπόψιν της στη συγκεκριμένη αναφορά ούτε τις ευρωπαϊκές αποφάσεις, ούτε τις ευρωπαϊκές κατευθύνσεις για το μέλλον. Είναι απορίας άξιον πως, ενώ η ΤτΕ επικαλείται στην Έκθεση της τη νέα ευρωπαϊκή στρατηγική για την απασχόληση και την ανάπτυξη – Στρατηγική “Ευρώπη 2020” –, έχει παραλείψει να διαβάσει τα κομμάτια της που αφορούν τους νέους!

 

Νομίζουμε ότι ο λαϊκισμός, η ανηθικότητα και η επιπολαιότητα δεν ταιριάζουν ούτε στην ιστορία ούτε στον ρόλο της Τράπεζας της Ελλάδος. Είναι προφανές ότι δεν ταιριάζουν με το περιεχόμενο που οφείλει να έχει η έκθεση του αρμόδιου φορέα για τη νομισματική πολιτική της χώρας. Επομένως νομίζουμε ότι η ΤτΕ και ο Διοικητής της οφείλουν να διορθώσουν το λάθος τους.

 

Πληροφορούμε την ΤτΕ ότι ο συνολικός προϋπολογισμός της ΓΓΝΓ για το 2010 (σε επίπεδο προϋπολογισμού και όχι εκταμιεύσεων, που λόγω συνθηκών είναι μειωμένες) είναι μόλις 6 εκατομμύρια ευρώ, από τα οποία τα 4εκ ευρώ περίπου αφορούν δαπάνες μισθοδοσίας και μόλις 1.100.000 ευρώ αφορούν κοινωνικές μεταβιβάσεις προς τους νέους της χώρας. Το ξαναλέμε: 1εκ ευρώ μόνο πηγαίνουν προς τους νέους της χώρας! Αν η ΤτΕ θεωρεί αυτό το ποσό υπερβολικό, λόγω των δημοσιονομικών συνθηκών της χώρας, τότε είναι προφανές ότι οι συντάκτες της έκθεσης βρίσκονται αποκομμένοι από την πραγματικότητα των αναγκών… Επίσης θα ήταν καλό, για την ποιότητα των εκθέσεων που δημοσιεύει, η ΤτΕ να κάνει μία σύγκριση των αντίστοιχων ποσών που δαπανούν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες για αντίστοιχα προγράμματα και δράσεις για τη νεολαία. Ως πρόσφατο και κοντινό στην Ελλάδα παράδειγμα αναφέρουμε ότι η Ισπανική Κυβέρνηση διέθεσε, φέτος (εν μέσω κρίσης), μόνο για ετήσια επιχορήγηση δράσεων Εθνικού Συμβουλίου Νεολαίας της Ισπανίας, που είναι (ιδιωτικού δικαίου) ομοσπονδία οργανώσεων νέων της χώρας και όχι ο κρατικός φορέας (όπως η ΓΓΝΓ), ποσό περίπου 5εκ ευρώ. Για να μην επεκταθούμε στα παραδείγματα των βορειοευρωπαϊκών και σκανδιναβικών χωρών που έχουν μακρόχρονη παράδοση στην ενίσχυση της νεολαίας…

 

Τέλος θα θέλαμε να σημειώσουμε ότι αν ο Διοικητής, το Νομισματικό Συμβούλιο και γενικότερα η ΤτΕ αμφιβάλλουν για την αποτελεσματικότητα της ΓΓΝΓ και των μέτρων για τη Νεολαία, θα πρέπει να επαναδιατυπώσουν τις προτάσεις τους. Η κατάργηση ή η «αναστολή δραστηριοτήτων» της ΓΓΝΓ μπορεί να συζητηθεί μόνο αν η Ελληνική Πολιτεία διασφαλίσει με νομικά δεσμευτικό κείμενο (όπως ένας νόμος) την καθιέρωση ολοκληρωμένης εθνικής πολιτικής για τη νεολαία, το οποίο θα περιέχει συγκεντρωμένα και συγκεκριμένα όλα τα μέτρα που βοηθούν τη νέα γενιά της χώρας, με τον επιμερισμό των ευθυνών σε υπουργεία, δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς, καθώς και τη δημοσιονομική ή μη επίπτωσή τους. Διότι υπάρχουν δεκάδες πρωτοβουλίες που μπορεί (και σήμερα ακόμη…) να αναλάβει η Κυβέρνηση και η Πολιτεία υπέρ των νέων χωρίς καθόλου κόστος, και ακόμη περισσότερες με πραγματικά ελάχιστο κόστος… Αλλά όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις μέχρι σήμερα επέλεξαν να μη θεσμοθετήσουν νομικές δεσμεύσεις για την υποστήριξη των νέων.

 

Προτείνουμε λοιπόν στην ΤτΕ αλλά και στην καθ’ ύλην αρμόδια Ελληνική Πολιτεία να εξετάσουν τα πλεονεκτήματα (και δημοσιονομικά…) της θεσμοθέτησης μίας εθνικής πολιτικής για τη νεολαία στην Ελλάδα, πριν διατυπώσουν προτάσεις κατάργησης ή «αναστολής δραστηριοτήτων» της ΓΓΝΓ. Σε κάθε περίπτωση επιδιώκουμε τη διεύρυνση, το συντονισμό και την αποτελεσματικότητα των δράσεων για τη νεολαία, επιδιώκοντας να λειτουργήσει επιτέλους η προ 10ετίας θεσμοθετημένη Διυπουργική Επιτροπή για τη Νεολαία, η οποία ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχει συνεδριάσει και δεν έχει παράξει έργο. Είναι και αυτή η έλλειψη ενδεικτική του ενδιαφέροντος των Ελληνικών Κυβερνήσεων για τη Νεολαία… Το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας μπορεί και θέλει να συζητήσει τον καλύτερο δυνατό τρόπο καθιέρωσης μίας εθνικής πολιτικής για τη νεολαία στην Ελλάδα, βασισμένης στις ευρωπαϊκές πολιτικές (Ευρωπαϊκή Βίβλος για τη Νεολαία κλπ) αλλά και στις βέλτιστες διαθέσιμες πρακτικές (νομοθεσία άλλων χωρών, κείμενα Συμβουλίου της Ευρώπης κλπ).

 

–          Υπενθυμίζουμε στην Τράπεζα της Ελλάδος και στην Ελληνική Πολιτεία ότι οι νέοι και οι νέες της χώρας δεν έχουν ευθύνη (ή έχουν, κατά τεκμήριο, την μικρότερη δυνατή) για τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας.

–          Υπενθυμίζουμε στην ΤτΕ και στην Ελληνική Πολιτεία ότι η νέα γενιά της χώρας πριν δύο μόλις χρόνια βγήκε στους δρόμους απογοητευμένη πλήρως από τις προοπτικές, τις ευκαιρίες και τη μέριμνα που προσφέρει στους νέους το ελληνικό κράτος.

–          Υπενθυμίζουμε επίσης στην ΤτΕ και στην Ελληνική Πολιτεία ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν έχει επίσημα διατυπωμένη εθνική πολιτική για τη νεολαία.

–          Τέλος υπενθυμίζουμε στην ΤτΕ και στην Ελληνική Πολιτεία ότι η υπογραφή του Μνημονίου δεν προϋποθέτει την αναστολή της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας (και στα θέματα Νεολαίας) αλλά αντίθετα την ταχύτερη προσαρμογή της στα σύγχρονα πρότυπα λειτουργίας ενός ανταγωνιστικού, ποιοτικού και αποδοτικού κράτους, που περιλαμβάνουν και τα θέματα νεολαίας, όπως σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη!

 

 

Για το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας

Γιώργος Στασινός, Πρόεδρος

Μαρία Πάσχου, Αντιπρόεδρος Διεθνών

Θοδωρής Καραουλάνης, Αντιπρόεδρος Εσωτερικών

 

Υποκρισία βολεμένων δεινοσαύρων

Υποκρισία βολεμένων δεινοσαύρων

Είναι εξαιρετικά υποκριτικό να κατηγορούν επαγγελματίες της πολιτικής, της δημοσιογραφίας και άλλων – τυπικών ή άτυπων – εξουσιών νέους ανθρώπους ως άπειρους, όταν διεκδικούν δημόσια αξιώματα. Τελευταίο παράδειγμα αποτελεί η κριτική προς το πρόσωπο του Βασίλη Κικίλια, ενός νέου ανθρώπου 36 ετών που διεκδικεί το σοβαρό και υπεύθυνο αξίωμα του Περιφερειάρχη Αττικής. Πάμπολλα όμως είναι τα αντίστοιχα παραδείγματα σε ολόκληρη την Ελλάδα απέναντι σε νέους ανθρώπους που επιθυμούν να κατέλθουν υποψήφιοι ως δημοτικοί σύμβουλοι, για να πάρουν τις τύχες των πόλεων τους στα χέρια τους.

Κατ’ αρχήν, είναι υποκριτικό, διότι η εμπειρία που οι επικριτές επιθυμούν είναι αυτή που οδήγησε τη χώρα, την κοινωνία και την οικονομία σε κρίση και παρακμή. Από αυτήν λοιπόν την εμπειρία, οι νέοι άνθρωποι δεν επιθυμούμε περισσότερη!

Κατά δεύτερον είναι υποκριτικό να κατακρίνονται οι νέοι ως άπειροι, όταν το παρασιτικό σύστημα εξουσίας που διαφεντεύει την ελληνική πολιτική, κοινωνική και κομματική ζωή τα τελευταία 35 χρόνια χαρακτηρίζεται από την έλλειψη ευκαιριών προς τους νέους ανθρώπους. Πώς θα αποκτήσουν διοικητική και πολιτική εμπειρία οι νέοι άνθρωποι όταν οι κατεστημένες ομάδες συμφερόντων εμποδίζουν όχι μόνο την ανέλιξη αλλά ακόμη και την παροχή ίσων ευκαιριών;

Κατά τρίτον είναι υποκριτικό η πολιτεία να θεσμοθετεί το ηλικιακό όριο εκλογιμότητας στις αυτοδιοικητικές εκλογές στα 18 έτη, να συζητείται σε όλη την Ευρώπη (και να θεσμοθετείται σταδιακά) το δικαίωμα ψήφου στην ηλικία των 16 ετών και οι παρατρεχάμενοι των εξουσιών να επιχειρηματολογούν περί απειρίας των νέων ανθρώπων!

Κατά τέταρτον είναι υποκριτικό (ή – χειρότερα – εντελώς εκτός πραγματικότητας) να αγνοείται η θέληση της κοινωνίας και των νέων ανθρώπων για πλήρη, ει δυνατόν, ανανέωση του πολιτικού στελεχιακού δυναμικού της χώρας. Μα, αν οι νέοι δεν θητεύσουν στα όργανα της τοπικής αυτοδιοίκησης, πώς θα μπορέσουν να εκτελέσουν πολιτικό έργο και να πείσουν τους συμπολίτες τους; Μήπως οι υπηρέτες των συμφερόντων επιθυμούν την ανάδειξη στελεχών μόνο μέσα από το σύστημα της τηλεοπτικής δημοσιότητας;

Τέλος, είναι πλήρως υποκριτικό να κόπτονται όλοι ξαφνικά για την εμπειρία των νέων ανθρώπων ενόψει αυτοδιοικητικών εκλογών. Δεν έκαναν την ίδια κριτική όταν, καλώς αλλά ελάχιστοι, νέοι άνθρωποι εκλέγονται στα ανώτατα πολιτικά όργανα των κομμάτων, ούτε όταν κατεβαίνουν ως υποψήφιοι βουλευτές, ούτε όταν διορίζονται σε κρατικές ή άλλες θέσεις εξουσίας. Είναι πασιφανές ότι πρόκειται για ευκαιριακή, μικροπολιτική και συμφεροντολογική κριτική, η οποία όμως βλάπτει την προοπτική των νέων.

Νομίζω ότι κυρίως οι νέοι αλλά και το υπόλοιπο εκλογικό σώμα θα αντιληφθούν την ευκαιρία που τους δίνεται σε αυτές τις εκλογές. Ευκαιρία να ανανεώσουν με τον σταυρό τους το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Ιδίως διότι η πληθώρα επιλογών που τους προσφέρεται τώρα δεν θα υπάρχει για πολύ καιρό, καθώς ο εκλογικός νόμος που ετοιμάζει η κυβέρνηση περιορίζει τις επιλογές των πολιτών. Ευκαιρία, να επιλέξουν νέους και άφθαρτους, να δοκιμάσουν και να αναδείξουν οι ίδιοι τους επιτυχημένους του μέλλοντος. Διότι από τους επιτυχημένους του παρελθόντος χορτάσαμε…

Το άρθρο μου δημοσιεύτηκε στη στήλη ΝΕΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ της εφημερίδας «το ΠΑΡΟΝ της Κυριακής» την Κυριακή 19092010

Γιατί είναι χρήσιμη η μείωση του αριθμού των βουλευτών

Γιατί είναι χρήσιμη η μείωση του αριθμού των βουλευτών

Γράφει η φιλελεύθερη λαλιά

Η συζήτηση για μείωση του αριθμού των βουλευτών από 300 σε 200 ήρθε πρόσφατα στην επικαιρότητα και μάλιστα τη διατύπωσε συγκεκριμένα ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Αντώνης Σαμαράς. Η συζήτηση αυτή δεν είναι ούτε άτοπη, ούτε λαϊκίστικη, ούτε καινούργια, όπως πολλοί, κυρίως βουλευτές αλλά και βολεμένοι, έσπευσαν να δηλώσουν.

Η μείωση των βουλευτών σε 200 δεν είναι άτοπη κυρίως διότι το ίδιο το Σύνταγμα της Ελλάδος προβλέπει ότι ο ελάχιστος αριθμός βουλευτών είναι 200 και ο ακριβής αριθμός τους προκύπτει απλώς «όπως νόμος ορίζει». Και αυτό επιμελώς αποφεύγουν να το αναφέρουν όσοι διαφωνούν, παρότι η κυβέρνηση έχει ανοίξει το θέμα της αλλαγής του εκλογικού νόμου, μέρος του οποίου θα μπορούσε να είναι και ο συνολικός αριθμός βουλευτών.

Η συζήτηση δεν είναι άτοπη διότι ως κοινωνία πρέπει να βρούμε τώρα τους τρόπους εκείνους που θα μειώσουν το κόστος που όλοι πληρώνουμε για όσα μας προσφέρει το κράτος. Όταν λοιπόν παραδεχόμαστε ότι πρέπει να μειωθεί το κράτος και η κυβέρνηση νομοθετεί τη συγχώνευση δήμων και κοινοτήτων, μειώνοντας το κόστος του δημοσίου τομέα αλλά ταυτόχρονα αλλάζοντας, στο επίπεδο της αυτοδιοίκησης (το άμεσο επίπεδο δηλαδή επαφής ψηφοφόρου και αιρετού) την αντιπροσωπευτικότητα της ψήφου, με ποιο επιχείρημα επιμένουν κάποιοι να στηρίζουν την ύπαρξη 300 αντί 200 βουλευτών;

Η συζήτηση δεν είναι λαϊκίστικη διότι όντως υφίσταται πρόβλημα κρατικών δαπανών στη χώρα. Η μείωση του αριθμού των βουλευτών στη χώρα θα μειώσει τον προϋπολογισμό της Βουλής των Ελλήνων, που μπορεί να είναι ανεξάρτητος από τον κρατικό προϋπολογισμό, χρηματοδοτείται όμως από αυτόν και τους πόρους του (φορολογία). Η άμεση μείωση του κόστους ανέρχεται, μόνο από μισθούς βουλευτών σε 600.000 ευρώ μηνιαίως, ενώ αν υπολογίσουμε και το μισθολογικό κόστος των (μετακλητών) απασχολούμενων στα γραφεία τους ανέρχεται σε περισσότερο από 1.000.000 ευρώ ανά μήνα. Αν συνυπολογίσουμε τις ατέλειες, τις παροχές και άλλα έξοδα που θα εξοικονομηθούν, ο προϋπολογισμός της Βουλής, άρα και η χώρα, θα εξοικονομήσουν περισσότερα από 15 εκατομμύρια ευρώ ετησίως από τη μείωση των βουλευτών κατά το 1/3. Αν μάλιστα φανούμε γενναίοι στις αποφάσεις μας και μειώσουμε συνολικά, μαζί με τους βουλευτές, το σύνολο του προϋπολογισμού της Βουλής κατά το 1/3 (περιλαμβανομένης της μείωσης χώρων, υπαλλήλων, δαπανών κλπ) θα εξοικονομήσουμε ποσό που ανέρχεται στο ύψος των 72 εκατομμυρίων ευρώ, επί συνόλου 218 εκατομμυρίων ευρώ που είναι σήμερα ο προϋπολογισμός της Βουλής. Αυτό δεν είναι μία λαϊκιστική προσέγγιση, είναι μία απλή, οικονομική, δύσκολη αλλά αναγκαία πρωτοβουλία μείωσης των δημοσίων δαπανών, που αντιστοιχεί περίπου στο 1/5 της ετήσιας μείωσης των δημοσίων επενδύσεων, που αποφάσισε η κυβέρνηση μαζί με την τρόικα των δανειστών μας.

Τέλος αξίζει να σημειώσουμε ότι η συζήτηση δεν είναι καινούργια. Την ίδια πρόταση, προς τιμήν του λόγω της συνέπειας που επιδεικνύει, είχε κάνει την περίοδο 1994-1995 ο Αντώνης Σαμαράς, μαζί με τους βουλευτές της κοινοβουλευτικής του ομάδας και η οποία, για όσους θυμούνται και μετά την παρέλευση δεκαετίας, είχε τύχει, τότε όπως και τώρα, θερμής υποδοχής από τον κόσμο…

* το άρθρο μου δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ στις 06062010

Ο δολοφόνος είναι δολοφόνος

Το ελληνάκι: Ο δολοφόνος είναι δολοφόνος, ή να το συζητήσουμε;.

από το ελληνάκι

Όποιος αναζητά την ευθύνη για τη χθεσινή δολοφονία των τριών ανθρώπων κυρίως στον Βγενόπουλο, τότε χρησιμοποιεί την ίδια συλλογιστική με τον Κούγια, ο οποίος αναζητά την κύρια ευθύνη που έχει ο Θεός για τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου.

Η ερώτηση «Γιατί δούλευαν οι τρείς δολοφονηθέντες αφού όλοι απεργούσαν;», είναι ανάλογη με την ερώτηση «Τι δουλειά είχε ο Γρηγορόπουλος στα Εξάρχεια;» που διατυπώνει ο Κούγιας.

Όποιος πιστεύει πως φταίει η πλημμελής πυρασφάλεια για το θάνατο των Παρασκευή Ζούλια, Αγγελική Παπαθανασοπούλου, και Επαμεινώνδα Τσακάλη, οφείλει να πιστεύει με τον ίδιο τρόπο πως φταίει η ζαρντινιέρα για το ψυχολογικό και σωματικό σακάτεμα του Δημητρίου.

Αν κάποιος προσπαθεί να δει τη δολοφονία ως ατύχημα, και υποστηρίζει πως αυτοί που έβαλαν τη φωτιά δεν είχαν πρόθεση, καθώς δεν γνώριζαν πως μέσα στο κτίριο υπήρχαν άνθρωποι, επιχειρηματολογεί κατά τον ίδιο τρόπο που το κάνει κι ο Κορκονέας, ο οποίος υποστηρίζει πως ήταν ατύχημα, πως πυροβόλησε στον αέρα και πως δεν είχε πρόθεση να σκοτώσει.

Και ενώ αβίαστα θα διατυπώνατε την πρόταση: «Κύριοι ένστολοι με τα όπλα σας, όποιος πυροβολεί μέσα στο πλήθος, προς τα πάνω ή προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, είναι υπόλογος για κακούργημα και εν δυνάμει δολοφόνος.», δυσκολεύεστε πολύ να διατυπώσετε, ως θα οφείλατε, και την πρόταση: «Κύριοι με τις μολότοφ και τη βενζίνη, όποιος πυρπολεί κτίριο, φαινομενικά άδειο ή σε οποιαδήποτε κατάσταση, είναι υπόλογος για κακούργημα και εν δυνάμει δολοφόνος.»

Κύριοι δολοφόνοι που αυτή τη στιγμή ελπίζω να αναλογίζεστε τις πράξεις σας, σας θυμίζω πως πριν λίγο καιρό ομάδα πιτσιρικάδων στη Σπάρτη έβαλε φωτιά σε εγκαταλελειμμένο και κατειλημμένο από μετανάστες σπίτι. Τότε ήταν προφανές πως τα παιδιά αυτά είναι φασίστες, καθίκια και παρ’ ολίγον δολοφόνοι. Εσείς λοιπόν που κάψατε τους ανθρώπους χθες, είτε είσαστε πράγματι φασίστες, καθίκια και δολοφόνοι, είτε είστε στην ψυχή φασίστες, αλλά και πάλι καθίκια και δολοφόνοι.

Λίγο με ενδιαφέρει τι υποστηρίζει κάποιος. Λίγο με ενδιαφέρουν οι ιδεολογίες, όσο είναι λόγια. Πραγματικός φασίστας και δολοφόνος δεν είναι κάποιος λόγω φρασεολογίας ή ιδεολογίας. Φασίστας και δολοφόνος γίνεται κάποιος με τις πράξεις του.

Ήμουνα κι εγώ στην πορεία χθες, και τώρα έχω μπροστά μου δύο μόνο επιλογές:

1η. Είμαστε όλοι όσοι συμμετείχαμε στην πορεία συνυπεύθυνοι, όπως είναι όλοι οι μπάτσοι συνυπεύθυνοι για τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου.

2η. Βγαίνουμε μπροστά όπως ο αστυνομικός Αθανάσιος Ράδης, που διαψεύδει τους ισχυρισμούς του Κορκονέα, και «αδειάζουμε» ιδεολογικά, πολιτικά, συναισθηματικά και με κάθε τρόπο τους δολοφόνους και τους φασίστες.

Σκατά στους φασίστες και τους δολοφόνους, απ’ όπου κι αν αυτοί προέρχονται.

Ώρα για ουσία όχι για συμβολισμούς

Ώρα για ουσία, όχι για συμβολισμούς

Είναι ενθαρρυντικό που οι συμμετοχικές διαδικασίες αναπτύσσονται στις πολιτικές νεολαίες. Το δρόμο που χάραξαν κάποιοι ρομαντικοί πριν 15 χρόνια, βαδίζουν πλέον δυναμικά οι δύο μεγαλύτερες κομματικές νεολαίες. Με την εκλογή του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ και οργάνων την Νεολαίας ΠΑΣΟΚ από τη βάση, με ανοιχτές διαδικασίες, και την αντίστοιχη εκλογή Προέδρου της ΝΔ και τη σημερινή της ΟΝΝΕΔ, αυξάνεται η συμμετοχή των νέων στην πολιτική διαδικασία. Όμως το βήμα αυτό σήμερα δεν είναι πλέον αρκετό.

Επίσης είναι ενθαρρυντικό για τη νεολαία που λαμβάνονται από τις ελληνικές κυβερνήσεις κάποια επιμέρους μέτρα που βοηθούν τη νεολαία. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για παράδειγμα καθιερώνει αφορολόγητο για νέους επιχειρηματίες κάτω των 35 ετών, ενώ ακούμε ότι προτείνει δικαίωμα εκλέγεσθαι από 18 ετών στο σχέδιο Καλλικράτης. Αντίστοιχα, για παράδειγμα, η κυβέρνηση της ΝΔ θεσμοθέτησε τα Τοπικά Συμβούλια Νέων. Όμως τα βήματα αυτά σήμερα δεν είναι πλέον αρκετά.

Οι νέοι σήμερα έχουν άμεσα και δυσεπίλυτα προβλήματα. Η ανεργία, η έλλειψη αυτονομίας, τα μικρά εισοδήματα, η εργασιακή ανασφάλεια, η έλλειψη προτύπων και η έλλειψη ποιότητας στην Παιδεία υποσκάπτουν το παρόν και το μέλλον μας. Οι νέοι παραμένουν ακόμη, 35 χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, χωρίς ουσιαστικό λόγο σε όσα τους αφορούν.

Επιπλέον οι πολιτικοί της χώρας δεν ασχολούνται με τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των πολιτικών τους. Αρνούνται πεισματικά να νομοθετήσουν για τα δικαιώματα των νέων και για μία εθνική, δεσμευτική, πολιτική για τη νέα γενιά. Αρνούνται να καθιερώσουν μελέτη επιπτώσεων των μέτρων και των νομοθετημάτων στους νέους και τις επερχόμενες γενιές. Αναγγέλλουν ότι προσπαθούν να λύσουν μεγάλα προβλήματα όπως το δημόσιο χρέος και το ασφαλιστικό, αλλά δεν λαμβάνουν ποτέ υπόψιν, σε όσα προτείνουν, αυτά που θα πληρώσουν οι σημερινοί 15άρηδες, 25άρηδες ή 35άρηδες σε 20, 30 ή 40 χρόνια.

Ήρθε η ώρα αυτή η εικόνα να αλλάξει. Ας δούμε την κρίση ως ευκαιρία, τουλάχιστον για αυτά που μπορούν να γίνουν άμεσα, χωρίς δημοσιονομικό κόστος αλλά με ευεργετικές επιπτώσεις. Ήρθε η ώρα των μεγάλων αλλαγών, διότι τώρα είναι η τελευταία ευκαιρία της χώρας αλλά και του πολιτικού συστήματος που ζήσαμε από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Τα κόμματα και η κυβέρνηση, στο πλαίσιο των αλλαγών που ευαγγελίζονται, οφείλουν να αναλάβουν όχι μόνο δεσμεύσεις αλλά και πρωτοβουλία νομοθέτησης ενός κοινωνικού συμβολαίου με τους νέους και τις επόμενες γενιές, μίας εθνικής πολιτικής για τη νεολαία, ενός εθνικού συμφώνου για τη νέα γενιά. Ειδάλλως φοβάμαι ότι, με κάποια τυχαία ή μη αναμενόμενη αφορμή, θα βρουν τους νέους μπροστά τους στην επόμενη στροφή. Και θα πέσουν πάλι από τα σύννεφα…

Το άρθρο μου δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα το ΠΑΡΟΝ της Κυριακής την Κυριακή 18042010

Λίγα λόγια για την ΟΝΝΕΔ

Παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον τις εξελίξεις στην ΟΝΝΕΔ. Πάντα, αλλά ιδιαιτέρως τώρα, με το άνοιγμα των διαδικασιών. Ίσως γιατί κανείς δεν ξεχνά το πρώτο του πολιτικό σχολείο. Ίσως γιατί θεωρώ πάντα ενδιαφέρουσες τις πολιτικές μάχες στη νεολαία. Ίσως γιατί η διαδικασία αφορά πολλούς και καλούς φίλους. Θέλω λοιπόν να γράψω ορισμένα λόγια, παρότι πλέον απέχω ηλικιακά από την ΟΝΝΕΔ και αποχωρώ σύντομα από το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας.

Το πρώτο βασικό θέμα για εμένα ήταν οι ανοιχτές διαδικασίες. Στοιχημάτισα με αρκετούς – και επιβεβαιώθηκα – ότι ο Αντώνης Σαμαράς θα προτείνει εκλογή προέδρου από τη βάση. Ελπίζω από τις 19 του Απρίλη και μετά οι φίλοι της ΟΝΝΕΔ να επιδείξουν την ωριμότητα εκείνη που θα οδηγήσει σε νέο καταστατικό συνέδριο που θα ανοίξει ακόμη περισσότερο την οργάνωση προς τους νέους πολίτες, την κοινωνία, τις συλλογικότητες, και τα ρεύματα σκέψης που υπάρχουν.

Το δεύτερο θέμα, με το οποίο λίγοι ασχολήθηκαν, ήταν η ποιότητα της αντιπαράθεσης στη διαδικασία εκλογής Προέδρου. Φοβόμουν εξαρχής ότι η διαδικασία θα εξελιχθεί από τη μία σε μάχη μηχανισμών και από την άλλη σε άσκηση (ή case study) προπαγάνδας και λασπολογίας. Όσοι ασχολούνται γνωρίζουν ότι αυτό, δυστυχώς, συνέβη κατά κόρον και έχει δυσφημίσει την ήδη απαξιωμένη, στα μάτια των πολλών, κομματική νεολαία της ΝΔ.

Το τρίτο θέμα που με απασχόλησε ήταν το θέμα των ιδεών και των προτάσεων των υποψηφίων προέδρων. Είναι νομίζω το σημαντικότερο θέμα για όσους επιμένουμε, σε πείσμα των καιρών, να δηλώνουμε «εραστές της πολιτικής». Σε αυτό το κομμάτι οφείλω να πω ότι οι τρεις υποψήφιοι με εξέπληξαν. Περίμενα ειλικρινά μία γενικόλογη, ανούσια, στρογγυλευμένη αντιπαράθεση, με τον γνωστό ξύλινο λόγο. Και η αλήθεια είναι ότι και οι τέσσερις, αρχικά, υποψήφιοι έτσι ξεκίνησαν. Όμως προφανώς κατάλαβαν γρήγορα το λάθος τους. Και οφείλω να αναγνωρίσω ότι προσέφεραν πολλά σε μία συζήτηση (το πολιτικό, ιδεολογικό και οργανωτικό μέλλον της ΟΝΝΕΔ) που φυσικά αφορά λίγους αλλά για εμένα είναι πάντα ευχάριστη και νομίζω ότι είναι σημαντική για το αύριο της ΟΝΝΕΔ και της ΝΔ.

Το τέταρτο θέμα που με απασχόλησε ήταν η διαδικτυακή παρουσία των υποψηφίων και η διαδικτυακή εξέλιξη της διαδικασίας. Στο πρώτο κομμάτι ειλικρινά εντυπωσιάστηκα, ίσως γιατί έχω μάθει πλέον να κρατώ μικρό καλάθι από πολιτικούς, κόμματα και νεολαίες της χώρας μας στη διαδικτυακή τους παρουσία. Αξίζει τον κόπο να δείτε τους ιστοχώρους τους και τις προσπάθειές τους στα socialmedia. Ως συνολική παρουσία είναι νομίζω μπροστά από οτιδήποτε έχουμε δει από το χώρο της ΝΔ μέχρι στιγμής. Από την άλλη πλευρά η επίσημη, θεσμική, διαδικτυακή προώθηση, προβολή, εξέλιξη και παρουσία της εκλογικής διαδικασίας ήταν το απόλυτο μηδέν! Τίποτε! Σαν να μη γίνεται κάτι το σημαντικό. Ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω…

Το πέμπτο θέμα, με το όποιο σχεδόν όλοι ασχολήθηκαν ήταν, φυσικά, το ποιος θα εκλεγεί. Στην τελική ευθεία έφθασαν τρεις υποψήφιοι: ο Βασίλης Αξιώτης, ο Ανδρέας Παπαμιμίκος και ο Κώστας Χατζής.

Τον Βασίλη Αξιώτη δεν τον γνωρίζω προσωπικά, έχω σχηματίσει όμως καλή γενική εντύπωση. Βοηθά και το ότι γνωρίζω από παλιά την αδελφή του και ότι του συμπαρίστανται στελέχη της ΟΝΝΕΔ που εκτιμώ. Κυρίως όμως βοηθά για την καλή εικόνα που σχημάτισα η διαδικτυακή του παρουσία, το ότι είναι ο νεότερος των υποψηφίων, το ότι είναι ο μόνος που δεν δίστασε επίσημα να τα βάλει με το κόμμα του και με «ονόματα» της ΝΔ όταν διαφωνούσε. Επίσης, από όσα έχω καταφέρει να μάθω και να παρακολουθήσω είναι ο μόνος που δεν έχει «παίξει» σοβαρά με μηχανισμούς.

Τον Ανδρέα Παπαμιμίκο τον γνώρισα σχετικά πρόσφατα μέσα από κοινούς φίλους και γνωστούς. Έχει ωστόσο την υποστήριξη αγαπητών φίλων και ανθρώπων που εκτιμώ πολύ την πολιτική τους άποψη και τη συμμερίζομαι. Νομίζω ότι οι οργανωτικές του προτάσεις για την ΟΝΝΕΔ και τη ΔΑΠ πραγματικά ξεχωρίζουν. Αλλά και οι πολιτικές του προτάσεις, αν και «στρογγυλές», εξυπηρετούν με συνέπεια την ανάγκη-στρατηγική να απευθύνεται η ΟΝΝΕΔ/ΔΑΠ σε ένα ευρύ ακροατήριο. Αν δεν είχε υποστεί τη βάσανο της αρνητικής δημοσιότητας για θέματα που για εμένα είναι έωλα, πιθανότατα θα ήταν ο νικητής από την εκκίνηση. Τέλος η εμπειρία μου στις οργανώσεις νέων (συμπλήρωσα 20 χρόνια…) μου υποδεικνύει ότι μάλλον είναι ο μεγαλύτερος «παίχτης» σε εσωκομματικό, κομματικό και πολιτικό επίπεδο εκ των τριών. Αυτό βέβαια έχει και το μειονέκτημα ότι έχει συνασπίσει ετερόκλητες δυνάμεις που δεν ξέρω αν αύριο, αν εκλεγεί, θα μπορέσουν να λειτουργήσουν μαζί.

Τον Κώστα τον Χατζή τον γνώρισα πριν λίγα χρόνια και έχω σχηματίσει άριστη προσωπική εντύπωση. Εκτίμησα ιδιαίτερα την πολύ μεγάλη προσπάθεια που κατέβαλε στον αγώνα που δώσαμε για την εκλογή του Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία της ΝΔ. Νομίζω ότι το τρίπτυχο που προβάλλει ως βασικό σύνθημα της υποψηφιότητας του (ήθος – ιδεολογία – μαχητικότητα) τον χαρακτηρίζει προσωπικά, ανεξάρτητα από τη διαδικασία και δεν είναι επικοινωνιακό τερτίπι. Είναι από αυτό που λέμε «καλά παιδιά» στην πολιτική, πράγμα σπάνιο. Είναι πράγματι μαχητής για όσα πιστεύει. Προέρχεται από την περιφερειακή οργάνωση και όχι από τη ΔΑΠ, που για εμένα είναι αρκετά θετικό. Και έδινε από παλιά ιδεολογικές μάχες, τις οποίες βέβαια δεν γνώριζα τότε αλλά φρόντισα να μάθω. Ωστόσο προσωπικά δεν συμφωνώ με την ιδεολογία που προβάλλει. Ήλπιζα ότι μπορούσε να αντιληφθεί ότι η ΟΝΝΕΔ (και η ΝΔ) δεν μπορεί να πορευτεί στο μέλλον με συνταγές του παρελθόντος. Ότι η εκλογή Σαμαρά δε σημαίνει επιστροφή στη παλαιά Δεξιά ή αναβίωση της ΝΔ και της ΟΝΝΕΔ του Αβέρωφ, αλλά μία νέα, καινοτόμα και υπερβατική σύνθεση παράδοσης και προόδου, μία ειλικρινή συμμαχία συντηρητικών και φιλελευθέρων στη βάση αρχών και αξιών, προτάσεων και δράσης. Δεν με καλύπτει μία δεξιά στροφή. Ήμουν και είμαι φιλελεύθερος και δυστυχώς ο Κώστας και οι συνεργάτες αποφάσισαν να παίξουν το χαρτί της «καθαρής» δεξιάς. Και το παράξενο είναι ότι πολλοί από τους φίλους μου και τους ανθρώπους που γνώρισα και εκτιμώ στην ΟΝΝΕΔ αποτελούν βασικούς πυλώνες της υποψηφιότητάς του.

Επειδή πολλοί φίλοι με ρωτούν τι στηρίζω τελικά και θα κατηγορηθώ από κάποιους ότι δεν τοποθετήθηκα πριν τις κάλπες, εξακολουθώ και απαντώ «στηρίζω τον Αντώνη». Με τις επιλογές που έχουν κάνει οι τρεις υποψήφιοι δεν με έχουν πείσει για να προτιμώ ξεκάθαρα κάποιον, δεν με έχουν πείσει ότι είναι η καλύτερη δυνατή επιλογή. Ούτε τον Αντώνη, από όσα ξέρω… Αν ψήφιζα ως μέλος, είναι σίγουρο ότι θα έφθανα σχεδόν μέχρι την κάλπη για να αποφασίσω. Με όρους συμπάθειας και εκτίμησης θα επέλεγα Κώστα Χατζή. Με πολιτικά κριτήρια θα επέλεγα Ανδρέα Παπαμιμίκο. Με κριτήρια προοπτικής και ευκαιριών, θα επέλεγα Βασίλη Αξιώτη. Αν είχα τη δυνατότητα, θα ήθελα έναν υποψήφιο που να συγκεντρώνει τα ισχυρά, και χρήσιμα χαρακτηριστικά του καθενός και που θα απέκλειε τα μειονεκτήματα. Πιστεύω ωστόσο ότι το ουσιαστικότερο θέμα για την ΟΝΝΕΔ είναι η συμμετοχή στις εκλογικές διαδικασίες αλλά και το συνέδριο (καταστατικό και θέσεων, εκτός από εκλογικό) που θα ακολουθήσει, λογικά πριν το συνέδριο της ΝΔ. Ευτυχώς για εκείνους, ούτε εγώ ψηφίζω ούτε ο Αντώνης εκδηλώνει προσωπική προτίμηση.

Το εθνικό μας αδιέξοδο

ΣΚΑΪ : Το εθνικό μας αδιέξοδο.

Του Λαοκράτη Βάσση*

Οι τρεισήμισι δεκαετίες της Μεταπολίτευσης ήταν από πλευράς συνθηκών και αντικειμενικών δυνατοτήτων οι καλύτερες στην ιστορία της νεοελληνικής πολιτείας μας.
• Τριανταπέντε χρόνια ειρήνης
• Τριανταπέντε χρόνια ομαλού πολιτικού βίου
• Πακέτα επί πακέτων απ’ την Ευρωπαϊκή Ένωση…

Είχαμε τη μεγάλη ευκαιρία, σοφότεροι και απ’ τη χουντική δοκιμασία: Να θεμελιώσουμε σε σωστές βάσεις τη δημοκρατία μας. Να υπερβούμε με συνετά βήματα τις χρόνιες υστερήσεις μας. Να δημιουργήσουμε μια σύγχρονη πολιτεία και μια ισχυρή κοινωνία, έτσι ώστε να μπορούμε να αντέξουμε στα κακά γυρίσματα των καιρών.

Αντί γι’ αυτά, τα απολύτως λογικά και αναγκαία, τι κάναμε; Τα κάναμε… μούσκεμα και κατορθώσαμε, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται, όχι απλώς να χαραμίσουμε αυτή τη μεγάλη ευκαιρία, αλλά και να είμαστε στα πρόθυρα μιας οδυνηρής χρεοκοπίας με υπαγωγή μας σε ταπεινωτική ευρωπαϊκή επιτήρηση. Τα καταφέραμε δηλαδή, να γίνουμε «προτεκτοράτο».

Αν και σε τέτοιες δύσκολες στιγμές προτάσσεται το πώς θα ξεκολλήσουμε απ’ τη λάσπη και όχι το γιατί βουλιάξαμε, θα πω δύο λόγια για τα βαθύτερα αίτια της κατάντιας μας, τα γενικότερα και τα ειδικότερα.

• Τα γενικότερα σχετίζονται με το ότι ως κοινωνία μπήκαμε απότομα σε καταναλωτική δίνη, χάνοντας πολύ γρήγορα και τα τελευταία αξιακά ψήγματα του παραδοσιακού μας προτύπου ζωής. Με μοιραία κατάληξη μια καλοπέραση… με δανεικά απ’ το μέλλον. Μια άφρονα δηλαδή καλοπέραση με ρευστοποίηση μερισμάτων απ’ τις μελλοντικές γενιές.

Που σημαίνει πως η κρίση που περνάμε είναι πάνω απ’ όλα πολιτιστική και μετά όλα τα άλλα. Οπότε, όσο κι αν παραξενεύει, και τα πολιτιστικά ελλείμματα είναι υπέρτερα, αν όχι και υπαίτια των πνιγηρών οικονομικών μας ελλειμμάτων.

• Τα ειδικότερα αίτια σχετίζονται με την παγιδευτική λειτουργία του πολιτικού μας συστήματος. Που αντί να αποτελέσει τη στέρεη βάση για τη σωστή πολιτική διεύθυνση της ελληνικής κοινωνίας, προσαρμόστηκε απολύτως στις καταναλωτικές της ροπές και μετατράπηκε σε πολιτικό μηχανισμό διαχείρισης του καταναλωτικού της κατήφορου.

Με την πολιτική να έχει μεταπέσει σε άγρια νομή της εξουσίας, τα δυο κόμματα εξουσίας, η Ν.Δ. και το Πα.Σο.Κ, ως κάτοχοι του πολιτικού συστήματος άλωσαν το κράτος και το δικομματοποιημένο κράτος άλωσε την ελληνική κοινωνία με αμοιβαίως διαβρωτικούς όρους, καθώς η πολιτική της ενοχής οδήγησε στην κοινωνία της συνενοχής και τανάπαλιν. Κι όλα αυτά υπό την άπληστη «υπερεξουσία» των διαπλεκομένων.

Εδώ προφανώς βρίσκεται και η βαθύτερη ρίζα της μεταπολιτευτικής μας κακοδαιμονίας, αναδεικνύοντας και την απροσμέτρητη ευθύνη των διαχειριστών της εξουσίας, που προσάραξαν το «σκάφος» σε ξέρες αφροσύνης, αν δεν το έριξαν…σε ακτές απορρώγες.

Ό,τι όμως έγινε, είναι προς καταισχύνη όλων μας. Προς καταισχύνη της πνευματικής μας ηγεσίας, που δεν ήταν τα μάτια και η συνείδηση της κοινωνίας μας. Προς καταισχύνη, πρωτίστως, της πολιτικής μας ηγεσίας, που διακυβέρνησε τον τόπο με εγκληματικό τρόπο όλα αυτά τα τόσο προνομιακά χρόνια. Προς καταισχύνη όμως και όλων μας, που «βολευτήκαμε, «ανεχτήκαμε» ή δεν αντιδράσαμε όπως και όσο έπρεπε για να μη φτάσουμε στο σημερινό μας χάλι.

Και τώρα; Τώρα πρέπει να βάλουμε όλοι πλάτη για να ξεκολλήσουμε… απ’ τον μεταπολιτευτικό βούρκο. Να αντιδράσουμε σωστά. Να αντιδράσουμε με σύμπνοια, με φιλότιμο, με υπευθυνότητα, αλλάζοντας από τώρα την εθνική μας ρότα, με πλήρη συνείδηση των αιτίων της τραγικής μας κατάστασης. Που σημαίνει πως πρέπει, μεταξύ πολλών άλλων, να «απελευθερώσουμε» την κοινωνία μας απ’ το κράτος, το κράτος απ’ την δικομματική κυριαρχία… και τον τόπο μας απ’ την άπληστη «υπερεξουσία» των διαπλεκομένων.

– Να αποφασίσουμε, έστω και μετά από κοντά διακόσια χρόνια ελεύθερου εθνικού βίου, να γίνουμε σοβαρή πολιτεία και σοβαρή κοινωνία. Αλίμονό μας αν δεν το πράξουμε.

* Ο κ. Βάσσης είναι φιλόλογος

Το νέο παγιδευτικό δίπολο εθνικισμού και αποεθνοποίησης

Το νέο παγιδευτικό δίπολο: εθνικισμός – αποεθνοποίηση

Του ΛΑΟΚΡΑΤΗ ΒΑΣΣΗ*

A. Από τα μέσα περίπου της Μεταπολίτευσης η κρίσιμη αντίθεση εθνικισμός – αντιεθνικισμός επικαλύπτεται όλο και περισσότερο από το παγιδευτικό δίπολο: εθνικισμός υπό τον μανδύα του πατριωτισμού – αποεθνοποίηση υπό τον μανδύα του αντιεθνικισμού.
Από το ένα άκρο οι εθνικιστές ιδιοποιούνται δίκην ιερατείου εθνικής ορθότητας τις εθνικές αξίες, την ιστορία και την παράδοσή μας, και από το άλλο οι αποεθνοποιητές ιδιοποιούνται δίκην ιερατείου αντιεθνικιστικής ορθότητας τις δημοκρατικές, τις προοδευτικές και τις αριστερές αξίες μας.
Ομοιοτρόπως φερόμενοι, οι πρώτοι ενοχοποιούν ό,τι αποκλίνει από την εθνική τους ορθότητα ως ύποπτο εθνικής μειοδοσίας και οι δεύτεροι ενοχοποιούν ό,τι το ελληνικό ως ύποπτο εθνικισμού, επιδιδόμενοι σε λαθροχειρικές επικαλύψεις του μεγάλου πολιτικού, ιδεολογικού και πολιτιστικού κενού του τόπου μας.

B. Προσπερνώντας το ιστορικό της διαμόρφωσης αυτού του νέου δίπολου, απλώς θα σημειώσω πως με την πτώση της χούντας και την ήττα της φαιάς ιδεολογίας της μετεμφυλιακής «εθνικοφροσύνης», καθόλου άσχετης με τα απολιθωματικά στερεότυπα της πάντοτε προβληματικής εθνικής ιδεολογίας μας, άρχισε, έστω και με συντηρητικά βήματα, η κριτική υπέρβαση της παρελθοντοκεντρικής μας νοσηρότητας σε μια κατεύθυνση δημοκρατικού εκσυγχρονισμού της Πολιτείας μας και της Παιδείας μας.
Για τις δημοκρατικές μας δυνάμεις, η κριτική αναδιατύπωση της εθνικής ιδεολογίας μας, ιδιαίτερα των πολιτιστικών της οριζουσών, ήταν διαρκές ζητούμενο από την προδικτατορική ακόμη περίοδο, όπως φαίνεται και στη μεγάλη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1964 (Παπανδρέου – Ακρίτας – Παπανούτσος).
Ειδικότερα για την Αριστερά, με την παράδοση του «Εκπαιδευτικού Ομίλου» και του ΕΑΜικού πατριωτισμού (βαθύτατα πολιτιστικού, διεθνιστικού, δημοκρατικού και ουμανιστικού), η κατάκτηση μιας σύγχρονης εθνικής στρατηγικής, απαλλαγμένης από τις παρενέργειες των εθνικιστικών, εθνοκεντρικών και ελληνοκεντρικών στερεοτύπων, ήταν και είναι πάντοτε συνυφασμένη με τον κεντρικό πυρήνα της ιδεολογίας της. Και είναι μόνο μια ακραία εκσυγχρονιστική της εκδοχή που με πρόσχημα την κριτική αποδόμηση αυτών των στερεοτύπων έχει αναγάγει σε άθλημά της τον αποδομητικό λόγο, ενοχοποιώντας ακόμα και την αναφορά σε θέματα όπως η εθνική ταυτότητα, ο πατριωτισμός, η ιστορική μας συνέχεια και πολύ περισσότερο η ελληνικότητα.

Γ. Ο εθνικιστικός πόλος, που συμπεριλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα φαιών μικρορευμάτων σκέψης και εθνοφοβικών αντιλήψεων, εκφραζομένων πολιτικά από τον ΛΑΟΣ, δεν μπορεί να αρθρώσει διεισδυτικό λόγο… ιδεολογικής ηγεμονίας και ανησυχητικής πολιτικής απήχησης, χωρίς προφανώς να υποτιμώνται, υπό ύποπτες προϋποθέσεις, οι κίνδυνοι εκκόλαψης του «αυγού του φιδιού».
Αν δεν συντρέξουν τέτοιες προϋποθέσεις, με το στίγμα των κληρονόμων των ιδεολογιών του Μεσοπολέμου (φασισμός – ναζισμός) και της μετεμφυλιακής «εθνικοφροσύνης», χωρίς τις παλιές προσβάσεις τους στην κρατική και παρακρατική εξουσία, χωρίς τον προνομιακό πολιτικό ρόλο… για τις βρώμικες δουλειές που τους επιφύλασσε ο δυτικός «ηγεμών» κατά τη διπολική και ψυχροπολεμική περίοδο, αλλά και με τις εκλεκτικές τους συγγένειες με τα νεοφασιστοειδή της Ευρώπης, οι εθνικιστές δεν μπορούν να υπερβούν την πατριδοκαπηλική γραφικότητα και τον «αμυντικό» εθνοφοβικό πολιτικό, ιδεολογικό και πολιτιστικό λόγο, αυτόχρημα απωθητικό και οριακό.
Δεν είναι, γι’ αυτό, καθόλου τυχαίο που ο Καρατζαφέρης «στρογγυλεύει» και «φιλτράρει» πονηρά τον πολιτικό του λόγο, για να συναντηθεί οριζοντίως με τις πατριωτικές ευαισθησίες, τις αγωνίες ή και τις φοβίες του λαού μας σ’ αυτήν τη δύσκολη ιστορική συγκυρία.
Με όποια όμως παραλλαγή, δεν μπορεί να κρύψει τους ενδότερους πυρήνες της ιδεολογίας του, όπου μεταξύ άλλων είναι κυρίαρχα, άλλοτε ρητά και άλλοτε υπόρρητα, όλα τα νοσηρά στερεότυπα της παρωχημένης εθνικής ιδεολογίας μας.

Δ. Ο καινοφανής αποεθνοποιητικός πόλος, με τις προνομιακές προσβάσεις στα μεγάλα τηλεοπτικά μέσα, στα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα, στα πανεπιστήμια, στους ιδεολογικούς μηχανισμούς της Πολιτείας μας, αλλά και με την οριζόντια δικτύωση των ultra εκσυγχρονιστών της αριστερής και της νεοφιλελεύθερης διανόησης, είναι ο ιδεολογικά κυρίαρχος σ’ αυτό το κρίσιμο γύρισμα των καιρών, σε πλήρη πάντοτε συμφωνία με τα «νεοταξικά» προτάγματα της παγκοσμιοποίησης.
Η θορυβώδης αυτή διανόηση στοχεύει με επιστημονικοφανή, προοδευτικοφανή και αριστεροφανή ταχυδακτυλουργία όχι στην κριτική αναδιατύπωση της «εθνικής ιδεολογίας» μας, αλλά στην περιφρονητική αποδόμηση των συντεταγμένων της. Όχι στην απαλλαγή από τις παγιδευτικές παρενέργειες των εθνικιστικών, εθνοκεντρικών και ελληνοκεντρικών στερεοτύπων, αλλά στην απορριπτική αποδόμηση του ιστορικού και πολιτιστικού βάθους της εθνικής μας ταυτότητας. Όχι στην κριτική ανάγνωση της πολύ σύνθετης ιστορικής μας συνέχειας, προφανώς όχι γραμμικής και αχρονικής, αλλά στη «νεωτερική» και ανιστόρητη άρνησή της. Όχι, εντέλει, στην κριτική απελευθέρωση της σκέψης μας και της ματιάς μας από όλες τις ιδεολογηματικές ακρότητες στη θεώρηση της υπερτρισχιλιετούς ελληνικής περιπέτειας, αλλά στην απαξιωτική αποδόμηση της ίδιας της ελληνικής περιπέτειας.
Πολύ συχνά μοιάζει να αντικαθιστά, ως αντεστραμμένο είδωλό της, την παλιά «εθνικοφροσύνη» στον ρόλο της.
Γιατί δεν αρκείται σε μια άλλη θεώρηση του Ελληνισμού, σε κάθε περίπτωση δικαιωματική… ακόμα κι αν είναι προκλητικά αιρετική, αλλά, αυτοαναγορευόμενη σε ιερατείο «αντιεθνικιστικής», «νεωτερικής» και «προοδευτικής» ορθοφροσύνης, ενοχοποιεί συλλήβδην τις διαφορετικές απόψεις ως ύποπτες εθνικισμού το λιγότερο, χρησιμοποιώντας τον Καρατζαφέρη, που αν δεν υπήρχε… θα τον εφεύρισκε, ως «σκιάχτρο» και ως «αγιαστούρα» στο κάκιστο παιγνίδι της κυνικής ιδεολογικής τρομοκρατίας επί των αντιπάλων της. Έχουν δε πάρει τόση φόρα κάποιοι κεκράκτες της, που δεν σέβονται ούτε μεγέθη όπως ο Μίκης Θεοδωράκης.
Δεν είναι όμως αυτό το μείζον, όσο κι αν είναι σημαντικό, αλλά το ότι επιχειρεί με επιστημονικοφανείς «λαθροχειρίες» να περάσει την «ορθότητά» της στην Παιδεία μας -εκεί δηλαδή όπου θεμελιώνεται (ή αποδομείται διά του ουδετεροποιητικού αποχρωματισμού της) η εθνική συνείδηση των ελληνοπαίδων- ανοίγοντας, αν δεν αφυπνιστεί ο συντριπτικά πλειοψηφικός μεταξύ των παγιδευτικών αυτών «πόλων» πνευματικός κόσμος του τόπου μας, τον ασκό του Αιόλου και επιτείνοντας την ήδη επικίνδυνη σύγχυση του τόπου μας, που βρίσκεται μπροστά σε ένα από τα πιο ομιχλώδη σταυροδρόμια της νεώτερης ιστορίας του.

Ε. Και είναι αυτός ο συντριπτικά πλειοψηφικός και ευρέος ιδεολογικού φάσματος πνευματικός κόσμος που καλείται, με πυξίδα προσανατολισμού τα αξιακά φορτία της μακραίωνης πνευματικής μας παράδοσης, να διεμβολίσει το παγιδευτικό δίπολο της «ελληνοκεντρικής τύφλωσης» και της «αντιελληνοκεντρικής αχρωματοψίας», βάζοντας τέρμα τόσο στη νόθα και παραπλανητική επικάλυψη της πολιτικής, πνευματικής και πολιτιστικής μας ζωής όσο και στην εκατέρωθεν ασκούμενη ιδεολογική τρομοκρατία… από τους «ιδιοκτήτες του έθνους» και τους «ιδιοκτήτες της προοδευτικότητας».
Με ανοιχτή σκέψη και πίστη στην ανοιχτή κοινωνία, από τη μια να υψώσει φράγμα για να μην αναδυθούν τα φαιά ιδεολογήματα του εθνοφυλετικού βυθού και από την άλλη να αποκαλύψει τον βαθύτατα αντιδραστικό χαρακτήρα της προοδευτικοφανούς αποδόμησης της ιστορίας μας και της ταυτότητάς μας, συνεισφέροντας, όπως έχει ευθύνη, στη χάραξη μιας μακρόπνοης πολιτιστικής στρατηγικής, που θα αποτελέσει τη στέρεη βάση για την κριτική αναδιατύπωση της τόσο αναγκαίας εθνικής μας στρατηγικής στη δύσκολη ανηφοριά του 21ου αιώνα.
Οι καιροί δεν είναι καλοί. Άνοιξαν και ανοίγουν μεγάλα θέματα και μεγάλα μέτωπα το ένα μετά το άλλο. Κι εμείς, έχοντας ξοδέψει με περισσή αφροσύνη τη μεγάλη ευκαιρία της Μεταπολίτευσης, τον υλικό και τον άυλο πλούτο μας, βρισκόμαστε απαράσκευοι και ξαρμάτωτοι στη δίνη μιας βαθιάς και γενικευμένης κρίσης, που είναι πρωτίστως πολιτιστική, όπως πολύ πειστικά το επισήμανε σε πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη ο καθηγητής Αδαμάντιος Πεπελάσης, οικονομολόγος ο ίδιος. Γι’ αυτό και η αντιμετώπισή της, η έξοδός μας από τη βαθιά και γενικευμένη κρίση που δοκιμάζει τις αντοχές μας, προϋποθέτει πολιτιστική αφύπνιση, πολιτιστική πυξίδα και πολιτιστικό συναγερμό των πνευματικών δυνάμεων του λαού μας. Γιατί μόνο έτσι θα αφήσουμε πίσω μας όλα τα «βαρίδια», μαζί και το παγιδευτικό δίπολο του εθνικισμού και της αποεθνοποίησης, που δεν μας αφήνουν να ανοίξουμε περπατησιά προς το μέλλον.

– Να βρούμε την ψυχή μας, να κρατηθούμε από την ψυχή μας, για να μπορέσουμε να πάμε μπροστά, μνημονεύοντας, όπως μας συμβουλεύει ο Οδυσσέας Ελύτης, Διονύσιο Σολωμό και Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη… αλλά και τραγουδώντας με τον Μίκη «Άξιον Εστί» και «Ρωμιοσύνη»!

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Το ΠΑΡΟΝ της Κυριακής» στις 31/1/2010

ΥΓ του φιλελεύθερου: Ο Λαοκράτης Βάσσης υπήρξε καθηγητής μου στην εφηβεία μου, σε αυτό που οι πολλοί ονομάζουν φροντιστήριο ή παραπαιδεία. Ωστόσο εγώ τον βίωσα, έστω και για περιορισμένο χρονικό διάστημα, ως πραγματικό δάσκαλο. Έχει επηρεάσει αρκετά τον τρόπο σκέψης μου και οφείλω τουλάχιστον ένα κείμενό του – το οποίο θεωρώ εξαιρετικά ενδιαφέρον – να το δημοσιεύσω στο blog μου…

Ακτιβιστές πόλεων στους δρόμους

kathimerini.gr | Ακτιβιστές πόλεων στους δρόμους.

Ακτιβιστές πόλεων στους δρόμους

Ομάδες νέων και δραστήριων ανθρώπων πήραν φτυάρια, πένσες και αυτοκόλλητα με σκοπό να βελτιώσουν τη ζωή όλων μας

Της Λινας Γιανναρου

Τα παράνομα σταθμευμένα αυτοκίνητα, ιδίως αυτά που φράζουν τη διέλευση των πεζών και τις μπάρες των αναπήρων… Τα συνεχή μπαζώματα, η ισοπεδωτική, τσιμεντένια λογική της ανάπτυξης, η εξαφάνιση των μικρών πάρκων όπου μεγαλώσαμε, παίξαμε, αναπνεύσαμε. Η ζούγκλα των διαφημιστικών πινακίδων. Ο αντιαισθητικός, αυθαίρετος βομβαρδισμός από διαφημιστικά μηνύματα σε τοίχους, φράκτες, πεζοδρόμια – η ζάλη… Και να ’ταν μόνον αυτά όσα μας «θυμώνουν» σ’ αυτήν την πόλη (σ. σ.: εδώ, ο καθένας συμπληρώνει το όνομα της πόλης του – δυστυχώς, οι ελάχιστες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα). Είναι ευτύχημα, λοιπόν, που κάποιοι αποφάσισαν να μη «θυμώνουν» απλώς, αλλά να κάνουν κάτι γι’ αυτό. Ανθρωποι νέοι και δραστήριοι, που βαρέθηκαν να γκρινιάζουν γι’ αυτά που συμβαίνουν γύρω τους και με κασμάδες, φτυάρια, πένσες και… αυτοκόλλητα ξεχύθηκαν στους δρόμους. Κοινός στόχος, να αλλάξουν την εικόνα της πόλης, να συμβάλουν με τον δικό τους τρόπο στην προσπάθεια για βελτίωση του αστικού περιβάλλοντος, της ποιότητας ζωής όλων μας.

Guerilla Gardeners

Κηπουροί με «βόμβες» σπόρων

Συστατικά: 5 δόσεις φυσικός κόκκινος πηλός σε σκόνη, 3 δόσεις χώμα με οργανική ύλη (compost), 1 δόση σπόροι για λουλούδια. Εκτέλεση: Σε μια μικρή λεκάνη βάζουμε τους σπόρους. Στη συνέχεια βάζουμε το χώμα με την οργανική ύλη και τα ανακατεύουμε καλά. Επειτα βάζουμε κουταλιά κουταλιά τον κόκκινο πηλό, ο οποίος πρέπει να είναι σε σκόνη και όχι σε σβώλους. Ανακατεύουμε πάλι για να γίνει ένα ομοιόμορφο μείγμα. Σιγά σιγά ψεκάζουμε νερό και ταυτόχρονα ανακατεύουμε το μείγμα. Προσθέτουμε όσο νερό χρειαστεί για να γίνει ένα ενοποιημένο μείγμα ώστε να μπορεί να πλάθεται. Σε ένα τραπέζι απλώνουμε το μείγμα – μπάλα πηλού με έναν πλάστη για να απλωθεί όσο το δυνατόν περισσότερο. Κόβουμε μικρές ποσότητες και τις πλάθουμε σε μπαλάκια. Αφήνουμε τα μπαλάκια στον ήλιο για μία μέρα ώστε να στεγνώσουν.

Κάπως έτσι ετοιμάζουν οι Guerilla Gardeners (Αντάρτες Κηπουροί) τις «βόμβες» σπόρων που χρησιμοποιούν στις επικίνδυνες αποστολές τους. Επικίνδυνες, ναι. Γιατί υπάρχει πιο απαιτητική δουλειά από το να ομορφύνεις μια τσιμεντένια πόλη; Οι Αντάρτες Κηπουροί πρωτοεμφανίστηκαν στη Θεσσαλονίκη πριν από ένα χρόνο ως κίνημα ενεργών πολιτών με μέλημα τη μετατροπή του άχρωμου αστικού περιβάλλοντος σε ένα λουλουδένιο καμβά – γρήγορα όμως επεκτάθηκαν και στην πρωτεύουσα. Πρόκειται για πολιτική πράξη, εξηγούν. «Διεκδικούμε το δικαίωμα παρέμβασης στο αστικό τοπίο».

Φορώντας κουκούλες και «οπλισμένοι» με κασμάδες, φτυάρια και σπόρους, ξεχύνονται στους δρόμους σε αναζήτηση στόχων: παρατημένων κοινόχρηστων χώρων, παρτεριών, εγκαταλελειμμένων πάρκων, «κούφιων» ζαρντινιερών, όπου εν τέλει συνήθως «φυτρώνουν» σκουπίδια, ξερόχορτα ή μπάζα. Οταν εντοπιστεί το «θύμα», ξεκινάει η ρίψη των… βομβών σπόρων!

Δεδομένου ότι η δράση τους ενδέχεται να χαρακτηριστεί φθορά δημόσιας περιουσίας, φροντίζουν ώστε οι επεμβάσεις τους να διαρκούν ελάχιστα λεπτά της ώρας. Φεύγοντας, οι χώροι που «βομβάρδισαν» παραμένουν φαινομενικά άθικτοι. Και αρχές και πολίτες μένουν να απορούν πώς πρασινίζουν η μία μετά την άλλη γειτονιές της πόλης.

Cleanjunkies

Ενας κόφτης και μια πένσα

Δεν ξέρουμε πόσοι προσέξατε την αλλαγή, αλλά η οδός Γραβιάς στην Αγία Παρασκευή, όπως και πολλές άλλες, είναι πια «καθαρή». Καθάρισε από τις παράνομα τοποθετημένες διαφημιστικές πινακίδες. Δεν ήταν θαύμα ούτε αποτέλεσμα όψιμου ενδιαφέροντος κάποιας τοπικής αρχής. Ηταν μία ακόμη «επέλαση» των Cleanjunkies, που δημιουργήθηκαν αυθόρμητα πριν από ένα χρόνο. Πυρήνας τους, μια ομάδα… διαφημιστών. «Το πρόβλημα των παράνομων διαφημιστικών πινακίδων είναι τεράστιο. Αποφασίσαμε, λοιπόν, να… τις βγάλουμε», λέει ο εκ των ιδρυτών κ. Λευτέρης Μάγγος. Οι περισσότερες ταμπέλες τοποθετούνται αυθαίρετα πάνω σε τοίχους, μάντρες, συρματοπλέγματα, ακόμη και σε δέντρα! «Αυτό που κάνουμε δεν είναι δύσκολο, χρειάζεται μόνο ένας κόφτης και μια πένσα», λέει ο κ. Μάγγος. Απώτερος στόχος της ομάδας, να παροτρύνει όλους μας να ακολουθήσουμε τον ίδιο, καθαρό, δρόμο. Πληροφορίες για την ομάδα στο μπλογκ cleanjunkies-cleanjunkies.blogspot.com

Street Panthers

Με σήμα τον… γάιδαρο!

Η ιδέα ήταν τόσο απλή, αλλά τόσο εμπνευσμένη! Τι «πονάει» περισσότερο όσους σταθμεύουν τα αυτοκίνητά τους όπου να ’ναι; Ενα πρόστιμο της Τροχαίας ή η δημόσια διαπόμπευση; Για το δεύτερο, ένα αυτοκόλλητο αρκεί – ένα αυτοκόλλητο που να λέει με μεγάλα, «χορταστικά» γράμματα «Είμαι γάιδαρος, παρκάρω όπου γουστάρω» κολλημένο στο παρμπρίζ!

Αυτόν τον απλό συλλογισμό έκαναν το 2006 τα μέλη των Street Panthers (Πάνθηρες των Δρόμων), μια παρέα φίλων από τη Θεσσαλονίκη που έχοντας αγανακτήσει από την αναιδή και αντικοινωνική συμπεριφορά εποχούμενων, αποφάσισαν να αναλάβουν δράση. «Δεν αρκούσε να τσατιζόμαστε βλέποντας τους παράνομα παρκαρισμένους πάνω σε πεζοδρόμια, διαβάσεις και πεζόδρομους. Δεν αρκούσε να φοβόμαστε όταν μας κυνηγούσαν οι μηχανές ακόμη και πάνω στα πεζοδρόμια. Δεν αρκούσε να κοιτάζουμε ανήμποροι όταν αυτοκίνητα και μηχανές έκαναν σιγά σιγά κατάληψη στον μοναδικό χώρο περιπάτου, το πλακόστρωτο της νέας παραλίας. Δεν αρκούμασταν να περιμένουμε πότε η πολιτεία θα ξυπνούσε», γράφουν. Τύπωσαν, λοιπόν, μερικές εκατοντάδες αυτοκόλλητα με σήμα τον… γάιδαρο και βγήκαν στους δρόμους. Στόχος τους, τα προκλητικά σταθμευμένα οχήματα σε λεωφορειολωρίδες, ράμπες αναπήρων, πεζοδρόμια. Ηξεραν όμως ότι δεν αρκούσε η δική τους συνεισφορά. Από το βήμα του Ιντερνετ (www.streetpanthers.gr), οι Πάνθηρες ζήτησαν τη συμμετοχή όλων μας – κι εμείς τους τη δώσαμε απλόχερα! Με ελάχιστο αντίτιμο, ο καθένας μπορεί να προμηθευτεί τα ειδικά αυτοκόλλητα και να γίνει ένας από τους Street Panthers.

Ο ακτιβισμός, ακτιβισμός, αλλά δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να τηρούμε κάποιους… κανόνες. «Κολλάμε μόνο στα τζάμια, όχι σε σημεία όπου η αφαίρεση του αυτοκόλλητου μπορεί να καταστρέψει τη βαφή. Προσέχουμε ώστε να μην προκαλούμε ζημιές. Ο παραβάτης δεν είναι εχθρός, είναι ένας πολίτης που έκανε λάθος. Αποφεύγουμε την αντιπαράθεση με τον παραβάτη οδηγό. Αν εμπλακούμε σε αντιπαράθεση, εξηγούμε ευγενικά ότι και οι πεζοί έχουν δικαιώματα».

Η Δεξιά που έχουμε και η Φιλελεύθερη παράταξη που χρειαζόμαστε

e-rooster.gr» Ελλάδα Πολιτική » Η Δεξιά που έχουμε και η Φιλελεύθερη παράταξη που χρειαζόμαστε.

Είναι θλιβερή η εικόνα που δίνουν τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας ειδικά τις τελευταίες ημέρες. Μιλούν σαν να μην έχουν καταλάβει τι έχει συμβεί. Αντιλαμβάνονται την ήττα με παραπολιτικούς όρους και αγνοούν ότι η βασική αιτία ήταν η επικέντρωση στην διαχείριση και στις πελατειακές σχέσεις. Στην καλύτερη περίπτωση, όπως έχει λεχθεί, η ΝΔ ήθελε απλά να είναι ένα άλλο ΠΑΣΟΚ, απλά πιο σεμνό και ταπεινό.

Η ΝΔ έφευγε ηττημένη το 1981 αλλά τότε παρέδιδε την εξουσία περήφανη για όλα αυτά που είχε καταφέρει. Μετά από μια περίοδο έντονης δοκιμασίας – δικτατορία, κυπριακό, πετρελαϊκή κρίση – η Ελλάδα του 81 ήταν πολύ καλύτερη από αυτή που η ΝΔ παρέλαβε το 74. Εγκαθίδρυσε μια σταθερή και στέρεη δημοκρατία. Έβαλε την Ελλάδα στην ΕΟΚ παρά την λυσσαλέα επίθεση της αντιπολίτευσης. Αντιμετώπισε την μεγάλη οικονομική κρίση χωρίς να καταδικάσει οικονομικά τις επόμενες γενιές. Οι κυβερνήσεις της περιόδου 74-81, πάρα τα λάθη και τις αδυναμίες τους, αντιμετώπισαν τα προβλήματα κατάματα και ουσιαστικά, πολλές φορές αγνοώντας το πολιτικό κόστος. Αυτές οι κυβερνήσεις έχουν αποδειχθεί μέχρι τώρα οι καλύτερες της μεταπολίτευσης.

Η σημερινή ΝΔ όφειλε να είχε διδαχθεί από το καλύτερο παλιό της ευατό. Όφειλε να μάθει απο τα δικά της λάθη και τα λάθη των αντιπάλων της. Το κύριο ζητούμενο σήμερα είναι η πολιτικοποίηση της ΝΔ. Και θα πρέπει να είναι μια πολιτικοποίηση που να μην είναι μια πιο ένθερμη αποδοχή των θέσεων των πολιτικών της αντιπάλων. Δεν χρειαζόμαστε ένα ΠΑΣΟΚ light που θα αναμένει την φθορά της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου για αναλάβει τα ινία του κράτους κάποια στιγμή στο μέλλον. Θα πρέπει να είναι μια πολιτικοποίηση που θα βασίζετε σε φιλελεύθερες και συντηρητικές αρχές και ιδέες.

Οικονομία: Είναι το πιο σημαντικό ζήτημα που το έθνος αντιμετωπίζει σήμερα. Είναι γνωστό πλέον ότι έχουμε μια οικονομία που δεν παράγει. Μια οικονομία που χωρίζει την Ελλάδα στα δύο, ανάμεσα σε αυτούς που ζουν από μια προνομιακή σχέση με το δημόσιο και αυτούς που καλούνται να πληρώσουν το κόστος αυτής της προνομιακής και αντιπαραγωγικής σχέσης. Τα στρώματα που κυρίως πλήττονται από αυτή την πολιτική είναι οι ανερχόμενες κοινωνικά ομάδες του ισχνού ιδιωτικού τομέα, οι νέοι καθώς επίσης και η νέα τάξη νεόπτωχων που δημιουργεί η ημισοσιαλιστική οικονομία της Ελλάδας.

H ΝΔ οφείλει να γίνει ο κύριος εκφραστής αυτών των ομάδων. Όχι υποσχόμενη ότι και αυτοί μπορεί να γίνουν συνδαιτυμόνες στην κατασπατάληση του εθνικού πλούτου – αυτός είναι ο ρόλος της αριστεράς – αλλά πείθοντας τους στην αναγκαιότητα μιας νέας οικονομίας που θα επιβραβεύει τους κόπους τους και την προσφορά τους στο κοινωνικό σύνολο. Χαμηλοί φόροι, ένα όσο το δυνατόν πιο ελαφρό κανονιστικό περιβάλλον, άνοιγμα όλων των τομέων της οικονομίας στον ανταγωνισμό και την παγκοσμιοποίηση είναι ο μονόδρομος της ανάπτυξης. Είναι η μόνη διέξοδος για την Ελλάδα και ειδικά για τα συγκεκριμένα στρώματα της κοινωνίας. Είναι επίσης η πιο εφικτή λύση για την αντιμετώπιση των τεράστιων χρεών που έχει συσσωρεύσει η χώρα. Η μείωση του χρέους μέσο φοροεπιδρομών δοκιμάσθηκε κατά την περίοδο διακυβέρνησης Μητσοτάκη με καταστροφικές οικονομικές και πολιτικές συνέπειες. Δεν μπορεί ο παραγωγικός τομέας της οικονομίας να φορτώνετε διαρκώς τα βάρη ενός διεφθαρμένου και σπάταλου δημόσιου τομέα. Η μείωση του χρέους και των ελλειμμάτων πρέπει να προέλθει αποκλειστικά από την ανάπτυξη και την μείωση των κρατικών δαπανών.

Εξωτερική Πολιτική: Δυστυχώς ο χώρος της δεξιάς πλήττεται από δυο συνάμα αντίθετες μα εξίσου ζημιογόνες πολιτικές. Η μια εκφράζεται από το ΛΑ.Ο.Σ. Έχει την τάση να μπερδεύει τους στόχους και την πραγματικότητα του 2009 με αυτή του 1453. Επίσης συγχέει την ρητορική πλειοδοσία στα εθνικά θέματα με την αποτελεσματική υπεράσπιση αυτών θεμάτων. Ο λαϊκισμός δεν είναι η απάντηση. Από την άλλη μεριά υπάρχει μια σχολή σκέψης που έχει μεταβάλει την υποχωρητικότητα και την αναβολή επίλυσης των εξωτερικών θεμάτων ως δήθεν υπεύθυνη και ρεαλιστική στάση. Η διπλωματία δεν είναι αυτοσκοπός αλλά μέσο προώθησης των δικών μας συμφερόντων.

Μια ΝΔ που θα αποφεύγει αυτά τα δυο άκρα θα μπορεί να αρθρώσει μια ρεαλιστική στρατηγική στα εθνικά θέματα.

Κοινωνική Πολιτική: Η αριστερά των προηγούμενων δεκαετιών προσπαθούσε να κρατικοποιήσει τα μέσα παραγωγής. Μπορεί τώρα να έχει αποδειχθεί περίτρανα η αποτυχία αυτού του εγχειρήματος αλλά η αριστερά στην Ευρώπη δεν έχει χάσει την εμμονή της στο να αυξάνει την δύναμη και εξουσία τους κράτους μειώνοντας το πεδίο δράσης του πολίτη. Σήμερα χρησιμοποιώντας την κοινωνική πολιτική προχώρα σε μια κρατικοποίηση της καθημερινής ζωής προσπαθώντας να αντικαταστήσει πανάρχαιους και αυτόνομους θεσμούς. Το βασικό θύμα αυτής της επέλασης είναι ο θεσμός της οικογένειας όπου το κράτος προσπαθεί να κερδίσει το ρόλο του γονέα. Στην κοινωνική αρχιτεκτονική του σήμερα οι δυνάμεις της αλλαγής θα επιφέρουν τις ίδιες καταστροφικές συνέπειες που είχαν οι αλλαγές στην αρχιτεκτονική της Αθήνας το 50. Στην δεκαετία του 50 δημιουργήσαμε μια οικιστική βαρβαρότητα και σήμερα προσθέτουμε μια κοινωνική.

Μια καινούργια ΝΔ θα πρέπει αυτή την φορά να σταθεί εμπόδιο στις συγκεκριμένες πολιτικές. Θα προτείνει ένα βασικό δίχτυ προστασίας για τους πολίτες που όμως δεν θα υπονομεύει υπάρχοντες θεσμούς κοινωνικής αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης.

Ταυτόχρονα η ΝΔ δεν θα πρέπει να σταθεί εμπόδιο όταν τμήματα της κοινωνίας θέλουν να συμμετάσχουν σε πατροπαράδοτους θεσμούς και να υιοθετήσουν τις βασικές τους αξίες και αρχές. Για παράδειγμα η ΝΔ θα πρέπει να είναι υπέρ του γάμου των ομοφυλόφιλων.

Ευρωπαϊκή Ένωση: Το κόμμα που έβαλε την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν δίνατε να μην έχει άποψη για το μέλλον της Ένωσης. Και δεν δικαιολογείτε να λέει ναι σε όλα όσα έρχονται από τις Βρυξέλλες. Η ΝΔ θα πρέπει να συμπράξει ώστε η Ελλάδα με άλλες χώρες της ΕΕ να γίνουν εμπόδιο στον αντιδημοκρατικό συγκεντρωτισμό που παρουσιάζετε σήμερα.

Άμυνα: Ένας από τους λόγους που οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν άσκησαν ουσιαστική πίεση στην Τουρκία πριν από την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων ήταν η γνώση τους για τις περιορισμένες επιχειρησιακές δυνατότητες του ελληνικού στρατού. Χωρίς ποτέ να το λέμε και ποτέ να κάνουμε τίποτα για αυτό το θέμα γνωρίζουμε ότι έχουμε μεγάλο πρόβλημα στο να αντιμετωπίζουμε τις κρίσεις που δημιουργεί η Τουρκία. Η κομματικοποίηση και η ολοένα αυξανόμενη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην εξωτερική μας πολιτική. Ήταν δυστύχημα που με το μόνο που ασχολήθηκε η ΝΔ όταν ήταν στην κυβέρνηση ήταν η μείωση της θητείας και των αμυντικών δαπανών.

Η άμυνα της χώρας είναι ο πρωταρχικός στόχος του κράτους και σε αυτό τον τομέα συνεχώς παραπαίει με απρόβλεπτες συνέπειες.

Εγκληματικότητα και Λαθρομετανάστευση: Μηδενική ανοχή είναι η απάντηση και σε αυτά τα δύο φαινόμενα. Ήταν απαράδεκτη η απραξία των κυβερνήσεων της ΝΔ. Αδυνατούσαν αυτές οι κυβερνήσεις να επιβάλουν τον νόμο και την τάξη καθώς επίσης και να αποτρέψουν την εισροή χιλιάδων παράνομων μεταναστών. Δεν δικαιολογείτε ένα κόμμα της δεξιάς να δείχνει τέτοια απίστευτη ανεκτικότητα σε τέτοια φαινόμενα. Τα ενοχικά σύνδρομα και η διαρκής ανάγκη να γίνουν αρεστοί στα αριστεροκρατούμενα ΜΜΕ οδήγησαν στην ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας και της λαθρομετανάστευσης.

Η ελληνική αστυνομία σεβόμενη τα ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών και των άλλων ατόμων που βρίσκονται στην Ελλάδα θα πρέπει να είναι ικανή να επιβάλει την τάξη. Στόχος για την λαθρομετανάστευση θα πρέπει να είναι η επιστροφή των παράνομων μεταναστών στις χώρες προέλευσης τους.

Και επειδή σχεδόν όλα τα κόμματα του κοινοβούλιου υπερασπίζονται τα δικαιώματα των παρανομούντων και των εγκληματιών θα πρέπει να υπάρχει και μια φωνή στο ελληνικό κοινοβούλιο που θα εκφράζει τις αγωνίες και τις απόψεις των θυμάτων τους, αυτό το ρόλο πρέπει να αναλάβει η ΝΔ.

Δημόσιος Τομέας: Η Ελλάδα ίσως έχει το μεγαλύτερο δημόσιο τομέα σε σχέση με τον πληθυσμό της από ότι όλες οι άλλες ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου. Είναι το βασικό εμπόδιο για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Σήμερα λόγο των κανόνων και της νοοτροπίας που κυριαρχεί στον δημόσιο τομέα είναι καθολικά γνωστό ότι η Ελλάδα υπάρχει για να εξυπηρετεί το κράτος. Ως αντιπολίτευση η ΝΔ θα πρέπει να πιέσει για την πολιτική που είχε υποσχεθεί ως κυβέρνηση: για κάθε δύο συνταξιοδοτήσεις στο δημόσιο θα πρέπει να γίνετε μόνο ένας διορισμός. Θα πρέπει να προτείνει και να προασπίζει την κατάργηση της μονιμότητας και τον ουσιαστικό έλεγχο του έργου και της παραγωγικότητας όλων όσων εργάζονται στο δημόσιο τομέα. θα πρέπει επίσης να απελευθερώσει μια σειρά από δημόσια αγαθά και υπηρεσίες από το κρατικό μονοπώλιο, .π. χ. κουπόνια εκπαίδευσης.

Ορθόδοξη Εκκλησία: Το θέμα δεν είναι ο διαχωρισμός εκκλησίας κράτους αλλά η αποκρατικοποίηση της ορθόδοξης εκκλησίας. Σήμερα η κρατικοποιημένη ορθόδοξη εκκλησία βρίσκετε σε μια κατάσταση παρακμής χάνοντας διαρκώς την ηθική και πνευματική της επιρροή στην κοινωνία. Ο εναγκαλισμός της με το κράτος υποκρύπτει αυτή την πραγματικότητα και δεν της επιτρέπει να δεί ότι βρίσκετε σε πορεία αυτοακύρωσης. Δεν είναι τυχαίο που τα τελευταία χρόνια που αυτό το φαινόμενο της αυτοακύρωσης παρουσιάστηκε σε δύο εκδοχές. Η πρώτη επί Χριστόδουλου όπου η εκκλησία μετατράπηκε σε ένα ημι-πολιτικό οργανισμό και τώρα επί Ιερώνυμου όπου τείνει να γίνει μια ακόμα μη κυβερνητική οργάνωση φιλανθρωπίας και «κοινωνικής δικαιοσύνης.»

Μια φιλελεύθερη δεξιά παράταξη θα πρέπει να υποστηρίξει την ηθική και οικονομική αυτονομία της εκκλησίας από το κράτος ως την μόνη διέξοδο για την επιβίωση της ελληνικής εκκλησίας.

Άρθρο του φίλου, (άλλοτε) συναγωνιστή και (άλλοτε) συμμάχου Ναπολέωντα Λιναρδάτου http://www.meticslexicon.blogspot.com

τί επιλέγω σε αυτές τις εκλογές;

Εκλογές 2009

Τα κόμματα

Όπως γνωρίζετε το κόμμα που υποστήριζα και συμμετείχα στις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις (2007 και 2009) και ήμουν μέλος μέχρι μερικούς μήνες πριν, η Φιλελεύθερη Συμμαχία, δεν κατεβαίνει σε αυτές τις εκλογές. Πολλοί φίλοι και γνωστοί έλεγαν ότι θα στηρίξουν τη Δράση σε αυτές (άποψη με την οποία διαφωνώ αλλά δεν είναι της ώρας) αλλά ούτε αυτή κατεβαίνει. Όπως οι φίλοι μου γνωρίζουν τα 2 κόμματα εξουσίας δεν με πείθουν ούτε ως συστήματα εξουσίας ούτε ως ιδεολογική και πολιτική πρόταση για το μέλλον του τόπου. Οι εναλλακτικές των μικρότερων κοινοβουλευτικών κομμάτων απορρίπτονται για αυτονόητους ιδεολογικούς και πολιτικούς λόγους. Οι εκτός κοινοβουλίου δυνάμεις που κατέρχονται στις εκλογές δεν με πείθουν ούτε ως «χαλαρή ψήφος». Πολλοί με ρωτούν τι θα επιλέξω τελικά. Ειλικρινά δεν ξέρω, δεν έχω αποφασίσει. Είμαι πολύ προβληματισμένος. Θέλω να ετοιμάσω ένα κείμενο με τα συν και πλην των εναλλακτικών που βλέπω για να αποφασίσω τι θα κάνω. Αν το πράξω τελικά, θα ανεβάσω και το σχετικό post.

***

Τα πρόσωπα

Όσον αφορά τις κεντρικές πολιτικές επιλογές, τα έγραψα παραπάνω. Δεν έχω αποφασίσει ακόμη, μία εβδομάδα πριν, ποιο κόμμα θα επιλέξω. Πέρα από αυτό όμως, και επειδή είμαι γνωστό πολιτικό ζώο, στηρίζω πρόσωπα, από πολλά κόμματα, με διάφορα κριτήρια: επειδή τους γνωρίζω, επειδή έχω δουλέψει μαζί τους, επειδή ξέρω τις ικανότητές τους και άλλους επειδή είναι φίλοι μου και τους εκτιμώ.

***

Κατά πρώτων υποστηρίζω ανθρώπους με τους οποίους έχω συνεργαστεί στο παρελθόν και είναι φίλοι, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό

ΝΔ

Αντώνης Σαμαράς (facebook fan page):

ένας καλός φίλος, σε καλές αλλά και δύσκολες στιγμές. Ένας αγωνιστής με αρχές και αξίες, με απόψεις που πολλές φορές πάνε κόντρα στο ρεύμα. Ένας άνθρωπος που μπορεί να σε παρακινήσει για να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό για έναν σκοπό, που δεν βάζει πάντα μπροστά το προσωπικό συμφέρον. Ένας άνθρωπος που δεν έχει ιδεολογικές παρωπίδες αλλά συναίσθηση των αναγκών. Με βαθιά πίστη στις δυνατότητας και ικανότητες του ατόμου, της χώρας και της Ευρώπης. Ο Αντώνης Σαμαράς, όπως υποθέτω ξέρετε, είναι πάντα υποψήφιος στην Μεσσηνία. Αν είχα πείσει τους φίλους στο γραφείο του να ασχοληθούν και με τα social media και το internet, θα ήταν καλά…

Βασίλης Κοντοζαμάνης (site, facebook page):

φίλος και συναγωνιστής για πολλά χρόνια. Μετριοπαθής και ικανός. Αναδείχθηκε σε τεχνοκράτη και ξαναπέρασε μετά στην πλευρά της πολιτικής. Κατεβαίνει για πρώτη φορά υποψήφιος στην Αρκαδία και του εύχομαι καλή επιτυχία.

Σταμάτης Μαύρος (site, facebook page):

ο παλιός μου πρόεδρος, στα χρόνια της ΟΝΝΕΔ. Για εμένα, υποκειμενικά πάντα, ίσως η καλύτερη προεδρία στην ιστορία της οργάνωσης. Που κατάφερε να δώσει έναν άλλον αέρα, που άφησε όλα τα ιδεολογικά και πολιτικά λουλούδια να ανθίσουν. Στην αρχή με στεναχώρησε που αποφάσισε να αφήσει τις επιχειρήσεις του και να ξαναμπεί στην πολιτική. Νομίζω ότι είναι μετριοπαθής και αντιλαμβάνεται άριστα τα μηνύματα των καιρών. Νομίζω ότι και η θητεία του σε θέσεις ευθύνης αποδείχθηκε πετυχημένη, όχι επειδή δεν έκανε τίποτε, αλλά αντιθέτως επειδή συγκρούσθηκε με κατεστημένες συμπεριφορές.

Λευτέρης Αυγενάκης (site, facebook page):

Ο Λευτέρης είναι αδελφός καλού φίλου και συναγωνιστή, με πορεία στην Παγκρήτιο Νεολαία. Νομίζω ότι είχε από τις καλύτερες παρουσίες νεοφώτιστου βουλευτή. Χωρίς να προέρχεται από τζάκι, ούτε από υψηλά κομματικά αξιώματα, έχει κάνει μια συνεπή πορεία στα κοινά που αξίζει συνέχειας. Είναι υποψήφιος στο Νομό Ηρακλείου.

Αγάπη Γερογιαννάκη (site):

με την Αγάπη δεν έχω συνεργασθεί αρκετά, αλλά ειλικρινά τη συμπαθώ και εκτιμώ όσα έχω δει ότι έκανε στην ΟΝΝΕΔ. Είναι υποψήφια στο Ρέθυμνο.

Άκης Γεροντόπουλος (site):

επίσης συναγωνιστής κάποτε, με τον οποίο έχω έρθει σε διαφωνία ουκ ολίγες φορές, αλλά τον εκτιμώ ειλικρινά. Είναι νομίζω από τους περισσότερο ευρωπαϊστές πολιτικούς, ασχέτως αν δεν το δείχνει συχνά. Ο ακριτικός Έβρος τον έχει τιμήσει αρκετές φορές μέχρι τώρα.

Νίκος Γιαννής (site):

Με τον Νίκο έχω δουλέψει τα τελευταία χρόνια στο χώρο των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και της κοινωνίας των πολιτών. Εκτιμώ πολύ τον ρόλο που έχει παίξει στην προσπάθεια της συνταγματικής αναθεώρησης, τόσο από την πλευρά των ΜΚο όσο και από την πλευρά της ΝΔ. Είναι ένας μετριοπαθής ευρωπαϊστής φιλελεύθερος πολιτικός, με βαθιά πίστη στις ικανότητες του ατόμου αλλά και θιασώτης του εθελοντισμού. Είναι υποψήφιος στο Υπόλοιπο Αττικής

ΠΑΣΟΚ

Άγγελος Τόλκας (site, facebook page):

τον Άγγελο τον γνώρισα αρχικά μέσω κοινών φίλων και κατόπιν συνεργάστηκα. Τον εκτίμησα ιδιαίτερα μέσα από την αντιπαράθεση. Ένας νέος με πίστη για τις ικανότητες των ανθρώπων της περιοχής του, με πρωτοποριακές ιδέες για το νομό Ημαθίας, όπου είναι υποψήφιος, με συνολική άποψη για την πολιτική, τη νεολαία, τον εθελοντισμό. Μετριοπαθής αλλά σίγουρος για τις απόψεις του, αντιπαρατίθεται σκληρά σε επίπεδο ιδεών αλλά κόσμια και με ήθος.

Κώστας Τριαντάφυλλος (site, facebook profile):

τον Κώστα τον γνώρισα περισσότερο στην προσπάθεια των 800 ΜΚΟ για το Σύνταγμα. Τις περισσότερες φορές, όπως και σε χώρους της νεολαίας όπου βρεθήκαμε, οι απόψεις μας δεν συνέπιπταν. Εκτίμησα όμως τη δυνατότητα σύνθεσης και αντίληψης των διαφορετικών απόψεων. Είναι υποψήφιος στη Χίο.

Εύα Καϊλή (site, facebook page):

στην Εύα έχω ιδιαίτερη αδυναμία. Έχουμε γνωριστεί αρχικά διαδικτυακά και κατόπιν έχει ανταποκριθεί όσες φορές ζητήσαμε τη συμμετοχή της ή τη βοήθειά της στο ΕΣΥΝ. Νομίζω ότι συνδυάζει πάρα πολύ καλά το ρόλο μίας νέας βουλευτή με τις ανησυχίες ενός ενεργού πολίτη, μακριά από τα κλισαρισμένα προαπαιτούμενα μιας γυναίκας στην πολιτική.

ΔΑ

Αλέξανδρος Αρβανιτάκης (blog, facebook page):

Ο Αλέξανδρος κατεβαίνει με τη Δημοκρατική Αναγέννηση στην Α΄ Αθήνας. Σημειώνω ότι σχεδόν πάντα είμασταν απέναντι σε όσα υποστηρίζαμε, τουλάχιστον στο ΕΣΥΝ όπου είχαμε πολλές φορές τη δυνατότητα να αντιπαρατεθούμε. Τον εκτιμώ για την μαχητικότητά του και το πάθος του ορισμένες φορές στην υπεράσπιση των απόψεών του. Νομίζω όμως ότι όσο μεγαλώνει γίνεται περισσότερο ουσιαστικός και λιγότερο ουσιαστικός, αλλά παραμένει πάντα έντονος στην κριτική του.

***

Κατά δεύτερον, από άποψη, στηρίζω τις υποψηφιότητες οργανωμένων νεολαίων που επίσημα στηρίζουν οι οργανώσεις νεολαίας των κομμάτων τους. Ξέρω ότι σε αυτό πολύ φίλοι αντιδρούν, όμως εγώ πιστεύω ειλικρινά στο ρόλο και το έργο των πολιτικών νεολαιών (όχι των φοιτητικών παρατάξεων) και επιπλέον θεωρώ πολύ σημαντικό το να αναδεικνύονται νέοι άνθρωποι στην πολιτική. Οι υποψηφιότητες των 2 μεγάλων πολιτικών νεολαιών που υποστηρίζονται από τις νεολαίες τους είναι:

ΟΝΝΕΔ

Α ΑΘΗΝΩΝ: Σπυλιωτοπούλου Χριστίνα (Νινέττα) και Λαζογεώργου Κλειώ, Β ΑΘΗΝΩΝ: Λαρίσση Ιωάννα (Τζοβάνα) και Λυγουρη Άννα, Α ΠΕΙΡΑΙΑ: Βουτσινάς Ιωάννης Κατσαφάδος Κώστας και Τσέγκα Μαρία, Υπόλοιπο Αττικής: Ράπτη Δήμητρα, ΗΛΕΙΑ: Λυγουρα Δήμτρα, ΚΙΛΚΙΣ: Μούσα Βάγια, ΜΑΓΝΗΣΙΑ: Κοπάνας Αργύρης, ΡΕΘΥΜΝΟ: Αγάπη Γερογιαννάκη

Νεολαία ΠΑΣΟΚ

Ως υποψήφιοι από τη Νεολαία ΠΑΣΟΚ, με στήριξη της οργάνωσης, διαβάζω ότι κατέρχονται ο Γιάννης Δραμουντάνης στο Ρέθυμνο, ο Φραγκίσκος Παρασύρης στο Ηράκλειο, ο Άγγελος Τόλκας στην Ημαθία, ο Κώστας Τριαντάφυλλος στη Χίο, ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος στην Αρκαδία, η Πετρούλα Ντελεδήμου στη Μαγνησία, ο νυν βουλευτής Μιχάλης Κατρίνης στην Ηλεία, η Αλεξάνδρα Λύγουρα στην Καστοριά, η Μαρίζα Τσακαλέρου-Κλαπάφτη στην Καβάλα, η Ράνια Κεδίκογλου στην Α’ Θεσσαλονίκης, ο Γιώργος Λάγαρης στην Ευρυτανία, ο Άκης Βαγιάκος στη Βοιωτία, η Νάντια Γιαννακοπούλου στη Μεσσηνία, η Αθηνά Mαλαγαρδή στην Α’ Αθήνας, η Μαρία Διακολιού, η Άγκαθα Καρρά και η Βίκυ Νικάκη στη Β’ Αθήνας.

ΚΝΕ

Ειλικρινά δεν ξέρω τους ΚΝίτες που υπάρχουν στα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ. Όμως θεωρώ τιμή για μια οργάνωση νεολαίας ο εν ενεργεία επικεφαλής της να είναι και βουλευτής. Από το 2007 αυτό συμβαίνει με τον Γιάννη Πρωτούλη της ΚΝΕ και θα χαρώ να δω το ίδιο να εξακολουθήσει να συμβαίνει.

Νεολαία ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ

Τα ίδια με τα παραπάνω ισχύουν και για τον Δημήτρη Τζανακόπουλο της Νεολαίας ΣΥΝ. Από εκεί και πέρα δεν γνωρίζω τους νέους του ΣΥΝ και των άλλων συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ. Γνωρίζω όμως τον Γιάννη Μπουρνούς που προέρχεται από τη Νεολαία ΣΥΝ (βρίσκεται στην ΚΠΕ του κόμματος) και κατεβαίνει στη Λέσβο. Παρά τις μεγάλες ιδεολογικοπολιτικές διαφορές, παρακολουθώ την πορεία του, κυρίως σε διεθνές επίπεδο, και μπορώ να πω ότι αξίζει την ψήφο όσων συμμερίζονται τις απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ.

ΝΕΟΣ – ΛΑΟΣ

Είναι λίγοι οι άνθρωποι της Νεολαίας του ΛΑΟΣ με τους οποίους έχω συνεργαστεί ή ξέρω ότι κατεβαίνουν υποψήφιοι. Ένας από αυτούς είναι ο πρώην πρόεδρος της Νεολαίας, ο Παναγιώτης Καράμπελας, στη Θεσσαλονίκη τον οποίο εκτιμώ ιδιαιτέρως, μέσα από τις συγκλίσεις και τις αντιπαραθέσεις μας, τόσο για την προσήλωσή του στις απόψεις του όσο και για το πραγματικά ήπιο και κόσμιο ύφος και ήθος που εκφέρει τον πολιτικό λόγο του.

***

Επιπλέον σας πληροφορώ για μερικούς υποψηφίους για τους οποίους είμαι απλά θετικά διακείμενος από την γενικότερη παρουσία τους, όπως εγώ την κρίνω.

ΝΔ

Κώστας Κιλτίδης: ξέρω ότι πολλοί θα διαφωνήσετε, ιδίως λόγω της εμπλοκής του σκάνδαλο του Βατοπεδίου. Ίσως και για άλλους λόγους. Όμως ομολογώ ότι έχω μια συμπάθεια που πηγάζει από τον λόγο που τον γνώρισα. Δούλεψε πολύ, πριν γίνει υπουργός, στη Διακομματική Επιτροπή της Βουλής για τα Ναρκωτικά. Τον γνώρισα εκεί, όχι σε ημερίδες και συζητήσεις, αλλά στο δρόμο. Είδα έναν πολιτικό που είναι ανθρώπινος εκεί που χρειάζεται: σε αυτούς που έχουν ανάγκη. Είχα αρνητικά στερεότυπα για το άτομό του τα οποία αναθεώρησα όταν είδα ότι βγήκε στο πεζοδρόμιο της Ομόνοιας, χωρίς παρατρεχάμενους, με τα παιδιά του ΟΚΑΝΑ, για να μιλήσει και να φροντίσει για τους χρήστες ναρκωτικών. Όταν άλλοι βουλευτές της Επιτροπής επέλεξαν να μην έρθουν ή να παρακολουθούν με ασφάλεια από μακριά…

Μιχάλης Αγγελόπουλος: ο Μιχάλης έχει μια μακρά πορεία στο Φεντεραλιστικό κίνημα στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Είναι ένας βαθιά ευρωπαϊστής πολιτικός που νομίζω ότι είχε πετυχημένη παρουσία, χωρίς επικοινωνιακές φανφάρες, στις κυβερνητικές θέσεις που ανέλαβε.

Άρης Σπηλιωτόπουλος: είναι από τους λίγους πολιτικούς που συνδυάζει εικόνα και ουσία. Ίσως είναι και από τους λίγους πολιτικούς που σε μια συζήτηση ακούει. Και δεν έχει δυσκολία να πεισθεί, αν τα επιχειρήματα οδηγούν στο να αλλάξει άποψη.

Κωστής Χατζηδάκης: τον Κωστή τον γνώρισα, επιδερμικά, μαθητής ακόμη, στην ΟΝΝΕΔ. Είναι γνωστές οι φιλελεύθερες θέσεις του και σημαντική η παρουσία του στο Ευρωκοινοβούλιο. Νομίζω ότι και ως Υπουργός αναδείχθηκε αποτελεσματικός, άσχετα αν άρχισε να βάζει πολύ «μεσαίο χώρο» στο λόγο του…

Χρήστος Σταϊκούρας: ο Χρήστος νομίζω ότι είναι από τους πολύ καλούς νέους βουλευτές, με ιδιαίτερη επιστημονική κατάρτιση. Δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για θέματα Νεολαίας. Ξέρετε, είναι και Κυψελιώτης, έχουμε τελειώσει το ίδιο σχολείο, οπότε έχω μια μικρή προτίμηση…

Ρόδη Κράτσα: την εκτιμώ γιατί έχει κάνει νομίζω μια αξιόλογη παρουσία στο Ευρωκοινοβούλιο, ενώ παράλληλα έχει πολιτική ενασχόληση με ορισμένα σοβαρά θέματα (νέοι, γυναίκες, ευρωμεσογειακή συνεργασία, κοινωνική πολιτική). Θεωρώ όμως ότι θα είναι χρησιμότερη ως Αντιπρόεδρος στο Ευρωκοινοβούλιο από ότι βουλευτής…

ΠΑΣΟΚ

Μιχάλης Κατρίνης: ο Μιχάλης προέρχεται από το χώρο της νεολαίας και δείχνει πάντα ιδιαίτερο ενδιάφερον. Είναι συγκροτημένος και ήρεμος, ενώ παράλληλα πείθει με επιχειρήματα για τις απόψεις του.

Άκης Βουγιούκος: Και ο Άκης προέρχεται από το χώρο της Νεολαίας και είναι πολύ δυναμικός.

Αργύρης Αργυριάδης: Ο Αργύρης επίσης προέρχεται από τη νεολαία αλλά από τον χώρο του ανένταχτου κομματικά φοιτητικού συνδικαλισμού. Είναι και φίλος φίλης, οπότε μάλλον τον υποστηρίζω…

Κώστας Σκανδαλίδης: το κυβερνητικό του παρελθόν δεν με ενθουσιάζει. Όμως εκτιμώ ιδιαιτέρως την ικανότητά του να αντιλαμβάνεται την ευρύτερη εικόνα, ενώ πιστεύω στην άποψή του για σύγκλιση ΠΑΣΟΚ με αριστερές δυνάμεις.

Άννα Διαμαντοπούλου: η Άννα Διαμαντοπούλου μου είναι συμπαθής γιατί εκτιμώ ότι έχει μια προοδευτική ευρωπαϊκή αντίληψη για την πρόοδο της χώρας

Απόστολος Κακλαμάνης: Ο Απόστολος Κακλαμάνης μου είναι πολύ συμπαθής κυρίως λόγω της θητείας του ως Πρόεδρος της Βουλής. Σημειώνω ότι στήριξε πάντα το ΕΣΥΝ, από τα πρώτα του βήματα μέχρι σήμερα, ανεξαρτήτως κομματικών απόψεων. Δεν έχω σταθμίσει την πρότερη υπουργική του θητεία τη 10ετία του 1980, δεν την θυμάμαι κιόλας…

Κουβέλης Σπύρος: Νέο πρόσωπο, πολλά υποσχόμενο. Φίλοι που εκτιμώ τις απόψεις τους και τη δουλειά τους τον στηρίζουν, οπότε εμπιστεύομαι την κρίση τους.

Άρης Μουσιώνης: Νομίζω ότι είναι ένας συνεπής αγωνιστής του ΠΑΣΟΚ. Ανήκει σε αυτούς που ονομάζω «αριστερό άλλοθι» του Κινήματος. Εκτιμώ την κινητοποίησή του στη Γάζα και στο θέμα Ηλιόπουλου και εμπιστεύομαι την κρίση άλλων καλών φίλων που εκτιμώ την ανάλυσή τους…

Μίμης Ανδρουλάκης: για τον Μίμη λίγα μπορώ να πω εγώ. Μιλά η δημόσια παρουσία του και τα βιβλία του. Από τους πολιτικούς που αξίζει να έχουμε πάντα στη Βουλή, που μπορούν να δουν την ευρύτερη εικόνα, που αντιλαμβάνονται τις ανάγκες των καιρών πριν ίσως προκύψουν ευδιάκριτα.

Πετρούλα Ντελεδήμου: Η Πετρούλα προέρχεται από τη Νεολαία και είναι εν ενεργεία Πρόεδρος των Νέων Ευρωπαίων Σοσιαλιστών. Κινείται με άνεση τόσο στα σαλόνια των Βρυξελλών όσο και στα χωριά της Μαγνησίας, προωθώντας τις απόψεις της.

ΣΥΝ ΣΥΡΙΖΑ

Αλέξης Τσίπρας: Τον Αλέξη τον στηρίζω ως «σύμβολο» της ηλιακής ανανέωσης στα κόμματα. Δεν κρύβω ότι τον ψήφισα στις δημοτικές εκλογές. Οι πολιτικές του θέσεις βέβαια με βρίσκουν αντίθετο, αλλά έχει παίξει ουσιαστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις της παράταξής του – και κατεβαίνει με σταυρό…

Φώτης Κουβέλης: Παρά τον παλαιό τύπου λόγο του νομίζω ότι είναι η πιο αξιόλογη μορφή της ανανεωτικής αριστεράς σήμερα. Πάντα θεωρούσα χρήσιμο τον λόγο της. Μετά την απώλεια του Μιχάλη Παπαγιαννάκη, είναι ο άνθρωπος που εγώ βλέπω ως κύριο εκφραστή της…

ΛΑΟΣ

Όσο και αν κάποιοι δεν επιθυμούν να βλέπουν ή να ακούν το ΛΑΟΣ, προσωπικά πιστεύω ότι είναι πολύ χρήσιμο κόμμα. Όχι τόσο για τις θέσεις που παίρνει, με τις οποίες διαφωνώ σε πολύ μεγάλο βαθμό, ούτε φυσικά για τον αρχηγό του, τον οποίο θεωρώ πραγματικά έναν πολύ επικοινωνιακό αλλά άκρως λαϊκιστή πολιτικό. Είναι χρήσιμοι διότι μπορούν να ενσωματώνουν στην αστική δημοκρατία ακραίες δυνάμεις που υπό άλλες συνθήκες θα δούλευαν ίσως κατά της δημοκρατίας. Αρκεί φυσικά αυτές οι δυνάμεις να μην καθορίζουν τις επιδιώξεις και την ατζέντα…

Όσον αφορά συγκεκριμένα στελέχη του ΛΑΟΣ, νομίζω ότι τόσο ο Άδωνις Γεωργιάδης όσο και ο Μάκης Βορίδης προσφέρουν αρκετά σε κοινοβουλευτικό επίπεδο και, μετά τη δίχρονη παρουσία στα έδρανα, μπορώ να πω ότι εκτιμώ τις δυνατότητές τους. Επίσης πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα πρέπει ίσως να δικαιωθεί ο μακροχρόνιος αγώνας πολλών Βορειοηπειρωτών στο πρόσωπο του Μπάμπη Καραθάνου, πρώην προέδρου της ΕΝΒΗ, ο οποίος αφού έφυγε από τη ΝΔ, τώρα κατεβαίνει με το ΛΑΟΣ στη Β Αθήνας.

***

Επειδή έχω πολύ καιρό να γράψω στο blog μου, ελπίζω τα σχόλια να μην είναι τόσα πολλά όσα θα ήταν (από διαφωνούντες φίλους) τον καιρό που έκανα blogging αντί για microblogging. Όμως, όπως ξέρετε, μου αρέσει να λέω την άποψη μου, ακόμη και όταν διαφωνώ με πολλούς ή και τους περισσότερους…

συναυλία με τον Σάκη Ρουβά για το περιβάλλον

Όλοι μαζί, πρώτος Εσύ, για τοι Περιβάλλον!

sakis live @Kallimarmaro, Athens ny Hellenic Youth Council

Το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας διοργανώνει μεγάλη συναυλία για το περιβάλλον με το ΣΑΚΗ ΡΟΥΒΑ στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο την Τετάρτη 1 Ιουλίου και ώρα 20.00.

Η συναυλία διεξάγεται στο πλαίσιο της μεγάλης δράσης του Εθνικού Συμβουλίου Νεολαίας «SMS of YOUTH 2009–δράσεις για το Περιβάλλον» που αφορά σε ένα θέμα της καθημερινότητας όλων των πολιτών. Συγκεκριμένα με το SMS of YOUTH 2009 συμμετέχουν  ταυτόχρονα 2500 επίσημοι φορείς (Υπουργεία, Περιφέρειες, Δήμοι, Κοινότητες, Νομαρχίες, ΑΕΙ, ΑΤΕΙ, Επιμελητήρια, Τεχνικό Επιμελητήριο, ΤΟΣΥΝ, ΜΚΟ, Ιδιωτικές Εταιρίες) και γίνεται προσπάθεια να καταστεί ο Έλληνας πολίτης, ενεργός πολίτης στο θέμα του περιβάλλοντος, μειώνοντας τη σπατάλη του νερού και κάνοντας ανακύκλωση.

Με κεντρικό μήνυμα «Όλοι μαζί πρώτος εσύ» περιμένουμε εσάς για να στείλουμε μαζί με το Σάκη ένα μήνυμα για το περιβάλλον!

Εισιτήρια διατίθενται στα καταστήματα: Μetropolis, Fnac και Public και η
Τιμή του Εισιτηρίου είναι 15 Ευρώ.

Sakis Live @Kallimarmaro, Athens By Hellenic Youth Council

Περισσότερα για τη δράση SMS of Youth: http://www.smsofyouth.gr/
Περισσότερα για το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας: http://esyn.gr/

Ten Commandments from Entrepreneurial ‘Evangelist’ Guy Kawasaki – Knowledge@Wharton

originally published @ http://knowledge.wharton.upenn.edu/article.cfm?articleid=2258

When Guy Kawasaki talks about business innovation, as he did recently at a University of Pennsylvania technology conference, he brings more than 25 years of major-league experience to the conversation — a background that the good-humored investor and entrepreneur calls «my checkered past.» After getting a psychology degree at Stanford and an MBA at UCLA, the Hawaii-born Kawasaki became the second software «evangelist» at Apple Computer, where his job from 1983 to 1987 was to convince people to create software for the Macintosh. Kawasaki fondly recalls his colleagues at Apple as visionary, driven and «arguably the greatest collection of egomaniacs in the history of California — though the record has subsequently been broken by Google.»

After leaving Apple, Kawasaki started his own companies in addition to becoming an author, consultant and venture capitalist. His books include The Macintosh Way, Rules for Revolutionaries, Selling the Dream and, most recently, Reality Check. Now 54, Kawasaki listens to pitches from start-ups regularly at his venture capital firm, Garage Technology Ventures. Its portfolio includes technologies ranging from logistics outsourcing to renewable energy, though he admits the firm hasn’t yet had its breakout hit — its own Apple or Google. In 2008, Kawasaki launched Alltop, a free Web site that uses RSS feeds to aggregate, by topic, the latest stories from thousands of web sites and blogs. His blog, «How to Change the World,» is among the most visited business strategy sites.

At Penn, he spoke at a conference marking the 20th anniversary of the Executive Master’s in Technology Management (EMTM) program, offered by Penn Engineering and co-sponsored by Wharton. His talk, titled «The Art of Innovation,» amounted to a 10-point manifesto on how to make something of value for customers. Along the way, he invoked funny and revealing examples that included everything from obsolete ice-delivery men to beach sandals that open beer bottles.

The following is a summary of Kawasaki’s «Ten Commandments»:

1. Make meaning, not money. «As venture capitalists,» Kawasaki said, «we deal with many companies, and often they come in [saying what] they think we want to hear: that they want to make money. It’s been my observation that most companies founded on this concept of making money pretty much fail. They attract the wrong kind of co-founders and early employees.» Rather, he says, entrepreneurs should focus on making their product or service mean something beyond the sum of its components — and the money may very well follow. He noted how Nike made its aerobic sneakers for women into more than just «two pieces of cotton, leather and rubber, manufactured under somewhat suspect conditions in the Far East.» With smart advertising about how women traditionally have been measured and judged, Nike «turned $2.50 of raw materials into something that stands for efficacy and power and liberation. They are making meaning with shoes. Great companies make meaning.» Certainly, Apple has done that with the Mac, iPhone and other devices.

2. Make a mantra, not a mission statement. Bland, generic company mission statements — about «delivering superior-quality products and services for our customers and communities through leadership innovation and partnerships» — serve no one but the consultant brought in to develop them, Kawasaki said. Instead, keep it short and define yourself by what you want to mean to consumers. Nike stands for «authentic athletic performance.» FedEx is about «peace of mind.» To get everyone internally and externally on the same page, explain why your organization exists and how it meets customers’ needs and desires.

3. Jump curves. Innovating is harder than just staying a little bit ahead of competitors on the same curve. «If you’re a daisy-wheel printer company, the goal is not to introduce Helvetica in another point size. The goal is to jump to laser printer,» he said. That’s easier in some businesses than others. Kawasaki noted how in the days before refrigeration, the ice industry consisted of ice harvesters in cold climates using horses, sleighs and saws to collect ice outdoors during winter months. Ten million pounds of ice were shipped in 1900 that way, he said. Then came «Ice 2.0» — factories that could freeze ice anywhere and an ice man who would deliver it to establishments and homes. Finally came «Ice 3.0»: home refrigerators.

Of course, none of the ice harvesters got into the ice factory business, and none of the factories got into the refrigerator business. That’s because «most organizations define themselves in terms of what they do,» he said, «instead of thinking ‘what benefit do we provide the customer?’ True innovation comes when you jump curves, not when you duke it out for 10% or 15% better.»

4. In product design, «roll the DICEE.» That’s an acronym. «D» is for deep, which to Kawasaki means thinking about features that go beyond the norm. One of his favorite «deep» ideas: Fanning Reef sandals, which have a bottle opener built into the sole. «I» is for intelligence, as seen in the design of Panasonic’s BF-104 flashlight, which uses batteries of three different sizes to accommodate the random mix of extra batteries many people have around the house. «C» is for complete — or being not just a product, but including support and service. The first «E» is for elegance: Beauty matters, according to Kawasaki. «Companies should have CTOs — chief taste officers,» he said. The second «E» is for emotive. «Great products generate strong emotions: Think Harley Davidson, Macintosh.»

5. Don’t worry, be «crappy.» This doesn’t mean ship a bad product, but «your innovation can have elements of crappiness to it,» Kawasaki said. Twitter has a litany of flaws, but it is changing people’s habits. The first Mac had plenty of room for improvement, but it made a statement about the future of personal computing, and it did not need to wait.

6. Polarize people. Try to be all things to all people and you often ship mediocrity, Kawasaki said. The boxy Toyota Scion xB looks ugly to some people but very cool to its devotees. TiVo became popular while maddening the advertising industry.

7. Let 100 flowers blossom. Borrowing from Chairman Mao, Kawasaki said you never know where the flowers will emerge, so let them grow. Innovations may attract unexpected and unintended customers. Think of Avon Products’ Skin-so-Soft cream, which became popular as a mosquito repellent. Rule one, he said, is «take the money. Rule two: Learn who’s buying your product, ask them why and give them more reasons. That’s a lot easier than asking people who aren’t interested ‘why not,’ and trying to change their minds.»

8. Churn, baby, churn. Always improve. Listen to customers for ideas. That’s difficult, Kawasaki said, because an innovator or entrepreneur must often ignore the advice of naysayers and «bozos» who say it can’t be done. Once it is done, and the product reaches the hands of customers, it’s time to start listening to their feedback. «Once you ship, then you flip,» Kawasaki said.

9. Niche yourself. Find your place, Kawasaki urged. He showed a simple X-Y graph, with the usual four quadrants mapping the variables «Uniqueness» and «Value.» A product or service does not need to be unique if it delivers value. That, he said, is how Dell won market share selling computers. In the lower left quadrant of his X-Y graph he placed many of the me-too dot.com companies of the late 1990s that were low value and uninspired. But in the upper-right quadrant were high value, unique products and services. They included the online movie-ticketing service Fandango and the Clear card that can speed passage through airport security. «The upper-right-hand corner is the holy grail of marketing,» he said. «It’s where meaning is made, it’s where money is made, it’s where history is made.»

10. Follow the 10-20-30 rule when pitching to venture capitalists. That means no more than 10 PowerPoint slides, a limit of 20 minutes for the pitch, and using a 30-point font size in the presentation (to keep it simple). The goal of such pitches isn’t to walk home with a check, he said, it’s to «not be eliminated» from consideration.

Kawasaki added one bonus point for innovators — and a mea culpa. «Don’t let the bozos get you down,» he said, trotting out some well-worn statements from technology naysayers, such as IBM chairman Thomas Watson’s assertion in 1943 that the total worldwide market for computers was «maybe five» (computer historians question the authenticity of the unsubstantiated quote), and Western Union’s inability to see a use for the telephone. These companies were trapped by thinking about what they already did, rather than what could be done next. Ignore them, Kawasaki said. Nevertheless, he admitted he was a «bozo» himself once. In the mid-1990s, he was offered a chance to interview for the CEO position at Yahoo. He declined. He saw the web as just another thing to do with a computer modem, and a web index as having limited value. «By my calculation, this decision cost me $2 billion.»

Για μια νέα Ελλάδα σε μια νέα Ευρώπη

Διακήρυξη της Φιλελεύθερης Συμμαχίας για τις ευρωεκλογές της 7^ης Ιουνίου 2009

Για μια νέα Ελλάδα σε μια νέα Ευρώπη,

της ελευθερίας, της οικονομικής ανάπτυξης και της δημοκρατίας.

Τέσσερα επείγοντα ερωτήματα που ζητούν σαφείς απαντήσεις.

Μετά από 50 χρόνια ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης οι πολίτες της Ευρώπης είναι αντιμέτωποι με μια τριπλή κρίση, κρίση ταυτότητας, κρίση σκοπού και κρίση μέσων. Οι πολίτες της Ευρώπης θέτουν επιτακτικά τα ακόλουθα ερωτήματα:

1. ποιοι είμαστε;
2. ποιοι είναι οι στόχοι μας;
3. πώς θα ξεπεραστεί η κρίση;
4. τι μέσα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε για να βγούμε από το τέλμα;

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θεωρεί ότι όλα τα πολιτικά κόμματα οφείλουν απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, ιδιαίτερα μάλιστα ενόψει των ευρωεκλογών, και καταθέτει στην κρίση του εκλογικού σώματος την παρούσα, δική της, συνεισφορά.

Ποιοι είμαστε;

• Κοινή Ευρωπαϊκή μας ταυτότητα οι αξίες του Διαφωτισμού.

Το ζήτημα της ταυτότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν περίπου λυμένο στα χρόνια του ψυχρού πολέμου, την περίοδο δηλαδή που τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν δημοκρατίες σε αντίθεση με τον ολοκληρωτισμό των καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης. Όμως, η κατάρρευση του κομμουνισμού, οι διαδοχικές διευρύνσεις οι οποίες συμπεριέλαβαν χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και η έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, έθεσαν σε κρίση την Ευρωπαϊκή ταυτότητα και το υπάρχον θεσμικό της οικοδόμημα. Έθεσαν επίσης το ερώτημα μέχρι ποιο σημείο μπορούν να διευρυνθούν τα όρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θεωρεί ότι αυτή η κρίση ταυτότητας αποτελεί μια ευκαιρία να στραφούμε και πάλι στις αξίες πάνω στις οποίες θεμελιώθηκαν οι φιλελεύθερες δυτικές κοινωνίες, δηλαδή στις ιδέες του Διαφωτισμού, της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου, της προάσπισης των ατομικών δικαιωμάτων και της ελεύθερης οικονομίας. Αυτή η Ευρωπαϊκή ταυτότητα δίνει προτεραιότητα στην αυτονομία του ατόμου να απολαμβάνει αναφαίρετα δικαιώματα (στη ζωή, στην επιδίωξη της ευτυχίας, στην ιδιοκτησία) και ελευθερίες (της συνείδησης, της γνώμης, της έκφρασης, του αυτοπροσδιορισμού), που οριοθετούνται από την ατομική ευθύνη. Η Ευρωπαϊκή ταυτότητα δεν μπορεί παρά να στηρίζεται στη βασική αξία του Διαφωτισμού, τον ανθρωπισμό, που επιβάλλει το σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, την ανεκτικότητα της διαφορετικότητας και την αποδοχή της πολυμορφίας (γλωσσών, πολιτισμών, θρησκειών και εθνικών αυτοπροσδιορισμών) μέσα σε ένα ευρύτερο σύνολο.

Για τη Φιλελεύθερη Συμμαχία αυτές είναι οι αξίες που προσδιορίζουν την κοινή Ευρωπαϊκή μας ταυτότητα και στις οποίες οι φιλελεύθερες δυτικές κοινωνίες οφείλουν την εντυπωσιακή πρόοδο τους.

Ποιοι είναι οι στόχοι μας; Πώς θα ξεπεραστεί η κρίση;

• Κοινός Ευρωπαϊκός μας στόχος η οικονομική ανάπτυξη, η εμπέδωση της ελευθερίας, του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας, στην Ευρώπη και τον κόσμο.
• Διαρθρωτικές αλλαγές τώρα!

Οι στόχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης γίνονται όλο και λιγότερο εμφανείς και κατανοητές με αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι πολίτες να απογοητεύονται και να δυσπιστούν ακόμα και για την ύπαρξή τους. Βασική ευθύνη για αυτή την απογοήτευση των πολιτών φέρουν οι ηγέτες των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αντί να εξηγούν δημόσια και να υπερασπίζονται τις αποφάσεις που, οι ίδιοι, παίρνουν από κοινού στις Βρυξέλλες, υποκρίνονται ότι τις ανακαλύπτουν εκ των υστέρων και συντάσσονται με τους λαϊκιστές επικριτές τους.

Σκοπός για μας, τους λαούς της Ευρώπης, είναι να ζούμε αρμονικά στον κόσμο διατηρώντας την ταυτότητά μας, τις κοινές μας αξίες και την ευημερία μας. Όμως αυτή η διατήρηση της ταυτότητάς μας, των αξιών μας και της ευημερίας μας δεν θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένες, και για πάντα διατηρητέες, καθώς νέες προκλήσεις τις θέτουν διαρκώς σε κίνδυνο.

Πιο συγκεκριμένα, ο σημερινός κόσμος χαρακτηρίζεται από δυο νέα φαινόμενα: από τη μία πλευρά της εξόδου από τη φτώχεια κρατών ορισμένα από τα οποία αποκτούν ένα σημαντικό παγκόσμιο ρόλο, και από την άλλη πλευρά της ενίσχυσης ιδεολογιών που ενθαρρύνουν νέες μορφές ολοκληρωτισμού, εθνικού προστατευτισμού και ξενοφοβίας. Στα φαινόμενα αυτά, η Ευρωπαϊκή Ένωση δρα κατακερματισμένη από αντιμαχόμενες εθνικές πολιτικές και αδύναμη.

Σε μια περίοδο οξύτατης διεθνούς οικονομικής κρίσης, οι Ευρωπαίοι ηγέτες εμφανίζονται να ενδιαφέρονται μόνο για τα στενά εθνικά τους συμφέροντα ή, ακόμα χειρότερα, μόνο για την επανεκλογή τους ενώ πριν εννιά χρόνια οι ίδιοι διατύπωναν τη στρατηγική της Λισσαβόνας η υλοποίηση της οποίας μέχρι το 2010 θα επέτρεπε στην Ευρωπαϊκή Ένωση: «να γίνει η πιο δυναμική και ανταγωνιστική, βασισμένη στη γνώση οικονομία στον κόσμο, ικανή για βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη με περισσότερες και καλύτερες δουλειές και τη μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή». Είναι προφανές ότι αν είχε έστω προσεγγιστεί αυτός ο στόχος, η Ευρώπη θα ήταν καλύτερα προετοιμασμένη για να αντιμετωπίσει τη σημερινή οικονομική κρίση. Δυστυχώς όμως, ήδη από το 2005, είχε διαπιστωθεί από τους ίδιους τους Ευρωπαίους ηγέτες η ανικανότητά τους να αντιμετωπίσουν τα διαρθρωτικά προβλήματα της Ευρώπης και να υλοποιήσουν τους στόχους που οι ίδιοι είχαν θέσει. Σήμερα, εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, εμφανίζονται οι Ευρωπαίοι ηγέτες χωρίς κοινή πολιτική και κινούμενοι προς λάθος κατευθύνσεις, καθώς για πρώτη φόρα μετά από πολλές δεκαετίες τα σύννεφα του οικονομικού προστατευτισμού πλανώνται πάνω από την Ευρώπη και απειλούν να εκτροχιάσουν όλη την πρόοδο που έχει σημειωθεί στο διασυνοριακό εμπόριο τα τελευταία 50 χρόνια.

Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι η σημερινή κρίση μεγεθύνει και επαναφέρει στο προσκήνιο χρόνια διαρθρωτικά προβλήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ενός εκάστου των μελών της. Είναι πλέον καιρός οι Ευρωπαϊκές ηγεσίες να αντιμετωπίσουν τις σύγχρονες πολιτικοοικονομικές προκλήσεις μέσω αναπροσανατολισμού των Ευρωπαϊκών πολιτικών, από τις ανεπιτυχείς επιδοματικές (πχ Κοινή Αγροτική Πολιτική), σε πολιτικές επέκτασης και απελευθέρωσης της εσωτερικής αγοράς, δίωξης των μονοπωλίων, εποπτείας του χρηματοπιστωτικού συστήματος, προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων, καταπολέμησης της διαφθοράς και του εγκλήματος και τη διασφάλιση αποτελεσματικής εξωτερικής πολιτικής και αμυντικών δομών. Είναι πλέον καιρός οι Ευρωπαϊκές ηγεσίες να αντιληφθούν ότι, εν μέσω της παγκόσμιας κρίσης, η νομισματική ενοποίηση μπορεί και να ακυρωθεί εάν δε συμπληρωθεί από την αντίστοιχη πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης. Χωρίς την αποκατάσταση αυτής της ανισορροπίας, η νομισματική ένωση και η πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης θα αλληλοϋπονομεύονται, μέχρι τη κατάρρευση και των δύο.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία προτείνει την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία, δηλαδή την πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης μέσω ενός νέου Ευρωπαϊκού Συντάγματος που θα ιδρύει, στη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης και θα προσαρμόζει τα σημερινά κοινοτικά όργανα στο νέο ομοσπονδιακό σύστημα.

Τι μέσα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε για να βγούμε από το τέλμα;

• Χρειαζόμαστε τις Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης και αναπροσανατολισμό των Ευρωπαϊκών πολιτικών.

Σήμερα, οι θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκονται σε οριακό σημείο αποτελεσματικότητας και δημοκρατικής νομιμοποίησης. Οι πολίτες τους θεωρούν απόμακρους, γραφειοκρατικούς και ελάχιστα δημοκρατικούς ενώ πολλές κυβερνήσεις από την πλευρά τους αναπολούν με νοσταλγία τις χαμένες εθνικές εξουσίες που παραχωρήθηκαν στα Ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα.

Η Συνθήκη της Λισσαβόνας, συνέχεια των όχι και τόσο καινοτόμων συνθηκών του Μάαστριχτ, του Άμστερνταμ και της Νίκαιας, προτείνει τον εκσυγχρονισμό των Ευρωπαϊκών θεσμών μέσω της μεγαλύτερης σαφήνειας των εξουσιών τους, την αύξηση της αποτελεσματικότητάς τους και την αναβάθμιση της δημοκρατικής τους νομιμοποίησης. Ωστόσο η Συνθήκη της Λισσαβόνας δεν αμφισβητεί το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο και διατηρεί το υπάρχον πλέγμα αλληλοσυγκρουόμενων ομοσπονδιακών και διακρατικών εξουσιών. Η συνθήκη της Λισσαβόνας αν και αποτελεί θετική εξέλιξη για την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, απαντά μόνο εν μέρει στις μεγάλες σημερινές προκλήσεις και δεν επαρκεί για την αντιμετώπισή τους.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θεωρεί ότι η κοινή ευρωπαϊκή ταυτότητα και οι κοινοί ευρωπαϊκοί στόχοι, όπως διατυπώνονται στην παρούσα διακήρυξη, μπορούν να εξυπηρετηθούν μόνο στα πλαίσια μιας πολιτικά ενοποιημένης Ευρώπης, δηλαδή μιας Ομοσπονδίας των Πολιτειών της που θα συνιστούν τις Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Η νέα αυτή δομή θα λειτουργήσει με την ψήφιση ενός Ευρωπαϊκού Συντάγματος που θα ιδρύει, στη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης και θα προσαρμόζει τα σημερινά κοινοτικά όργανα στο νέο ομοσπονδιακό σύστημα. Για το σκοπό αυτό η Φιλελεύθερη Συμμαχία θέτει σε δημόσια διαβούλευση προτάσεις όπως οι παρακάτω:

• να αντικατασταθούν οι ισχύουσες Συνθήκες από ένα απλό Σύνταγμα, προστατευτικό των θεμελιωδών δικαιωμάτων των Ευρωπαίων πολιτών και ιδρυτικό σαφώς καθορισμένων θεσμών και εξουσιών σε ομοσπονδιακό, «πολιτειακό» και περιφερειακό επίπεδο. Η προτεινόμενη ομοσπονδιακή συγκρότηση της Ευρώπης συνιστά «λιγότερο κράτος» καθώς θα ενισχύει τους δημοκρατικούς θεσμούς σε «πολιτειακό» και περιφερειακό επίπεδο ενώ οι ομοσπονδιακοί θεσμοί θα δρουν μόνο όπου αυτή τους η δράση θα προσθέτει σημαντικά οφέλη.
• να αντικατασταθεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από δύο κοινοβουλευτικά σώματα: την Ομοσπονδιακή Βουλή των Αντιπροσώπων και τη Γερουσία, στα οποία θα τους αποδοθούν διευρυμένες αρμοδιότητες.
• να καταργηθεί το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και να μετατραπεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε ομοσπονδιακή δημόσια διοίκηση μετατρέποντας κάθε Γενική της Διεύθυνση σε Ομοσπονδιακό Υπουργείο.
• να δημιουργηθεί θέση Ομοσπονδιακού Προέδρου, απευθείας εκλεγμένου από την Ομοσπονδιακή Βουλή των Αντιπροσώπων, o οποίος και θα ορίζει την Ομοσπονδιακή κυβέρνηση.
• Τη μετατροπή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου και της Κεντρικής Τράπεζας σε ομοσπονδιακούς θεσμούς.
• τη μετατροπή της Europol σε ομοσπονδιακή αστυνομία για την καταπολέμηση του διακρατικού εγκλήματος και τη δημιουργία ενός και μοναδικού Ευρωπαϊκού στρατού αρμόδιου για τη διαφύλαξη των εξωτερικών συνόρων της Ομοσπονδίας.
• τον προσανατολισμό των ομοσπονδιακών Ευρωπαϊκών πολιτικών, από τις ανεπιτυχείς επιδοματικές (πχ Κοινή Αγροτική Πολιτική), σε πολιτικές επέκτασης και απελευθέρωσης της εσωτερικής αγοράς, δίωξης των μονοπωλίων, εποπτείας του χρηματοπιστωτικού συστήματος, προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων, καταπολέμησης της διαφθοράς και του εγκλήματος και τη διασφάλιση αποτελεσματικής εξωτερικής πολιτικής και αμυντικών δομών.

Μεταρρυθμιστική συμπαράταξη, για μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα, τώρα!

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θεωρεί ότι οι Έλληνες πολίτες θα βγουν πολλαπλά ωφελημένοι από την ομοσπονδιακή διάρθρωση της Ευρώπης και τον επαναπροσανατολισμό των πολιτικών της, καθώς οι εξουσίες των νέων ομοσπονδιακών αρχών θα θέσουν ασφυκτικούς περιορισμούς στην ασυδοσία του ελληνικού κράτους. Ενός κράτους, που όπως όλοι γνωρίζουν, καταπνίγει την επιχειρηματικότητα, παραβιάζει τα ατομικά δικαιώματα, περιορίζει τις ελευθερίες των πολιτών του και αναστέλλει τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα.

Όμως η προτεινόμενη ομοσπονδιακή διάρθρωση της Ευρώπης θα αργήσει να υλοποιηθεί ενώ οι αλλαγές που απαιτούν οι Έλληνες πολίτες δεν μπορούν να περιμένουν. Σε κάθε περίπτωση καμία αναμονή ομοσπονδιακών, ή άλλων εξωτερικών παρεμβάσεων, δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ατομική ευθύνη κάθε Έλληνα πολίτη για να ενεργοποιηθεί άμεσα και να αλλάξει προς το καλύτερο τη καθημερινότητά του στη χώρα που ζει, την Ελλάδα.

Για τον λόγο αυτό η Φιλελεύθερη Συμμαχία κινείται δραστήρια για τη δημιουργία ευρύτατης μεταρρυθμιστικής συμπαράταξης στην Ελλάδα που θα διεκδικήσει, άμεσα και χωρίς καθυστερήσεις, την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων που ακολουθούν:

ΠΡΩΤΗ ΔΕΣΜΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ: ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ – ΕΜΠΕΔΩΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ – ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ

Ζητούμε, αποκατάσταση της δημοκρατίας με πλήρη διάκριση των εξουσιών, ενδυνάμωση της κοινωνίας των πολιτών, ανανέωση του πολιτικού προσωπικού της χώρας, αποκατάσταση του αισθήματος δικαίου, λογοδοσία των υπευθύνων, πολιτική σταθερότητα και αποκατάσταση της ανεξαρτησίας και της θεσμικής λειτουργίας των ΜΜΕ (ιδιωτικών και κρατικών).

Βασικές μεταρρυθμίσεις στον τομέα αυτό είναι:

(1) Πλήρης διαχωρισμός της εκτελεστικής από την νομοθετική εξουσία: ξεχωριστή εκλογή για πρόεδρο κυβέρνησης και κοινοβούλιο – οι εκλεγμένοι βουλευτές να αποκλείονται από το υπουργικό αξίωμα.

(2) Μείωση του αριθμού των βουλευτών σε 200, που θα εκλέγονται κυρίως από μονοεδρικές περιφέρειες (γερμανικό σύστημα) και μείωση του αριθμού των αιρετών κάθε επιπέδου τοπικής αυτοδιοίκησης.

(3) Σταθερή ημερομηνία εκλογών: αν για οποιοδήποτε λόγο προκύψει η ανάγκη εκλογών κατά τη διάρκεια της τετραετίας αυτές να αφορούν μόνο το υπόλοιπο της τετραετίας (σουηδικό σύστημα).

(4) Πλήρης ανεξαρτησία και αυτοδιοίκηση της Δικαιοσύνης, αποποινικοποίηση πταισμάτων και χρήσης ουσιών για άμεση απονομή δικαιοσύνης και δραστική αποσυμφόρηση των φυλακών. Δικαστική αστυνομία, ανώτατο όριο εκδίκασης ένα εξάμηνο.

(5) Αυστηρή εφαρμογή των νόμων και διασφάλιση των βασικών δικαιωμάτων των πολιτών στη μετακίνηση, στην εργασία, στην πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες και στα πανεπιστήμια. Κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Προστασία της δημόσιας και της ιδιωτικής περιουσίας και της επιχειρηματικότητας.

(6) Ισότητα του Δημοσίου με τους πολίτες απέναντι στο νόμο, ισότητα των πολιτικών με τους πολίτες, κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών καθώς είναι πλέον ανενεργός λόγω της θέσεως σε ισχύ των Διεθνών Συνθηκών κατά της Διαφθοράς.

(7) Αυστηρή υποχρέωση δημοσίευσης προϋπολογισμών και απολογισμών για κάθε υπηρεσιακή μονάδα που διαχειρίζεται δημόσιο χρήμα. Ελεύθερη πρόσβαση σε όλα τα δημόσια δεδομένα. Αξιολόγηση αποτελεσμάτων και εξατομίκευση ευθυνών.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΔΕΣΜΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ: ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ, ΑΤΟΜΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Η προστασία του περιβάλλοντος και η ποιότητα ζωής κινδυνεύουν κυρίως από την κρατική παρέμβαση και την υπανάπτυξη. Κλασσικά παραδείγματα οι πρώην κομμουνιστικές χώρες και οι χώρες του τρίτου κόσμου, όπου το περιβάλλον υποβαθμίστηκε τραγικά.

Μεταρρυθμίσεις άμεσης προτεραιότητας στον τομέα αυτό είναι:

(1) Δημιουργία πάρκων σε όλες τις γειτονιές της Αθήνας, μέσω απαλλοτρίωσης οικοπέδων σε πληθυσμιακά κορεσμένες περιοχές της πόλης και ταυτόχρονης αντιπαροχής του χώρου του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό.

(2) Εφαρμογή της αρχής «ο ρυπαίνων πληρώνει» σε κάθε οικονομική δραστηριότητα που ενέχει περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Υιοθέτηση όλων των οδηγιών για το περιβάλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

(3) Ουσιαστική ενδυνάμωση και ανάπτυξη της κοινωνίας των πολιτών. Ανάθεση σε εθελοντικές, μη κρατικές οργανώσεις, θεσμικών ρόλων στον έλεγχο, στο σχεδιασμό, στην πιστοποίηση, στην αδειοδότηση, στην υλοποίηση έργων που αφορούν τους πολίτες, το περιβάλλον και τις τοπικές κοινωνίες.

(4) Αναγνώριση και ενεργή προστασία των δικαιωμάτων των μειοψηφιών.

(5) Αντιμετώπιση των μεταναστών στο πλαίσιο του κράτους δικαίου, υποστήριξη και ενσωμάτωσή τους με πλήρη δικαιώματα και υποχρεώσεις.

ΤΡΙΤΗ ΔΕΣΜΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ: ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Όσοι αντιδιαστέλλουν την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική αλληλεγγύη, τελικά τα υπονομεύουν και τα δύο.

Απαραίτητες μεταρρυθμίσεις στον τομέα αυτό είναι:

(1) Κατάργηση όλων των φόρων υπέρ τρίτων. (π.χ. χαρτόσημα, αγγελιόσημα, κλπ).

(2) Απελευθέρωση της άσκησης των λεγόμενων «κλειστών» επαγγελμάτων.

(3) Κατάργηση της εφορίας και της πολεοδομίας και μεταβίβαση των αναγκαίων διαδικασιών στους υπεύθυνους λογιστές και μηχανικούς με απλό και αυστηρό νομικό πλαίσιο.

(4) Κατάργηση των ενδιάμεσων γραφειοκρατιών πρόνοιας και διεκπεραίωσης. Κατευθείαν συναλλαγή των πολιτών με τους παρόχους υπηρεσιών. Κύριο σημείο επαφής με το κράτος η καταβολή θετικού ή αρνητικού φόρου.

(5) Καθιέρωση αρνητικού φόρου (ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα) για όλους τους πολίτες (νέους, άνεργους, εργαζόμενους, συνταξιούχους), που έχουν ανάγκη.

(6) Κεφαλαιοποιητικό (αποταμιευτικό) σύστημα ασφάλισης με ελεύθερη επιλογή ασφαλιστικού φορέα και πλήρη έλεγχο των εισφορών από τον δικαιούχο.

(7) Ελεύθερη επιλογή εκπαιδευτικού ιδρύματος: δικαίωμα, για κάθε νέο/νέα και γονέα, να επιλέγει ελεύθερα το δημόσιο εκπαιδευτικό ίδρυμα της αρεσκείας του σε κάθε βαθμίδα της εκπαίδευσης. Η ελεύθερη επιλογή αντικαθιστά την αναγκαστική φοίτηση στο σχολείο της γειτονιάς και την «επιλογή» πανεπιστημίου μέσω των πανελλήνιων εξετάσεων. Η ελεύθερη επιλογή συνιστά την αυστηρότερη δυνατή αξιολόγηση και πιστοποιεί υψηλότερη ποιότητα εκπαιδευτικών υπηρεσιών που πρέπει να επιβραβεύεται. Αυτή η επιβράβευση μπορεί να γίνει μέσω της καταβολής, από το κράτος, κατά κεφαλήν επιδότησης σε κάθε εκπαιδευτικό ίδρυμα ανάλογα με τον αριθμό των μαθητών/φοιτητών που επιλέγουν να φοιτήσουν σε αυτό. Η επιδότηση αυτή συνιστά μισθολογική επιβράβευση του προσωπικού του ιδρύματος που παρέχει ποιοτικές υπηρεσίες και ενισχύει τον συναγωνισμό τους προς όφελος του πολίτη. Κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Ελευθερία ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων.

Σήμερα, 9 Μαΐου του 2009, Ημέρα της Ευρώπης, η Φιλελεύθερη Συμμαχία καταθέτει στους Έλληνες πολίτες την παρούσα εκλογική της διακήρυξη και καλεί κάθε πολίτη ξεχωριστά στην ψήφιση του συνδυασμού της Φιλελεύθερης Συμμαχίας στις ευρωεκλογές της 7^ης Ιουνίου 2009.

ΥΓ του φυλελεύθερου: η διακήρυξη της ΦΣ για τις ευρωεκλογές είναι ένα πολύ προχωρημένο πολιτικά κείμενο. Είναι από τα πιο μεστά ιδεολογικά κείμενα, μ συνολική οπτική, που έχουν βγει από πολιτικά κόμματα τελευταία στην Ελλάδα. Σαφώς συνδυάζει την ευρωπαϊκή συζήτηση με τα Ελληνικά προβλήματα – και κυρίως προτείνει λύσεις. Είναι γνωστό στους φίλους μου ότι προσωπικά δεν είμαι ίσως τόσο πολιτικά προχωρημένος. Αναγνωρίζω όμως μια ουσιαστική προσπάθεια, και μάλιστα πετυχημένη, να παρουσιαστεί μια σοβαρή και μελετημένη συνολική πολιτική πρόταση. Μόλις προλάβω θα καταθέσω και τις αντιρρήσεις μου και τους προβληματισμούς μου πάνω στο κείμενο. Αν μέχρι τότε θέλετε να προσθέσετε ή να σχολιάσετε κάτι, ο χώρος των σχολίων είναι ανοιχτός για όλους…

γενέθλια της φιλελεύθερης λαλιάς

Η φιλελεύθερη λαλιά, το προσωπικό πολιτικό μου blog, κλείνει σήμερα 2 χρόνια παρουσίας! Ελπίζω να το διατηρήσω για πολλά χρόνια ακόμη – αν και τελευταία το έχω παραμελήσει. Λόγω περιορισμένου χρόνου, αλλά όπως έχω πει και λόγω προτίμησης τελευταία στο microblogging, δεν ενημερώνω το blog μου συχνά.  Τα νέα μου μπορείτε να τα δείτε και στο πρώτο πλαϊνό κουτάκι. Ωστόσο θα προσπαθήσω να επανέλθω. Μπορεί να μη γράφω συχνά, αλλά πάντα blogάρω, διαβάζοντας και σχολιάζοντας σε blogs φίλων και διαδικτυακών γνωστών. Ίσως τώρα με τις Ευρωεκλογές να γράφω περισσότερο. ϊσως αν βρω ένα πιο εύχρηστο εργαλείο για να σηκώνω εύκολα και γρήγορα περιεχόμενο στο blog να μοιράζομαι και εδώ το περιεχόμενοι που μοιράζομαι με φίλους σε twitter και facebook

δουλειά και microblogging

Έχω καιρό να ανανεώσω το blog μου. Η κύρια αιτία είναι η έλλειψη χρόνου. Το «κενό» του μοιράσματος περιεχομένου και σχολίων που με ενδιαφέρουν έχει καλυφθεί από το microblogging μέσω twitter και facebook. Θα επανέλθω όμως δριμύτερος – ελπίζω σύντομα…

Μέχρι τότε, μπορείτε να δείτε δίπλα (στο κουτί me@twitter) τί γράφω και με τί ασχολούμαι…

Εθνική Έρευνα για τη Διαφθορά στην Ελλάδα – 2008

Public Issue – Εθνική Έρευνα για τη Διαφθορά στην Ελλάδα – 2008.

Πανελλαδική τηλεφωνική έρευνα, σε δείγμα 6.105 ατόμων, ηλικίας 18 ετών και άνω, Ιούλιος 2008 – Δεκέμβριος 2008. Πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό της μη κυβερνητικής οργάνωσης “Διεθνής Διαφάνεια – Ελλάς”.

Η έρευνα παρουσιάστηκε στην αίθουσα της «Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου»: 17/02/2009

• Το Δελτίο Τύπου της παρουσίασης
• Η εισαγωγική ομιλία του Προέδρου της Διεθνούς Διαφάνειας Ελλάς, κ.Μπακούρη, στην παρουσίαση

Τα θέματα της έρευνας:

• Η έκταση της συνολικής διαφθοράς – Σύγκριση Δημοσίου & Ιδιωτικού Τομέα
• Κλίμακες μέτρησης στάσεων και αντιλήψεων απέναντι στο φαινόμενο της διαφθοράς
  • Απόψεις για τη διαφθορά
  • Κλίμακα ιδεολογικής αποδοχής πράξεων διαφθοράς
  • Κλίμακα ανοχής απέναντι στη διαφθορά
  • Κλίμακα μέτρων αντιμετώπισης της διαφθοράς

Κράτος, το φιλελεύθερο εργαλείο

Koblopoulos…: Κράτος:το φιλελεύθερο εργαλείο.

αναδημοσίευση από το λογ koblopoulos.

Νομίζω ότι τα πράγματα είναι λίγο περίεργα…Κοιτάζοντας τον τελευταίο καιρό δύο από τα καλύτερα blogs που παρακολουθώ, του Greek Rider και της Cynical, είναι αλήθεια πως έχω ανησυχήσει.Και αυτό γιατί έχουν βαλθεί να αποδείξουν πως αυτό που (κακώς, πολύ κακώς) ονομάζεται «νεοφιλελευθερισμός» (επιτρέψτε μου να το αποκαλώ «νεοσυντηρητισμό» από δω και πέρα και για την υπόλοιπη ζωή μου) είναι ασυνάρτητος, γεμάτος αντιφάσεις, απάνθρωπος σαν ιδεολογία και σαν πράξη και καταστροφικός για την ευημερία.Μην παρεξηγηθώ:ο νεοσυντηρητισμός αποτελεί την αιτία όλων των κακών για όσους μπορούν να συλλαβήσουν τη λέξη!Απλά πίστευα ότι μορφωμένα, ψαγμένα και ιδιαιτέρως σκεπτόμενα άτομα, όπως οι παραπάνω bloggers θα είχαν βαρεθεί να κάνουν αυτή τη δουλειά εδώ και πολύ καιρό.Δράττομαι και της ευκαιρίας να δώσω και ένα περίγραμμα των σκέψεων μου για το κράτος.Και να υποστηρίξω γιατί αυτές είναι πολύ πιο φιλελεύθερες από διάφορες συντηρητικές ακρότητες…

Κατ’αρχάς, νομίζω πως οποιαδήποτε νέα κριτική εναντίον του νεοσυντηρητισμού είναι πλέον άχρηστη.Και αυτό γιατί αυτό το πράγμα…δεν υπάρχει!Δεν υπάρχει ως ιδεολογία και ούτε καν ως πρακτική με την έννοια που ακούγεται!Οι φιλελεύθεροι έχουν βαρεθεί να δηλώνουν πως οι νεοσυντηρητικοί δεν τους εκφράζουν και το μόνο που μπορώ εγώ να δω σα «νεοφιλελεύθερο» με την έννοια των κριτικών είναι το ρεπουμπλικανικό κόμμα στην Αμερική.Για να μιλήσεις όμως για μια ιδεολογία χρειάζεσαι βιβλία, άρθρα, δημοσιεύσεις, στοχαστές και διανοητές.Αυτή τη λατρεία προς την αγορά δεν υπάρχει κανείς άνθρωπος με σώας τας φρένας που να την υπερασπίζεται σε τέτοιο βαθμό.Αυτοί που το κάνουν δεν είναι εκπρόσωποι κάποιας συγκροτημένης ιδεολογίας αλλά…καθάρματα!Είναι ασυνήδειτοι μεγαλοκαπιταλιστές, καθάρματα που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τα πάντα για να βγάλουν λεφτά, τα golden boys και οι μεγαλολομπίστες που δίνουν τα λεφτά τους για να στηρίξουν την εκστρατεία της Πέιλιν!Αυτούς αν τους ρωτήσεις δεν ξέρουν τι θα πει φιλελευθερισμός και δεν έχουν ιδέα περί μηχανισμών κατανομής των πόρων, κοινωνικής δικαιοσύνης, αοτελεσματικότητας της αγοράς κλπ.Απλά θέλουν να βγάζουν λεφτά και δεν τους νοιάζει ποσός ποιον και πόσο θα τον εκμεταλλευτούν.Δεν απαντούν με τα λόγια κάποιου διανοητή-φιλοσόφου-εκπροσώπου της ιδεολογίας τους:δεν έχουν ιδεολογία για να της προσδώσει κανείς και κάποιο όνομα (και δη ένα όνομα που συκοφαντεί ένα από τα μεγαλύτερα φιλοσοφικά ρεύματα της Ιστορίας, το βασικό απόγονο του πολιτισμού και το θεμέλιο του δυτικού πολιτισμού).Έχουν στόχο το κέρδος και την επιρροή-και δεν ξέρω κανέναν ιδεολόγο που να επικαλούνται τα golden boys, οι λομπίστες και οι ρεπουμπλικάνοι…

Δε βλέπω λοιπόν γιατί κάποιος να καταναλώνει φαιά ουσία για να δείξει ότι ένα ασυνάρτητο πράγμα είναι…ασυνάρτητο!Αν θέλει κάποιος την απληστία, την ανηθικότητα και το συντηρητισμό (δηλαδή πράγματα με καλώς ορισμένο περιεχόμενο εδώ και χρόνια) να τα αποκαλεί «νεοφιλελευθερισμό» μπορεί να το κάνει, αν και ως φιλελεύθερος νιώθω λίγο προσβεβλημένος.Πριν αρχίσω τα του κράτους να θυμίσω ότι υπάρχει ένα πράγμα στο οποίο πιστεύουν όλοι οι φιλελεύθεροι (από το Μιλλ μέχρι το Νόζικ) είναι ότι ο ελεύθερος ανταγωνισμός είναι η πιο κατάλληλ μορφή οικονομικής οργάνωσης των αγορών.Δε βλέπω, λοιπόν, γιατί να κοτσάρεις το -φιλελεύθερος σε ανθρώπους που υποστηρίζουν τα τεράστια ιδιωτικά μονοπώλια και τις ανεπιθύμητες επιχειρηματικές πρακτικές-ανηθικότητες.

Νομίζω πως από τον Λοκ και μετά όλοι οι λογικοί άνθρωποι συμφωνούν στις πολιτικές-κοινωνικές ελευθερίες που οι φιλελεύθεροι πρώτοι διακήρυξαν και ζήτησαν οπότε ένα κείμενο για το θέμα αυτό το 2009 θα ήταν λίγο περιττό.Το βασικό ζήτημα έγκειται στην παρέμβαση του κράτους στην οικονομική ελευθερία με ό,τι αυτή συνεπάγεται.Ας δούμε τι πιστεύει ένας φιλελεύθερος, λοιπόν,…Ο φιλελεύθερος πιστεύει στο ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΔΥΝΑΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.Θα το ξαναγράψω για να το προσέξουμε:ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΔΥΝΑΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.Προσχοή γιατί όλες οι λέξεις παίζουν ρόλο στη φράση αυτή και γι’ αυτό τις βάλαμε.Τι συμπεράσματα βγαίνουν;Πρώτον, ο φιλελεύθερος θεωρεί απαραίτητη την ύπαρξη της συγκεκριμένης ένωσης πολιτών με το όνομα κράτος/πολιτεία(state).Τη θεωρεί απαραίτητη για πολλούς λόγους (π.χ. κράτος δικαίου, κράτος πρόνοιας, προστασία ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι μερικοί λόγοι) και δεν μπορεί να δει την κοινωνία χωρίς αυτό-θα ήθελε, γιατί δεν θα επιθυμούσε κανένα φραγμό στην ατομική ελευθερία, αλλά ξέρει, από το Χομπς και μετά, πως η ανεξέλγκτη ελευθερία του ενός αποτελεί περιορισμό στην ελυθερία του άλλου.Γι’ αυτό βάλαμε τη λέξη «κράτος» στην παραπάνω τριάδα:επειδή ο φιλελεύθερος πιστεύει ότι η λειτουργία του κράτους είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ.

Δεύτερον, η λειτουργία αυτή πρέπει να είναι εργαλειακή και στο ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΔΥΝΑΤΟ επίπεδο.Ο φιλελευθερισμός ξεκίνησε ως πολέμιος ενάντια στη μοναρχία και τον απολυταρχισμό και από τότε είναι ιδιαίτερα καχύποπτος ως προς οποιαδήποτε αρχή/κράτος.Δε βλέπει την εξουσία (κράτος) ως κάτι το ανώτερο, που βρίσκεται πέρα και πάνω από το άτομο και ξέρει καλύτερα από το ίδιο τα άτομο ποιο είναι το καλύτερο γι’αυτό.Το κράτος είναι ένα εργαλείο που αν χρησιμοποιηθεί σωστά έχει τη δυνατότητα να κάνει τη ζωή των ανθρώπων καλύτερη (και πιο ελεύθερη και πιο πλούσια).Αυτό το υποστηρίζουν όλοι οι φιλελεύθεροι (εκτός από κάποιες ακραίες εξαιρέσεις τύπου Rothbard και διάφορων αναρχοφιλελευθέρων) από τον Λοκ μέχρι τον Keynes, τον Χάγιεκ και τον Rawls:το κράτος είναι ένα εργαλείο.Όλη η συζήτηση γίνεται (και εκεί βρίσκονται και οι διαφωνίες στο φιλελεύθερο χώρο π.χ. μεταξύ Νozick και Rawls) για το ποια πρέπει να είναι τα όρια αυτού του κράτους για να κάνει όντως την κοινωνία δικαιότερη και πιο ελεύθερη χωρίς να παραβιάζει την ατομική ελευθερία (η προσέγγιση είναι ξεκάθαρα ατομοκεντρική-το κέντρο της κοινωνίας είναι το άτομο και τα πιο σημαντικά πράγματα είναι η ατομική ελευθερία και η ατομική ευημερία).

Πάμε στις πιο παρεξηγημένες λέξεις:στο ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΔΥΝΑΤΟ πρέπει να κυμαίνεται η κρατική παρέμβαση σε όλες τις σφαίρες-πολιτική, κοινωνία, οικονομία.Και οι δύο λέξεις έχουν σημασία!Δεν πρέπει να διαβάζουμε μόνο το «ελάχιστη» αλλά «ελάχιστη δυνατή»!Αυτό σημαίνει ότι ο φιλελεύθερος πιστεύει ότι το κράτος ΠΡΕΠΕΙ να παρεμβαίνει αλλά ΜΟΝΟ όπου χρειάζεται και η παρέμβαση του μπορεί να κάνει τα πράγματα καλύτερα.Οποιαδήποτε άλλη παρέμβαση είναι καταχρηστική και παραβιάζει την ατομική ελευθεράι.Προσοχή:και η ελάχιστη παρέμβαση αποτελεί παραβίαση της ατομικής ελυθερίας, αλλά ο φιλελεύθερος τη θεωρεί απαραίτητη για να εξασφαλίσει το μέγιστο ίσο δυνατό βαθμό ελευθερίας για όλους!Π.χ. το να κλείνεις ανθρώπους στη φυλακή αποτελεί παραβίαση της ατομικής τους ελευθερίας.Ο φιλελεύθερος, όμως, τη δέχεται -αρκεί να γίνεται σε πολιτισμένες συνθήκες και όχι όπως στις ελληνικές φυλακές-και την επικροτεί για να προστατεύσει την ελευθερία των υπολοίπων από κάποιον που παραβίασε τους συμφωνημένους νομικούς περιορισμούς.Εδώ το κράτος πρέπει να παρέμβει αλλά σεβόμενο την ατομική ελευθερία του φυλακισμένου (και αφού έχουν τηρηθεί οι βασικές αρχές του κράτους δικαίου κλπ) και μόνο μέχρι το σημείο που είναι απαραίτητο-οποιαδήποτε φυλάκιση χωρίς λόγο δεν επιτρέπεται.

Η φιλελεύθερη αρχή της ελάχιστης παρέμβασης τηρείται για δύο λόγους:α)κρατική παραβίαση σημαίνει παραβίαση ατομικής ελευθερίας και αυτή πρέπει να τηρείται στο ελάχιστο δυνατό επίπεδο και β)τα πράγματα χωρίς την κρατική παρέμβαση γίνονται καλύτερα.Θα τελειώσουμε με μερικές εφαρμογές στην οικονομική ζωή για να γίνουμε κατανοητοί.Είπαμε πως το κέντρο της φιλελεύθερης σκέψης είναι η ατομική ελευθερία και η προστασία της (απέναντι σε οποιαδήποτε εξουσία/αρχή).Δυστυχώς, όμως, όπως είπε και ο Σεν (δηλαδή ποιος Σεν;!Ο Μαρξ το είπε αλλά λέμε τώρα…)κάτω από ένα επίπεδο ευημερίας ο άνθρωπος δεν μπορεί να απολαύσει τον οσοδήποτε μεγάλο βαθμό ελευθερίας.Γι’αυτό και ο Χάγιεκ αφιερώνει το μεγαλύτερο μέρος του σημαντικότερου βιβλίου του (τη…»συνταγή ελευθερίας» του, το μανιφέστο του-ας μην ξεχνάμε ότι για ένα φιλελεύθερο η ατομική ελυθερία είναι το κέντρο της σκέψης του), του «Συντάγματος της ελευθερίας», στο κράτος πρόνοιας, γι’αυτό και ο Keynes είπε ότι «μακροπρόθεσμα θα είμαστε όλοι νεκροί», γι’αυτό και ο Rawls ζητάει τη δικαιοσύνη ως ακριβοδικία, γι’αυτό και ο Friedman (όχι ο οποιοσδήποτε κευνσιανός αλλά ο Friedman!!!) ζήτησε τήν καθιέρωση του ελάχιστου εισοδήματος για όλους. Απλά η φιλελεύθερη βιβλιογραφία προσπαθεί να βρεί τους τρόπους να γίνει αυτή η παρέμβαση χωρίς να παραβιάζεται η ατομική ελευθερία και όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά.

Και εκεί που έχει καταλήξει είναι ότι τα πράγματα γίνονται καλύτερα όταν γίνονται μόνα τους.Όταν υπάρχει κοινωνία πολιτών, αυτοοργάνωση, ελεύθερο εμπόριο και ανταγωνισμός.Οι παρεμβάσεις γίνονται μόνο εκεί που η ελευθερία αδυνατεί να συνδυαστεί με αποτελεσματικότητα και παράγει προβλήματα:εξωτερικότητες, δημόσια αγαθά, μεγάλη φτώχεια (ναι, η πραγματικά μεγάλη φτώχεια είναι στρέβλωση!).Αλλιώς το κράτος πρέπει να μένει έξω από τη ζωή των πολιτών.Ο φιλελεύθερος έλαβε υπόψην του το Μαρξ που τον κατηγόρησε για στείρα δικαιωματοκρατία και του λέει:εξασφαλίζω ένα δίκτυ προστασίας της ευημερίας για όλους!Το τι θα πρέπει να περιλαμβάνει, με τη φορολογία θα το εκασφαλίζουμε κλπ θα τα βρούμε και ίσως και να διαφωνούμε μεταξύ μας αλλά κανείς δεν θα πεθαίνει στο δρόμο ή θα περνάει όλη του τη ζωή άνεργος αν θέλει να δουλέψει!

Προφανώς και δεν είναι όλοι οι φιλελεύθεροι ίδιοι και δεν υποστηρίζουν τα ίδια ακριβώς πράγματα.Απλά ένιωσα μια ανάγκη να θυμίσω την πίστη στο ελάχιστο δυνατό κράτος, τι ακριβώς σημαίνει αυτό και ποιοι είναι οι πραγματικοί φιλελεύθεροι.Έτσι, για να αποτινάξω τη ρετσινιά του νεοφιλελεύθερου/νεοσυντηρητικού και του ό,τι αυτός ο άθλιος χαρακτηρισμός συνεπάγεται, από πάνω μου.

Η ευρωπαϊκή πρόκληση για τους νέους

Άρθρο της Ρόδης Κράτσα στην Ελευθεροτυπία

Οι νέοι ανησυχούν για το μέλλον τους. Τα προβλήματα δεν είναι τα ίδια σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά παντού καταγράφεται ανασφάλεια για το μέλλον, δυσπιστία για τους θεσμούς, για την πολιτική που δεν δίνει λύσεις στα προβλήματά τους.

Η Ευρώπη μπορεί να τους προσφέρει τον κόσμο που ονειρεύονται; Πόσο «η μαγεία της» με τις πρωτόγνωρες δυνατότητες που υπόσχεται είναι αφ’ ενός κατανοητή, αφ’ ετέρου αποτελεσματική για τους «απογοητευμένους» νέους;

* Είναι αλήθεια ότι σήμερα οι νέοι στερούνται πολλές από τις ευκαιρίες ελεύθερης μετακίνησης κι εργασίας που επαγγέλλεται η Ευρωπαϊκή Ενωση. Η έλλειψη ενημέρωσης και συμμετοχής, η ολιγωρία των εθνικών αρχών στην προώθηση των αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, η πλημμελής συχνά εφαρμογή του κοινοτικού δικαίου έχουν ως συνακόλουθο την έλλειψη ενδιαφέροντος από τους νέους, την έλλειψη αποτελεσματικότητας του ενοποιητικού εγχειρήματος, αλλά και τη συσσώρευση κοινωνικών προβλημάτων.

* Το 2008 το ποσοστό ανεργίας των νέων ήταν πάνω από 17%, ενώ πολλοί βρίσκονται στο όριο φτώχειας.

Το 25% των νέων έχουν ανεπαρκείς επαγγελματικές δεξιότητες και μόνο το 4,2% των νέων στην Ευρώπη είναι αυτοαπασχολούμενοι ή εργοδότες, τη στιγμή που πάνω από τους μισούς επιθυμούν ν’ αναπτύξουν επιχειρηματική δράση. Παράλληλα, το δημοφιλές πρόγραμμα Erasmus φοιτητικής κινητικότητας δεν αφορά παρά το 2,3% των ευρωπαίων φοιτητών. Οσο για την έρευνα, μόνο το 3% των ερευνητών εργάζεται σε διαφορετική χώρα από τη δική τους, ενώ το 60% των νέων ενδιαφερομένων βρήκαν εύκολα εργασία μετά τη μετεγκατάστασή τους σε άλλη χώρα. * Το έλλειμμα συμμετοχής των νέων στο γίγνεσθαι μετασχηματίζεται σε δυσπιστία ή αδιαφορία για την Ενωση και αποτυπώνεται συχνά στις εκλογικές διαδικασίες.

Στις τελευταίες εκλογές στην Αυστρία οι νέοι στράφηκαν στην πλειοψηφία τους στα δύο κόμματα της ακροδεξιάς, με θέσεις εσωστρέφειας, ξενοφοβίας και άρνησης της Ευρώπης. Τα κόμματα αυτά κατάφεραν να εκμεταλλευτούν τις ανησυχίες των νέων για τη μετανάστευση, την εκπαίδευση και την εργασία.

Στο τελευταίο δημοψήφισμα στην Ιρλανδία η αποχή των νέων ηλικίας 18-24 ετών ήταν υπερδιπλάσια της αντίστοιχης των πολιτών άνω των 55 ετών και σχεδόν τα δύο τρίτα των ψηφοφόρων ηλικίας 18-24 ετών ψήφισαν «όχι» στη Συνθήκη της Λισαβόνας.

* Οφείλουμε να εξετάσουμε σοβαρά τα φαινόμενα αυτά και ν’ αναζητήσουμε τα αίτιά τους, σ’ εθνικό κι ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι ταραχές του περασμένου Δεκεμβρίου στη χώρα μας, όπως εξελίχθηκαν, ήταν σίγουρα οργανωμένες και «πυροδοτημένες» από ακραίες ομάδες και δεν αποτυπώνουν την κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας.

Δεν είναι, όμως, και άσχετες με τη δομή και τα προβλήματά της. Μ’ ένα πολιτικό σύστημα δηλαδή το οποίο αντί να προτάσσει το συλλογικό συμφέρον αποσκοπεί στην πόλωση και το διχασμό, ακόμη και για τα ουσιώδη θεσμικά ζητήματα, των οποίων δεν νοείται επίλυση χωρίς ειλικρινή διάλογο και συναίνεση.

Γιατί τι άλλο είναι άραγε οι μεταρρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση στο χώρο της παιδείας, του ασφαλιστικού, της αγοράς εργασίας, του δημόσιου τομέα;

* Οι προσεχείς ευρωεκλογές για την ανάδειξη των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του θεσμού που εμπιστεύονται περισσότερο οι πολίτες, αποτελούν μια πρόκληση και ταυτόχρονα μια ευκαιρία δημοσίου διαλόγου στη χώρα μας με τη συμμετοχή των ίδιων των νέων, αξιοποιώντας διάφορες δυνατότητες όπως αυτές των νέων τεχνολογιών και των διαβουλεύσεων.

* Αν ατενίσουμε το μέλλον, αν συλλογιστούμε τις προκλήσεις που μας περιμένουν κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, αλλά και μετά από αυτήν, δεν μπορούμε παρά να συμπεράνουμε ότι απαιτείται μεγαλύτερη αποφασιστικότητα για τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων σε όλους τους τομείς που αφορούν άμεσα ή έμμεσα τους νέους, σ’ εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

* Στις ερχόμενες ευρωεκλογές του Ιουνίου τα πολιτικά κόμματα οφείλουν με υπευθυνότητα ν’ απαντήσουν σ’ αυτές τις προκλήσεις και οι νέοι με υπευθυνότητα να σταθούν μπροστά στις κάλπες και μπροστά στο μέλλον τους.

* Η ΡΟΔΗ ΚΡΑΤΣΑ-ΤΣΑΓΚΑΡΟΠΟΥΛΟΥ είναι αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Το σχολείο του Ντιν Μιχαηλίδη!

PRESS-GR.blogspot.com: Το σχολείο του Ντιν Μιχαηλίδη!.

Από τον Αλέξανδρο Πιστοφίδη

Στη διεθνή αξιολόγηση PISA του ΟΟΣΑ για το επίπεδο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε 40 χώρες, Φινλανδία και Καναδάς πήραν τις πρώτες θέσεις κι εμείς μια από τις τελευταίες. Σε προηγούμενο άρθρο είχα γράψει για το φινλανδικό σχολείο. Αυτή τη φορά θα σας παρουσιάσω εν συντομία ένα πρότυπο δημόσιο σχολείο του Καναδά, το σχολείο Balwin στο Εντμοντον. Διευθυντής του είναι ο ελληνικής καταγωγής Dean Michailides. Για το σχολείο αυτό είχαν γραφτεί πριν μερικά χρόνια διθύραμβοι στα γερμανικά ΜΜΕ. Αυτός ήταν και ο λόγος που με ώθησε να μάθω περισσότερα για το Balwin και για το εκπαιδευτικό σύστημα του Καναδά.
Στον Καναδά δεν υπάρχει υπουργείο παιδείας και αυτό είναι ίσως το μυστικό επιτυχίας. Η μεταρρύθμιση άρχισε…
πριν δύο δεκαετίες από μια ομάδα δασκάλων εναλλακτικής εκπαίδευσης με σύνθημα: «ζήτωωω ανακαλύψαμε τον εχθρό της παιδείας μας. Είμαστε εμείς οι ίδιοι». Αντί λοιπόν του ομοσπονδιακού υπουργείου υπάρχει το Συμβούλιο Εκπροσώπων Παιδείας των περιφερειών. Οι περιφερειακές υπηρεσίες παιδείας αποφασίζουν για το γενικό πλαίσιο και τις γενικές κατευθυντήριες γραμμές σπουδών και μέσα σε αυτό το πλαίσιο κάθε σχολείο φτιάχνει το δικό του αναλυτικό πρόγραμμα προσαρμοσμένο στις τοπικές ανάγκες. Στην Ελλάδα, παρά την κυριαρχία του λεγόμενου νεοφιλελευθερισμού, στα θέματα παιδείας, το κράτος λειτουργεί πατερναλιστικά σαν αυστηρός πατερούλης. Αποφασίζει για όλα ακόμη και για το τι και πως θα διδαχθεί στο μακρινό Καστελόριζο, δίχως να το έχει επισκεφθεί κανείς από εκείνους που αποφασίζουν. Οι περιφερειακές υπηρεσίες των περιφερειών αξιολογούν κάθε χρόνο τα σχολεία και εκείνα που δεν τα πήγαν καλά παίρνουν έξτρα επιχορήγηση για επιμόρφωση και εξοπλισμό.
Όπως ακριβώς στην Φινλανδία έτσι και στον Καναδά δεν υπάρχουν ειδικά σχολεία. Τα σχολεία είναι ενιαία για όλους. Υγιή παιδιά, παιδιά με βαριές αναπηρίες όπως κωφάλαλα, ακόμη και παιδιά με σύνδρομο ντάουν πηγαίνουν στο ίδιο σχολείο. Τα ίδια τα υγιή παιδιά υιοθετούν ανάπηρους συμμαθητές τους, προσφέροντας φροντίδα και βοήθεια. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο στη χώρα μας, τη «χώρα του φιλότιμου», της «φιλοξενίας» και της «χριστιανικής αγάπης», είμαι σίγουρος, πως πολλοί γονείς, παρακινούμενοι και από δασκάλους, θα διαδήλωναν απαιτώντας να διωχθούν από το σχολείο των παιδιών τους, τα διαφορετικά, τα έτσι κι αλλιώς στιγματισμένα«παιδιά παρίες». Γνώρισα δάσκαλο που έλεγε πως βρήκε έναν τρόπο να ξεχωρίζει «ποια είναι γνήσια βορειοηπειρωτάκια και ποια αλβανάκια στην τάξη» Τέτοιοι δάσκαλοι δεν πρέπει να έχουν πρόσβαση σε αίθουσα αγωγής παιδιών.
Ένα από τα πρότυπα σχολεία, γνωστό και εκτός Καναδά, είναι το Balwinschool στην πολιτεία Εντμοντον. Διευθυντής του είναι ο ελληνικής καταγωγής Ντην Μιχαηλίδης. Το σχολείο είναι σε μια φτωχογειτονιά με παιδιά, κυρίως μεταναστών. Τα παιδιά είναι κυρίως από την Αφρική και την Ασία. Όπως λέει ο Μιχαηλίδης «σημασία δεν έχει ποια και πόσα παιδιά είναι μέσα στην αίθουσα αλλά ποιοι και πόσοι δάσκαλοι βρίσκονται στη διάθεση των παιδιών, Σε μερικές τάξεις μπορεί να κάνουν μάθημα και 5 δάσκαλοι ταυτόχρονα».
Ό,τι συμβαίνει με όλα τα άλλα σχολεία συμβαίνει και εδώ. Παρότι οι περισσότεροι γονείς δε γνωρίζουν αγγλικά ή γαλλικά, συμμετέχουν σε όλη την μαθησιακή διαδικασία ακόμη και στη διαμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών. Οι πόρτες του σχολείου είναι ανοιχτές και μπορεί οποιοσδήποτε γονιός να μπει μέσα, να συμμετέχει ενεργά στο μάθημα και να δει τι κάνουν οι δάσκαλοι με τα παιδιά τους. Τα παιδιά διδάσκονται την μητρική τους σαν πρώτη γλώσσα και την αγγλική και γαλλική σαν δεύτερη. Η θέση του Μιχαηλίδη είναι πως παιδιά που δεν γνωρίζουν καλά την μητρική τους δεν μπορούν να μάθουν άλλη. Το σχολείο προσφέρει στους γονείς μαθήματα γλώσσας μέχρι και μουσικής. Υπάρχει αίθουσα γονέων όπου βρίσκει κανείς ακόμη και πίνακες με όλα τα κριτήρια αξιολόγησης των παιδιών τους. Στο σχολείο υπάρχουν ακόμη και βρέφη μερικών μηνών. Γονείς που εργάζονται μπορούν να τα αφήσουν στο σχολείο, αφού είναι μέσα στο πρόγραμμα μαθημάτων η εξοικείωση ή καλύτερα η συναισθηματική ταύτιση με τα βρέφη (Empathybaby). «Από τότε που εφαρμόσαμε αυτό το πρόγραμμα παρατηρήσαμε ότι τα παιδιά απέκτησαν αίσθημα ευθύνης έναντι των μικρών και σταμάτησαν τις βιαιότητες. Ακόμη και τα υπερκινητικά παιδιά έγιναν πιο ήρεμα. Τη φροντίδα των βρεφών την έχουν αναλάβει εξ ολοκλήρου οι μαθητές.
Από τα 475 παιδιά, κάθε δεύτερο είναι παιδί μεταναστών από την Αφρική και Ασία ή έχει κάποιο ψυχικό ή σωματικό πρόβλημα. Σε απάντηση πολλών ελλήνων οι οποίοι βρίσκουν πως τέτοια φιλελεύθερα μέτρα δεν μπορούν να έχουν πρακτική εφαρμογή σε έλληνες, ο Μιχαηλίδης αποδεικνύει πως μπορούν να έχουν εφαρμογή σε κούρδους, ιρακινούς, αφγανούς και καμερουνέζους, άρα σε όλους. Χρειάζεται μόνο διάθεση, μεράκι και περίσσευμα σε υπομονή για να κερδίσεις την εμπιστοσύνη παιδιών και γονέων. Η θέση-αρχή του Μιχαηλίδη είναι πως ο δάσκαλος δεν μπορεί να το παίζει θεός με τα παιδιά των άλλων κάνοντας τον «ξερόλα». «Μαθαίνουμε μαζί, μαζί με τα παιδιά και τους γονείς τους». Ο Μιχαηλίδης έχει ένα ετήσιο budget τεσσάρων εκατομμυρίων δολαρίων για όλες τις δαπάνες του σχολείου και τις αμοιβές των δασκάλων. Μέσα σε αυτό είναι και οι εκατό χιλιάδες για την ετήσια επιμόρφωση των 35 δασκάλων. (δίνοντας στο διαδίκτυο την λέξη κλειδί Balwin school Edmonton μπορεί κανείς να διαβάσει άρθρα σε διάφορες γλώσσες για το πρότυπο αυτό σχολείο, που ελάχιστα διαφέρει από τα άλλα σχολεία του Καναδά)
Σαν τον Μιχαηλίδη, υπάρχουν πολλοί έλληνες σε Αμερική, Αυστραλία και Ευρώπη. Πιστεύετε πως τους έχει καλέσει ποτέ κανένας έλληνας υπουργός για να τους συμβουλευτεί; Όχι βεβαίως. Όταν, με το που αλλάζει υπουργός ακόμη και του ιδίου κόμματος αλλάζουν όλοι οι διευθυντές υπηρεσιών και οργανισμών, σαν να ήταν άχρηστοι, για να τοποθετηθούν οι κολλητοί, το να ζητάς πολιτικές Καναδά και Φινλανδίας είναι χαμένη υπόθεση. Αυτό το παραμύθι, από στόματα πολιτικών μας, πως δήθεν αυτά τα φιλελεύθερα συστήματα δεν ταιριάζουν στην νοοτροπία των αυτοαποκαλούμενων απογόνων του Σωκράτη και του Αριστοτέλη, μας προσβάλει αφάνταστα. Εγώ θα έλεγα πως τέτοιοι πολιτικοί, όχι μόνο δεν μας ταιριάζουν, αλλά μας προσβάλλουν βάναυσα.

ΥΓ: ευχαριστώ τον Κώστα Τσάλιο για την εύρεση και την επισήμανση του άρθρου

65 Indispensable Websites for Business Owners – Entrepreneur.com

65 Indispensable Websites for Business Owners – Entrepreneur.com.

Άρθτο θησαυρός από το αγαπημένο μου περιοδικό…

Get your business going, keep it going strong or take it in a new direction with this compilation of web sites for entrepreneurs.

At last count there were approximately 10 gazillion websites out there. Where’s a business owner to start when looking for valuable information? If you’re reading this, it means you’re on Entrepreneur.com, which is a good start. Read on for 64 more vital online spots you should know about.

How to Change the World: Report on Obama’s Use of Social Media

How to Change the World: Report on Obama’s Use of Social Media.

from guy kawasaki’s blog

«The Social Pulpit» is a very interesting analysis of how the Barack Obama campaign used social media. The folks at Edelman compiled this report, and there are many lessons that businesses can also apply, so check it out.

From: http://blog.guykawasaki.com/2009/01/report-on-obama.html#ixzz=067CvphQC

Ναρκωτικά: Ενα βήμα μεταρρύθμισης

από τη στήλη «ελεύθερο βήμα» της Τρίτης 3 Φεβρουαρίου 2009

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΝΕΛΛΑΚΗ*

Για κάθε ποσότητα βουπρενορφίνης που συνταγογραφείται υπάρχει μια αντίστοιχη ποσότητα ηρωίνης που μένει αδιάθετη

Δείκτη ευαισθησίας και πολιτισμού κάθε χώρας αποτελεί ο τρόπος στήριξης και θεραπείας των πολιτών εκείνων που κάνουν προβληματική χρήση εθιστικών ουσιών. Στη χώρα μας ο δείκτης αυτός ανιχνεύεται στις στενωπούς του ΟΚΑΝΑ, όπου χιλιάδες ασθενείς-χρήστες συνωθούνται για μια θέση στα προγράμματα απεξάρτησης.

Και δεν αναφέρομαι μόνο στους 5.000 ασθενείς που είναι εγγεγραμμένοι στην περίφημη λίστα αναμονής και… αναμένουν. Τουλάχιστον άλλοι τόσοι πρέπει να είναι εκείνοι που αποτρέπονται από το εγχείρημα για να αποφύγουν τη ματαιοπονία και την ταλαιπωρία. Και είναι και οι άλλοι, οι «τυχεροί», οι εντός προγράμματος (άλλες 5.000 άνθρωποι), οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι να δίνουν καθημερινά το «παρών» σ’ ένα κέντρο του ΟΚΑΝΑ για να αναλώσουν επιτόπου τη δόση τους σε μεθαδόνη π.χ., μένοντας έτσι καθηλωμένοι στην πιάτσα των ουσιών και στις ναρκω-παρέες που περιζώνουν τα κέντρα.

Πρόγραμμα Ελεγχόμενης Δευτεροβάθμιας Περίθαλψης Ουσιοεξαρτημένων (ΠΕΔΠΟ). Μπροστά στην κατάσταση αυτή το διοικητικό συμβούλιο του ΟΚΑΝΑ, στις 22 Δεκεμβρίου του 2008, με εισήγηση του υπογράφοντος, πήρε μια απόφαση, ομόφωνη, την οποία θα χαρακτήριζα «ιστορική».

Εισηγήθηκε στον αρμόδιο επί της Υγείας υπουργό, τον κ. Αβραμόπουλο, τη μεταρρύθμιση του ισχύοντος σήμερα συστήματος χορήγησης υποκατάστατων της ηρωίνης ουσιών και την υιοθέτηση ενός νέου προγράμματος, που θα στηρίζεται όχι πλέον αποκλειστικά στην επιτόπια ανάλωση υποκατάστατων αλλά και στη συνταγογράφησή τους από γιατρούς ειδικά εκπαιδευμένους.

Πρόκειται για ένα σύστημα που εφαρμόζεται ήδη στις περισσότερες δημοκρατικές χώρες της Δύσης επί μακρά σειρά ετών με αποτελέσματα ιδιαίτερα ικανοποιητικά.

Θεραπεία. Ας μιλήσουμε όμως για τα πλεονεκτήματα που το νέο αυτό πρόγραμμα (το ΠΕΔΠΟ) κομίζει στον χώρο των ναρκωτικών. Και πρώτα απ’ όλα για τα οφέλη στον τομέα της θεραπείας: Η ουσία την οποία ο ΟΚΑΝΑ προτείνει για συνταγογράφηση ως υποκατάστατο της ηρωίνης είναι ένα φαρμακευτικό σκεύασμα με βάση τη βουπρενορφίνη. Η οποία βουπρενορφίνη είναι μια ουσία που αφ’ ενός καταπραΰνει το αίσθημα στέρησης της ηρωίνης, αφ’ ετέρου λειτουργεί ως ασπίδα κατά της ηρωίνης εξουδετερώνοντας την ευφορία που αυτή προκαλεί στον χρήστη. Απλά, δεν την «ακούς» την ηρωίνη άμα έχεις πάρει βουπρενορφίνη.

Από θεραπευτική σκοπιά λοιπόν, το πρώτο που πετυχαίνει η βουπρενορφίνη, είναι να σε κρατάει κατ’ ανάγκη μακράν της ηρωίνης. Να καθιστά τη λήψη ηρωίνης ανενεργή. Υστερα, η συνταγογράφηση καθ’ εαυτή σού δίνει τη δυνατότητα να αποσπαστείς από τις ναρκω-παρέες και την υποκουλτούρα των ουσιών. Επίσης μειώνει τους κινδύνους και τις βλάβες που συνεπάγονται η νοθευμένη ηρωίνη της αγοράς αλλά και η συνεχής παραβατικότητα μες στην οποία είναι αναγκασμένος να διαβιοί ο χρήστης. Λογικό είναι λοιπόν στον τομέα της θεραπείας και της δημόσιας υγείας να αναμένει κανείς σημαντικά και σχετικά ταχύρρυθμα αποτελέσματα.

Περί προλήψεως. Ομως πιο σημαντικά οφέλη αναμένονται όχι στον τομέα της θεραπείας αλλά στην πρόληψη – την πρόληψη της χρήσης και της διάδοσης όλων των απαγορευμένων ουσιών. Και τούτο διότι κάθε ποσότητα βουπρενορφίνης που συνταγογραφείται, αφήνει «αναγκαστικά» μια αντίστοιχη ποσότητα ηρωίνης αδιάθετη. Λόγω της ασπίδας που λέγαμε… Συνεπώς, όσο θα διευρύνεται και θα εδραιώνεται το πρόγραμμα της ελεγχόμενης συνταγογράφησης τόσο θα μειώνεται και η συνολική ποσότητα της διακινούμενης ηρωίνης. Θα ελαττώνονται δηλαδή η ζήτηση και η προσφορά, αλλά και η προώθηση και η διάδοση της ηρωίνης.

Το εμπόριο της ηρωίνης θα υποστεί πλήγμα, ο «κύκλος εργασιών» των ναρκω-κυκλωμάτων θα μειωθεί και ο όλος μηχανισμός διάθεσης και διάδοσης των ψυχοτρόπων ουσιών θα συρρικνωθεί.

Μπορεί να σκεφτεί κανείς πιο αποτελεσματικό μέτρο πρόληψης απ’ αυτό;

Παρεπόμενα. Η εφαρμογή και η διεύρυνση του προτεινόμενου προγράμματος, έτσι ώστε αυτό να γίνει προσιτό σε κάθε προβληματικό χρήστη που έχει τη θέληση να ξεφύγει από την ηρωίνη και από την εξαναγκασμένη συμμετοχή του στο παραεμπόριό της, θα επιφέρουν αποσυμφόρηση στις μονάδες του ΟΚΑΝΑ (που τόσο τη χρειάζεται), σταδιακή μείωση της δημόσιας δαπάνης ανά ασθενή και θα οδηγήσουν στην εξαφάνιση της λίστας αναμονής, η ύπαρξη της οποίας ουδεμία τιμή μάς περιποιεί.

Το ΠΕΔΠΟ αναμένεται μέσα σε μικρό σχετικά διάστημα να βοηθήσει χιλιάδες ανθρώπους να σταθούν στα πόδια τους και να διεκδικήσουν μια αξιοπρεπή θέση στον κοινωνικό τους χώρο, στο σπίτι τους και στην αγορά εργασίας.

Τα πλεονεκτήματα του προγράμματος είναι πασιφανή και αυταπόδεικτα. Υπάρχουν όμως και συμφέροντα που θα εναντιωθούν σ’ αυτό. Συμφέροντα μεγάλα και ισχυρά, έννομα και άνομα. Γι’ αυτό και η υιοθέτηση του προγράμματος απαιτεί τη λήψη μιας πολιτικής απόφασης που θα αψηφά το περίφημο… πολιτικό κόστος. Θα τολμήσει ο κ. Αβραμόπουλος;

* Ο Π. Κανελλάκης είναι δικηγόρος και αντιπρόεδρος του ΟΚΑΝΑ

update: Διαβάστε αναλυτικά την έκθεση

Education reforms: Learning in New Media Environments

From Knowledgable to Knowledge-able: Learning in New Media Environments | Academic Commons.

Διαβάστε αυτό το άρθρο του Michael Wesch*. Το βρήκα χάρη σε ένα twit του Μίμη Ανδρουλάκη.

Νομίζω περιγράφει επακριβώς την άμεση αναγκαιότητα εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης – κυρίως σε περιεχόμενο και ουσία εκπαίδευσης. Μας δίνει και τους βασικούς λόγους για το διαχωρισμό λυκείου-εξετάσεων…

* Dubbed «the explainer» by Wired magazine, Michael Wesch is a cultural anthropologist exploring the impact of new media on society and culture.

πρώτο παγκόσμιο συνέδριο για την επιστήμη του web στην Ελλάδα

Web Science Conference 2009 – Society On-Line

Αθήνα, Ελλάδα, 18-20 Μαρτίου 2009

Το ΠΡΩΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ συνέδριο ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΟΥ WEB

Το Web Science Conference 2009 – Society On–Line είναι το πρώτο συνέδριο αφιερωμένο στην επιστημονική μελέτη των κοινωνικο-τεχνικών διαστάσεων του Web ως ένα μοναδικό και ολοκληρωμένο δημιούργημα. Η Επιστήμη του Web (Web Science) στοχεύει στην κατανόηση, στο σχεδιασμό και στην ανάπτυξη των τεχνολογιών και των εφαρμογών που συγκροτούν το World Wide Web. Ωστόσο, το Web δεν υπάρχει χωρίς τη συμμετοχή των ατόμων και των οργανισμών. Καθώς, λοιπόν, σήμερα ένα ιδιαίτερα σημαντικό μέρος της καθημερινής μας ζωής αφιερώνεται σε on–line δραστηριότητες, από ένα συνεχώς αυξανόμενο τμήμα του παγκόσμιου πληθυσμού, προκύπτει η αναγκαιότητα για την υλοποίηση του πρώτου συνεδρίου για την Επιστήμη του Web (Web Science), το οποίο διοργανώνεται από το Web Science Research Initiative (WSRI) και το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού (ΙΜΕ) και το οποίο είναι αφιερωμένο στην παρουσίαση της έρευνας για την Society On–Line. Οι εργασίες του συνεδρίου θα πραγματοποιηθούν από τις 18 έως τις 20 Μαρτίου 2009, στο Θέατρον του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού (Πειραιώς 254, Ταύρος, Αθήνα).

Οι θεματικές

Η πρωτοβουλία για την Επιστήμη του Web στοχεύει στην κατανόηση του αντίκτυπου των σύγχρονων τεχνολογιών της Πληροφορίας και του Διαδικτύου στο επιστημονικό πεδίο και στην καθημερινή πρακτική και, παράλληλα, επιθυμεί την παραγωγή επιστημονικής γνώσης για την περαιτέρω ανάπτυξη του World Wide Web. Από αυτή την άποψη, το Web Science Conference 2009 – Society On–Line προσεγγίζει, χωρίς να περιορίζεται σε αυτές, τις ακόλουθες θεματικές:

§ Culture On-Line

§ Networking (Social and Technical)

§ Cybercrime and/or the Prevention Thereof

§ Social Relationships

§ E-commerce

§ E-Learning

§ Government and Political Life

§ Health

§ Linked Data and the Semantic Web

§ Trust and Reputation

§ Security and Privacy

Τα ανοιχτά ερωτήματα

§ Ποιες μεθόδους θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε για να μελετήσουμε και να κατανοήσουμε τον τρόπο που λειτουργεί το Web ώστε να προβλέψουμε και να διασφαλίσουμε το μέλλον του;

§ Μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι το Web είναι προσβάσιμο από και χρήσιμο για όλους, περιλαμβάνοντας τα άτομα με αναπηρίες, τα άτομα από διαφορετικές κουλτούρες, τα άτομα με γλωσσικές ή/και άλλες ιδιαιτερότητες, δηλαδή έναν πληθυσμό που εκτείνεται σε ολόκληρη την υφήλιο;

§ Πώς συμπεριφέρονται τα άτομα και οι οργανώσεις στο Διαδίκτυο – τι τους παρακινεί να κάνουν αγορές, να κλείσουν ραντεβού και συναντήσεις, να κάνουν φίλους, να εκπαιδευτούν, να συμμετάσχουν σε πολιτικές διαδικασίες, να χρησιμοποιήσουν οικονομικές ή υγειονομικές υπηρεσίες;

§ Ποιες διαδικτυακές εφαρμογές εμπιστεύονται άτομα και σε ποιους on–line φορείς απευθύνονται; Μπορεί το Διαδίκτυο να λειτουργήσει για όλους ως εργαλείο διασκέδασης, επικοινωνίας, συναλλαγής, αναπαράστασης και αναζήτησης γνώσης;

§ Είναι εφικτό να προωθήσουμε την ανάπτυξη τεχνολογικών κριτηρίων που να ενισχύουν τη δημιουργικότητα, τη συνεργασία, την επικοινωνία και τις συναλλαγές μεταξύ των ανθρώπων;

§ Με ποιους τρόπους μπορούμε να αυξήσουμε την ισχύ του Web προς την κατεύθυνση της ενδυνάμωσης των πληθυσμών που απολαμβάνουν υπηρεσίες χαμηλής ποιότητας, μέσα από την κατάλυση των περιορισμών της πρόσβασης σε ζωτικές υπηρεσίες;

§ Πώς μπορεί η «σκοτεινή» πλευρά του Web – πχ το κυβερνο-έγκλημα, η πορνογραφία και τα τρομοκρατικά δίκτυα – να κατανοηθεί και να ελεγχθεί χωρίς να υπονομεύει την εμπειρία των υπόλοιπων χρηστών;

§ Τέλος, πώς ο σχεδιασμός του Web του μέλλοντος να διασφαλίσει ότι ένα σύστημα πάνω στο οποίο στηρίζονται – όπως ο ίδιος ο Tim Berners–Lee έχει διατυπώσει – η δημοκρατία και το εμπόριο μπορεί να παραμείνει «σταθερό και ανθρώπινο»;

WWW Forum

Το WWW Forum είναι το εναρκτήριο γεγονός τουWeb Science Conference 2009 – Society On-Line. Κατά τη διάρκεια του WWW Forum, ο Tim Berners–Lee, Εφευρέτης του WWW και Κορυφαίος Agenda Setter και ο Ιωσήφ Σηφάκης, ο πρώτος Έλληνας που έλαβε το Βραβείο Turing, το 2007, θα συζητήσουν με το κοινό και με μία πλειάδα αναγνωρισμένων πολιτικών και επιστημόνων τα εξής σημαντικά ζητήματα:

§ Επιστήμη του Web και έρευνα

§ Τεχνολογία του Web και πρακτική

§ Το Web για την Κοινωνία

Ντοκιμαντέρ: «Η ιστορία του Internet» | nsyll.net

«History of the internet» είναι ένα mini ντοκιμαντέρ κινουμένων σχεδίων για την ιστορία του Internet, εξηγόντας πως μετεξελίχθηκε το TimeSharing σε FileSharing και Arpanet σε Internet.

via Ντοκιμαντέρ: «Η ιστορία του Internet» | nsyll.net.

Να είναι καλά ο Νεκτάριος για την ανακάλυψη του βίντεο που έκανε…

Μνημόνιο Ομπάμα για την διαφάνεια και την ανοικτή διακυβέρνηση

Μνημόνιο Ομπάμα για την διαφάνεια και την ανοικτή διακυβέρνηση | Νέα του digitalrights.gr.

Ακολουθεί η μετάφραση στα ελληνικά (credits: @MadNihilist) του μνημονίου που εξέδωσε ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, Barack Obama, σχετικά με τη φιλοσοφία περί διαφάνειας και ανοικτής διακυβέρνησης της νέας κυβέρνησης από την πρώτη κιόλας μέρα ανάληψης των καθηκόντων του.

Το κείμενο περιλαμβάνει κατευθυντήριες γραμμές προς τις αμερικανικές ομοσπονδιακές υπηρεσίες και τα υπουργεία, αλλά και τις ανεξάρτητες υπηρεσίες, σχετικά με την εφαρμογή πρακτικών οι οποίες σε εναρμονίζονται με, αλλά κι επεκτείνουν, την ευρωπαϊκή αντίληψη περί πρόσβασης στη δημόσια πληροφορία, όπως αυτή κωδικοποιείται στην οδηγία PSI, την οποία ενσωμάτωσε εν μέρει στον ελληνικό νόμο ο Ν3448/06, του οποίου όμως η διατύπωση και εφαρμογή κρίνονται προβληματικές.

Καθώς οι πολιτικές των ΗΠΑ επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τα ευρωπαϊκά αλλά και ελληνικά τεκταινόμενα, αλλά και καθώς φαίνεται ότι η κυβέρνηση Obama σκοπεύει να αντιστρέψει σε μεγάλο βαθμό τις πολιτικές Bush που στρέφονταν κατά των ατομικών ελευθεριών εν γένει, και των ψηφιακών δικαιωμάτων των πολιτών ειδικότερα, θα προσπαθήσουμε στο μέλλον να ενημερώνουμε για τις σχετικές πολιτικές και πρωτοβουλίες που αναπτύσσει.

ΛΕΥΚΟΣ ΟΙΚΟΣ – Γραφείο Γραμματέα Τύπου

Για άμεση κυκλοφορία – 21 Ιανουαρίου 2009

ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΩΝ ΥΠΟΥΡΓΕΙΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ

ΘΕΜΑ: Διαφάνεια και Ανοιχτή Διακυβέρνηση

Η Κυβέρνησή μου έχει δεσμευθεί στη δημιουργία ενός άνευ προηγουμένου επιπέδου ανοιχτότητας στη Διακυβέρνηση. Θα εργαστούμε από κοινού για να εξασφαλίσουμε τη δημόσια εμπιστοσύνη και για να εγκαθιδρύσουμε ένα σύστημα διαφάνειας, δημόσιας συμμετοχής, και συνεργασίας. Η ανοιχτότητα θα ενισχύσει τη δημοκρατία μας και θα προωθήσει την αποτελεσματικότητα και την αποδοτικότητα της Διακυβέρνησης.

Η Διακυβέρνηση πρέπει να είναι διαφανής. Η διαφάνεια προωθεί τη λογοδοσία και παρέχει στους πολίτες πληροφορίες για το τι κάνει η Κυβέρνησή τους. Η πληροφορίες που συντηρούνται από την Ομοσποδιακή Κυβέρνηση είναι εθνική περιουσία. Η Κυβέρνησή μου θα προβεί στις κατάλληλες ενέργειες, σύμφωνα με το νόμο και τις πολιτικές, έτσι ώστε να δημοσιοποιεί τις πληροφορίες  γρήγορα και σε μορφή που το κοινό θα μπορεί να τις βρει και να τις χρησιμοποιήσει εύκολα. Τα εκτελεστικά τμήματα και γραφεία οφείλουν να αξιοποιήσουν τις νέες τεχνολογίες έτσι ώστε να διαθέτουν μέσω του διαδικτύου και με εύκολα προσβάσιμο τρόπο όλες τις πληροφορίες τις σχετικές με τη λειτουργία τους και τις αποφάσεις τους. Τα υπουργεία και οι δημόσιες υπηρεσίες οφείλουν επίσης να επιδιώκουν την έκφραση απόψεων εκ μέρους των πολιτών έτσι ώστε να εντοπίζονται οι πληροφορίες με τη μεγαλύτερη χρησιμότητα για το κοινό.

Η Διακυβέρνηση πρέπει να είναι συμμετοχική. Η εμπλοκή των πολιτών ενισχύει την αποδοτικότητα της Κυβέρνησης και βελτιώνει την ποιότητα των αποφάσεών της. Η γνώση βρίσκεται ευρέως διασκορπισμένη στην κοινωνία, και οι δημόσιοι λειτουργοί επωφελούνται από την πρόσβαση σε αυτή τη διασκορπισμένη γνώση. Τα υπουργεία και οι δημόσιες υπηρεσίες θα πρέπει να προσφέρουν σε όλους τους Αμερικανούς αυξημένες ευκαιρίες συμμετοχής στην εκπόνηση πολιτικών και να παρέχουν στην Κυβέρνησή τους τα οφέλη από αυτή τη συλλογική εμπειρία τους και τις πληροφορίες. Τα υπουργεία και οι δημόσιες υπηρεσίες οφείλουν επίσης να επιζητούν την εισροή των απόψεων των πολιτών σχετικά με το πώς θα αυξηθούν και θα βελτιωθούν οι ευκαιρίες για τη συμμετοχή τους στη Διακυβέρνηση.

Η Διακυβέρνηση πρέπει να είναι συνεργατική. Η συνεργασία εμπλέκει ενεργά τους Αμερικανούς στις εργασίες της Κυβέρνησής τους. Τα υπουργεία και οι δημόσιες υπηρεσίες οφείλουν να χρησιμοποιούν καινοτόμα εργαλεία, μεθόδους και συστήματα για τη μεταξύ τους συνεργασία σε όλα τα επίπεδα της Διακυβέρνησης όπως επίσης και με μη κερδοσκοπικές οργανώσεις, επιχειρήσεις και άτομα του ιδιωτικού τομέα. Τα υπουργεία και οι δημόσιες υπηρεσίες οφείλουν να επιζητούν το δημόσιο σχολιασμό έτσι ώστε να αξιολογήσουν και να βελτιώσουν το επίπεδο της συνεργασίας αλλά και να εντοπίσουν νέες ευκαιρίες συνεργασίας.

Εντέλω τον Επικεφαλής Αξιωματούχο Τεχνολογίας (Chief Τechnology Officer), σε συνεργασία με τον Διευθυντή του Γραφείου Διαχείρισης και Προϋπολογισμού και τον Διευθυντή των Γενικών Υπηρεσιών, να συντονίσει την ανάπτυξη, από τα κατάλληλα υπουργεία και υπηρεσίες, εντός 120 ημερών, προτάσεων για μια Οδηγία περί Ανοικτής Διακυβέρνησης, που θα εκδόσει ο Διευθυντής του Γραφείου Διαχείρισης και Προϋπολογισμού, και η οποία θα καθοδηγεί τα υπουργεία και τις δημόσιες υπηρεσίες έτσι ώστε να προβούν σε συγκεκριμένες ενεργειες για την υλοποίηση των αρχών που αναφέρονται σε αυτό το μνημόνιο. Οι ανεξάρτητες υπηρεσίες θα πρέπει να συμμορφωθούν με την Οδηγία περί Ανοιχής Διακυβέρνησης. [..]

Σχετικά:

• Ο Ομπάμα αξιοποιεί την τεχνολογία για μια «ανοιχτή» διακυβέρνηση (Το Βήμα, 22/1/09)

Obama: Towards a More Open and Participatory Govt

techPresident – Obama Day Two: Towards a More Open and Participatory Govt.

The Obama Administration took its first major steps toward implementing its promise to make government more open and transparent, with two presidential memoranda covering freedom of information, transparency and open government.

Read the full article…

δημοσιογραφικές διαπιστεύσεις σε bloggers

Δικαίωση bloggers-δημοσιογράφων (…αλλά στις ΗΠΑ) | knowhow.gr.

Η τεράστια “άνοδος” των blogs, εκτός από το να δημιουργήσει μια νέα κατάσταση στο Διαδίκτυο, τουλάχιστον όσον αφορά στη δυνατότητα των πολιτών να εκφράζουν τις απόψεις τους, έχει προκαλέσει μια “αλλαγή παραδείγματος” και στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται πλέον η δημοσιογραφία. Κι αυτό, διότι αρκετοί bloggers, είτε κατά μόνας, είτε και συνεργαζόμενοι, έχουν αναπτύξει πολύ ενδιαφέροντα ειδησεογραφικά ιστολόγια, τα οποία αποτελούν για πολύ κόσμο ένα εναλλακτικό “μέσο ενημέρωσής” του. Ωστόσο, φαίνεται ότι οι απανταχού Αρχές δεν έχουν συνειδητοποιήσει τη νέα κατάσταση “με το καλό”, οπότε και οι ίδιοι οι bloggers υποχρεούνται να αναλάβουν δράση, ώστε οι Αρχές να καταλάβουν τα νέα δεδομένα.

Έτσι, όπως γράφουν οι New York Times, η Αστυνομία της Νέας Υόρκης σύρθηκε στα δικαστήρια από τρεις bloggers, οι οποίοι την κατηγορούσαν για παραβίαση του Συντάγματος και διακρίσεις, καθώς αρνούνταν να τους εκδόσει δημοσιογραφικές διαπιστεύσεις. Η Αστυνομία, ποιώντας την ανάγκην φιλοτιμία, εξέδωσε στους τρεις bloggers τις απαραίτητες διαπιστεύσεις. Και οι τρεις έχουν μακρά ιστορία στο χώρο της -έντυπης και ηλεκτρονικής- ενημέρωσης, ενώ ο ένας από τους bloggers, παρά την υποχώρηση της Αστυνομίας, φέρεται αποφασισμένος να συνεχίσει τη δικαστική διαδικασία, θεωρόντας ότι πρέπει να αλλάξει συνολικά το νομικό καθεστώς που διέπει την αναγνώριση των δημοσιογράφων στον 21ο αιώνα. Λέτε να δούμε κάτι αντίστοιχο κι εδώ;…

web science in Athens conference updates

Web Science Conference 2009 – Society On-Line

Athens, Greece, 18th–20th March, 2009

A list of the accepted papers for Web Science Conference 2009 – Society On-Line [ http://www.websci09.org ] is NOW available!

* The papers accepted for presentation are listed at:
http://www.cs.rpi.edu/~hendler/AcceptedPres.htm

* The papers accepted for posters are at:
http://www.cs.rpi.edu/~hendler/AcceptedPosters.htm

Apparently, this might be a good chance for the skeptical ones to have a second thought about registering for the Conference 🙂

* Jacques Bus confirmed as Keynote Speaker at «Web Science Conference 2009 – Society On-Line»

Jacques Bus is Head of Unit, D4 – ICT for Trust and Security DG Information Society, European Commission. ICT for Trust and Security in the IST Program includes Research and technology Development for Network and Information System Security, Trustworthy Computing and DRM, Biometrics, Identity management and Critical Information Infrastructure Protection.

* Michael Marmarinos confirmed as Speaker at «Web Science Conference 2009 – Society On-Line»

A renowned actor and theater director; he has taken part in most of the «Diplous Eros» theater company presentations. He has played major parts under the direction of Roula Pateraki, Yannis Houvardas, Antonis Antipas, Ploutarhos Kaitatzis, Spiros Evangelatos, in plays by Koltes, Euripides, Daggermann. As remarkable moments as a director one can note classical plays such as «Medea» (Euripides), «Elektra» (Sophocles), «Agamemnon» (Aeschylus), «Romeo & Juliet» (W. Shakespeare). Since 2006 he is the president of the board of the International Theater Institute in Greece.

* Konstantinos Bita (aka KBita) confirmed as Speaker at «Web Science Conference 2009 – Society On-Line»

KBita is an established artist; musician, composer, performer. In 1992 he formed the electronic band Stereo Nova, with which he recorded five official albums. In 1996, Stereo Nova disbanded and he began to pursue a solo career. He has composed music for documentaries, movies, and theatrical plays, and received international attention for his contribution to the Opening Ceremony of the Athens 2004 Olympic Games.

* Web Science Workshops
(to run at «Web Science Conference 2009 – Society On-Line»)

* Workshop on Understanding The Impact of the Web on Scholarly Communication (UIWoSC)
More info: http://webscience.org/wiki/UIWoSC

* Second Web Science Curriculum Workshop (WSCW2)
More info: http://webscience.org/wiki/WSCW

Web Science Conference 2009 – Society On-Line is the first conference devoted to the scientific study of socio-technical aspects of the Web as a standalone artifact. The conference will be held at the Theatron, at the Hellenic Cosmos of the Foundation of the Hellenic World, in Athens, Greece, March 18^th – 20^th, 2009.

Web Science focuses on understanding, designing and developing the technologies and applications that make up the World Wide Web. However, the WWW does not exist without the participation of people and organizations. Now that a significant proportion of everyday life is spent on-line in many countries, it makes sense for the first Web Science conference organized by the Web Science Research Initiative (WSRI) and the Foundation of the Hellenic World (FHW) to be dedicated to the presentation of research into society on the Web.

– Conference Website:
http://www.websci09.org

– Official Web Science Conferences Group:
http://www.facebook.com/group.php?gid=61090490999

– Official «Web Science Conference 2009 – Society On-Line» Event:
http://www.facebook.com/event.php?eid=47716486894

Ο πρώτος λόγος του προέδρου Obama

Ο πρώτος λόγος του προέδρου Obama στα Ελληνικά.

από το (Non-Linear Complexity), μετάφραση στα ελληνικά σε συνεργασία με τους @MadNihilist, @olrandir, @trianta.

το Πρωτότυπo κείμενο,

(δείτε μια άλλη μετάφραση) και η μετάφραση των ανωτέρω:

Αγαπητοί Συμπολίτες,

Στέκομαι εδώ σήμερα έμπλεος ταπεινότητας μπροστά στο καθήκον μας, ευγνώμων για την εμπιστοσύνη που επιδείξατε και εν γνώσει των θυσιών που έκαναν οι πρόγονοί μας. Ευχαριστώ τον Πρόεδρο Μπους για τις υπηρεσίες που προσέφερε στο έθνος μας, καθώς και για τη γενναιοδωρία και το πνεύμα συνεργασίας που επέδειξε στη μεταβατική περίοδο.

Σαραντατέσσερεις Αμερικανοί έχουν δώσει πλέον τον προεδρικό όρκο. Τα λόγια του ειπώθηκαν σε καιρούς αυξανόμενης ευημερίας και νηνεμιών ειρήνης. Αλλά, ενίοτε, ο όρκος δίνεται κάτω από απειλητικά σύννεφα και μαινόμενες καταιγίδες. Σε τέτοιες στιγμές, η Αμερική έχει προχωρήσει, όχι μόνον εξ αιτίας των δεξιοτήτων και του οράματος των υψηλών αξιωματούχων, αλλά επειδή Εμείς ο Λαός παραμείναμε πιστοί στα ιδεώδη των προγόνων μας και στα ιδρυτικά μας κείμενα.

Έτσι συνέβη. Έτσι και πρέπει να συμβεί με την τωρινή γενιά των Αμερικανών.

Το ότι βρισκόμαστε εν μέσω κρίσης αυτή τη στιγμή γίνεται σαφώς κατανοητό. Το έθνος μας βρίσκεται σε πόλεμο, ενάντια σε ένα εκτεταμένο δίκτυο βίας και μίσους. Η οικονομία μας είναι σοβαρά εξασθενημένη, σαν συνέπεια της απληστίας και της ανευθυνότητας κάποιων αλλά και της συλλογικής μας αποτυχίας να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις και να προετοιμάσουμε το έθνος για μια νέα εποχή. Χάθηκαν σπίτια, έφυγαν δουλειές, κατέρρευσαν επιχειρήσεις. Η περίθαλψή μας είναι υπερβολικά δαπανηρή, οι αποτυχίες του εκπαιδευτικού συστήματος διογκωμένες, και κάθε μέρα φέρνει περαιτέρω αποδείξεις πως οι τρόποι με τους οποίους χρησιμοποιούμε την ενέργεια ενισχύουν τους αντιπάλους μας και απειλούν τον πλανήτη.

Αυτοί είναι οι δείκτες της κρίσης όπως εμφανίζονται μέσα από τα στοιχεία και τις στατιστικές. Λιγότερο μετρήσιμη αλλά όχι λιγότερο βαθιά είναι η εξασθένηση της εμπιστοσύνης απ’ άκρη σε άκρη στη χώρα — ο έντονος φόβος πως η παρακμή της Αμερικής είναι αναπόφευκτη και πως η επόμενη γενιά πρέπει να χαμηλώσει τις προσδοκίες της.

Σήμερα, σας λέω πως οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε είναι αληθινές. Είναι πολλές και σοβαρές. Και δεν θα τις υπερσκελίσουμε εύκολα ούτε σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αλλά να ξέρεις αυτό, Αμερική — θα τις υπερσκελίσουμε.
Αυτή τη μέρα, συγκεντρωθήκαμε γιατί επιλέξαμε την ελπίδα αντί για το φόβο, την ενότητα της επιδίωξης αντί για τη σύγκρουση και τη διχόνοια.

Αυτή τη μέρα, εξαγγέλουμε το τέλος της μικρόψυχης γκρίνιας και των ψεύτικων υποσχέσεων, το τέλος των αντεγκλήσεων και των φθαρμένων δογμάτων, που για πολύ καιρό στραγγάλιζαν την πολιτική μας.
Παραμένουμε ένα νέο έθνος, αλλά με τα λόγια των Γραφών, έχει έρθει η ώρα να αφήσουμε κατά μέρος τις παιδικές συμπεριφορές.
Έφτασε η ώρα να επαναβεβαιώσουμε το επίμονο πνεύμα μας’ να επιλέξουμε την καλύτερη ιστορία μας. Να μεταλαμπαδεύσουμε εκείνο το πολύτιμο δώρο, εκείνη την ευγενή ιδέα, που πέρασε από γενιά σε γενιά’ εκείνη τη Θεία επαγγελία που ορίζει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, όλοι είναι ελεύθεροι, και όλοι δικαιούνται μια ευκαιρία στην επιδίωξη την ευτυχίας που τους αναλογεί.

Επαναβεβαιώνοντας το μεγαλείο του έθνους μας, αναγνωρίζουμε ότι το μεγαλείο δεν είναι δεδομένο. Πρέπει να κερδίζεται. Στο ταξίδι μας δεν κόψαμε ποτέ δρόμο ούτε συμβιβαστήκαμε με λιγότερα. Δεν πήραμε το μονοπάτι των λιπόψυχων, εκείνων που προτιμούν την άνεση από την εργασία ή που αναζητούν αποκλειστικά τις απολαύσεις του πλούτου και της φήμης. Τουναντίον, ήταν οι τολμηροί, οι δραστήριοι, οι δημιουργοί -αρκετοί τιμημένοι, αλλά κυρίως άνδρες και γυναίκες αφανείς μέσα στην εργασία τους- που μας ανύψωσαν μέσα από μία μακρινή και κακοτράχαλη διαδρομή προς την ευημερία και την ελευθερία

Για μας μάζεψαν τα λίγα υπάρχοντα τους και διέσχισαν τους ωκεανούς, προσδοκώντας μια νέα ζωή. Για μας εργάστηκαν σκληρά σε απάνθρωπες συνθήκες και αποίκησαν την άγρια Δύση. Υπέμειναν το μαστίγιο και όργωσαν την τραχιά γη.
Για μας πολέμησαν και πέθαναν, σε μέρη όπως το Κόνκορντ και το Γκέτισμπεργκ. Στη Νορμανδία και το Κε-Σαν. Ξανά και ξανά, αυτοί οι άνδρες κι οι γυναίκες μόχθησαν, θυσιάστηκαν, δούλεψαν μέχρι που ρόζιασαν τα χέρια τους, για να ζήσουμε εμείς μια καλύτερη ζωή. Είδαν την Αμερική ως κάτι μεγαλύτερο από το άθροισμα των ατομικών μας φιλοδοξιών’ μεγαλύτερο από όλες τις διαφορές της κοινωνικής προέλευσης, του πλούτου ή της φατρίας.

Αυτό είναι το ταξίδι που συνεχίζουμε σήμερα. Παραμένουμε το πιο ευήμερο και ισχυρό έθνος στη Γη. Οι εργαζόμενοι μας δεν είναι λιγότερο παραγωγικοί από όσο ήταν πριν αρχίσει αυτή η κρίση. Τα μυαλά μας δεν είναι λιγότερο εφευρετικά, τα προϊόντα και οι υπηρεσίες μας δεν είναι λιγότερο απαραίτητα από ό,τι την προηγούμενη εβδομάδα, τον προηγούμενο μήνα ή τον προηγούμενο χρόνο. Το δυναμικό μας παραμένει αμείωτο. Αλλά η εποχή που στεκόμασταν ακίνητοι, που προστατεύαμε κοντόφθαλμα συμφέροντα και αναβάλαμε τις δυσάρεστες αποφάσεις — αυτή η εποχή έχει παρέλθει. Από σήμερα, πρέπει να σταθούμε όρθιοι, να αποτινάξουμε τη σκόνη, και να αρχίσουμε να δουλεύουμε για να ξαναφτιάξουμε την Αμερική.

Γιατί όπου κι αν κοιτάξουμε, υπάρχει δουλειά που πρέπει να γίνει. Η κατάσταση της οικονομίας καλεί σε δράση, τολμηρή και γοργή, και θα δράσουμε — όχι μόνο για να δημιουργήσουμε νέες θέσεις εργασίας, αλλά και για να θέσουμε νέα θεμέλια για ανάπτυξη. Θα χτίσουμε τους δρόμους και τις γέφυρες, τα ηλεκτρικά δίκτυα και τις ψηφιακές γραμμές που τροφοδοτούν το εμπόριό μας και μας συνδέουν. Θα επαναφέρουμε την επιστήμη στη θέση που της αξίζει, και θα εκμεταλλευτούμε τα θαύματα της τεχνολογίας για να υψώσουμε την ποιότητα της περίθαλψής μας και να μειώσουμε το κόστος της. Θα χαλιναγωγήσουμε τον ήλιο και τους ανέμους και το έδαφος για να τροφοδοτήσουμε τα οχήματά μας και τα εργοστάσιά μας. Και θα μεταμορφώσουμε τα σχολεία και τα κολλέγια και τα πανεπιστήμιά μας για να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις μιας νέας εποχής. Όλα αυτά μπορούμε να τα κάνουμε. Κι όλα αυτά θα τα κάνουμε.

Υπάρχουν όμως κάποιοι που αμφισβητούν την κλίμακα των φιλοδοξιών μας – που υποστηρίζουν πως το σύστημά μας δεν μπορεί να αντέξει πάρα πολλά μεγαλεπήβολα σχέδια. Έχουν βραχεία μνήμη. Διότι έχουν ξεχάσει τι έχει ήδη καταφέρει αυτή η χώρα, τι μπορούν να κατορθώσουν ελεύθεροι άνδρες και γυναίκες όταν η φαντασία συνταιριάζεται με τον κοινό σκοπό και η αναγκαιότητα με το κουράγιο.

Αυτό που οι κυνικοί αδυνατούν να κατανοήσουν είναι πως το έδαφος υποχωρεί κάτω από τα πόδια τους – πως οι στείρες πολιτικές διαμάχες στις οποίες αναλωνόμασταν τόσο καιρό έχουν πλέον απαξιωθεί. Το ερώτημα που θέτουμε σήμερα δεν είναι αν η κυβέρνησή μας είναι πολύ μεγάλη ή πολύ μικρή, αλλά αν δουλεύει – αν βοηθά οικογένειες να βρουν δουλειά με αξιοπρεπή μισθό, πρόνοια που μπορούν να πληρώσουν και αξιοπρεπή συνταξιοδότηση. Εκεί όπου η απάντηση είναι θετική, σκοπεύουμε να προχωρήσουμε. Όπου η απάντηση είναι αρνητική, τα προγράμματα θα διακοπούν. Κι όσοι από εμάς χειριζόμαστε δημόσιο χρήμα θα είμαστε υπόλογοι – ώστε να ξοδεύουμε σοφά, να αναμορφώσουμε τις κακές συνήθειες, και να εργαζόμαστε με διαφάνεια – διότι μόνο έτσι μπορούμε να αποκαταστήσουμε τη ζωτική εμπιστοσύνη ανάμεσα σε ένα λαό και στην κυβέρνησή του.

Κι ούτε είναι το ερώτημα αν η αγορά αποτελεί δύναμη για καλό ή για κακό. Η δυνατότητά της να παραγάγει πλούτο και να επεκτείνει την ελευθερία είναι ασύγκριτη, αλλά αυτή η κρίση μας θύμισε πως χωρίς επιτήρηση, η αγορά μπορεί να γίνει ανεξέλεγκτη – κι ότι ένα έθνος δεν μπορεί να ευημερήσει όταν ευνοεί μόνο τους ευημερούντες.

Η επιτυχία της οικονομίας μας ήταν ανέκαθεν εξαρτημένη, όχι μόνο από το μέγεθος του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος μας, αλλά και την έκταση της ευημερίας μας’ από την ικανότητά μας να προσφέρουμε ευκαιρίες σε όποιον διέθετε προθυμία – όχι από ελεημοσύνη, αλλά επειδή αυτή είναι η ασφαλέστερη οδός προς το κοινό μας όφελος.

Όσο για την κοινή μας άμυνα, απορρίπτουμε ως ψευδή την επιλογή ανάμεσα στην ασφάλειά μας και στα ιδεώδη μας. Οι Ιδρυτικοί μας Πατέρες, αντιμέτωποι με απειλές που μετά βίας φανταζόμαστε, συνέταξαν μια χάρτα για να εξασφαλίσουν την ισχύ των νόμων και τα δικαιώματα του ανθρώπου, μια χάρτα που επεκτάθηκε με το αίμα γενεών. Αυτά τα ιδεώδη φωτίζουν ακόμα τον κόσμο, και δε θα τα υποτάξουμε σε σκοπιμότητες.

Και έτσι, προς τους άλλους λαούς και τις κυβερνήσεις που μας παρακολουθούν σήμερα, από τις πιό μεγάλες πρωτεύουσες μέχρι το μικρό χωριό όπου γεννήθηκε ο πατέρας μου: μάθετε πως η Αμερική είναι φίλος κάθε έθνους και κάθε άνδρα, γυναίκας και παιδιού που επιδιώκει ειρήνη και αξιοπρέπεια για το μέλλον του, και πως είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε ηγετικό ρόλο και πάλι. Θυμηθείτε πως προηγούμενες γενιές πολέμησαν το φασισμό και τον κομμουνισμό, όχι μόνο με πυραύλους και τανκς, αλλά και με στιβαρές συμμαχίες και ανθεκτικές πεποιθήσεις. Κατάλαβαν πως η ισχύς μας από μόνη της δεν μπορεί να μας προστατέψει, ούτε μας επιτρέπει να πράττουμε κατά βούληση. Γνώριζαν αντίθετα πως η ισχύς μας μεγεθύνεται με τη συνετή χρήση της’ η ασφάλειά μας απορρέει από τη δικαιότητα του σκοπού μας, τη δύναμη του παραδείγματός μας, τις μετριοπαθείς αξίες της ταπεινότητας και της συγκράτησης.

Είμαστε οι θεματοφύλακες αυτής της κληρονομιάς. Καθοδηγούμενοι από αυτές τις αρχές και πάλι, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτές τις νέες απειλές που απαιτούν ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια – ακόμα περισσότερη συνεργασία κι αλληλοκατανόηση ανάμεσα στα έθνη. Θα δρομολογήσουμε την υπεύθυνη επιστροφή του Ιράκ στο λαό του, και θα σφυρηλατήσουμε την ειρήνη στο Αφγανιστάν που με τόση δυσκολία κερδίζεται. Με παλιούς φίλους και πρώην εχθρούς, θα εργαστούμε ακούραστα για να ελαττώσουμε την πυρηνική απειλή, και να αναστρέψουμε το απειλητικό φάσμα του θερμαινόμενου πλανήτη. Δε θα απολογηθούμε για τον τρόπο ζωής μας ούτε θα ταλαντευτούμε στην υπερασπισή του, και σε αυτούς που επιδιώκουν να προωθήσουν τους στόχους τους προκαλώντας τρόμο και σφάζοντας αθώους, σας δηλώνουμε τώρα πως το πνεύμα μας είναι ισχυρότερο και δεν μπορεί να λυγίσει’ δεν θα υπερβείτε την αντοχή μας, και θα σας νικήσουμε.

Διότι ξέρουμε πως η πολυσχιδής κληρονομιά μας αποτελεί δύναμη, όχι αδυναμία. Είμαστε ένα έθνος Χριστιανών και Μουσουλμάνων, Εβραίων και Ινδουιστών -και άθεων. Μας πλάθει η κάθε γλώσσα και ο κάθε πολιτισμός, που συρρέουν από κάθε γωνιά αυτής της Γης’ κι επειδή έχουμε γευτεί το πικρό απόπλυμα του εμφύλιου πολέμου και του φυλετικού διαχωρισμού, κι έχουμε βγει από αυτό το σκοτεινό κεφάλαιο πιο δυνατοί και ενωμένοι, δεν μπορούμε παρά να πιστέψουμε πως τα παλιά μίση κάποια μέρα θα παρέλθουν’ πως οι γραμμές της φυλής σύντομα θα διαλυθούν’ πως όσο ο κόσμος γίνεται μικρότερος, η κοινή μας ανθρωπιά θα αποκαλυφθεί’ και πως η Αμερική πρέπει να παίξει το ρόλο της στο να εισαγάγει μια νέα εποχή ειρήνης.

Προς το Μουσουλμανικό κόσμο, αναζητούμε ένα νέο δρόμο προς τα εμπρός, βασισμένο σε αμοιβαία συμφέροντα και αμοιβαίο σεβασμό. Προς τους ηγέτες απανταχού της υφηλίου που ζητούν να σπείρουν τη διαμάχη, ή να ρίξουν το φταίξιμο για τις πληγές της κοινωνίας τους στη Δύση – μάθετε πως ο λαός σας θα σας κρίνει από αυτά που χτίζετε, όχι από αυτά που καταστρέφετε. Σε αυτούς που αρπάζονται από την εξουσία μέσα από τη διαφθορά και την απάτη και τη φίμωση της διαφωνίας, μάθετε ότι βρίσκεστε στη λάθος πλευρά της Ιστορίας, μα πως θα σας απλώσουμε το χέρι αν προτίθεστε να ξεσφίξετε τη γροθιά σας.

Στους λαούς των φτωχών εθνών, ορκιζόμαστε να εργαστούμε δίπλα σας για να κάνουμε τα χωράφια σας ν’ ανθίσουν και να αφεθεί να τρέξει καθαρό νερό, να θρέψουμε τα πεινασμένα σώματα και τα διψασμένα μυαλά. Και στα έθνη εκείνα όπως το δικό μας που απολαμβάνουν συγκριτική πολυέχεια, λέμε πως δεν μας επιτρέπεται πλέον να αγνοούμε τα δεινά εκτός των συνόρων μας’ μήτε μπορούμε να καταναλώνουμε τους πόρους του κόσμου αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Διότι ο κόσμος έχει αλλάξει, και πρέπει να αλλάξουμε κι εμείς μαζί του.

Καθώς ατενίζουμε το δρόμο που ξεδιπλώνεται μπροστά μας, θυμόμαστε με ταπεινή ευγνωμοσύνη τους θαρραλέους Αμερικανούς που, αυτήν τη στιγμή, περιπολούν απόμακρες ερήμους και μακρινά βουνά. Έχουν κάτι να μας πουν σήμερα, όπως οι ήρωες που κείτονται στο Άρλινγκτον μας ψιθυρίζουν μέσα από τους αιώνες. Τους τιμούμε όχι μόνο γιατί είναι οι φύλακες της ελευθερίας μας, αλλά και γιατί ενσαρκώνουν το πνεύμα του υπηρετείν, μια θέληση να βρουν νόημα σε κάτι μεγαλύτερο από τους εαυτούς τους. Αυτή τη στιγμή, ωστόσο – μια στιγμή που θα καθορίσει μια γενιά – είναι ακριβώς αυτό το πνεύμα που πρέπει να μας διακατέχει όλους.

Διότι όσα κι αν μπορεί το κράτος να πράξει και πρέπει να πράξει, είναι τελικά η πίστη κι αποφασιστικότητα του Αμερικάνικου λαού στην οποία βασίζεται αυτό το έθνος. Είναι η καλοσύνη του να φιλοξενήσουμε έναν άγνωστο όταν σπάσουν τα φράγματα, η αυταπάρνηση των εργατών που θα προτιμούσαν να μειώσουν τις ώρες εργασίας τους παρά να δουν έναν φίλο τους να χάνει τη δουλειά του, που μας οδηγεί στις πιο σκοτεινές μας ώρες. Είναι το θάρρος του πυροσβέστη που ορμά σε μια σκάλα γεμάτη καπνό, αλλά και η προθυμία ενός γονιού να αναθρέψει ένα παιδί, που τελικά καθορίζουν τη μοίρα μας.

Οι δοκιμασίες μας μπορεί να είναι καινούριες. Τα μέσα με τα οποία θα τις αντιμετωπίσουμε μπορεί να είναι καινούρια. Οι αξίες όμως εκείνες από τις οποίες εξαρτάται η επιτυχία μας — σκληρή δουλειά κι ειλικρίνεια, θάρρος και τιμιότητα, ανεκτικότητα και περιέργεια, αφοσίωση και πατριωτισμός — αυτές είναι παλιές. Αυτές είναι αληθινές. Αποτελούν την ήρεμη κινητήρια δύναμη της εξέλιξης καθ’ όλη την διάρκεια της ιστορίας μας. Αυτό που απαιτείται λοιπόν είναι μια επιστροφή σε αυτές τις αλήθειες. Αυτό που αξιώνεται από μας τώρα είναι μια νέα εποχή ευθύνης — μια αναγνώριση, από κάθε Αμερικάνο, πως έχουμε καθήκοντα απέναντι στον εαυτό μας, στο έθνος μας, και στον κόσμο, καθήκοντα που δε αποδεχόμαστε μοιρολατρικά αλλά αντίθετα τα επωμιζόμαστε με χαρά, σταθερά βέβαιοι πως δεν υπάρχει τίποτα που να ικανοποιεί περισσότερο το πνεύμα, που να καθορίζει περισσότερο το χαρακτήρα μας, από το να δινόμαστε σε ένα δύσκολο έργο.

Αυτό είναι το τίμημα και η υπόσχεση της ιδιότητας του πολίτη.
Αυτή είναι η πηγή της αυτοπεποίθησής μας — η γνώση ότι ο Θεός μας καλεί να μορφώσουμε μια αβέβαιη μοίρα.

Αυτό είναι το νόημα της ελευθερίας μας και των πιστεύω μας — γιατί άντρες και γυναίκες και παιδιά κάθε φυλής και πίστης μπορούν να συμμετάσχουν στον εορτασμό σε αυτόν τον εξαίσιο χώρο, και γιατί ένας άντρας, που τον πατέρα του πριν λιγότερο από εξήντα χρόνια δεν θα τον είχαν σερβίρει στο εστιατόριο της γειτονιάς, μπορεί τώρα να σταθεί ενώπιόν σας και να δώσει έναν ιερότατο όρκο.

Ας σηματοδοτήσουμε λοιπόν αυτήν την ημέρα με την μνήμη, του ποιοί είμαστε και πόσο μακριά έχουμε ταξιδέψει. Στο γενέθλιο έτος της Αμερικής, στην ψυχρότερη των εποχών, μια μικρή ομάδα πατριωτών είχαν συγκεντρωθεί γύρω από φωτιές που σιγοσβήναν στις όχθες ενός παγωμένου ποταμού. Η πρωτεύουσα είχε εγκαταλειφθεί. Ο εχθρός προχωρούσε. Το χιόνι ήταν βαμμένο με αίμα. Σε μια στιγμή όπου η κατάληξη της επανάστασής μας ήταν περισσότερο από ποτέ αμφίβολη, ο πατέρας του έθνους μας έδωσε εντολή να διαβαστούν αυτά τα λόγια στο λαό:

“Ας ειπωθεί στον μελλοντικό κόσμο…ότι στα βάθη του χειμώνα, όταν μοναχά η ελπίδα και η αρετή μπορούσαν να επιβιώσουν…ότι η πόλη και η χώρα, θορυβημένες από ένα κοινό κίνδυνο, εκστράτευσαν για να τον αντιμετωπίσουν.”

Αμερική. Ενώπιον των κοινών μας κινδύνων, σε αυτόν το χειμώνα των κακουχιών μας, ας θυμηθούμε τα διαχρονικά αυτά λόγια. Με ελπίδα κι αρετή, ας αντιμετωπίσουμε θαρραλέα για ακόμα μια φορά τα παγωμένα ρεύματα, κι ας αντέξουμε τις καταιγίδες που θα βρούμε στο διάβα μας. Ας ειπωθεί από τα παιδιά των παιδιών μας πως, όταν δοκιμαστήκαμε, αρνηθήκαμε να εγκαταλείψουμε αυτό το ταξίδι, πως δεν γυρίσαμε πίσω μήτε δειλιάσαμε, κι ότι με τα μάτια στηλωμένα στον ορίζοντα και την χάρη του Θεού να μας συντροφεύει, φέραμε το μέγα δώρο της ελευθερίας και το μεταδώσαμε ασφαλές στις μελλοντικές γενιές.

Change has come to WhiteHouse.gov

EOP – Blog Post – Change has come to WhiteHouse.gov.

by Macon Phillips, the Director of New Media for the White House.

Read about the new spirit behind the new USA administration:

Communication

Transparency

Participation

web science in Athens

Web Science Conference 2009 – Society On-Line

Athens, Greece, 18th–20th March, 2009

Web Science Conference 2009 – Society On-Line is the first conference devoted to the scientific study of socio-technical aspects of the Web as a standalone artifact. The conference will be held at the Theatron, at the Hellenic Cosmos of the Foundation of the Hellenic World, in Athens, Greece, March 18^th – 20^th, 2009.

Web Science focuses on understanding, designing and developing the technologies and applications that make up the World Wide Web. However, the WWW does not exist without the participation of people and organizations. Now that a significant proportion of everyday life is spent on-line in many countries, it makes sense for the first Web Science conference organized by the Web Science Research Initiative (WSRI) and the Foundation of the Hellenic World (FHW) to be dedicated to the presentation of research into society on the Web.

Thematic areas

How do people and organizations behave on-line – what motivates them to shop, date, make friends, learn, participate in political life or manage their health or tax on-line? Which Web-based designs will they trust? To which on-line agents will they delegate? How can the dark side of the Web – such as cybercrime, pornography and terrorist networks – be both understood and held in check without compromising the experience of others? What are the effects of varying characteristics of Web-based technologies – such as security, privacy, and network structure, the linking of data – on on-line behavior, both criminal and non-criminal? And how can the design of the Web of the future ensure that a system on which – as Tim Berners-Lee put it – democracy and commerce depends remains ‘stable and pro-human’?

WWW Forum

The WWW Forum is the opening event of the Web Science Conference 2009 – Society On-Line. During the WWW Forum, Tim Berners-Lee, WWW Inventor and Top Agenda Setter will discuss with the public and famous scientists and politicians the following themes:

Web Science and Research

Web Technology and Practice

Web for Society

How can we learn from people in socially or economically deprived communities? How the Web can better serve them? In which ways can we leverage the Web to empower people, especially in under-served populations, by lowering barriers to life-critical services? Can we ensure the Web is accessible and useful to people, including people with disabilities, from different cultures, and language and literacy skills that span the range of the Earth’s population? Which methods do we need to implement in order to study and understand how the Web works in order to anticipate and ensure its future? Can we understand how to make the Web stable and secure, and to mitigate threats and weaknesses? Is it possible to promote the development of technology and standards that foster creativity, collaboration, communication, and commerce?

Keynote Speakers

Tim Berners-Lee (WWW Inventor)

A graduate of Oxford University, England, Tim Berners-Lee is the 3COM Founders Professor of Engineering in the School of Engineering, with a joint appointment in the Department of Electrical Engineering and Computer Science at the Laboratory for Computer Science and Artificial Intelligence (CSAIL) at the Massachusetts Institute of Technology (MIT) where he also heads the Decentralized Information Group (DIG). He is co-Director of the new Web Science Research Initiative (WSRI) and is a Professor in the Computer Science Department at the University of Southampton, UK. He directs the World Wide Web Consortium, founded in 1994.

In 1989 he invented the World Wide Web, an internet-based hypermedia initiative for global information sharing while at CERN, the European Particle Physics Laboratory. He wrote the first web client and server in 1990. His specifications of URIs, HTTP and HTML were refined as Web technology spread.

In 2001 he became a fellow of the Royal Society. He has been the recipient of several international awards including the Japan Prize, the Prince of Asturias Foundation Prize, the Millennium Technology Prize and Germany’s Die Quadriga award. In 2004 he was knighted by H.M. Queen Elizabeth and in 2007 he was awarded the Order of Merit. He is the author of “Weaving the Web”.

Joseph Sifakis (Turing Award 2007)

Joseph Sifakis is a CNRS researcher and the founder of Verimag Laboratory, in Grenoble, France. He holds the INRIA-Schneider endowed industrial chair since September 1st 2008. He studied Electrical Engineering at the Technical University of Athens and Computer Science at the University of Grenoble.

Verimag is a leading research laboratory in the area of critical embedded systems. It developed the underlying theory and technology for the SCADE tool, used by Airbus for the design and validation of its critical real-time systems, and is becoming a de facto standard for aeronautics. Verimag has a lasting and strategic collaboration with ST Microelectronics, France Telecom R&D, and Airbus, through which numerous results on validation and testing have been transferred.

Joseph Sifakis is recognized for his pioneering work on both theoretical and practical aspects of Concurrent Systems Specification and Verification. He contributed to emergence of the area of model-checking, currently the most widely-used method for the verification of industrial applications. His current research activities include component-based design, modeling, and analysis of real-time systems with focus on correct-by-construction techniques.

Joseph Sifakis has broad experience with industry, notably though joint projects with partners such as Astrium, the European Space Agency, France Telecom, ST Microelectronics and he has also been active for many years in consulting.

Joseph Sifakis is the Scientific Coordinator of the European Network of Excellence ARTIST2 on Embedded Systems Design. This network gathers 35 of the best European teams in the area, and aims to produce innovative results for cost-effective design of dependable embedded systems. It will also promote innovative methods safe and secure systems, notably through cooperation with key European industrial partners such as Thalθs, Airbus, Ericsson, Philips, and ST Microelectronics.

Joseph Sifakis is the director of the CARNOT Institute “Intelligent Software and Systems” in Grenoble.

Joseph Sifakis is a member of the editorial board of several journals, co-founder of the International Conference on Computer Aided Verification (CAV) and a member of the Steering Committee of the EMSOFT (Embedded Software) conference. He is a member of Academia Europea and a member of the French National Academy of Engineering.

Joseph Sifakis has received with Ed Clarke and Allen Emerson for their contribution to Model Checking, the Turing Award for 2007. He is also the recipient of the CNRS Silver Medal in 2001.

το κράτος στραγγαλίζει τις επιχειρήσεις

Το κράτος ο μεγαλύτερος κακοπληρωτής της χώρας.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία σε ανακοίνωσή της καταγγέλλει το ελληνικό κράτος σαν τον μεγαλύτερο παρανομούντα κακοπληρωτή της χώρας καθώς χρωστά μόνο στους προμηθευτές των νοσοκομείων και στις κατασκευαστικές επιχειρήσεις 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ και 3 δισεκατομμύρια ευρώ αντίστοιχα. Είναι προφανές ότι μη καταβάλλοντας τα χρήματα αυτά, το κράτος, στραγγαλίζει οικονομικά τις επιχειρήσεις και ωθεί στην ανεργία τους εργαζόμενους σε αυτές.

Είναι, επιπλέον, σκανδαλώδες το ότι το ελληνικό κράτος, την ίδια στιγμή που παρανομεί ασύστολα, αδιαφορώντας για τις υποχρεώσεις του έναντι των πολιτών, τούς εγκαλεί, χωρίς ντροπή, να αναπτύξουν φορολογική συνείδηση…

Οι καθυστερήσεις πληρωμών του ελληνικού κράτους προς τους δικαιούχους συνιστούν παραβίαση της κοινοτικής οδηγίας 2000/35 που αποσκοπεί στην καταπολέμηση των καθυστερήσεων πληρωμών στις εμπορικές συναλλαγές. Επίσης συνιστούν παράβαση του άρθρου 14 της Συνθήκης των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, του άρθρου 42 της Συνθήκης της Νίκαιας και της αρχής της Ευρωπαϊκής Ένωσης περί ειλικρινούς συνεργασίας μεταξύ πολίτη και δημοσίου.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία καλεί τους θιγόμενους επιχειρηματίες να αναλάβουν δράση κατά των παρανομιών του κράτους προσφεύγοντας στις αρμόδιες κοινοτικές αρχές απαιτώντας την έντοκη καταβολή των χρεών και την συμμόρφωση του  ελληνικού κράτους με τη νομιμότητα.

Σημ.: σε συνέχεια της ανακοίνωσης που είχε βγάλει η ΠΠΚ Αθήνας της ΦιΣ τον Δεκέμβριο σχετικά με την διπλή ανάπλαση της Λ.Αλεξάνδρας – Βοτανικού (http://athina.greekliberals.net/0010000011), την Κυριακή 18/θα μοιράσουν την εν λόγω ανακοίνωση στο ΟΑΚΑ πριν την έναρξη του ποδοσφαιρικού αγώνα Παναθηναϊκού-Άρη. Το ραντεβού θα είναι στις 17.30 στην έξοδο του σταθμού Ειρήνη. (ο αγώνας αρχίζει στις 19.00)

αποχώρησή μου από τη ΦιΣ

Με λύπη μου θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι αποχωρώ από τη Φιλελεύθερη Συμμαχία. Η τελευταία ανακοίνωση περί του ανασχηματισμού (η οποία για πρώτη φορά βγήκε εντός λίγων λεπτών από την ανακοίνωσή του) δε μου αφήνει περιθώρια να συνεχίσω να συμμετέχω στον κομματικό μας φορέα.

Ο λόγος είναι ότι οι συμπεριφορές που καταγγέλλονται στην τελευταία παράγραφο είναι συμπεριφορές που με εκφράζουν. Επειδή συμμετείχα στα συλλαλητήρια ως μέλος της συντονιστικής επιτροπής των σχολείων της Αθήνας και επειδή έχω τις γνωστές απόψεις περί Μακεδονικού δε μπορώ να συνεχίσω από τη στιγμή που η ΔΕ συνεχίζει να εκφράζεται με μη αποδεκτό τρόπο για ένα θέμα στο οποίο δεν έχουμε λάβει σε Συνέδριο πολιτική απόφαση που να την καλύπτει στις κορώνες της.

Επίσης είναι εξαιρετικά δύσκολο να παραμείνω απλώς αναγνώστης σε ειρωνικές αναφορές και καταγγελίες με τις οποίες διαφωνώ και οι οποίες αφορούν προσωπικό μου φίλο – άσχετα με τις πολιτικές διαφωνίες. Δε μου το επιτρέπει η προσωπική μου αξιοπρέπεια αλλά και η πολιτική μου ηθική, όταν δεν έχουμε προσωπικά επιτεθεί (και ορθά πράξαμε) σε άλλους υπουργούς της παρούσας κυβέρνησης που ακολούθησαν λανθασμένη πολιτική.

Για μια ακόμη φορά θα υπηρετήσω τις απόψεις και τις ιδέες μου εκτός κομματικών τειχών με συμμετοχή στην κοινωνία. Ελπίζω οι δρόμοι μας να συναντηθούν στο μέλλον με πιο αποδοτικούς πολιτικά όρους για την επίτευξη των ιδεών που συμμεριζόμαστε.

Εύχομαι καλή συνέχεια και επιτυχία σε όλους τους φίλους που συνεχίζουν στη ΦιΣ και το δύσκολή της δρόμο. Κέρδισα πολλά σε εμπειρίες από τη συμμετοχή μου αυτή και ελπίζω, για όσο καιρό μπόρεσα, να βοήθησα και εγώ ουσιαστικά.

τελευταίες ανακοινώσεις της ΦιΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ

6 Ιανουαρίου 2009

Η ανοχή στη βία φέρνει την κλιμάκωσή της

Ο κύκλος της βίας και της αυθαιρεσίας είχε ένα ακόμη θύμα: τον αστυνομικό Διαμαντή Μαντζούνη. Πρόκειται για βία που τρέφεται όχι μόνο από την ανοχή του συνόλου του πολιτικού συστήματος και μεγάλης μερίδας της κοινωνίας προς αυτήν, από τη δικαιολόγηση ακόμη και προφανών παρανομιών (ιδίως όταν επενδύονται το μανδύα του «αγώνα»), αλλά και από τον τεχνητό διαχωρισμό που κάνει μέρος του πολιτικού κόσμου ανάμεσα σ’ «εκείνους» και «εμάς», τα όργανα της τάξης και τους πολίτες, τους οποίους οι αστυνομικοί προστατεύουν. Η δολοφονική επίθεση εναντίον του Διαμαντή Μαντζούνη δύσκολα μπορεί να ειδωθεί ξεχωριστά από τα γεγονότα του Δεκεμβρίου.

Ευτυχώς η επίθεση αυτή δεν κατέληξε, από καθαρή τύχη, στο θάνατο του 21χρονου αστυνομικού. Η Φιλελεύθερη Συμμαχία εκφράζει προς τον ίδιο και την οικογένειά του τη συμπαράστασή της, τη λύπη της για τον τραυματισμό του καθώς και τον αποτροπιασμό για την επίθεση που δέχθηκε ο ίδιος και οι συνάδελφοί του.

Στις ώρες αυτές, κατά τις οποίες από πολλές πλευρές ακούγονται έντονες φωνές για εκδίκηση ή τιμωρία, ατομική και συλλογική, εντός ή εκτός των θεσμικών πλαισίων, προέχει η ψυχραιμία και η υπευθυνότητα. Μόνο η ψύχραιμη και υπεύθυνη στάση των πολιτών και των αστυνομικών οργάνων μπορεί να σταματήσει τον κύκλο της βίας. Απαιτείται και μια ψύχραιμη αποτίμηση του ρόλου της αστυνομίας, των δυσχερειών και των κινδύνων που αντιμετωπίζουν όσοι υπηρετούν σ’ αυτήν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, αλλά και της σημαντικής εξουσίας που διαθέτουν, καθώς και των καταχρήσεων, προς τις οποίες αυτή προδιαθέτει. Ο πολιτικός κόσμος και η κοινωνία των πολιτών οφείλουν να είναι σε διαρκή επαγρύπνηση για πιθανά φαινόμενα αστυνομικής αυθαιρεσίας (κορύφωση των οποίων υπήρξε ο φόνος του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου), αλλά και να σέβονται και να στηρίζουν την ορθή εκτέλεση των καθηκόντων των αστυνομικών οργάνων να αντιλαμβάνονται τις δυσχέρειες και τους κινδύνους που διατρέχουν και να αντιμετωπίζουν την αστυνομία όχι ως κάτι ξένο, όχι ως όργανο επιβολής ενός μη-δημοκρατικού καθεστώτος, αλλά ως ένα μέρος της ίδιας της κοινωνίας.

Τέλος, οφείλει ο πολιτικός κόσμος, στο σύνολό του, να απαρνηθεί με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο τη βία ως μέσο για την επίτευξη οποιουδήποτε πολιτικού στόχου στο πλαίσιο του σημερινού δημοκρατικού πολιτεύματος. Όσο η βία παραμένει ανεκτή – πολύ περισσότερο, όσο ρομαντικοποιείται σε οποιοδήποτε επίπεδο, τόσο η έντασή της θα κλιμακώνεται. Ο κύκλος της βίας θα σταματήσει μόνο με την απερίφραστη καταδίκη της από όλους.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ

Ο ανασχηματισμός του ακατανόητου.

7 Ιανουαρίου 2009

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία σε ανακοίνωσή της δήλωσε ότι ο ανασχηματισμός που ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός συνιστά την τελευταία πράξη του νεοδημοκρατικού κυβερνητικού δράματος. Ουσία μηδέν.

Για τη Φιλελεύθερη Συμμαχία η αλλαγή απλώς στις καρέκλες των υπουργών χωρίς κάποια λογική πολιτική εξήγηση αποδεικνύει αφενός την ανικανότητα του Πρωθυπουργού να βρει λύση στα οικονομικά και πολιτικά του αδιέξοδα, αφετέρου το έλλειμμα της χώρας σε αξιόλογο πολιτικό προσωπικό.

Αν έπρεπε να γίνει ανασχηματισμός τούτο σημαίνει ότι κάποιοι, ή όλοι οι υπουργοί, δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους. Αλλά τους αποτυχημένους υπουργούς δεν τους μεταθέτεις σε άλλο υπουργείο, τους στέλνεις το γρηγορότερο σπίτι τους.

Τέλος ιδιαίτερα αξιοσημείωτο είναι ότι εισέρχεται στην κυβέρνηση και ο …δημεγέρτης …μακεδονομάχος Σαμαράς, δηλαδή ένας από τους πλέον αποτυχημένους πολιτικά υπουργούς όλων των κυβερνήσεων της τελευταίας τριακονταετίας, ο οποίος ως Υπουργός “Συλλαλητηρίων” και Εξωτερικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη κατόρθωσε και απαξίωσε όσο κανείς άλλος την εξωτερική πολιτική της χώρας στη διεθνή σκηνή.

Εν κατακλείδι, η “νέα” κυβέρνηση Καραμανλή στέλνει ένα μήνυμα ελπίδας …στους αντιπάλους της.

ευχές για το 2009

Έστω και με πολυήμερη καθυστέρηση, εύχομαι σε όλους να έχουν ό,τι επιθυμούν και να είναι όπως θέλουν μέσα στο 2009! Σας δίνω λοιπόν τουλάχιστον 2009 ευχές στον καθένα και δώστε εσείς το περιεχόμενο που θέλετε!

μικρή διακοπή για τις γιορτές

Απουσιάζω από το blog εδώ και μερικές ημέρες, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα. Δεν έχω διάθεση να γράψω για τα δεκάδες πράγματα που περνούν από το μυαλό μου αυτές τις ημέρες. Ελπίζω να αποτοξινωθώ και να είναι όλα καλύτερα με τη νέα χρονιά. Ελπίζω να έχω λίγο περισσότερο χρόνο για το blog – και να αλλάξω ορισμένα πράγματα. Στόχοι υπάρχουν πολλοί – να δούμε τί θα προλάβουμε να κάνουμε τελικά…
Υγεία, χαρά, αγάπη, ευτυχία, επιτυχία και δημιουργικότητα εύχομαι σε όλους!!!

Η συμμετοχή των νέων και τα νέα μέσα του διαδικτύου

Το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας (Ε.ΣΥ.Ν) διοργανώνει εκδήλωση-συζήτηση, κατά τη διάρκεια του Money Show και στα πλαίσια του Forum Ευρωπαίος Πολίτης, το Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008 στο Ξενοδοχείο Athens Hilton, Αίθουσα Σαντορίνη, και ώρα 19.00.

Η εκδήλωση αποτελεί μέρος εκδηλώσεων που πραγματοποιούμε κάθε χρόνο για ζητήματα που αφορούν τους νέους και το θέμα της συγκεκριμένης συζήτησης θα είναι  «Η συμμετοχή των νέων και τα νέα μέσα του διαδικτύου».

Οι βασικοί ομιλητές θα μοιραστούν μαζί μας τις σκέψεις τους για το πόσο επηρεάζουν τα νέα μέσα τη συμμετοχή των νέων στα κοινά και πως αλλάζει για τους νέους η πολιτική διαδικασία μέσα από αυτά.

Οι προσκεκλημένοι ομιλητές της εκδήλωσης είναι:

Νίκος Δρανδάκης – nylon.gr & sync.gr, social media consultant

Αχιλλέας Ιωακειμίδης – Dorabak.gr web team

Κώστας Κουκόπουλος – e-rooster.gr & greekliberals.net

Νίκος Κόσσυφας – προγραμματιστής & μέλος g700.blogspot.com

Παναγιώτης Βρυώνης – vrypan.net & ΠΑΣΟΚ social media consultant

Ασημάκης Βαλαβάνης – Ινστιτούτο για την Έρευνα και Μελέτη των Επιστημών του Διαδικτύου

Νεκτάριος Συλλιγαρδάκης – προγραμματιστής & nsyll.net

Συντονίζει ο Θοδωρής Καραουλάνης (fileleytheros.wordpress.com), Αντιπρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Νεολαίας.

Η διάρκεια της εκδήλωσης θα είναι 1:30 ώρα (19:00-20:30). Η κάθε εισήγηση θα έχει διάρκεια από 5 λεπτά ως 10 λεπτά το ανώτερο, ώστε να υπάρξει περιθώριο για συζήτηση με το κοινό. Ο χώρος της εκδήλωσης μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι 100 άτομα, οπότε παρακαλούμε για την επιβεβαίωσή σας και για την έγκαιρη προσέλευση.

Η Συνθήκη της Λισσαβώνας και η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση σήμερα

Το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών διοργανώνει την Κυριακή 21 Δεκεμβρίου, στις 5 το απόγευμα, στο ξενοδοχείο Hilton (αίθουσα Santorini), εκδήλωση στα πλαίσια του forum Ευρωπαίος Πολίτης που συνδιοργανώνεται από το Money Show και την Ευρωπαϊκή Έκφραση με θέμα:

Η Συνθήκη της Λισσαβώνας και η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση σήμερα
Ομιλητές: Αθανάσιος Τσιούρας, δικηγόρος, Χάρης Πεϊτσίνης, δικηγόρος
Παρέμβαση: Θανάσης Διαμαντόπουλος, Καθηγητής της Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
Συντονιστής: Θοδωρής Καραουλάνης, Αντιπρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Νεολαίας

Link 1, Link 2

Βατοπέδιο και ελαφρυντικά της βίας

Οι πολιτικοί σπέρνουν ανέμους για να θερίσουν θύελλες.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία ανακοίνωσε ότι η επιλογή του πολιτικού κόσμου της χώρας να μην αποδώσει πολιτικές και ποινικές ευθύνες στους πολιτικούς που ευθύνονται για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου αποτελεί μια καταστροφική επιλογή που αποδεικνύει εγκληματική ανευθυνότητα.

Το αθωωτικό πόρισμα των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, και το πόρισμα των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που αποδίδει πολιτικές ευθύνες μόνο στους πολιτικούς της Νέας Δημοκρατίας, συνιστούν εξευτελισμό του θεσμού του Κοινοβουλίου το οποίο αναδεικνύεται ανίκανο να αποδώσει ευθύνες για βεβαιωμένα σκάνδαλα μελών του.

Με τη πράξη τους αυτή οι πολιτικοί ταγοί της χώρας σπεύδουν, σε ένα εκρηκτικό περιβάλλον που δημιουργήθηκε μετά τη δολοφονία του άτυχου νέου, να δράσουν σαν εμπρηστές για να αποτελειώσουν ότι είχε μείνει όρθιο από τους θεσμούς της Δημοκρατίας και να προσφέρουν ελαφρυντικά στη βία των εχθρών της. Επιβεβαιώνεται έτσι με θλιβερό τρόπο, και σε αυτή την περίπτωση, η διαδεδομένη αίσθηση ότι τις συνέπειες των νόμων τις υφίστανται μόνο οι αδύναμοι.

Με τις πράξεις τους αυτές οι πολιτικοί ταγοί της χώρας σπέρνουν ανέμους για να θερίσουν θύελλες.

16/12/2008

για το μέλλον της νεολαίας

To «ηρωικό» λαϊφ-σταϊλ καταστρέφει τους νέους και ακυρώνει το μέλλον τους

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία σε ανακοίνωσή της διαπιστώνει ότι τα τραγικά γεγονότα των τελευταίων ημερών αποτέλεσαν τη κορύφωση ενός δράματος που αποκάλυψε όλα τα συμπτώματα μιας άρρωστης κοινωνίας. Η τυφλή κρατική βία που οδήγησε στο θάνατο ένα νέο και οι  βανδαλισμοί και οι λεηλασίες που ακολούθησαν, αποδεικνύουν την ανικανότητα του κράτους να εγγυηθεί την ζωή και την ιδιοκτησία των πολιτών και την απόλυτη ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού της χώρας να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του σε στιγμές κρίσης.

Η κυβέρνηση, με πρωτοφανή ανικανότητα, άφησε τη κατάσταση να οδηγηθεί σε γενικευμένη ανασφάλεια και ανομία στα πλαίσια μια πολιτικής που αφήνει τα πάντα να καταρρέουν. Από την παιδεία ως την οικονομία και από την υγεία μέχρι το προστασία των δασών, η διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αφήνει πίσω της μόνο σκάνδαλα και καμένη γη. Καραμανλής και χάος πλέον ταυτίζονται.

Από την άλλη πλευρά το ΠΑΣΟΚ και η αριστερά συνεχίζουν να καλλιεργούν στη νεολαία, για δεκαετίες, ένα «ηρωικό-αγωνιστικό» λαϊφ-σταϊλ που όσο πιο καταστροφικό είναι για το μέλλον των νέων τόσο πιο ηρωικό θεωρείται. Ένα λαϊφ-σταϊλ που, ενώ αποδείχτηκε εξαιρετικά προσοδοφόρο για τη γενιά του Πολυτεχνείου, αποδεικνύεται καταστροφικό για τη σημερινή γενιά των 700 ευρώ. Το ΠΑΣΟΚ και η αριστερά, χρησιμοποιούν τη νεολαία σε ένα πόλεμο χαρακωμάτων για τη συντήρηση της σημερινής αθλιότητας στη παιδεία και την ακύρωση κάθε αναπτυξιακής προσπάθειας που θα δημιουργούσε θέσεις εργασίας. Μέσω των «ηρωικών-αγώνων» οδηγούν, οι βολεμένοι τη μεταπολίτευσης, τους νέους στο απόλυτο αδιέξοδο για να εκμεταλλεύονται, στη συνέχεια, πολιτικά την απελπισία τους. Όταν αυτή η απελπισία οδηγεί ακόμα και στο θάνατο ο κ. Αλαβάνος αναλαμβάνει να τοποθετήσει το πορτραίτο του νεκρού δίπλα στις υπόλοιπες αγιογραφίες, σαν παράδειγμα για μίμηση…

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία καλεί τους νέους να αντιληφθούν το πολιτικό παιχνίδι που παίζεται σε βάρος τους.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία καλεί τους νέους να απορρίψουν τη καταστροφική στάση ζωής που τους προτείνεται από αυτούς που τους θέλουν στο περιθώριο της κοινωνίας.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία καλεί τους νέους να διαλέξουν μεταξύ ενός αγώνα για μεταρρυθμίσεις που θα βελτιώνουν τη παιδεία και την οικονομία προς όφελός τους, ή ενός αγώνα που τους υπόσχεται μια «ηρωική» πορεία προς τη φτώχεια την εξαθλίωση ή ακόμα και τον θάνατο.

10/12/2008

για τη διπλή ανάπλαση

ΝΑΙ στην διπλή ανάπλαση Βοτανικού – Λ. Αλεξάνδρας, ΟΧΙ στον στείρο αρνητισμό και την διαιώνιση της υποβάθμισης

Η Περιφερειακή κίνηση Αθήνας της Φιλελεύθερης Συμμαχίας εκφράζει την αποδοκιμασία της στις συνεχιζόμενες αντιδράσεις στα σχέδια ανάπλασης του Βοτανικού. Ως γνωστόν η περιοχή του Βοτανικού, αποτελεί εδώ και 30 χρόνια μόνιμη εστία μόλυνσης και όχλησης, αφού επί χρόνια λειτουργούσαν ρυπογόνες βιομηχανίες, παράνομοι σκουπιδότοποι, και εταιρείες μεταφορών χωρίς άδεια λειτουργίας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια περιοχή που απέχει λίγα λεπτά από την Ακρόπολη να είναι η πιο υποβαθμισμένη γειτονιά της Αθήνας. Επιπρόσθετα στον Βοτανικό υπάρχει μόνιμο κυκλοφοριακό πρόβλημα αφού καθημερινά διέρχονται χιλιάδες νταλίκες χωρίς να υπάρχουν οι ανάλογες υποδομές.

Επομένως, ακούγεται αστείο ότι η κίνηση πολιτών που στηρίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ προβάλει «οικολογικούς λόγους» για την μη ανάπλαση του Βοτανικού. Τονίζεται επίσης ότι στο σχέδιο της διπλής ανάπλασης του Βοτανικού, προβλέπεται η παράλληλη κατεδάφιση του παλαιού γηπέδου του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας και τη δημιουργία ενός νέου χώρου πρασίνου στην περιοχή των Αμπελοκήπων. Πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι μόλις 130 πολίτες έχουν προσφύγει κατά την ανάπλαση του Βοτανικού, όταν την ίδια στιγμή πάνω από 8000 μόνιμοι κάτοικοι του 7^ου δημοτικού διαμερίσματος έχουν υπογράψει υπέρ της ανάπλασης.

Η Περιφερειακή κίνηση Αθήνας  καλεί την δημοτική παράταξη «Ανοιχτή Πόλη» της οποίας ηγείται ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κος Αλέξης Τσίπρας, να αφήσει τους λαϊκισμούς και να αναλάβουν τις ευθύνες της. Εξαιτίας των αντιδράσεων, 700 εργαζόμενοι του νέου εργοταξίου έχουν μείνει άνεργοι λίγες ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα, την ίδια ώρα που στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πλημμυρίζουν τα ΜΜΕ και μιλάνε δημοσίως για τον κίνδυνο της ανεργίας και τις αγωνίες των νέων για το μέλλον τους.

Τα έργα κατασκευής του νέου εμπορικού κέντρου καθώς και του γήπεδο του Παναθηναϊκού θα δώσουν νέα πνοή ανάπτυξης στον Βοτανικό. Θα διανοιχτούν νέοι δρόμοι και θα διαπλατυνθούν οι υπάρχοντες οι οποίοι σήμερα είναι εγκαταλελειμμένοι σε άθλια κατάσταση. Θα δημιουργηθούν 120 στρέμματα πρασίνου εκεί που σήμερα υπάρχει αυθαίρετη δόμηση, τσιμέντο και λάσπη. Θα δημιουργηθούν χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας τόσο κατά την περίοδο κατασκευής άλλα και με την μόνιμη λειτουργία των εν λόγω εγκαταστάσεων. Αναμένεται σημαντική εισροή ξένων επενδύσεων από εταιρείες που θα δραστηριοποιηθούν στο εμπορικό κέντρο, αύξηση της τουριστικής κίνησης από τους επισκέπτες του γηπέδου, καθώς και αυξημένα έσοδα του δήμο από τα δημοτικά τέλη των νέων επιχειρήσεων.

Η Περιφερειακή κίνηση Αθήνας της Φιλελεύθερης Συμμαχίας καταδικάζει τον στείρο αρνητισμό της «Ανοικτής Πόλης» και του ΣΥΡΙΖΑ που δεν αντιπροτείνει κανένα ρεαλιστικό και βιώσιμο σχέδιο για την αναβάθμιση της περιοχής, και που με βεβαιότητα οδηγεί στην διαιώνιση της σημερινής θλιβερής κατάστασης.

φιλελεύθερη Αθήνα
φιλελεύθερη συμμαχία
Περιφερειακή Κίνηση Αθήνας

18 Δεκεμβρίου 2008

Τα παλιόπαιδα, οι μαθητές, mας χάλασαν κοντράτα και μπίζνες…

Δεν έχουν να φοβούνται όσοι δεν συντάσσονται με τις εύκολες λύσεις που θα ήθελαν τα παιδιά. Ο φόβος αφορά εκείνους που -είτε τα χτυπάνε, είτε τα κανακεύουν- είναι υποκριτές και χρησιμοποιούν τους νέους για να λύσουν άλλες υποθέσεις τους…

via Think positive! :: blog: Τα παλιόπαιδα, οι μαθητές! Μας χάλασαν κάποια κοντράτα και μερικές μπίζνες….

παρουσιάζω αποκλίνουσα συμπεριφορά

τα βρήκα και τα δανείστικα με την άδειά τους…

kathimerini.gr | Γιατί η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται;

επειδή η ιστορία απεχθάνεται το κενό ίσως να χρειάζονταν το σοκ και η κρίση αυτών των ημερών για να αρχίσουμε τουλάχιστον να συνειδητοποιούμε πως το μεταπολιτευτικό κράτος και το πολιτικό προσωπικό έχουν χρεοκοπήσει, από κάθε άποψη.

via kathimerini.gr | Γιατί η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται;.

Ο Αλέξης Παπαχελάς για τα βαθύτερα πολιτικά ζητούμενα μετά την κρίση…

να μετατρέψουμε την οργή μας σε δημιουργία

Η ανακοίνωση του ΕΣΥΝ για το φόνο του Αλέξη και τα πρόσφατα επεισόδια

Το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας, ως η επίσημη πλατφόρμα των οργανώσεων νέων της Ελλάδας, εκφράζει την οργή και το θυμό των νέων για όλα τα κρούσματα βίας που συγκλονίζουν τη χώρα από το Σάββατο 6 Δεκέμβρη μέχρι και σήμερα. Καταδικάζουμε απερίφραστα και χωρίς κανέναν ενδοιασμό κάθε μορφή βίας από όπου και αν προέρχεται. Ζητούμε ευθέως την κατά προτεραιότητα περάτωση της ανακριτικής διαδικασίας για το φόνο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και την απόδοση ευθυνών. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι η δικαιοσύνη θα ολοκληρώσει άμεσα τα καθήκοντά της, θα ανακαλύψει πραγματικά αίτια και δράστες – και θα τιμωρήσει παραδειγματικά.

Το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας, με πλήρη σεβασμό στη μνήμη του αδικοχαμένου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, επέλεξε να μιλήσει μετά τη κηδεία του, ως ένδειξη τιμής και πένθους. Γιατί είναι όχι απλά επώδυνο, αλλά οδυνηρό, να χάνουμε συνομιλήκους μας έτσι απλά, χωρίς σοβαρή αιτία! Δεν το ανεχόμαστε! Δεν ανεχόμαστε άλλα «μεμονωμένα περιστατικά». Διότι η αξία της ζωής κάθε νέου υπερβαίνει το όποιο κόστος των αναγκαίων αλλαγών. Αλλαγές που πρέπει ΤΩΡΑ να προωθηθούν.

Όμως με αίσθημα ευθύνης τοποθετούμαστε απέναντι σε όσους καταστρέφουν όλα όσα όλοι μαζί χτίζουμε, όλα όσα αγαπάμε, όλα όσα με συνέπεια υπηρετούμε: τη δημοκρατική νομιμότητα, τις καλύτερες πόλεις, την ασφαλή και ανοικτή κοινωνία, τη συμμετοχή, την παιδεία και την έρευνα. Δεν ανεχόμαστε οργανωμένες ομάδες χωρίς προτάσεις να διεκδικούν με τη βία τον πρώτο λόγο στις εξελίξεις! Δεν τους ανήκει! Ο πρώτος λόγος – και ας το καταλάβουν οι κάθε είδους ηγεσίες και ομάδες– ανήκει συνολικά στη νέα γενιά, οργανωμένη ή μη, ενήλικη ή ανήλικη! Είμαστε εδώ και θα προασπίσουμε τα δικαιώματα, τις επιδιώξεις και τα όνειρά μας με κάθε κόστος! Απέναντι σε όλους, όσο υψηλά και αν βρίσκονται, όσο οπλισμένοι και αν είναι, όσο και αν κρύβονται στα σκοτεινά, ότι και αν μας πετούν, ότι και αν μας λένε!

Με αίσθηση καθήκοντος βάζουμε στο περιθώριο τις επικίνδυνες πρακτικές της βίας, της καταστροφής, της διακινδύνευσης της ανθρώπινης ζωής, περιουσίας και αξιοπρέπειας! Η Ελληνική νεολαία δεν είναι ούτε άβουλη, ούτε αμέτοχη, ούτε αποκομμένη από την κοινωνία. Είναι το πιο δυναμικό της κομμάτι και διεκδικεί συνεχώς, με θάρρος και παρρησία, όχι μόνο όσα της αναλογούν αλλά όσα επιθυμεί για το μέλλον της! Και θα διασφαλίσει, με κάθε τρόπο, την αυτοτέλεια του αγώνα της απέναντι σε όσους είτε την επιβουλεύονται είτε την κολακεύουν. Μακριά από εξαρτήσεις και μικροσυμφέροντα. Μακριά από κατεστημένα και δήθεν επαναστάτες.

Αυτό που οι νέοι έχουμε ανάγκη σε πολιτικό επίπεδο είναι, ας το πούμε και εμείς, μια νέα μεταπολίτευση που θα διευρύνει την δημοκρατία μας, ιδιαίτερα προς όλους όσους νιώθουν αποκλεισμένοι. Που θα ωθήσει, ιδίως τους νέους, σε ουσιαστική συμμετοχή στα κοινά με καλύτερους και αποτελεσματικούς όρους. Που θα δώσει τρόπους άμεσης έκφρασης των πολιτών και ουσιώδους ελέγχου κάθε εξουσίας. Που θα κλείσει τις ορθάνοικτες πόρτες της διαφθοράς, της αναξιοκρατίας, της προσοδοθηρίας, του ωχαδελφισμού. Αν για κάτι αξίζει να αγωνιζόμαστε, είναι για μια καλύτερη πατρίδα, για ένα καλύτερο μέλλον. Εμείς είμαστε αυτοί που θα γευθούν αυτό το μέλλον και δεν θα εκχωρήσουμε αυτούς τους αγώνες και το περιεχόμενό τους σε καμία ομάδα ή σύνολο. Θα υπερασπιζόμαστε συνέχεια τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ανοικτή κοινωνία, την ευρύτερη συμμετοχή, την ουσία της δημοκρατίας. Δε θα παραδώσουμε σε κανέναν τη χώρα, η Ελλάδα είμαστε όλοι μας! Απαιτούμε περισσότερη και καλύτερη: δημοκρατία, δικαιοσύνη, συμμετοχή και ευθύνη!

Θέλουμε να αναδείξουμε την αξία της ψυχραιμίας στη λήψη αποφάσεων και καλούμε όλους να αναλογιστούν πόσο καλύτερα θα ήταν να σκεφτούμε πριν πράξουμε. Θέλουμε να αναδείξουμε την αξία της δημιουργικότητας – και όχι της καταστροφής – σε κάθε τομέα της ζωής, που οι νέοι συνεπώς υπηρετούν. Καταγγέλλουμε τις μαζικές καταστροφές της περιουσίας των συμπολιτών γιατί ούτε ως πρακτική ούτε ως μορφή πάλης παράγει αλλαγές και γιατί αποπροσανατολίζει από τα πραγματικά προβλήματα της γενιάς μας. Προβλήματα ουσιαστικά και έντονα, όπως η ανεργία, η οικονομική μας κατάσταση, οι προοπτικές μας… Για αυτά θέλουμε να ακούσουμε προτάσεις και να δούμε πράξεις…

Ναι, είμαστε οργισμένοι! Έχουμε δεκάδες λόγους για αυτό! Αλλά θα καταφέρουμε να μετατρέψουμε την οργή μας σε δημιουργία. Εμείς θέλουμε και μπορούμε. Οι άλλοι; Εσείς;

Σημ. του φιλελεύθερου: τα bold είναι δικά μου…

Greek Riots: Stones, Lies and Videotapes…. « Tempel or Rebel?

The current riots boost a distribution of images by cell phones, amateur videos, photos and information on incidents minute by minute. Greek bloggers were testing the limits and discover that is not such thing. There are not limits in our passion for open and accssible information.

via Greek Riots: Stones, Lies and Videotapes…. « Tempel or Rebel?.

Διαβάστε το κείμενο του πάντα ανήσυχου και σχεδόν μονίμως οργισμένου Σωτήρη με μια επιμέρους αποτίμηση των γεγονότων. Συμφωνώ μαζί του στο σημείο για τα social media…

rowanthorpe.com – Writing – Articles – Rant about Athens Riots

Violence and impulsiveness is not Big, and it’s not Clever. It’s childish, and when everyone behaves childishly for long enough children inevitably end up being killed, and everyone childishly points the finger at all the wrong people.

Educate yourselves. Or we will all drown in hate-filled ignorance…

via rowanthorpe.com – Writing – Articles – Rant about Athens Riots.

Διαβάστε το πολύ ενδιαφέρον κείμενο για τη μόνιμη παθογένεια της αθηναϊκής αστικής βίας, όπως την έχουμε ζήσει τα τελευταία 15 χρόνια…

Τα Εξάρχεια απλώνονται σε όλη τη χώρα « βλέμμα

το δημοκρατικό κράτος και το πολιτικό προσωπικό που το διοικεί εθελοτυφλούν, αλληθωρίζουν, ολιγωρούν, αδρανούν, ψεύδονται. Η πολιτική ελίτ σχεδιάζει μόνο βραχυπρόθεσμα και ενεργεί χωρίς καμία ιστορική προοπτική, και διαρκώς με ασθενέστερη αίσθηση του πραγματικού, με ελλιπή ή ανύπαρκτη γνώση της κοινωνίας. Το υπόδειγμα βίου που προσφέρουν είναι αλυσίδα σκανδάλων, φαυλότητας, διαφθοράς, ατιμωρησίας, ανικανότητας.

via Τα Εξάρχεια απλώνονται σε όλη τη χώρα « βλέμμα.

Διαβάστε μια πολύ καλή ανάλυση των αδιεξόδων. Μπορεί να γίνει η ανάλυση πηγή έμπνευσης για προτάσεις;